Organization and Variation Analysis of 5S rDNA in Different Ploidy-level Hybrids of Red Crucian Carp × Topmouth Culter

Through distant crossing, diploid, triploid and tetraploid hybrids of red crucian carp (Carassius auratus red var., RCC♀, Cyprininae, 2n = 100) × topmouth culter (Erythroculter ilishaeformis Bleeker, TC♂, Cultrinae, 2n = 48) were successfully produced. Diploid hybrids possessed 74 chromosomes with one set from RCC and one set from TC; triploid hybrids harbored 124 chromosomes with two sets from RCC and one set from TC; tetraploid hybrids had 148 chromosomes with two sets from RCC and two sets from TC. The 5S rDNA of the three different ploidy-level hybrids and their parents were sequenced and analyzed. There were three monomeric 5S rDNA classes (designated class I: 203 bp; class II: 340 bp; and class III: 477 bp) in RCC and two monomeric 5S rDNA classes (designated class IV: 188 bp, and class V: 286 bp) in TC. In the hybrid offspring, diploid hybrids inherited three 5S rDNA classes from their female parent (RCC) and only class IV from their male parent (TC). Triploid hybrids inherited class II and class III from their female parent (RCC) and class IV from their male parent (TC). Tetraploid hybrids gained class II and class III from their female parent (RCC), and generated a new 5S rDNA sequence (designated class I–N). The specific paternal 5S rDNA sequence of class V was not found in the hybrid offspring. Sequence analysis of 5S rDNA revealed the influence of hybridization and polyploidization on the organization and variation of 5S rDNA in fish. This is the first report on the coexistence in vertebrates of viable diploid, triploid and tetraploid hybrids produced by crossing parents with different chromosome numbers, and these new hybrids are novel specimens for studying the genomic variation in the first generation of interspecific hybrids, which has significance for evolution and fish genetics

The 42nd Symposium Chromatographic Methods of Investigating Organic Compounds : Book of abstracts

The 42nd Symposium Chromatographic Methods of Investigating Organic Compounds : Book of abstracts. June 4-7, 2019, Szczyrk, Polan

24 Nietrzymanie moczu jako objaw uszkodzenia układu moczowego po napromienianiu – próby leczenia zachowawczego

Podrażnienie pęcherza moczowego i cewki moczowej u kobiet leczonych napromienianiem traktowane jest jako normalny czynnik ryzyka. Rzadko zastanawiamy się nad ochroną dolnego odcinka dróg moczowych w aspekcie zapobiegania wystąpieniu lub nasileniu nietrzymania moczu. Leczenie tych objawów u chorych onkologicznych jest dużym problemem.Celem pracy jest próba oceny postępowania zachowawczego u kobiet cierpiących z powodu nietrzymania moczu po leczeniu napromienianiem.Analizy urodynamicznej dokonywano w Klinice Ginekologii Operacyjnej u 15 kobiet, u których stwierdzano nietrzymanie moczu. Wszystkie przebyły napromienianie z powodu raka szyjki macicy w stopniu zaawansowania Ib lub II – 13 kobiet lub raka endometrium (2 chore). U 12 pacjentek przeprowadzono w przeszłości rawnież leczenie chirurgiczne – usunięcie macicy z przydatkami lub hysterektomię radykalną, tylko u 3 wyłącznie radioterapię. W zależności od sytuacji klinicznej stosowano brachyterapię dopochwową (12 pacjentek) lub domaciczną (3 chore), dawkami frakcjonowanymi, używając żródła irydowego Ir 192. Wykorzystanie urządzeń do diagnostyki urodynamicznej – UD 2000 (MMS) i Duet Multi (Dantec), pozwoliło na różnicowanie niestabilności mięśnia wypieracza (9 chorych) i wysiłkowej formy nietrzymania moczu (1 pacjentka). Mieszane postacie rozpoznawano w 5 sytuacjach. Do elektrostymulacji używano elektrod dopochwowych mikrostymulatora zasilanego baterią.Zależności objawów urologicznych w konkretnych sytuacjach klinicznych i wyników cystometrii są najbardziej czytelne w zestawieniach graficznych, co zostanie przez autorów przedstawione.Leczenie przeprowadzono u wszystkich pacjentek – u 8 hormonalne w postaci przezskórnej u 5 miejscowe z użyciem tamponów nasączonych maścią estrogenną. Czas terapii wynosił 3 miesiące, także u 7 kobiet,które zażywały dodatkowo tolterydynę i u 2 stosujących ją bez HTZ. Ponadto u 6 leczonych włączono elektrostymulację przezpochwową ściśle określonymi parametrami, przez 30 dni wybierając różne programy. Temu rodzajowi terapii poddano pacjentki będące co najmniej 3 lata po skojarzonym leczeniu chirurgicznym i promieniami.Najlepsze efekty uzyskano po równoczesnej elektrostymulacji i farmakoterapii – tolterydyną i miejscowo estrogenami – poprawę odczuły wszystkie chore (6), a u 4 z nich nietrzymanie moczu ustąpiło całkowicie. Pozostałe wyniki były zraznicowane, jednak optymistyczne w odniesieniu do objawów wynikajqcych z niestabilności wypieracza. Po leczeniu u 14 pacjentek obiektywizowano ocenę ponowną analizą cystometryczną

