Predicting a relapse of Graves’ hyperthyroidism in adults during the early phase of treatment with anti-thyroid drugs

Introduction: The long-term effectiveness of anti-thyroid drugs (ATD) in the treatment of Graves’ hyperthyroidism (GH) is still unsatisfactory and difficult to predict. The aim of this study was to evaluate the usefulness of a determination of serum level of thyrotropin-binding inhibiting immunoglobulins (second generation TBII assay) in predicting the possibility of relapse in the early phase of pharmacological treatment. Material and methods: We investigated 37 patients within the 20-60 age range with the first occurrence of GH. All patients were treated with thiamazole for 12 months. Clinical assessment, ultrasound estimation of thyroid volume and determination of serum thyrotropin, free thyroxine, free triiodothyronine, thyroid autoantibodies and TBII levels were carried out at the onset and after 1, 3, 6, 9 and 12 months of ATD treatment. Results: The mean follow-up period after ATD withdrawal was 27.24 ± 5.81 months. Of 37 patients 12 (32%) had a relapse of hyperthyroidism (mean time 8.17 ± 6.91 months after drug withdrawal). The difference in TBII levels between the relapse and the remission group was found to be significant after the first month of therapy until the end of ATD treatment. We observed that patients with TBII above 14 IU/L after 3 months and above 8 IU/L after 6 months of therapy relapsed more frequently than patients with lower levels (sensitivity 50% and specificity 92 and 96%, respectively). Conclusions: The study confirmed that TBII estimation in the early phase of ATD could be useful in the proper planning of GH therapy and early qualification to more radical treatment (radioiodine or surgery).Wstęp: Długoterminowa skuteczność farmakologicznego leczenia nadczynności tarczycy w przebiegu choroby Gravesa- Basedowa nadal pozostaje niezadowalająca i trudna do przewidzenia. Celem niniejszego badania była ocena przydatności oznaczeń przeciwciał blokujących wiązanie tyreotropiny (TBII) z receptorem w przewidywaniu możliwości nawrotu nadczynności tarczycy już we wczesnej fazie leczenia farmakologicznego. Materiał i metody: Badaniem objęto 37 chorych z pierwszym incydentem nadczynności tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa w wieku 20-60 lat. Wszystkich chorych leczono tiamazolem przez okres 12 miesięcy. Przed, a następnie po 1, 3, 6, 9 i 12 miesiącach terapii dokonywano oceny klinicznej, ultrasonograficznego badania tarczycy i oznaczenia TBII (test II generacji) oraz tyreotropiny, wolnej trijodotyroniny i wolnej tyroksyny w surowicy. Wyniki: Okres obserwacji po odstawieniu leku wynosił średnio 27,24 ± 5,81 miesięcy. U dwunastu z 37 chorych nastąpił nawrót nadczynności tarczycy po średnio 8,17 ± 6,91 miesiąca od zakończenia leczenia. Znacząca różnica w poziomach TBII w grupie chorych pozostających w remisji i chorych, u których doszło do nawrotu choroby widoczna była od pierwszego miesiąca terapii przez cały jej okres trwania. U chorych z TBII > 14 IU/l po 3 miesiącach oraz u chorych z TBII > 8 IU/l po 6 miesiącach leczenia znacznie częściej dochodziło do nawrotu nadczynności tarczycy w porównaniu z chorymi z niższymi poziomami TBII (czułość 50% i specyficzność odpowiednio 92% i 96%). Wnioski: Oznaczanie TBII we wczesnej fazie leczenia farmakologicznego może okazać się pomocne w planowaniu dalszego leczenia nadczynności tarczycy i w odpowiednio wczesnym kwalifikowaniu chorych do bardziej radykalnych form terapii nadczynności tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa (terapia radiojodem, strumektomia)

Association of polymorphism in genes encoding κB inhibitors (IκB) with susceptibility to and phenotype of Graves' disease: a case-control study

