Are prisoners more psychopathic than non-forensic populations? Profiling psychopathic traits among prisoners, community adults, university students, and adolescents

The aim of this study was to compare prisoners (n = 772), community adults (n = 1201), university students (n = 2080), and adolescents (n = 472) on four sets of psychopathic traits (affective responsiveness, cognitive responsiveness, interpersonal manipulation, and egocentricity), using a psychopathy measure which does not index criminal/antisocial behaviour – the Psychopathic Personality Traits Scale. Another aim was to examine patterns of co-occurrence between psychopathic personality traits among offending and non-offending populations. ANOVA results indicated significant differences between the four groups on all PPTS dimensions. Adolescents demonstrated greater deficits in affective and cognitive responsiveness than the remaining groups of participants. Prisoners had elevated deficits in cognitive responsiveness, compared with university students and community adults. University students scored higher on interpersonal manipulation than adolescents and prisoners, and higher on egocentricity than community adults and prisoners. Latent profile analysis revealed four distinct classes of psychopathic traits among all samples, although not all classes were qualitatively equivalent across samples. Low psychopathy groups were identified for all samples. There were clear high psychopathy groups for prisoners and university students, with approximately 7% of prisoners and students belonging in the groups. This finding indicates that past research could have over-estimated the prevalence of psychopathy in forensic populations due to inclusion of criminal behaviour items in psychopathy assessment

Changes in content of proteins and free amino acids in the foliage of mite-infested glasshouse cucumber and tomato treated with plant growth-promoting rhizobacteria [PGPR]

Experimental cucumber and tomato plants were cultivated under glasshouse conditions with or without PGPR. Young plants were infested with spider mites (T. urticae - cucumber and T. cinnabarinus - tomato). Leaves were analysed for protein and amino acid concentration. In infested leaves of the cucumber cultivar, susceptible to spider mites (Corona), an important decrease in protein content occurred in both bacterized and nonbacterized plants. Amino acid content was higher in mile infested leaves and the presence of PGPR did not influence this phenomenon. The content of proteins was also studied in the leaves of the less susceptible cucumber cultivar (Aramis). Spider mile feeding caused a small decrease in their concentration. The presence of bacteria in the root system caused an increase of soluble proteins in the leaves. In infested leaves of the highly susceptible tomato cultivar (Romatos), cultivated without bacteria, an evident increase of amino acid content was found opposite to plants with PGPR. The protein concentration was also increased in injured leaves of this cultivar but the presence of bacteria in the root system of mite infested plants caused a decrease of these compounds in their leaves. lnjured foliage of the less susceptible tomato cultivar (Sionka) had a lower protein concentration in bacterised plants as compared to those nonbacterised and both controls.Rośliny ogórka i pomidora uprawiano w warunkach szklarniowych, w obecności bakterii sfery korzeniowej (PGPR) i bez bakterii. Młode rośliny porażano przędziorkami (Tetranychus urticae Koch - ogórek i Tetranychus cinnabarinus Boisduval - pomidor). Liście porażonych roślin poddano analizie na zawartość białek rozpuszczalnych i aminokwasów. W porażonych liściach wrażliwej na przędziorki odmiany ogórka (Corona) zaobserwowano znaczny spadek zawartości białek zarówno w przypadku roślin uprawianych bez bakterii jak i w obecności PGPR. W porażonych liściach tej odmiany wzrastała natomiast zawartość wolnych aminokwasów. Badano również zawartość białek rozpuszczalnych w liściach mniej podatnej na przędziorki odmiany ogórka (Aramis). Żerowanie przędziorków powodowało kilkuprocentowe obniżenie zawartości białek, a obecność PGPR w sferze korzeniowej porażonych roślin prawie nie miała wpływu na ich poziom w liściach. W porażonych liściach wrażliwej na przędziorki odmiany pomidora (Romatos) stwierdzono, podobnie jak w przypadku ogórka, istotny wzrost zawartości wolnych aminokwasów. U porażonych roślin tej odmiany, uprawianych w obecności PGPR, obserwowano natomiast spadek zawartości aminokwasów w porównaniu z roślinami kontrolnymi nie traktowanymi bakteriami. W porażonych liściach tej odmiany zaobserwowano wzrost zawartości białek rozpuszczalnych zarówno u roślin z PGPR jak i bez bakterii. Nie obserwowano tego zjawiska u mniej podatnej na przędziorki odmiany pomidora Slonka

Effect of plant growth-promoting rhizobacteria [PGPR] on development of spider mite populations on glasshouse cucumber and tomato

The influence of PGPR on the susceptibility of glasshouse cucumber and tomato to spider mites was studied. lt was found that plants treated with PGPR suppressed the development of mile populations on both studied crops. The effect was more evident for cucumber, as compared to tomato plants. Mite population was smaller by more than 40% on the leaves of the susceptible cucumber cultivar, Corona growing in the presence of rhizobacteria, as compared to that without bacteria. The development of spider mile population on the bacterized susceptible tomato cultivar, Romatos was more inhibited on young leaves (43%) than on older ones (34%). As the injury of plants progressed the level of inhibition was decreased.Nasiona dwóch odmian ogórka szklarniowego - Corona, Aramis oraz pomidora odmiany Romatos moczono przez 20 minut w zawiesinie bakteryjnej wybranego szczepu Pseudomonas sp. i wysiewano do podłoża. Uzyskane rośliny porażano samicami T. cinnabarinus i obserwowano rozwój populacji szkodnika przez okres 7-8 tygodni. W ciągu pierwszych 4 tygodni liczebność stadiów ruchomych T. cinnabarinus na roślinach uprawianych w obecności bakterii była podobna do liczebności populacji na roślinach kontrolnych. Po 5 tygodniach żerowania przędziorków zaobserwowano wyraźne ograniczenie rozwoju populacji T. cinnabarinus na roślinach rosnących w obecności bakterii, w porównaniu z kontrolą. Liczebność populacji szkodnika zmniejszyła się na odmianie Corona o ponad 40%, a na mniej podatnej odmianie Aramis o kilka procent. W przypadku badanej odmiany pomidora stwierdzono ponad 20% obniżenie liczebności populacji T. cinnabarinus na roślinach rosnących w obecności bakterii z grupy PGPR, w porównaniu z roślinami wolnymi od bakterii

