Tevatron Higgs Mass Bounds: Projecting U(1)' Models to LHC Domain

We study Higgs boson masses in supersymmetric models with an extra U(1) symmetry to be called U(1)$^{\prime}$. Such extra gauge symmetries are urged by the $\mu$ problem of the MSSM, and they also arise frequently in low-energy supersymmetric models stemming from GUTs and strings. We analyze mass of the lightest Higgs boson and various other particle masses and couplings by taking into account the LEP bounds as well as the recent bounds from Tevatron experiments. We find that the $\mu$-problem motivated generic low-energy U(1)$^{\prime}$ model yields Higgs masses as large as $\sim 200\ {\rm GeV}$ and violate the Tevatron bounds for certain ranges of parameters. We analyze correlations among various model parameters, and determine excluded regions by both scanning the parameter space and by examining certain likely parameter values. We also make educated projections for LHC measurements in light of the Tevatron restrictions on the parameter space. We further analyze certain benchmark models stemming from E(6) breaking, and find that they elevate Higgs boson mass into Tevatron's forbidden band when U(1)$^{\prime}$ gauge coupling takes larger values than the one corresponding to one-step GUT breaking.Comment: 11 pages, 3 figure

Evaluation of clinicopathological features of patients with gastric cancer retrospectively and correlations between survival

Amaç: Mide kanserli hastaların klinik verilerinin retrospektif olarak değerlendirilerek prognostik faktörlerin sağkalım ile ilişkisinin saptanması Gereç ve Yöntem: Ocak 2006 ile Aralık 2012 yılları arasında mide adenokarsinomu tanısı alan 311 hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. Yaş, cinsiyet, kan grubu, tümör yeri, invazyon derinliği, histolojik diferansiyasyon derecesi (grade), cerrahi tipleri, kemoterapi ve radyoterapi alma durumlarının sağkalım süresine etkisine bakıldı. Bulgular: Çalışmamıza mide adenokarsinomu tanısı almış 311 olgu dahil edildi. Olgularımızın % 68, 8? i erkek, % 31, 2?si kadındı. Erkek cinsiyette yaş ortalaması 58,6 ± 10,5, kadın cinsiyette yaş ortalaması 58,1 ± 14,5 iken grubun yaş ortalaması 58,8 ±11,9 idi. Olguların % 95,6? sı histopatolojik olarak adenokanser türünde saptandı. TNM evrelemesine göre olgularımızın %11? i evre 1 % 21,1? i evre 2, % 27?si evre 3, % 40,7?si evre 4 olarak saptandı. Olguların % 40,7? si tanı anında metastatik idi. En sık metastazın peritona olduğu görüldü. 170 olguya (% 83,3) cerrahi uygulandığı en sık total gastrektomi yapıldığı görüldü. 148 olgu (% 72,5) kemoterapi, 103 olgu (% 50,5) adjuvan kemoradyoterapi aldı. Olgularımız izlem süresi ve genel sağkalım süresi açısından değerlendirildiğinde; izlem süresi için interquartil aralık ortanca 14 ay (7-29 ay) genel sağkalım süresi ortanca değeri: 20,3 ay (18,6-22,1 ay) 5-yıllık sağkalım ise % 30,1 olarak hesaplandı. Olguların T evresi ve N evresi arttıkça yaşam süresinin azaldığı saptandı. Sağkalım ile anlamlı ilişkili diğer prognostik faktörler, tümörün yerleşim yeri, Lauren sınıflaması, lenfovasküler ve perinöral invazyon durumu, histolojik diferansiyasyon durumu olarak saptandı. Sağkalım ile hastanın yaşı, cinsiyeti, kan grubu, histopatolojisi arasında ilişki saptanmadı. Sonuç: Mide kanserinin her evresinde tanımlanan birçok faktörün prognozla ilişkisi olduğu görüldü. Ancak tanımlanan prognostik faktörlere rağmen mide kanserinin özellikle ileri evre hastalarda mortal seyrettiği saptandı. Hastalığın etkin tedavi edilmesi için yeni tedavi yaklaşımlarına ve yeni tedavi ajanlarına ihtiyaç vardır ve hedefe yönelik tedavilerdeki gelişmeler takip edilmelidir. Aim: Determining the prognostic factors via evaluation of clinical data of patients with gastric cancer retrospectively and determining the correlations of prognostic factors between survival. Material and method: Records of 311 patients who were diagnosed as gastric adenocarcinoma between January 2006 and December 2012 were evaluated retrospectively. The associations of age, sexuality, blood group, localization of the tumor, grade of indifferentiation, type of surgery, chemotherapy and radiotherapy with the survival time is evaluated. Results: A total of 311 cases with gastric adenocarcinoma were included in the study. Among the cases, 68,8 % were male and 31,2 % were female. The mean ages were 58.6 ± 10.5 for males, 58.1 ± 14.5 for females and 58.8 ±11.9 for all. According to the TNM staging system; 11 % of our cases were stage I, 21,1 % were stage II, 27 % were stage III, 40,7 % were stage IV. At the diagnosis 40,7 % of were in metastatic stage. The most common metastatic organ was peritoneum. One hundred and seventy cases had surgical therapy. The most common surgical type was total gastrectomy. One hundred and forty eight cases (72.5 %) had chemotherapy and one hundred and three cases (50,5 %) had adjuvant chemoradiotherapy.The median values were 14 months (7 - 29 moths, interquartile rate) for general following time, 20,3 months (18,6 - 22,1 months) for overall survival and five year survival rate was 30.1%. Increasing T stage and N stage of cases resulted in a decrease in survival. Other prognostic factors related significantly with survival were the location of tumor, Lauren classification, lymphovascular invasion, perineural invasion, grade of differentiation. No prognostic significance of the patient?s age, sex, blood group or tumor histopathology was detected. Conclusion: It is established that most of the defined factors are associated with prognosis in every stage of gastric cancer. Although the defined prognostic factors, gastric cancer remains mortal especially patients in late stage. The new terapeutic agents or approaches are required to treat the disease more effectively and the developments in targeted therapy must be followed up