The impact of adherence to medical recommendations (compliance) on incidence of hypoglycemia in diabetic patients treated in outpatient clinic

Wstęp. Zarówno forma terapii, jak i poziom przestrzegania zaleceń lekarskich (compliance) mogą skutkować hipoglikemią, która stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia pacjenta. Celem pracy była ocena występowania hipoglikemii w zależności od poziomu przestrzegania zaleceń lekarskich u chorych na cukrzycę leczonych ambulatoryjnie.Materiał i metody. Badaniem objęto 263 chorych, w tym 67 osób z cukrzycą typu 1 (wiek 59 ± 16 lat; czas trwania 12 ± 9 lat; BMI 29 ± 6 kg/m2). Pacjenci wypełniali ankietę zawierającą dane ogólne, kwestionariusz Morrisky Green i ankietę dotyczącą hipoglikemii.Wyniki. W ciągu ostatniego roku wystąpiło 860 hipoglikemii u 107 (41%) chorych. Wysoki poziom przestrzegania zaleceń lekarskich w całej badanej populacji predysponował do wystąpienia hipoglikemii (51% osób z wysokim vs. 35% ze średnim lub niskim compliance; p < 0,05). Dotyczy to głównie lekkich epizodów (48% osób z wysokim vs. 33% ze średnim lub niskim compliance; p < 0,05). Wśród pacjentów z cukrzycą typu 1 stwierdzono większą częstość ciężkich hipoglikemii (wśród chorych ich doświadczających) w grupach o wysokim poziomie przestrzegania zaleceń lekarskich w porównaniu z chorymi z niskim i średnim stopniem przestrzegania zaleceń lekarskich (2,83 ± 1,73 vs. 1 ± 0 incydentów/rok; p < 0,05). W grupie chorych na cukrzycę typu 2 zaobserwowano znamiennie większą liczbę pacjentów doświadczających hipoglikemii w grupie o wysokim poziomie przestrzegania zaleceń lekarskich (48% vs. 28%; p < 0,05). Analiza lekkich epizodów potwierdziła powyższe trendy (44% vs. 26%; p < 0,05).Wnioski. Chorzy deklarujący wysoki poziom przestrzegania zaleceń lekarskich w istotnie bardziej narażeni są na wystąpienie hipoglikemii. Do grupy szczególnie zagrożonej należą pacjenci przyjmujący insulinę, z cukrzycą typu 2, o wysokim stopniu przestrzegania zaleceń lekarskich. Powyższe dane wskazują na konieczność modyfikacji schematów leczenia i wzmożonej edukacji.Introduction. Both form of therapy and compliance may influence on the incidence of hypoglycemia, which is dangerous for patient’s health status and even life. The aim of the study was evaluation of the number and frequency of hypoglycemia in relation to the level of compliance among diabetic patients treated in outpatient clinic.Material and methods. 263 patients including 67 with type 1 (age 59 ± 16 years, duration 12 ± 9 years, BMI 29 ± 6 kg/m2). Study participants completed the questionnaire containing general data, Morrisky Green scale presence of hypoglycemia.Results. During the last year 860 hypoglycemia episodes occurred among 107 (41%) patients. High compliance to hypoglycemia (51% of patients with high vs. 35% medium + low compliance, p < 0.05). It was present predominantly to mild hypoglycemia (48% vs. 33%, p < 0.05). We noticed higher frequency of severe hypoglycemia (among those who experienced episodes) in the group with type 1 diabetes and high compliance in comparison with medium and low (2.83 ± 1.73 vs. 1 ± 0 incidents/year, p < 0.05). Among patients with type 2 diabetes we observed higher number of those experiencing hypoglycemia in the group with high compliance when compared tomedium + low (48% vs. 28%, p < 0.05). Analysis of mild hypoglycemia confi rmed these trends (44% vs. 26%, p < 0.05).Conclusions. Patients with high compliance are significantly more exposed hypoglycemia. Patients with type 2 diabetes on insulin with high compliance are particularly more exposed on hypoglycemia. This indicates on the necessity of both treatment algorithms modification and additional education

The prevalence of hypoglycemic symptoms in diabetic patients treated in outpatient conditions

