Risk İletişiminde Geleneksel Medya: Gazete Haberlerinin Deprem Felaketleri Örnekleminde Analizi

Bireylerin doğal afetler hakkındaki bilgilerini ve risk algılarını şekillendirmede önemli bir rol oynayan medya, bu niteliği ile risk ve afet yönetiminin ayrılmaz bir parçasıdır. Türkiye için en yüksek doğal afet riskleri arasında ilk sırada yer alan depreme yönelik, medya aracılığıyla gerçekleştirilecek iletişim faaliyetlerinin niteliği, hedeflemesi, içeriği ve yoğunluğu da özel bir düzenlemeyi ve önemi gerektirmektedir. Afetler sırasında ve sonrasında olduğu kadar başta deprem olmak üzere tüm afetlere ilişkin riskler için de birincil bilgilenme, tutum geliştirme ve davranışa dönüştürme kaynağını medya oluşturmaktadır. Bu bakış açısından hareketle, geleneksel medyanın en önemli araçlarından biri olan gazetelerin depreme ilişkin içeriklerinin analizi çalışmanın odağını oluşturmuştur. Gazetelerin, deprem riski içeriklerindeki bilgi, kaynak, aktör, yoğunluk, genişlik ve tekrar düzeylerinin saptanması amacıyla, Basın İlan Kurumu 2021 yılı tiraj verileri temel alınmış ve buna göre en yüksek satış rakamına sahip Sabah, Hürriyet, Sözcü, Posta, Milliyet ve Türkiye gazetelerinden oluşan örneklem üzerinde, yakın zamanda yaşanmış İstanbul ve İzmir depremlerine ilişkin haberlere, nitel araştırma yönteminin bir tekniği olarak içerik analizi uygulanmıştır. Araştırmada medyanın sadece depremin yaşanmasının ardından konuyu yoğun olarak haberleştirdiği, konuyla ilgisinin ancak afet ile birlikte oluştuğu görülmüştür. Ayrıca, depreme yönelik açıklama ve bilgilendirme yapan aktörlerin, depremin toplumsal etkilerine göre değişiklik gösterdiği, riskin iletişimine yönelik anlamlı bir çalışmanın söz konusu olmadığı ve depreme yönelik haberlerin gündeme geliş zaman, biçim ve oranlarının medya organları açısından oldukça benzerlik taşıdığı sonucuna ulaşılmıştır. Araştırma bulguları, ülkenin sahip olduğu en büyük risklerden biri olan depreme ilişkin ‘risk iletişimi’nde, medyanın kurumsal olarak taşıdığı işlev, önem ve sorumlulukların yeniden tartışılmaya muhtaç olduğunu göstermektedir

