The use of nanoparticles in the formulation of essential oils

زمینه و هدف: نانوتکنولوژی توانایی کنترل ویژگی های مواد در مقیاس اتمی و مولکولی است. حوزه پزشکی مدرن و داروسازی هم تحت تأثیر این فناوری قرار گرفته است. در این زمینه بیشترین تمرکز تحقیقاتی بر درون گیری ترکیبات فعال دارویی مخصوصاً داروهای سایتوتوکسیک بوده است. اسانس ها ترکیباتی هستند که کاربردهای درمانی و بهداشتی و آرایشی دارند. آن ها مخلوط پیچیده ای از انواع مولکول های فرار آروماتیک و آلیفاتیک هستند. استفاده از اسانس ها به عنوان عوامل ضد باکتری، ضد ویروس، ضد قارچ، ضد انگل و ضد حشره سابقه‌ای به قدمت تاریخ دارد. امروزه نانوتکنولوژی در جهت رفع عیوب آن ها وارد عمل شده و به بهبود حلالیت و کاهش فراریت کمک کرده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی کاربرد نانوتکنولوژی و نانوذرات مختلف در درون گیری اسانس ها و نقش آن ها در بهبود اثرات درمانی و پایداری آن ها می باشد. روش بررسی: در مطالعه حاضر داده ها (با استفاده از کلمات کلیدی نانوذرات شناخته‌شده شامل نانوذرات لیپیدی جامد، لیپوزوم، امولسیون، سیکلودکسترین، نانوذرات مغناطیسی) از پایگاه‌های داده های الکترونیکی شامل Pubmed، Google Scholar، Magiran، Irandoc، IranMedex و پایگاه داده‌های علمی جمع آوری شد. یافته ها: با توجه به ماهیت فیزیکی اسانس ها، دو دسته از نانوحامل ها بیشتر استفاده شده است. دسته اول حامل های لیپیدی از جمله لیپوزوم ها، نانوذرات لیپیدی جامد، نانوامولسیون ها و میکروامولسیون ها هستند. دسته دوم شامل فرمولاسیون های حاوی نانوذرات پلیمری است که سبب بهبود قابل‌ توجه فعالیت ضد میکروبی اسانس‌ها شده اند. سیکلودکسترین ها و نانوذرات مغناطیسی هم در انتها اشاره شده است. نتیجه گیری: فناوری نانو و استفاده از نانوذرات سبب افزایش پایداری شیمیایی اسانس‌ها شده است، به‌علاوه کاهش سمیت و عوارض جانبی حاصل از آن را به همراه داشته است

Modulation of transforming growth factor-β signalling transducers in colon adenocarcinoma cells induced by staphylococcal enterotoxin B

Colorectal cancer (CRC) is a notable cause of cancer-associated mortality worldwide, making it a pertinent topic for the study of cancer and its treatment. Staphylococcal enterotoxin B (SEB), an enterotoxin produced by Staphylococcus aureus, has been demonstrated to exert anticancer and antimetastatic effects due to its ability to modify cell immunity and cellular signaling pathways. In the current study, SEB was investigated, including whether it exerts its growth inhibitory effects on colon adenocarcinoma cells. This may occur through the manipulation of a key tumor growth factor, termed transforming growth factor-β (TGF-β), and its signaling pathway transducer, Smad2/3. The human colon adenocarcinoma HCT116 cell line was treated with different concentrations of SEB, and cell number was measured using MTT assay at different treatment times. Smad2/3 RNA expression level was analyzed in untreated or SEB-treated cells using quantitative polymerase chain reaction, which indicated significant differences between cell viability and Smad2/3 expression levels. SEB effectively downregulated Smad2/3 expression in the HCT116 cells at concentrations of 1 and 2 μg/ml (P=0.0021 and P=0.0017, respectively). SEB concentrations that were effective at inhibiting Smad2/3 expression were correlated with those able to inhibit the proliferation of the cancer cells. SEB inhibited Smad2/3 expression at the mRNA level in a concentration- and time-dependent manner. The present study thus proposed SEB as an agent able to significantly reduce Smad2/3 expression in colon cancer cells, provoking moderate TGF-β growth signaling and the reduction of tumor cell proliferation

Modulation of transforming growth factor-beta signaling transducers in colon adenocarcinoma cells induced by staphylococcal enterotoxin B

