Słowo o Profesorze Andrzeju Sitarskim

Słowo o Profesorze Andrzeju Sitarski

Говорящие имена собственные в саге о „Гарри Поттере” в переводе на русский и польский языки

In the process of literary communication between the author and the readers, the translator plays the role of a linguacultural mediator. Since each proper name is usually deeply rooted in the original cultural system, the translator is forced to retain its core meaning and leave aside its secondary aspects. Therefore, as the understanding of particular literary worlds depends on the respective onomastic structures, translations seem to be partial interpretations of original texts

Czy polski wieloryb jest rybą, a rosyjski кит już nie? O myśleniu o świecie i nazwach

Recenzowany tom jest pokłosiem konferencji zorganizowanej w dniach 24–25 października przez Koło Naukowe Glottodydaktyków, działające przy Katedrze Lingwistyki Stosowanej i Kulturowej UŁ. Organizatorzy konferencji zaproponowali bardzo atrakcyjny i ważny temat, który zainspirował jej uczestników do przygotowania artykułów skupionych wokół trzech grup zagadnień: dydaktyki języka, lingwistyki kulturowej i dialektologii. Ogromnie cieszy zainteresowanie młodych naukowców tematyką dydaktyczną i glottodydaktyczną oraz kulturową. Zamieszczone w tomie artykuły pokazują poszukiwania nowych metod nauczania, przy znajomości dotychczasowych osiągnięć w tej dziedzinie, w oparciu o wiedzę językoznawczą i z wykorzystaniem technologii informacyjnych. Cykliczne organizowanie takich konferencji jest ważną i cenną inicjatywą młodych językoznawców, dydaktyków i kulturoznawców

Podmioty aktywności dyskursywnej wobec tworzenia i tłumaczenia onimów literackich. Analiza konceptualna polskiego i rosyjskiego przekładu sagi o Harrym Potterze

W monografii autor podejmuje próbę określenia związku występującego pomiędzy działalnością dyskursywną uczestników procesu komunikacji literackiej a specyficznym statusem onimów literackich w oryginalnym tekście literackim i jego przekładach. Pierwsza teza, którą autor stawia, brzmi następująco: działalność dyskursywna człowieka ma bezpośredni związek z tworzeniem, tłumaczeniem, jak również rozumieniem onimów literackich. Poprzez drugą tezę postuluje, że onimy literackie są imionami konceptów onomastycznoliterackich przez nie generowanych, odsyłając do najistotniejszych właściwości ich denotatów w oparciu o treść dzieła literackiego. Dlatego głównym celem autora monografii jest określenie dyskursywnej specyfiki tworzenia i tłumaczenia onimów literackich, jak również strategii i technik osiągnięcia ekwiwalencji pomiędzy onimami literackimi zawartymi w anglojęzycznym tekście sagi o Harrym Potterze autorstwa J. K. Rowling i w polskim oraz rosyjskim przekładzie autorstwa, odpowiednio, Andrzeja Polkowskiego i Marii Spivak. Autor skupia się na aspekcie antropocentrycznym podejmowanego problemu, co uzasadnia tym, że onim literacki jest strukturą werbalną, a odpowiadający mu koncept – mentalną. Oznacza to, że każdy koncept onomastycznoliteracki jest uwarunkowany przez indywidualność każdego z podmiotów procesu komunikacji literackiej, czyli uzależniony od ich przestrzeni dyskursywnych

Komunikacja niewerbalna a tłumaczenie symultaniczne: aspekt empiryczny

Bearing in mind the prime principle of audiovisual integration in human communication (Seeber 2012, 2017), the author discusses the empirical aspects of the correlation between nonverbal communication and simultaneous interpreting. Having established that kinesics and prosody indeed can have a positive impact on understanding one’s message, he conducts an experiment in which he compares the quality of the interpretations performed by MA students of English and Russian philology divided into audio and audio-visual groups in the case of English-Polish and Russian-Polish simultaneous interpreting. He focuses specifically on two categories of gestures – illustrators and emblems. Ultimately, he discovers a tangible relation between having the ability to see the speaker and the accuracy of interpreting the speaker’s speech. However, the limitations of the experiment do not allow for making universal conclusions on the basis of its results, as it should become operationalised and replicated.Bearing in mind the prime principle of audiovisual integration in human communication (Seeber 2012, 2017), the author discusses the empirical aspects of the correlation between nonverbal communication and simultaneous interpreting. Having established that kinesics and prosody indeed can have a positive impact on understanding one’s message, he conducts an experiment in which he compares the quality of the interpretations performed by MA students of English and Russian philology divided into audio and audio-visual groups in the case of English-Polish and Russian-Polish simultaneous interpreting. He focuses specifically on two categories of gestures – illustrators and emblems. Ultimately, he discovers a tangible relation between having the ability to see the speaker and the accuracy of interpreting the speaker’s speech. However, the limitations of the experiment do not allow for making universal conclusions on the basis of its results, as it should become operationalised and replicated