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Genes related to the nuclear factor-κB (NF-κB), a key transcription factor involved in regulation of immune responses, are interesting candidates for association studies in autoimmune disorders. The aim of this study was to investigate an association of polymorphisms in two genes encoding NF-κB inhibitors: <it>IKBL </it>(encoding inhibitor of κB-like) and <it>NFKBIA </it>(encoding κB inhibitor α), withsusceptibility to and phenotype of Graves' disease (GD).</p> <p>Methods</p> <p>A population-based, case-control association study comprising 481 patients with GD and 455 healthy controls was performed. We analyzed 3 single nucleotide polymorphisms (SNPs) in <it>IKBL </it>[promoter region -62T/A substitution (rs2071592), intron 1 C/T substitution (rs2071591) and exon 4 T/C substitution (rs3130062)] and 3 SNPs in <it>NFKBIA </it>[G/A substitution in 3' untranslated region (rs696) and two promoter region polymorphisms -297C/T (rs2233409) and -826C/T (rs2233406)] by the PCR-restriction fragment length polymorphism (RFLP) method.</p> <p>Results</p> <p>The two SNPs in <it>IKBL </it>(rs2071592 and rs2071591) were in a strong linkage disequilibrium (D' = 0.835) and the AT haplotype was associated with susceptibility to GD (p < 10^-4, OR = 1.61 [95%CI:1.21-2.14]). Moreover subgroup analysis revealed a gen-gen interaction between the investigated <it>IKBL </it>haplotype and <it>HLA-DRB1</it>*03 allele (p < 10^-4). The investigated <it>NFKBIA </it>SNPs were not associated with susceptibility to GD. However, when correlated with phenotype, the -297T (rs2233409) and -826T (rs2233406) alleles were associated with the development of clinically evident ophthalmophaty (p = 0.004, p_c= 0.07, OR = 1.65 [95%CI: 1.18-2.38] and p = 0.002, p_c= 0.036, OR = 1.67 [95%CI: 1.20-2.36], respectively).</p> <p>Conclusion</p> <p>Our results suggest that SNPs in genes encoding NF-κB inhibitors may contribute to the development and clinical phenotype of GD.</p

Wpływ niedoboru witaminy D na rozwój nowotworów i chorób autoimmunologicznych

There is a growing number of diseases which prevalence can be associated with vitamin D deficiency. The link between low cholecalciferol concentration and bone diseases is well established, however there is also data suggesting that it may influence development and progression of different cancers and autoimmune diseases. The in vitro studies proved that the active vitamin D metabolite - 1,25(OH)2D3 may arrest the cell cycle progression, induce apoptosis as well as regulate T cells and antigen presenting cells function. Results of the in vivo experiments suggest that vitamin D deficiency accelerates development of autoimmune diseases and cancers in animals. Epidemiological studies imply that the vitamin D deficiency is also associated with the increased incidence of autoimmune diseases and cancers in people. The main determinant of vitamin D serum concentration in a human body is skin synthesis. The changes in the lifestyle, air pollution as well as a common use of sun screens caused that the contemporary European receives little sunlight compared to his ancestors. According to the recent epidemiological studies, the vitamin D concentrations in serum of people who live in high latitudes (above 34° N/S), including Poland, is far from being sufficient. This paper reviews results of the recent studies concerning the potential role of the vitamin D in the development of cancers and autoimmune diseases, as well as provides guidelines for vitamin D supplementation.Postęp nauki spowodował, że zwiększyła się liczba chorób, których rozwój i przebieg może być uwarunkowany niedostatecznym podawaniem witaminy D. Chociaż najlepiej dotychczas udokumentowano związek niedoboru witaminy D z występowaniem chorób tkanki kostnej, to istnieją dane sugerujące, że wpływa on również na rozwój nowotworów i chorób autoimmunologicznych. W badaniach in vitro stwierdzono, że aktywny metabolit witaminy D - 1,25-dihydroksycholekalcyferol (1,25(OH)2D3) reguluje procesy wzrostu i różnicowania komórek, a także wpływa na funkcję komórek prezentujących antygen i limfocytów T. W badaniach in vivo zaobserwowano, że niedobór witaminy D przyspiesza rozwój chorób autoimmunologicznych i nowotworów u zwierząt. Wyniki badań epidemiologicznych sugerują, że niedobór witaminy D wiąż się również z częstszym występowaniem chorób autoimmunologicznych i nowotworów u ludzi. Czynnikiem decydującym o poziomie zaopatrzenia zdrowego człowieka w cholekalcyferol jest skórna synteza witaminy D. Zmiany trybu życia, zanieczyszczenia atmosferyczne, a także stosowanie filtrów słonecznych sprawiły, że współczesny Europejczyk otrzymuje zaledwie drobną część dawki promieniowania UV, którą otrzymywali jego przodkowie. Według najnowszych bada&#241; epidemiologicznych stężenia witaminy D w surowicy u osób zamieszkujących tereny położone w szerokościach geograficznych powyżej 34° N/S - w tym również w Polsce - są niższe od optymalnych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu badań dotyczących potencjalnej roli witaminy D w rozwoju nowotworów i chorób autoimmunologicznych, a także przedstawiono aktualne wytyczne na temat kryteriów rozpoznawania niedoborów witaminy D i zalecanej suplementacji

Correlation between thyroid stimulating immunoglobulins and thyrotropin binding inhibitory immunoglobulins levels in patients with Graves&#8217; disease

