Natalii Han-Ilgiewicz koncepcja resocjalizacji i jej współczesna interpretacja

Celem niniejszego artykułu jest analiza koncepcji resocjalizacji Natalii Han- Ilgiewicz, która zapisała się w historii polskiej nauki jako wybitny pedagog specjalny. Jej dorobek jest przywoływany nie tylko przez pedagogów, gdyż kryminologia nieletnich czy psychologia i psychiatria dziecięca także odwołują się do jej badań w obszarze niedostosowania społecznego/wykolejenia dzieci i młodzieży. Była genialnym metodykiem pracy rewalidacyjnej, utalentowaną pisarką i nauczycielem akademickim. Artykuł oparto o metodę analizy treści, by na podstawie wyselekcjonowanych źródeł z literatury przedmiotu, poszukać odpowiedzi na pytanie, na czym polegała koncepcja resocjalizacji opisana i praktykowana przez Natalię Han-Ilgiewicz i jakie jest jej znaczenie we współczesnej pedagogice resocjalizacyjnej.The aim of this article is to analyse the concept of social rehabilitation devel-oped by Natalia Han-Ilgiewicz, who went down in the history of Polish science as an outstanding and special educator. Her achievements are cited not only by educa-tors: Researchers in juvenile criminology, child psychology and psychiatry also refer to her research in the area of the social maladjustment/derailment of children and adolescents. She was a brilliant methodologist of revalidation work, a talented writer and academic teacher. The article is based on the method of content analysis. Based on selected sources from the literature on the subject, the author explores the concept of social rehabilitation described and practised by Natalia Han-Ilgiewicz and determines its meaning in contemporary social rehabilitation pedagogy

Skutki akcesji Polski do Unii Europejskiej w ocenie głównych Kościołów chrześcijańskich w RP

Polish membership of the European Union became a fact in 2004. The fears and hopes of the main Christian churches in Poland as regards its consequences have already been at least partly verified. This verification has been partly positive, as the main Christian churches in Poland have obtained access to direct subsidies for arable land owners. However, there have also been disappointments, such as the disappointed hopes of the churches of minor denominations to obtain more balanced and actual equality of rights for different churches and religious denominations in Poland by virtue of Community law. Another disappointment concerned the expectation that due to their participation in integration processes Poles would abandon a certain religious and spiritual provincionalism, or their complete disregard of the opinions of representatives of churches and religious denominations in the process of the EU’s internal reforms. It can be observed that the intellectual and moral potential of such important institutions of social life as Christian churches in Poland has not been taken full advantage of in the European debate and discussion on integration. Unfortunately, it is also rather difficult to find any signs that this may happen in the future

Editorial

With this volume of Études and Travaux we would like to present the Centre for the Research on the Egyptian Temple, established at our Institute in 2016, to our colleagues and friends – partners in scientific discussions. The multi-generation team of the Centre consists of researchers connected with the Polish missions working at Temples of Hatshepsut and Thutmose III at Deir el-Bahari, the Temple of Thutmose I and the small Ramesside temple, both at Qurna, the French mission at Karnak and its studies on the Late period temples, the German and the Swiss missions on Elephantine examining relics of e.g. Ptolemaic-Roman temples, and, starting from 2020, the Italian-Polish mission researching solar temples at Abu Ghurob. This diversity of interests is an important inspiration in undertaking scientific initiatives leading to expansion and confrontation of areas of research and displaying a wide variety in terms of chronology and topography

Children in institutional re-socialisation and eductation : on the edge of contemporary

This article analyses the situation of a child placed in an isolation facility in the context of con- temporary trends in treating children and adolescents by the judiciary and in educational and re- socialisation facilities. The system of juvenile re-socialisation in Poland, regulated by the Act on Juvenile Delinquency Proceedings of 1982, covers children and adolescents in connection with their depravation or with committing a punishable offence and it provides for institutional educational measures and reformatory measures in the form of sending a minor to a juvenile detention centre. Although a prison sentence passed on minors is an exception to the rule of adjudicating educational and reformatory measures, according to international regulations, the category of juvenile impris- onment is broader than serving a sentence in prison. It is our intention to consider the situation of a child placed outside their home in an institution where they are exposed to confinement by a court or another administrative body

Czynniki ryzyka wystąpienia zaburzeń związanych z hazardem dzieci w świetle badań desk-research

Problematyka uzależnienia od czynności jest od lat obecna w dyskursie naukowym. Zaburzenia hazardowe stanowią specyficzną, odrębną jednostkę chorobową. Zaburzenia te mogą dotyczyć osób w każdym wieku, a szczególnie podatne na nie są dzieci i młodzież. Przedmiotem badań opisanych w artykule są czynniki ryzyka rozwoju zaburzeń hazardowych wśród dzieci, a jego celem jest przedstawienie wyników badań przeprowadzonych w 2021 roku przez zespół Uniwersytetu Jagiellońskiego. Metodą badawczą był systematyczny przegląd literatury oparty na standardach PRISMA. Materiał badawczy stanowiły wybrane artykuły opublikowane w anglojęzycznych czasopismach naukowych wysokiej rangi. Wnioski z badań, obejmujące najczęstsze czynniki ryzyka wystąpienia zaburzeń hazardowych, pozwoliły na sformułowanie zaleceń i rekomendacji w zakresie profilaktyki uniwersalnej i selektywnej skierowanej do dzieci, ich rodziców i opiekunów.The issue of addiction to activities has been present in the scientific discourse for years. Gambling disorders constitute aspecific, separate disease entity. These disorders can affect people of all ages, and children and adolescents are particularly prone to them. The subject of the research described in the article are risk factors for the development of gambling disorders among children, and its aim is to present the results of research conducted in2021 by a team at the Jagiellonian University. The research method was a systematic literature review based on PRISMA standards. The research material consisted of selected articles published in English-language high-ranking scientific journals. The conclusions from the research, in-cluding the most common risk factors of gambling disorder, allowed for the formulation of recommendations and recommendations in the field of universal and selective prevention addressed to children, their parents and caregivers