Wstęp. Chorzy na cukrzycę są narażeni na ryzyko hi­poglikemii, która może prowadzić do nieodwracalnych następstw. Celem pracy była ocena częstości hipogli­kemii w zależności od typu cukrzycy, sposobu leczenia i wyrównania glikemii. Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 263 cho­rych, w tym 67 z cukrzycą typu 1 oraz 196 z cukrzycą z typu 2. Średnia wieku wynosiła 59 ± 16 lat, czas trwania cukrzycy 12 ± 9 lat, wskaźnik masy ciała (BMI) 29 ± 6 kg/m2. Badani w trakcie wizyty w Po­radni Diabetologicznej wypełniali ankietę zawierającą dane demograficzne, dotyczące sposobu leczenia oraz informacje na temat wystąpienia i stopnia ciężkości hipoglikemii (lekka vs. ciężka) w ciągu poprzedniego tygodnia, miesiąca, roku. Wyniki. W ciągu ostatniego roku odnotowano 855 hi­poglikemii u 107 chorych, co stanowi 41% badanej populacji. Wykazano znamiennie częstsze występo­wanie hipoglikemii u chorych z cukrzycą typu 1 w sto­sunku do chorych z cukrzycą typu 2 (61% z cukrzycą typu 1 vs. 34% z cukrzycą typu 2, p < 0,001). Pacjenci z cukrzycą typu 1 doświadczający hipoglikemii wy­kazują istotnie wyższy odsetek hipoglikemii (ogó­łem) niż chorzy z cukrzycą typu 2 (7,51 ± 24,11/rok vs. 1,82 ± 5,17/rok, p < 0,01). W grupie chorych z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną w stosunku do przyjmujących leki doustne hipoglikemie zdarzają się istotnie częściej (66% vs. 20%, p < 0,001). Istotnie wyższy odsetek pacjentów z cukrzycą typu 1 i średnią glikemią w ciągu ostatniego roku powyżej 154 mg/dl doświadcza hipoglikemii (ogółem) w stosunku do pacjentów z cukrzycą typu 1 i średnią glikemią w cią­gu ostatniego roku poniżej 154 mg/dl (71% vs. 52%, p < 0,05). Wnioski. Uzyskane wyniki wskazują na konieczność ko­rekty programów edukacyjnych i większą intensyfikację zaleceń terapeutycznych, tak aby uzyskiwanie wyrów­nania glikemii nie odbywało się „kosztem” zwiększenia odsetka niedocukrzeń.Introduction. Patients with diabetes mellitus are at risk of hypoglycaemia, which can lead to irreversible consequences. Objective: to evaluate the prevalence of hypoglycaemia, depending on the type of diabetes, treatment method and plasma glucose control. Material. 263 patients, including 67 with type 1 diabetes mellitus, and 196 with type 2. Mean age 59 ± 16 years, duration 12 ± 9 years, body mass index (BMI) 29 ± 6 kg/m2. Methods. Subjects completed a questionnaire inclu­ding demographic data, information on treatment,  and the occurrence of hypoglycaemia (mild vs. severe). Results. Over the last year, 855 hypoglycaemic episodes occurred in 107 (41%).The incidence of hypoglycaemia is significantly higher in patients with type 1 com­pared to type 2 diabetes (61% vs. 34% respectively, p < 0.001). In patients with type 2 diabetes treated with insulin compared to those treated with oral drugs, hypoglycaemia occurred in a significantly higher num­ber of subjects (66% vs. 20%, p < 0.001). Hypoglyca­emia was reported in a significantly more frequent in type 1 and mean plasma glucose more than 154 mg/dl vs. below 154 mg/dl over the last year (71% vs. 52%, respectively, p < 0,05). Conclusions. The results indicate the need for mo­dification of educational programs and a greater intensification of treatment guidelines, so that plasma glucose control is not obtained at an expense of an increase in the incidence of hypoglycaemia

Sensorless self-commissioning of synchronous reluctance motors at standstill without rotor locking

This paper proposes a standstill method for identification of the magnetic model of synchronous reluctance motors (SyRMs). The saturation and cross-saturation effects are properly taken into account. The motor is fed by an inverter with a short sequence of bipolar voltage pulses that are first applied on the rotor d- and q-axes separately and then simultaneously on both the axes. The stator flux linkages are computed by integrating the induced voltages. Using the current and flux samples, the parameters of an algebraic magnetic model are estimated by means of linear least squares. The proposed method is robust against errors in the stator resistance and inverter voltage, due to the high test voltages (of the order of the rated voltage). The fitted model matches very well with the reference saturation characteristics, measured using a constant-speed method, and enables extrapolation outside the sample range. The method was tested with a 2.2-kW SyRM, whose shaft was uncoupled from any mechanical load, which is the most demanding condition for this method. The proposed method can be used for automatic self-commissioning of sensorless SyRM drives at standstill