The effect of autoclavization and pasteurization on bone healing

Günümüzde kemik tümörlerinin tedavisinde radikal rezeksiyon ön plandadır. Ancak radikal rezeksiyon sonrası meydana gelen kemik kayıplarının yeniden doldurulması önemli cerrahi sorunlardan bir tanesidir. Çıkarılan tümörlü kemikten tümör hücrelerinin uzaklaştırılıp yeniden kullanılması fikri son yıllarda üzerinde birçok araştırma yapılan konudur. Çıkarılan tümörlü kemik; Radyasyon, Likit Nitrojen, Otoklavizasyon (120 C0) işlemlerine tabi tutularak tümör hücrelerinden arındırılmaktadır. Bu işlemlerle tümör hücreleri yok edildiği gibi kemik kaynamasını sağlayacak olan, kemik yapım hücrelerinin de ortadan kalkması adı geçen yöntemlerin olumsuz yönüdür. Son yıllarda literatürde az sayıda yer almakla birlikte Pastörizasyon yöntemi (60 C0) ile de tümör hücrelerinin ortamdan uzaklaştırıldığı ancak kemik yapım hücrelerinin korunduğu ileri sürülmektedir. Planladığımız bu çalışmadaki amacımız; yukarıda bahsi geçen yöntemlerden Otoklavizasyon ile Pastörizasyon arasında kemik kaynamasına etki açısından bir fark olup olmadığının deneysel olarak araştırılmasıdır. Sonuçların istatistiksel analizlerinde; Heiple’nin histolojik değerlendirme skorlarına göre proksimal uç için grup 1-2-3 ve distal uç için grup 1-2, grup 2-3 arasında ki fark anlamlı bulundu (p0.05); üçüncü hafta radyolojik skorlarında proksimal uç için gruplar arasında fark saptanmadı (p>0.05), distal uç için grup 1-2 ve grup 2-3 arasında anlamlı fark tespit edildi (p0.05); altıncı hafta radyolojik skorlarında proksimal ve distal uç için guplar arasında fark saptanmadı (p>0.05). Altıncı hafta sonunda her ne kadar radyolojik olarak gruplar arasında istatistiksel olarak fark saptanamasa da histolojik olarak kaynamanın grup 3 de grup 2 den üstün olduğu gösterilmiştir. Ortopedik tümör cerrahisinde tümörlü kemik dokunun uzaklaştırılması sonrası oluşan kemik boşluğun yeniden oluşturulması ekstremite koruyucu yaklaşım ve ekstremite fonksiyonları açısından önem arz eder. Hastanın çıkarılan kemik dokusuna uygulanan işlemler, tümörlü hücreleri tamamen ortadan kaldırmalı ve kemiğin biyolojik ve mekanik özelliklerini korumalıdır. Sonuç olarak; çıkarılan kemik dokusunun Pastörizasyon işlemine tabi tutulması, bu deneysel çalışmada histolojik olarak üstünlüğü gösterildiği gibi kemiğin kaynama özelliklerini koruması nedeniyle kullanılabilecek daha iyi yöntem olduğu kanısındayız.Today, radical resection is foremost important issue in the treatment of bone tumors. However, filling the bone defects after radical resection is one of the most important surgical problems. The idea of re-implantation of removed bone after being cleared of tumoral tissues came to mind during recent years in several investigations. For this purpose, radiation, liquid nitrogen, autoclavization (120 C0) is applied to the resected bone tissues to remove the tumoral tissues from them. With those techniques, the tumoral tissues are removed but the disadvantage is that they have a negative effect on bone producing cells that are involved in healing the bone. Few studies in the literature in recent years stated that pasteurization method (60 C0) preserved biological characteristics of the bone while removing tumor cells. Our study is an experimental study in which we planned to compare the autoclavization and pasteurization effects on bone healing. The experiment construct consisted of 25 New Zealand male rabbits which were randomly distributed to 3 groups. About 20 mm portion of the bone was removed from the 1/3 of middle part of ulna, in all animals. Group 1 was designated as the control group. In 5 rabbits of group 1, the removed 20 mm bone block replaced in its place without undergoing any process. Group 2, autoclavization was performed to osteotomized bones before re-implantation (bone blok kept in 120 C0 for 20 min., than at room temperature for 15 min., in serum physiologic solution for 15 min.). In group 3, pasteurization was performed to osteotomized bones before re-implantation (bone blok kept in 60 C0 serum physiologic solution for 30 min., than at room temperature for 15 min., in serum physiologic solution for 15 min.). In all groups resected bone blocks are re-implanted with intramedullary K-wire. All groups were compared to each other statistically in terms of histological and radiological findings. The statistical analysis of results, by using Heiple histological assessment scoring system, showed significant differences between group 1-2-3 for proximal end of the osteotomy and group 1-2, group 2-3 for distal end (p0.05). For radiological findings; no statistical differences were found between the groups at the end of three weeks for proximal osteotomy site (p>0.05); and there was a statistically difference between group 1-2 and group 2-3 (p0.05) at the end of three weeks for distal osteotomy site. At the end of six weeks proximal and distal ends, there were no statistical differences between the groups (p>0.05). However there were no statistical differences in radiological evaluations between the groups for six weeks time for proximal and distal osteotomy sites, it is showed that histological union in group 3 is better than group 2 in six weeks. The reconstruction of bone defect after tumor resection is important for limb-salvage surgery and for preservation of extremity functions. The procedures that are to be applied to the removed bone must make sure that it removes all tumor tissues while preserving the biological and mechanical characteristics of the bone. While comparing autoclavization and pasteurization; although both procedures have been reported to remove all tumoral tissue from the bone, in other investigations it was concluded that pasteurization is better than autoclavization in preserving biological and mechanical characteristics of the bone. This experimental study showed statistically significant superiorty in histological healing process of osteotomy sites in pasteurization group when compared to autoclavization group

Description of a new Zodarion Walckenaer, 1826 from Turkey (Zodariidae; Araneae)

A new species of Zodarion Walckenaer, 1826 is described based on material collected in the Marmara region of Turkey. Morphological and diagnostic characters and illustrations of the genitalia of both sexes are presented, and the differences with the closely related Zodarion turcicum Wunderlich, 1980 are pointed out

Evaluation of oxidative stress in cutaneous leishmaniasis

Oxidative stress occurs when there is excessive free-radical production or a low antioxidant level. The role of free radicals in the pathogenesis and in the progression of many diseases has often been discussed, but it has not been widely investigated in leishmaniasis. However, measurement of oxidants and antioxidants in the serum seems to be of great value. In this study, we aimed to determine lipid peroxidation levels as markers of oxidative stress in the serum of patients suffering from cutaneous leishmaniasis, which is a common health problem in our region of Southern Anatolia, Turkey. Forty patients aged between 5-50 years and forty controls aged between 5-50 years were included in the study. The LPO levels of the patients with active cutaneous leishmaniasis were significantly higher (p<0.001) than those of healthy controls. As a result, it is possible to conclude that patients with cutaneous leishmaniasis are affected by oxidative stress, which may contribute to the progression of the disease

Six-Minute Walk Performance and Related Factors in Pediatric-Onset Multiple Sclerosis