Wstęp: Oznaczanie poziomu przeciwciał blokujących wiązanie tyreotropiny z receptorem (TBII, thyrotropin binding inhibitory immunoglobulines) metodą wykorzystującą ludzki rekombinowany receptor tyreotropiny (testy II generacji) charakteryzuje się znacznie wyższą czułością i specyficznością niż testy I generacji. Celem pracy było określenie, czy TBII, oznaczane za pomocą testu II generacji, we właściwy sposób odzwierciedla stopień pobudzenia tkanki tarczycowej i czy możliwe jest zastąpienie oznaczeń przeciwciał stymulujących tarczycę (TSI, thyroid stimulating immunoglobulines) oznaczeniami TBII. Ponadto celem pracy było ustalenie, czy korelacja poziomów TBII i TSI jest zachowana w czasie terapii tyreostatykiem. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 41 osób z rozpoznaną po raz pierwszy nadczynnością tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa. Na początku oraz po 1, 3, 6, 9 i 12 miesiącach terapii tiamazolem oznaczano poziom TSI na podstawie wydzielania cAMP w hodowli komórek jajowych chomika chińskiego (CHO, Chinese hamster ovary) oraz TBII testem II generacji. Ponadto po 12 miesiącach leczenia oznaczono poziom przeciwciał blokujących tarczycę (TBAb, thyroid blocking antibodies). Wyniki: Na początku leczenia u 32 chorych (82,05%) stwierdzono pozytywny poziom TSI, a u 35 chorych (89,74%) - pozytywny poziom TBII. Po 12 miesiącach leczenia stwierdzono negatywne stężenie TSI u 67,57% chorych, natomiast negatywny poziom TBII - u 45,85% pacjentów. Dodatnią korelację pomiędzy poziomami przeciwciał TSI i TBII obserwowano przez cały okres terapii, poza okresem po 9 miesiącach leczenia. Wnioski: Poziom TBII odpowiada stopniowi pobudzenia receptora przez przeciwciała stymulujące tarczycę. Dodatnia korelacja utrzymuje się w trakcie leczenia tyreostatykiem i dlatego TBII wydaje się wiarygodnym parametrem umożliwiającym monitorowanie stopnia aktywności choroby i przebiegu leczenia.Introduction: The II generation method using human recombination thyrotropin receptors for measurement of thyrotropin binding inhibitory immunoglobulins (TBII) is characterized by increased sensitivity and specificity in comparison with I generation method. Aim of study was to determine, whether TBII levels measured with II generation assay reflect thyroid stimulation and whether measurement of thyroid stimulating antibodies (TSI) could be replaced by TBII determinations. Specific aim was to evaluate, whether correlation between TSI and TBII levels is stable during antithyroid therapy. Material and methods: 41 patients with the newly diagnosed Graves&#8217; disease were included in the study. TSI (cAMP levels in CHO cell line) and TBII (II generation assay) levels were determined before treatment and after 1, 3, 6, 9 and 12 months of thiamazol therapy. Moreover, thyroid blocking antibodies were determined after 12 months of treatment. Results: 32 patients (82.05%) had positive basic TSI level and 35 patients (89.74%) had positive basic TBII level. After 12 months of therapy negative level of TSI was observed in 67.57% of patients and negative level of TBII was founded in 45.85% of patients. Correlation between TSI and TBII levels was positive during treatment course except time after 9 months of therapy. Conclusions: TBII level is adequate parameter to assess thyroid stimulation intensity. Positive correlation between TSI and TBII levels is present during almost whole treatment course. TBII seems to be reliable parameter in disease activity monitoring and response to therapy

Design and baseline characteristics of the finerenone in reducing cardiovascular mortality and morbidity in diabetic kidney disease trial

Background: Among people with diabetes, those with kidney disease have exceptionally high rates of cardiovascular (CV) morbidity and mortality and progression of their underlying kidney disease. Finerenone is a novel, nonsteroidal, selective mineralocorticoid receptor antagonist that has shown to reduce albuminuria in type 2 diabetes (T2D) patients with chronic kidney disease (CKD) while revealing only a low risk of hyperkalemia. However, the effect of finerenone on CV and renal outcomes has not yet been investigated in long-term trials. Patients and Methods: The Finerenone in Reducing CV Mortality and Morbidity in Diabetic Kidney Disease (FIGARO-DKD) trial aims to assess the efficacy and safety of finerenone compared to placebo at reducing clinically important CV and renal outcomes in T2D patients with CKD. FIGARO-DKD is a randomized, double-blind, placebo-controlled, parallel-group, event-driven trial running in 47 countries with an expected duration of approximately 6 years. FIGARO-DKD randomized 7,437 patients with an estimated glomerular filtration rate >= 25 mL/min/1.73 m(2) and albuminuria (urinary albumin-to-creatinine ratio >= 30 to <= 5,000 mg/g). The study has at least 90% power to detect a 20% reduction in the risk of the primary outcome (overall two-sided significance level alpha = 0.05), the composite of time to first occurrence of CV death, nonfatal myocardial infarction, nonfatal stroke, or hospitalization for heart failure. Conclusions: FIGARO-DKD will determine whether an optimally treated cohort of T2D patients with CKD at high risk of CV and renal events will experience cardiorenal benefits with the addition of finerenone to their treatment regimen. Trial Registration: EudraCT number: 2015-000950-39; ClinicalTrials.gov identifier: NCT02545049