Przestrzeganie zaleceń lekarskich (compliance) u chorych na cukrzycę leczonych w opiece ambulatoryjnej

Introduction. Proper treatment aimed at reducing long--term complications of diabetes requires a multifactorialtherapy, which often is associated with polypragmasia.The purpose of this study was to assess compliance in patients with diabetes, depending on the type oftreatment and the number of oral drugs prescribed.Material and methods. 263 patients including 67 withtype 1 diabetes, mean age 59 ± 16 years, duration12 ± 9 years, BMI 29 ± 6 kg/m2. Subjects studied outduring a visit to the Diabetes Clinic completed thequestionnaire, which contains general informationabout treatment method and the number of activedrugs. Furthermore, patients completed the questionnaireby Morisky and Green (MG) assessing compliance.Results. Compliance in patients with type 1 was significantly higher when compared to type 2 (respectively0.6 ± 0.9 pts vs 0.9 ± 0.9 pts at MG scale, p = 0.019),also higher percentage of type 1 patients declareda high level of compliance (61% vs 28%, p < 0.001).Type 1 patients with high compliance had signifi cantlylonger duration time of diabetes than patients withmedium and low (21 ± 11.3 y vs 14 ± 9.9 y, p = 0.012),among patients with type 2 diabetes similar relationwas not observed. Compliance in patients with type2 was signifi cantly higher among those treated withinsulin (0.7 ± 0.8 pts at MG scale) compared to thosetreated with OHA (1.1 ± 1 pts at MG scale, p = 0.006),moreover higher percentage of patients on insulintherapy declared high level of compliance (50% vs29%, p = 0.002). Average PPG in the group with highcompliance is signifi cantly higher in type 1 patientsin relation to type 2 patients (177 ± 33 mg/dl vs143 ± 43 mg/dl, p < 0.001).There was no correlationbetween compliance and the number of taken tablets.Conclusions. Patients treated with insulin show a significantly higher degree of compliance. This is probablydue to the high level of education of patients oninsulin therapy. The lower level of compliance in thetreatment of OHA indicates the need for increasedefforts educate patients on oral agents.Wstęp. Prawidłowe leczenie nakierowane na redukcjępóźnych powikłań cukrzycy wymaga terapii wieloczynnikowej,co niejednokrotnie wiąże się z polipragmazją.Celem niniejszej pracy była ocena przestrzegania zaleceńu chorych na cukrzycę w zależności od typu, sposobuleczenia i liczby stosowanych leków doustnych.Materiał i metody. Badaniem objęto 263 chorych,w tym 67 chorych na cukrzycę typu 1. Średnia wiekuwynosiła 59 ± 16 lat, czas trwania to 12 ± 9 lat, wskaźnikmasy ciała (BMI) — 29 ± 6 kg/m2. Badani w trakciewizyty w poradni diabetologicznej wypełniali ankietę,w której zawarto dane ogólne dotyczące sposobuleczenia i liczby stosowanych leków. Ponadto chorzyodpowiadali na pytania kwestionariusza autorstwaMorrisky’ego i Greena (MG) oceniającego compliance.Wyniki. Compliance u chorych na cukrzycę typu 1 byłistotnie wyższy w porównaniu z chorymi na cukrzycętypu 2 (odpowiednio 0,6 ± 0,9 pkt w skali MG vs0,9 ± 0,9 pkt w skali MG, p = 0,019), a także większyodsetek chorych z cukrzycą typu 1 wykazywał wysokicompliance (61% vs 28%, p < 0,001). Pacjenci z cukrzycątypu 1 o wysokim stopniu compliance mieli dłuższyczas trwania cukrzycy niż pacjenci ze średnim i niskim czasem trwania choroby (21 ± 11,3 lat vs 14 ± 9,9 lat,p = 0,012), wśród chorych z cukrzycą typu 2 niezaobserwowano podobnych zależności. Complianceu chorych z cukrzycą typu 2 był istotnie wyższy wśródpacjentów leczonych insuliną (0,7 ± 0,8 pkt w skaliMG) w porównaniu z osobami leczonymi doustnie(1,1 ± 1 pkt w skali MG, p = 0,006), a także większyprocent chorych leczonych insuliną deklarował wysokicompliance (50% vs 29%, p = 0,002). Wartości glikemiipoposiłkowej w grupie o wysokim compliance są znamienniewyższe wśród chorych z cukrzycą typu 1 w porównaniuosobami z cukrzycą typu 2 (177 ± 33 mg/dlvs 143 ± 43 mg/dl, p < 0,001). Nie wykazano korelacjimiędzy compliance a liczbą zażywanych tabletek.Wnioski. Pacjenci leczeni insuliną wykazują istotniewyższy stopień compliance. Prawdopodobnie wynikato z wyższego poziomu edukacji chorych na temat insulinoterapii.Niższy stopień compliance w przypadkuleczenia doustnymi lekami hipoglikemizującymi (OHA)wskazuje na konieczność wzmożenia działań edukacyjnychpacjentów leczonych środkami doustnymi