Colorectal cancer (CRC) is a notable cause of cancer-associated mortality worldwide, making it a pertinent topic for the study of cancer and its treatment. Staphylococcal enterotoxin B (SEB), an enterotoxin produced by Staphylococcus aureus, has been demonstrated to exert anticancer and antimetastatic effects due to its ability to modify cell immunity and cellular signaling pathways. In the current study, SEB was investigated, including whether it exerts its growth inhibitory effects on colon adenocarcinoma cells. This may occur through the manipulation of a key tumor growth factor, termed transforming growth factor-beta (TGF-beta), and its signaling pathway transducer, Smad2/3. The human colon adenocarcinoma HCT116 cell line was treated with different concentrations of SEB, and cell number was measured using MTT assay at different treatment times. Smad2/3 RNA expression level was analyzed in untreated or SEB-treated cells using quantitative polymerase chain reaction, which indicated significant differences between cell viability and Smad2/3 expression levels. SEB effectively downregulated Smad2/3 expression in the HCT116 cells at concentrations of 1 and 2 mu g/ml (P=0.0021 and P=0.0017, respectively). SEB concentrations that were effective at inhibiting Smad2/3 expression were correlated with those able to inhibit the proliferation of the cancer cells. SEB inhibited Smad2/3 expression at the mRNA level in a concentration- and time-dependent manner. The present study thus proposed SEB as an agent able to significantly reduce Smad2/3 expression in colon cancer cells, provoking moderate TGF-beta growth signaling and the reduction of tumor cell proliferation

The antibacterial effect of camellia sinensis extract on bacterias, conjunctivitis in vitro

زمینه و هدف: کنژنکتیویت شایع ترین بیماری چشمی جهان است که یکی از پایه های درمان آن استفاده از آنتی بیوتیک ها می باشد. با توجه به مقاومت روزافزون باکتری ها به آنتی بیوتیک های موجود و عوارض آنها و استفاده چای به عنوان التیام بخش التهاب های چشمی بر اساس یک باور قدیمی، این مطالعه با هدف بررسی اثر ضدباکتریایی عصاره چای سیاه برای درمان کنژنکتیویت چرکی انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی نمونه ها از چشم بیماران مبتلا به کنژنکتیویت مراجعه کننده به کلینیک چشم پزشکی شهرکرد جمع آوری و روی محیط های کشت، کشت داده شدند. سپس توسط محیط های کشت افتراقی و تست های تشخیصی از سه نوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و استرپتوکوکوس پنومونیه هر کدام 10 نمونه (جمعاً 30 نمونه) جدا شد. این نمونه ها جداگانه در روشهای pour plate با استفاده از غلظت های مختلف عصاره چای سیاه و تست آنتیتوسط دیسک های استاندارد آنتی بیوتیک شامل ونکومایسین، کلرامفنیکل، اگزاسیلین، سفازولین و سیپروفلوکساسین مورد آزمایش قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون های آماری کای دو، t و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج به دست آمده حاصل از این مطالعه نشان داد که عصاره چای سیاه بر روی رشد باکتری های جدا شده اثر مهاری وابستـــه به دوز دارد (05/0P) و در دیسک های غلظت mg/ml 100 بیشتر از دیسک های آنتی بیوتیک مورد مطالعه بود (05/0

The antibacterial effect of camellia sinensis extract on bacterias, conjunctivitis in vitro

زمینه و هدف: کنژنکتیویت شایع ترین بیماری چشمی جهان است که یکی از پایه های درمان آن استفاده از آنتی بیوتیک ها می باشد. با توجه به مقاومت روزافزون باکتری ها به آنتی بیوتیک های موجود و عوارض آنها و استفاده چای به عنوان التیام بخش التهاب های چشمی بر اساس یک باور قدیمی، این مطالعه با هدف بررسی اثر ضدباکتریایی عصاره چای سیاه برای درمان کنژنکتیویت چرکی انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی نمونه ها از چشم بیماران مبتلا به کنژنکتیویت مراجعه کننده به کلینیک چشم پزشکی شهرکرد جمع آوری و روی محیط های کشت، کشت داده شدند. سپس توسط محیط های کشت افتراقی و تست های تشخیصی از سه نوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و استرپتوکوکوس پنومونیه هر کدام 10 نمونه (جمعاً 30 نمونه) جدا شد. این نمونه ها جداگانه در روشهای pour plate با استفاده از غلظت های مختلف عصاره چای سیاه و تست آنتیتوسط دیسک های استاندارد آنتی بیوتیک شامل ونکومایسین، کلرامفنیکل، اگزاسیلین، سفازولین و سیپروفلوکساسین مورد آزمایش قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون های آماری کای دو، t و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج به دست آمده حاصل از این مطالعه نشان داد که عصاره چای سیاه بر روی رشد باکتری های جدا شده اثر مهاری وابستـــه به دوز دارد (05/0P) و در دیسک های غلظت mg/ml 100 بیشتر از دیسک های آنتی بیوتیک مورد مطالعه بود (05/0