Transgeniczne ogorki z ekspresja genu taumatyny II i ich akceptacja przez szkodniki

Prześledzono, czy w wyniku wprowadzenia genu taumatyny II do genomu ogórka, uzyskane linie wykazują zmieniony w stosunku do formy wyjściowej poziom atrakcyjności dla szkodników. Materiał roślinny stanowiły transgeniczne linie ogórka o zróżnicowanym poziomie taumatyny II (T224, T212, T210), pochodzące z trzech niezależnych zdarzeń transformacyjnych. Kontrolą była forma wyjściowa dla linii transgenicznych - wysoce wsobna linia wyprowadzona z odmiany Borszczagowski, określona jako linia B. Badania wykazały, że zarówno owady (mszyce i wciornastki) jak i roztocze (przędziorki) lokowały się na transgenicznych i nietransgenicznych liniach ogórka. Najwyższe liczebności szkodników odnotowano na przełomie czerwca i lipca. Mszyce i wciornastki zasiedliły słabiej te linie ogórka, których liście cechowała wysoka zawartość taumatyny II (T224 i T212). W tym czasie roztocze (przędziorki) skolonizowały tylko linie T224 i T212, a na liniach nietransgenicznych pojawiły się dopiero pod koniec sezonu. Na roślinach wszystkich badanych linii ogórka stwierdzono obecność naturalnego wroga mszyc - roztocza z rodziny Trombidiidae. Liście linii T212 wyróżniały się wysoką zawartością metabolitów podstawowych, ważnych w diecie szkodników. Kumulacja taumatyny II zwiększyła się wraz z wiekiem liści, natomiast stężenie metabolitów wtórnych (fenole ogólne) uległo obniżeniu. Wprowadzenie do genomu ogórka genu taumatyny II wpłynęło na ilościowe zmiany w poziomie akumulacji badanych metabolitów podstawowych i wtórnych, co w konsekwencji mogło modyfikować atrakcyjność transgenicznych roślin dla szkodników.The aim of the present work was to determine if thaumatin II gene insertion into the cucumber genome can change the chemical composition of transgenics plant affecting insect and mite-pests bahaviour and development. The attractiveness of 3 lines of transgenic cucumber plants (T224, T212, T210) and the highly inbred cucumber line B (parental line) to pests was evaluated under the field conditions. Additionally, the level of thaumatin II, leaf nutritional value (total nitrogen, soluble proteins, reducing sugars) and the level of secondary metabolites (total phenolics) in age-different leaves of transformed and untransformed plants were analysed. The study shows that significantly less aphids and thrips settled on the transgenic lines than on the line B. In contrast, at the beginning of season higher numbers of mite-pests were recorded on the transgenic lines as compared to non-trangenic ones. It was found that the transgene expression levels vary with leaf age: more thaumatin II was detected in fully expanded mature leaves as compared to young ones. A significantly higher concentration of total nitrogen, reducing sugars and total phenolics was found in young leaves of the T212 as compared to young leaves of other lines. Chemical composition of mature leaves of the T212 line differed significantly in the level of reducing sugars, soluble proteins and total phenolics as compared to leaves of others lines. Conclusion: In consequence of thaumatin II gene insertion into cucumber genome the production of some leaf metabolites important for pests changed making the transformed lines rather less attractive than untransformed ones to some sucking-pests as thrips and aphids

A comparative evaluation of the consequences of Phytoptus tetratrichus Nalepa (Acari: Eriophyoidea) feeding on the content and tissue distribution of polyphenolic compounds in leaves of different linden taxa

International audienceHere we report a comparative study on the content and tissue distribution of polyphenols in leaves of small-leaved linden (Tilia cordata Mill.) and silver linden (Tilia tomentosa Moench) differentially galled by Phytoptus tetratrichus Nalepa (Acari: Eriophyidae). Data showed that at the beginning of the season (early July): (1) the native level of leaf flavonoids (flavonols, anthocyanins, tannins) varied significantly being higher in T. cordata than in T. tomentosa, (2) eriophyoid mite abundance was markedly lower on leaves of T. cordata with 4-fold higher levels of anthocyanins and 6-fold higher levels of tannins than on leaves of T. tomentosa, (3) in relation to linden taxa and mite/gall density, the content of flavonoids altered differently: in mite-galled leaves of T. cordata both flavonols and tannins accumulated markedly (up to 1% of leaf dry weight), whereas in galled leaves of T. tomentosa the increase of tannins and flavonols was much weaker (up to 0.6% of leaf dry weight), (4) due to P. tetratrichus feeding, the content of anthocyanins in T. cordata leaves decreased, while in T. tomentosa it did not change or it increased, depending on gall density. Results obtained suggest that at the beginning of the season T. cordata is a less suitable host for P. tetratrichus than T. tomentosa due to the relatively high amount of native leaf anthocyanins and tannins. Since the most responsive class of leaf flavonoids to P. tetratrichus feeding were tannins and flavonols, they are proposed as putative factors negatively affecting the performance of P. tetratrichus