Objective To investigate functional exercise capacity and its relationship between physical activity levels, muscle strength, balance, fatigue, and quality of life in patients with pediatric-onset multiple sclerosis. Methods Fifteen patients with pediatric-onset multiple sclerosis were included. The 6-minute walk test was used to determine functional exercise capacity and walking distance. The Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire and pedometer were used to evaluate physical activity, Timed-Up and Go for dynamic balance, isokinetic testing for lower extremity muscle strength, Fatigue Severity Scale for fatigue, and the Pediatric Quality of Life Inventory (PedsQL) for quality of life. Results The 6-minute walking distance was positively correlated with GLTEQ and the School-Work subgroup score of the PedsQL-Self-report, and negatively correlated with Timed-Up and Go and Fatigue Severity Scale. Dynamic balance, physical activity, and fatigue were significant predictors of 6-minute walking distance. Conclusions Our results showed that 6-minute walk test is influenced by physical activity, dynamic balance, and fatigue, and related to quality of life in patients with pediatric-onset multiple sclerosis

Plasma 8-Isopgf2 Alpha and Serum Melatonin Levels in Patients with Minimal Cognitive Impairment and Alzheimer Disease

Background/aim: F2 alpha-isoprostane is accepted as an oxidative stress indicator and melatonin shows neuroprotective effects by antioxidative and antiamyloidogenic influences. By measuring these in patients diagnosed with minimal cognitive impairment (MCI) and Alzheimer-type dementia, we intended to demonstrate whether the measurement of these markers contributes to early diagnosis of Alzheimer disease (AD) in the MCI stage or not. Materials and methods: Three groups (n = 63) were created: the AD group, MCI group, and control group. Serum melatonin levels were measured by radioimmunoassay method, and plasma total 8-isoPGF2 alpha levels were measured by enzyme immunoassay method. Results: Significant differences were observed in the melatonin levels between the MCI group and AD group (P = 0.009), and in 8-isoPGF2 alpha levels between the AD group and control group (P = 0.022). A negative correlation between mini-mental state examination (MMSE) scores and 8-isoPGF2 alpha levels (r = -0.459, P < 0.001) and positive correlation between MMSE scores and melatonin levels (r = 0.317, P = 0.011) were found. Conclusion: Although the plasma 8-isoPGF2 alpha and serum melatonin levels in MCI were not found to be good early diagnostic markers to indicate risk of AD, results were found to support the role of oxidative stress in AD.WoSScopu

Lenfoma hastalarında tanı anında evreleme lı çekilen PET/CT'nin kemik iliği infiltrasyonunu göstermedeki yeri

Objective: Bone marrow (BM) involvement is one of the most important prognostic factors in lymphoma patients. Therefore, it is important to determine the presence of BM involvement in lymphoma patients at the time of diagnosis. Bone marrow biopsy (BMB) is still accepted as the gold standard for evaluating the marrow but it is painful and invasive. In this retrospective study, we aimed to evaluate the role of positron emission tomography combined with computed tomography (PET/CT) in evaluating the BM involvement in lymphoma patients at the initial staging.Patients and Methods: The patients who were evaluated by PET/CT and bone marrow biopsy at time of diagnosis were enrolled in the study.Results: The overall sensitivity of PET/CT in demonstrating BM involvement was 65.8%, and the specificity was 89.4%. In the subgroup analysis of 176 Hodgkin lymphoma (HL) patients, the sensitivity and specificity of the PET/CT were 81% and 84% respectively. Negative predictive value was 98%. In 201 diffuse large B cell lymphoma (DLBCL) patients, the sensitivity and specificity of the test were 91.3% and 94.3%, respectively. Negative predictive value was 98.8%.Conclusion: PET/CT is an accurate and complementary modality with high specificity and sensitivity in detecting BM infiltration in HL and DLBCL patients.Amaç: Kemik iliği (Kİ) tutulumu, lenfoma hastalarında en önemli prognostik faktörlerden biridir. Bu nedenle, tanı anında Kİ tutulumunun gösterilmesi önemlidir.Kemik iliği biyopsisi (KİB) tutulumu göstermede altın standart kabul edilmesine rağmen invaziv ve ağrılı bir yöntemdir. Bu retrospektif çalışmada, tanı anında evreleme amacıyla çekilen PET/CT'nin Kİ tutulumunu göstermedeki yerini araştırdık.Hastalar ve Yöntemler : Tanı anında PET/CT ve KİB yapılan hastalar çalışmaya alındı.Bulgular: PET/CT'nin lenfoma hastalarının Kİ tutulumunu göstermedeki sensitivitesi %65.8, spesifisitesi ise %89.4 idi. Altgrup analizi yapıldığında; 176 Hodgkin lenfoma hastasında sensitivite %81 ve spesifisite %84 olarak bulundu. Negatif prediktif değer %98 idi. 201 diffüz büyük B hücreli lenfoma hastasında ise, sensitivite ve spesifisite sırasıyla %91.3 ve %94.3 idi. Negatif prediktif değer %98.8 olarak hesaplandı.Sonuç: PET/CT özellikle Hodgkin lenfoma ve difüz büyük B hücreli lenfoma hastalarında yüksek sensitivite ve spesifisitesi ile tamamlayıcı ve değerlendirilmesi gereken bir yöntemdir