The effect of pomegranate on oxidative stress parameters: A systematic review and meta-analysis

Objective: Pomegranate contains remarkable amounts of phenolic ingredients and it has been related to the antioxidant capacity of this fruit. Several primary studies show that pomegranate intake can improve antioxidant status. The objective of this systematic review and meta-analysis consisted in investigating the effect of pomegranate on oxidative stress (OS) parameters. Methods: A comprehensive electronic database search in Scopus, Web of science, Embase, Cochrane library and Medline was performed to identify eligible randomized controlled trials (RCTs). A meta-analysis of included studies was performed on selected variables using a random-effects model. Quality assessment was conducted by means of Cochrane risk of bias assessment tool. Results: Systematic search yielded 575 references. A total of 11 RCTs reporting data from 484 participants included. Meta-analysis of data from 11 included RCTs did not support convincing evidence as to a significant increasing effect of pomegranate intake in TAC (SMD: 0.43 ; 95 %CI: -0.19, 1.06), Gpx (SMD: 0.18, 95 % CI: -0.25, 0.62, p = 0.4) and paraxonase (SMD: 0.36, 95 % CI: -0.50, 1.22, p= 0.41) as well as not significant decrease in Malondialdehyde (MDA) (SMD: -0.81, 95 % CI: -1.79, 0.09, P = 0.08). Conclusion: Future well-designed clinical trials are needed before definite conclusive claims can be made about the effect of pomegranate on OS parameters. Keywords: Pomegranate, Oxidative stress, Antioxidant, Randomized clinical trial

Evaluation of Teratogenic Activity of Antiepileptic Drug Lamotrigine in Mouse Fetuses.

BACKGROUND: Use of antiepileptic drugs during pregnancy can be associated with an increased risk of teratogenicity as well as congenital abnormalities. However, there are numerous discrepancies to determine whether lamotrigine, as an antiepileptic drug, can significantly induce malformation in newborn infants or not. Thus, the purpose of the study was to evaluate the teratogenic effects of lamotrigine on mouse fetuses. MATERIALS AND METHODS: In the present study, 21 pregnant mice were assigned to four groups. Groups 1 and 2 (controls) received mock treatment and ethanol 20%, respectively. Groups 3 and 4 (treatment) were intraperitoneally administered with 25 and 75 mg/kg lamotrigine for three days, respectively. The treatment protocol was performed within the gestational days of 9-18 in all groups. On gestational day 18, 117 fetuses were taken out of the fallopian tube of studied mice and then examined for any anomalies (vertebral, limbs and cranial), followed by a measurement of their height and weight. RESULTS: The results revealed that, in the treated groups, the weight and the height had significantly decreased (p<0.01) and also various anomalies were evident. Moreover, as the dose of lamotrigine increased, the decrease in the weight and the height and rising trend in anomalies were intensified. CONCLUSION: According to the findings, lamotrigine (LTG) could be considered as a risk factor for the development of the anomalies examined. KEYWORDS: anticonvulsants; congenital abnormalities; lamotrigine; mouse; teratogen

Homeodomain protein transforming growth factor beta-induced factor 2 like, X-linked function in colon adenocarcinoma cells