Wiek w momencie ujawnienia się cukrzycy a polimorfizmy genu FTO (rs9939609, rs1421085 i rs9930506)

Introduction: Type 2 diabetes (T2DM) is a common complex metabolic disorder that has a strong genetic predisposition. Fat mass and obesity-associated protein (FTO) is one of the genes of interest to us. Hypomethylation of a CpG site in the FTO gene was significantly associated with the risk of T2DM. The aim of the study was to find the answer to the question of whether the polymorphism changes of the FTO gene in the pathogenesis of type 2 diabetes are comparable in young, middle aged, and elderly people. Material and methods: The study involved 282 consecutive patients with type 2 diabetes, who attended a primary healthcare clinic in Southern Poland. The study subjects were divided into three groups according to the age at which type 2 diabetes mellitus was diagnosed (> 40 years old, 40–60 years old, and > 60 years old). The genotyping of rs9939609, rs1421085, and rs9930506 FTO polymorphisms was conducted using TaqManPre-designed SNP Genotyping Assay. Results: No statistically significant difference was shown between the examined FTO polymorphism (rs9939609, rs1421085, and rs9930506) distribution between the subjects diagnosed with diabetes < 40 years , 40–60 years, and > 60 years old. Conclusions: There were no statistically significant relationships between the different analysed anthropometric and other parameters and distribution of examined FTO polymorphisms (rs9939609 , rs1421085, and rs9930506). The age of diabetes was not affect by the tested FTO polymorphisms (rs9939609 , rs1421085, and rs9930506).Wstęp: Cukrzyca typu 2 (T2DM, type 2 diabetes) jest często występującym złożonym zaburzeniem metabolicznym o silnych uwarunkowaniach genetycznych. Jednym z genów budzących zainteresowanie badaczy jest gen FTO (fat mass and obesity-associated gene). Hipometylacja w pozycji CpG genu FTO wiązała się istotnie z ryzykiem rozwoju T2DM. Celem badania było znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy polimorfizmy genu FTO w patogenezie cukrzycy typu 2 są podobne u osób w młodym, średnim i podeszłym wieku. Materiały i metody: Do badania włączono 282 kolejnych chorych na cukrzycę typu 2, którzy zgłaszali się do placówki podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce południowej. Uczestników badania podzielono na trzy grupy w zależności od wieku w momencie rozpoznania cukrzycy typu 2 (> 40 lat, 40–60 lat i > 60 lat). Przeprowadzono genotypowania polimorfizmów rs9939609, rs1421085 i rs9930506 genu FTO, używając zestawu TaqMan do genotypowania SNP. Wyniki: Nie wykazano statystycznie istotnych różnic w rozkładzie badanych polimorfizmów genu FTO (rs9939609, rs1421085 i rs9930506) między osobami, które w momencie rozpoznania cukrzycy miały < 40 lat, 40–60 lat lub > 60 lat. Wnioski: Nie stwierdzono statystycznie istotnych związków między różnymi analizowanymi parametrami (np. parametrami antropometrycznymi) a rozkładem badanych polimorfizmów genu FTO (rs9939609, rs1421085 i rs9930506). Oceniane polimorfizmy genu FTO (rs9939609, rs1421085 i rs9930506) nie wpływały na wiek chorych w momencie rozpoznania cukrzycy

Limnocnida tanganyicae medusae (Cnidaria: Hydrozoa): a semiautonomous microcosm in the food web of Lake Tanganyika

Medusae are important members of marine food webs, but are rare in lakes. In one of the largest lakes in the world, Lake Tanganyika, a small medusa (Limnocnida tanganyicae) is a prominent component of zooplankton. We used field and laboratory methods to study the ecological role of Lake Tanganyika medusae, which occasionally reached high local densities in the whole epilimnion. The largest individuals showed low amplitude, diel vertical migration which minimized their exposure to harmful UV radiation and also may be important for picocyanobacteria regularly present in the medusae. The endosymbiotic picocyanobacteria differed morphologically among medusae and were predominantly one Lake Biwa type Cyanobium sp. that typically was abundant in the water column. Under light, some medusae were net primary producers. Although nitrogen stable isotopic ratios indicated that the free-living cyanobacteria were nitrogen-fixers, the picocyanobacteria in medusae obtained nitrogen predominantly from their host. Stable isotopic ratios of carbon and nitrogen further suggested that copepods were the most likely prey for the medusae. Lake Tanganyika medusae apparently base their metabolism both on animal and plant sources, with possible internal cycling of nutrients; however, the role of picocyanobacteria gardening in the Lake Tanganyika ecosystem and its medusae requires quantification