Various biomass pyrolysis conditions influence the porosity and pore size distribution of biochar

Biochar is obtained from the pyrolysis of biomass in the absence of oxygen and has great potential as a sorbent or as a carbon sequestration material. Although numerous studies have investigated biochar characteristics, the biochar porosity and sorption properties obtained with different pyrolysis conditions are still largely unclear. The objective of this study was to determine the interrelationships among temperature, material grain size, heating rate, and retention time, as well as the effects of the interactions of these variables on the surface morphology of biochar made from wheat straw. The sorption, porosity, and pore size distribution of biochars prepared at different pyrolytic temperatures were determined. Elemental analysis, BET-N2 surface area analysis, ICP‒OES, and Fourier transform infrared spectroscopy were used to characterize 19 wheat straw biochars obtained via pyrolysis at different temperatures (500–700 °C), heating rates (20 and 30 °C/min), and residence times (5 and 15 min). Based on a full factorial design method and variance analysis, the optimal conditions for wheat straw pyrolysis and the variables that have a statistically significant effect on biochar quality were determined. A high surface area of 400 m2/g and an average pore size of approximately 2.34 nm were obtained at 700 °C for a grain size of 0.5–1.0 mm at a heating rate of 20 °C/min and a residence time of 5 min

Dobór optymalnych warunków konsolidacji plastycznej stopu AlSi11

In the present work, the optimal conditions for solid bonding of fragmented aluminum alloy were determined. The research was conducted on metal chips from the AlSi11 TM aluminum alloy after the turning process. The selection of proper bonding conditions was based on the results of tensile tests and surface quality analysis of as-extruded profiles. The extrusion process was conducted within a temperature range of 350–500°C, with a ram speed of 13 mm/s. Extrusion ratio λ was 25. As a reference material, a sample from the solid AlSi11 IM alloy has been extruded under the same conditions. The influence of temperature during direct extrusion on both maximum force and surface quality of obtained profiles has been determined. With reference to tensile test results, no significant influence of temperature on the mechanical properties has been noticed. Profiles extruded at 500°C were characterized by visible cracks on the surface, oriented perpendicular in the direction of extrusion. Moreover, surface flaws were also noticed in profiles extruded at 350°C. A tensile test revealed a strong relationship between the extrusion conditions and plasticity of solid bonded rods. A shiny and smooth surface was obtained only in profiles extruded at a temperature range of 400–450°C.W niniejszej pracy określono optymalne parametry procesu konsolidacji plastycznej drobnych form aluminium. Badaniu poddano wióry ze stopu AlSi11 (AK11 TM) otrzymane w procesie toczenia. Doboru optymalnych warunków konsolidacji plastycznej dokonano na podstawie własności mechanicznych oraz stanu powierzchni prasówki. Wyciskanie przeprowadzono na prasie współbieżnej w zakresie temperatur 350–500°C z prędkością stempla 13 mm/s. Stopień przerobu wynosił λ = 25. Jako materiał porównawczy wyciśnięto w tych samych warunkach materiał lity AlSi11 (AK11 IM) o tej samej masie. Określono wpływ temperatury wyciskania współbieżnego na siły maksymalne w procesie oraz jakość powierzchni przy użyciu SEM. Dodatkowo wyznaczono własności mechaniczne w próbie jednoosiowego rozciągania uzyskanych profili. Nie zaobserwowano znaczącego wpływu temperatury procesu na otrzymane własności wytrzymałościowe oraz plastyczne. Powierzchnia profili wyciskanych w 500°C charakteryzowała się prostopadłymi pęknięciami do kierunku wyciskania. Wady powierzchniowe zaobserwowano również w prętach wyciskanych w temperaturze 350°C. Badania wytrzymałościowe wykazały silny wpływ warunków konsolidacji na własności plastyczne profili otrzymanych z wiórów AlSi11. Pręty wyciśnięte w temperaturze 400°C i 450°C cechowały się gładką i błyszczącą powierzchnią