A member of homeodomain protein namely TGIF2LX has been implicated as a tumor suppressor gene in human malignancy as well as in spermatogenesis. However, to our knowledge, dynamic functional evidence of the TGIF2LX has not yet been provided. The aim of the present study was to investigate the human TGIF2LX target gene(s) using a cDNA-AFLP as a differential display method. A pEGFP-TGIF2LX construct containing the wild-type TGIF2LX cDNA was stably transfected into SW48 cells. UV microscopic analysis and Real-time RT-PCR were used to confirm TGIF2LX expression. The mRNA expressions of TGIF2LX in transfected SW48 cells, the cells containing empty vector (pEGFP-N), and untransfected cells were compared. Also, a Real-time PCR technique was applied to validate cDNA-AFLP results. The results revealed a significant down-regulation and up-regulationby TGIF2LX of Nir1 and Nir2 genes, respectively. The genes are engaged in the cell morphogenesis process. Our findings may provide new insight into the complex molecular pathways underlying colorectal cancer development

In vitro effect of honey on Candida albicans and lactobacillus

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین واژینیت ها در زنان واژینیت های کاندیدایی است که عامل آن قارچ کاندیدا آلبیکنس می باشد. لاکتوباسیلوس از شایع ترین فلورهای طبیعی واژن می باشد که در حفظ شرایط میکروبیولوژی واژن اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف بررسی آزمایشگاهی تاثیر عسل بر کاندیدا آلبیکنس و لاکتوباسیلوس انسانی انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی غلظت های مختلف (وزنی حجمی) بین 20 تا 95 درصد عسل تهیه شد. پس از کشت کاندیدا در محیط کشت RPMI 1640 و عسل و لاکتوباسیلوس در محیط کشت تریپتی کیس سوی براث (TBS) و عسل و انکوباسیون، میزان رشد این میکروارگانسیم ها در ساعات مختلف مورد برسی قرار گرفت. یافته ها: ازغلظت های مورد بررسی، غلظت80 عسل به میزان زیادی از رشد کاندیدا جلوگیری نمود که بیشترین تاثیر مهار کنندگی عسل بر کاندیدا را نشان داد. در محیط های حاوی عسل با غلظت های کمتر و بیشتر از 80 میزان رشد کاندیدا متوسط یا شدید بود. در محیط کشت شاهد، قارچ به طور کامل رشد نمود. هیچکدام از غلظت های عسل نتوانست رشد لاکتوباسیلوس را مهار نماید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده عسل می تواند به طور قابل توجهی از رشد کاندیدا جلوگیری کند بدون اینکه تاثیری بر روی لاکتوباسیلوس داشته باشد. با توجه به اینکه لاکتوباسیلوس یک فلور طبیعی واژن است، این مسئله حائز اهمیت است که عسل بدون تغییر فلور طبیعی واژن می تواند رشد کاندیدا را مهار نماید

Digoxin Inhibits Retinoblastoma through Suppressing a Non-canonical TGFβ Signaling Pathway.

Aims: Retinoblastoma is a childhood ocular tumor rapidly developing from the immature cells of the retina due to loss of functional retinoblastoma protein. Digoxin, a cardiac glycoside, has been reported to be effective in inducing apoptosis, cell cycle arrest, and cytotoxic effects on human cancers. In this regard, the present study aims to investigate whether digoxin could suppress retinoblastoma cancer through the regulation of transforming growth factor-β (TGF-β) signaling pathway. Methodology: The effects of digoxin on Y-79 cells, retinoblastoma cancer cell line, were investigated using MTT (3-(4,5-dimethylthiazole-2-yl)-2,5-diphenyltetrazoli-umbromide) and BrdU (bromodeoxyuridine) assays to measure cellular cytotoxicity effects and cell apoptosis, respectively. Also, a qPCR assay was employed to analyze the mRNA expression levels of TGFβ signaling pathway including C-MYC, P21, P15, TGFβRI, TGFβRII, and SMAD2, 3, and 4 genes. Results: The results of the cell function assays revealed that digoxin inhibited the cell viability and proliferation of Y-79 cells. In addition, it was found that digoxin significantly suppressed C-MYC expression and enhanced the expression of P21, P15, SMAD2 and SMAD4 genes in a dose-and time-dependent manner. However, the obtained results could not detect any significant effect of digoxin on TGFβRI, TGFβRII and SMAD3 genes. Conclusion: Taken together, the findings of the present study suggest that digoxin could be a potential therapeutic agent in the treatment of retinoblastoma by regulating the cell cycle genes via a non-canonical TGF-β signaling pathway