Parathyroid hormone serum concentration kinetic profile in critically ill patients undergoing continuous renal replacement therapies: a prospective observational study

Introduction: Elevated serum parathormone (PTH) levels have been observed in acute kidney injury and are related to calcium-phosphate metabolism disturbance, decreased renal production of 1,25 dihydroxyvitamin D3, impaired renal PTH excretion, and other renal-independent factors. There are no data regarding PTH concentration kinetics in critically ill patients undergoing continuous renal replacement therapies (CRRT) in an intensive care setting. The primary objective of this study was to investigate trends in PTH serum levels in critically ill patients with multiorgan failure undergoing CRRT, by performing periodic PTH measurements in the acute phase of critical illness. Material and methods: This was a single-centre, prospective, observational study conducted in an mixed, university-affiliated intensive care unit. Critically ill patients who fulfilled all of the following criteria were included: respiratory failure; circulatory failure; acute kidney injury treated by CRRT; and sequential organ failure assessment score (SOFA score) of 5 or more. Patients who met any of the following criteria were excluded: acute liver failure; hypercalcemia at admission (total calcium serum level > 10.6 mg/dL; total ionized calcium plasma level > 1.35 mmol/L); parathyroid gland disease; end-stage renal disease; patients undergoing therapeutic plasma exchange or extracorporeal membrane oxygenation procedures; aged under 18 years;  pregnant; and life expectancy after admission to the intensive care unit anticipated to be less than 72 hours as assessed by the investigator. Results: Thirty patients met the inclusion criteria. A statistically significant change in PTH over time was observed (Friedman ANOVA; p = 0.0001). The post-hoc test showed a statistically significant decrease in PTH: measurements 5–8 relative to measurement 1, and measurements 4–8 relative to measurement 2 (p < 0.05). No significant correlations between 25 hydroxyvitamin D3 deficiency, age, diagnosis, SOFA score, and PTH levels were observed. A statistical test indicated that serum concentrations of PTH were significantly higher in the de novo sepsis group (p < 0.05). Conclusions: The PTH serum concentration decreases during the course of CRRT in the majority of patients. When the course of the disease starts to be complicated by sepsis, PTH serum levels then remain high. A probable reason for this is the existence of the inflammatory state triggered by sepsis

Granulovacuolar Degenerations Appear in Relation to Hippocampal Phosphorylated Tau Accumulation in Various Neurodegenerative Disorders

BACKGROUND: Granulovacuolar degeneration (GVD) is one of the pathological hallmarks of Alzheimer's disease (AD), and it is defined as electron-dense granules within double membrane-bound cytoplasmic vacuoles. Several lines of evidence have suggested that GVDs appear within hippocampal pyramidal neurons in AD when phosphorylated tau begins to aggregate into early-stage neurofibrillary tangles. The aim of this study is to investigate the association of GVDs with phosphorylated tau pathology to determine whether GVDs and phosphorylated tau coexist among different non-AD neurodegenerative disorders. METHODS: An autopsied series of 28 patients with a variety of neurodegenerative disorders and 9 control patients were evaluated. Standard histological stains along with immunohistochemistry using protein markers for GVD and confocal microscopy were utilized. RESULTS: The number of neurons with GVDs significantly increased with the level of phosphorylated tau accumulation in the hippocampal regions in non-AD neurodegenerative disorders. At the cellular level, diffuse staining for phosphorylated tau was detected in neurons with GVDs. CONCLUSIONS: Our data suggest that GVDs appear in relation to hippocampal phosphorylated tau accumulation in various neurodegenerative disorders, while the presence of phosphorylated tau in GVD-harbouring neurons in non-AD neurodegenerative disorders was indistinguishable from age-related accumulation of phosphorylated tau. Although GVDs in non-AD neurodegenerative disorders have not been studied thoroughly, our results suggest that they are not incidental findings, but rather they appear in relation to phosphorylated tau accumulation, further highlighting the role of GVD in the process of phosphorylated tau accumulation