Akceptacja i polemika tłumaczeniowa w interpretacji literackich nazw własnych. Na przykładzie rosyjskiego i polskiego przekładu sagi o Harrym Potterze

Translation of literary proper names boils down to either accurately rendering their original form / meaning or finding equivalents which have less in common with their original versions. In the article the author attempts to deduce what might have caused the translators to choose one of the two strategies by means of analysing chosen examples from the saga. Apparently, the translators’ decisions stem not only from the limitations of respective languages and cultures, but also from their individual approach towards the original text.Translation of literary proper names boils down to either accurately rendering their original form / meaning or finding equivalents which have less in common with their original versions. In the article the author attempts to deduce what might have caused the translators to choose one of the two strategies by means of analysing chosen examples from the saga. Apparently, the translators’ decisions stem not only from the limitations of respective languages and cultures, but also from their individual approach towards the original text

Zusammensetzung von dünnen Schichten im System SrTiO3 - BaTiO3

Ferroelektrische Varaktoren kommen in modernen Kommunikationssystemen zum Einsatz für die Abstimmung von Anpassnetzwerken, als Phasenschieber für Antennenarrays oder steuerbare Filter. Als vielversprechendes Material hat sich Bariumstrontiumtitanat (Ba,Sr)TiO3 (BST) etabliert. Durch das Anlegen eines Steuerfeldes kann die Permittivität von BST bis auf ein Zehntel des Ausgangswerts ohne Steuerfeld gesenkt werden, was sich direkt in einer Veränderung der Resonanzfrequenz eines entsprechenden Kondensators mit BST als Dielektrikum äußert, weshalb ein solches Bauteil als Varaktor bezeichnet wird. Werden Dünnschichten mit einer Schichtdicke von ca. 200 – 500 nm verwendet, ergibt sich daraus der Vorteil einer Reduzierung der notwendigen Steuerspannungen. Bauteile auf Basis von BST-Dünnschichten zeigen aktuell noch zu hohe dielektrische Verluste. Im Fokus dieser Arbeit stand daher die Untersuchung und Optimierung von BST-Schichteigenschaften, sowie deren Auswirkung auf die dielektrischen Eigenschaften von BST-Varaktoren. Die BST Dünnschichten wurden mit der Magnetron-Kathodenzerstäubung hergestellt. Das Ziel dieser Arbeit bestand darin mögliche Einflussgrößen während der Schichtabscheidung systematisch zu untersuchen und dabei die Auswirkungen auf die dielektrischen Eigenschaften zu bestimmen. Untersucht wurden dabei der Einfluss des Depositionsabstands und des Sauerstoffpartialdrucks auf die Zusammensetzung der Schichten. Zudem wurde erstmals der Einfluss von epitaktischen Platin-Substraten auf die BST-Schichtstöchiometrie untersucht. Dabei wurden die Untersuchungen für verschiedene Barium zu Strontium-Verhältnisse von Strontiumtitanat bis zu Bariumtitanat durchgeführt. Zur Charakterisierung wurden in dieser Arbeit vor allem die Röntgen-Photoelektronenspektroskopie (XPS), Röntgenbeugung (XRD) sowie die Impedanzspektroskopie verwendet. Die Kombination dieser Charakterisierungsmethoden ermöglichte eine Korrelation zwischen Stöchiometrie, Schichtstruktur und dielektrischen Eigenschaften. Es konnte gezeigt werden, dass die Depositionsrate die entscheidende Einflussgröße während der Schichtabscheidung für die Schichtstöchiometrie darstellt. Die hohen beobachteten Titan-Überschüsse können durch Re-Evaporation von Barium und Strontium erklärt werden. Erst bei niedrigen Depositionsraten können weitere Parameter wie die Pt-Substratorientierung und der Sauerstoffpartialdruck steuernd zur Kontrolle der Stöchiometrie eingesetzt werden. Dabei konnte zum ersten Mal gezeigt werden, dass die Stöchiometrie durch die Substratorientierung beeinflusst wird. Die nicht-stöchiometrischen Schichten sind dabei einphasig und können durch eine kontinuierliche Bildung von Defektpaaren stabilisiert werden. Die Depositionsrate zeigt ebenso einen starken Einfluss auf die dielektrischen Eigenschaften. Der Einfluss der Schichtstöchiometrie auf die dielektrischen Eigenschaften ist zwar erkennbar, wird aber auf Basis der vorliegenden Daten wohl überlagert durch andere Faktoren, die nur schwer voneinander isoliert werden können. Die Sauerstoff-Zugabe zum Prozessgas bietet Chancen für eine Reduzierung der dielektrischen Verluste. Für eine weitere Optimierung von dünnen BST-Schichten für den Einsatz in Varaktoren liefert diese Arbeit wichtige Anhaltspunkte. Sie identifizierte die wichtigsten Prozess-Parameter und zeigt die Zusammenhänge zwischen strukturellen, chemischen und dielektrischen Eigenschaften von BST-Dünnschichten