Proces readaptacji społecznej skazanych na przykładzie programu "Teatr, Mama, Tata i ja" w świetle analizy dokumentów

Artykuł niniejszy oparto o metodę analizy dokumentów, a dotyczy on programu readaptacji społecznej skazanych, polegającego na nawiązywaniu i wzmacnianiu więzi pomiędzy rodzicami a dziećmi. W artykule opisano cele programu, metody wykorzystywane w programie oraz sposoby i wyniki jego ewaluacji. Materiał badawczy poddany analizie stanowią zróżnicowane dokumenty zastane, przygotowane w procesie tworzenia i realizacji oraz ewaluacji programu, takie jak scenariusze zajęć, ankiety ewaluacyjne, arkusze obserwacyjne z lat 2016-2018. Artykuł opisuje innowacyjny program readaptacji osób osadzonych w zakładzie penitencjarnym, oparty o budowanie i wzmacnianie więzi między rodzicami a dziećmi. Współczesne programy readaptacji społecznej skazanych bazują na podstawowych środkach resocjalizacji wymienionych w art. 67 §3 kodeksu karnego wykonawczego z 1997, gdzie utrzymywanie kontaktów z rodziną i światem zewnętrznym wymienione jest obok: nauki, pracy, zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych oraz terapii. Program "Teatr, Mama, Tata i ja" opiera się na współczesnym podejściu kognitywno-behawioralnym w psychologii i terapii, czerpie też z podejścia multisystemowego w terapii środowiskowej. Natomiast w kontekście ochrony praw dziecka oraz ochrony praw skazanych, zapewnienie kontaktów między rodzicami aresztowanymi lub odbywającymi karę pozbawienia wolności a ich dziećmi jest obowiązkiem instytucji penitencjarnej.The article is based on a method of analyzing documentation on a prisoner social rehabilitation programme, which is focused on repairing broken bonds and consolidating relationships between parents and children. The programme’s objectives are discussed here, along with its methodology and evaluation process. The research material comprises various documents developed as part of the planning, implementation and evaluation of the programme, including workshop plans and evaluation and observation sheets generated in 2016-2018. The innovative prisoner social rehabilitation programme is discussed in detail in this article on the basis of the building and consolidation of parental bonds. Most social rehabilitation programmes of this type are informed by the social rehabilitation methods listed in Art. 67 § 3 of the Penal Code (1997), in which maintaining contact with family and the outside world is listed next to learning, work, cultural and educational activities, sport and therapy. The "Theatre, Mummy, Daddy and Me" programme is based on contemporary cognitive and behavioural approaches in psychology and therapy, and addition also draws on a multi-systemic approach to environmental therapy. In the context of the need to secure children’s rights and protect prisoners’ rights, it is the obligation of penitentiary institutions to secure contact between the incarcerated parents and their children

Emesa : historia miasta od momentu jego powstania (I w. p. n. e./ I w. n. e.), aż do początku VII w. n. e.

Niniejsza praca jest pierwszą próbą pokazania historii Emesy od momentu jej powstania do czasów wprowadzenia islamu na tym terenie. Pomimo że źródła do dziejów tej osady są, jak to zostało pokazane, dosyć rozproszone i brakuje wielu informacji, pomocnych przy rekonstrukcji historii miasta, to jednak możliwe jest, przynajmniej częściowe, odtworzenie jej dziejów. Źródła Emesy są jak najbardziej wschodnie. Osada ta powstała jako baza dla nomadycznych plemion semickich. Jednak już od momentu założenia ciążyła ku Cesarstwu Rzymskiemu, przyjmując jego prawo, religię i rytm życia. Zetknięcie się wschodu z zachodem przebiegało bez większych wstrząsów i zaburzeń. Greka i aramejski funkcjonowały w mieście równolegle, podobnie jak kulty lokalne i państwowe czy religie monoteistyczne i politeistyczne. Ta symbioza pozwoliła Emesie poczuć się doskonale w czasach bizantyjskich. Sami Emesańczycy natomiast udzielali się w różnych dziedzinach takich jak literatura, filozofia, gramatyka czy religia. Mieszkańcy Emesy funkcjonowali w dwóch światach, prywatnym świecie języka aramejskiego i państwowym greki i w dalszym rzędzie łaciny. Pomimo że historia Emesy była postrzegana przez pryzmat osoby Heliogabala i kultu betyla, to jednak nie te elementy odgrywały kluczową rolę w dziejach tej osady. Dla Emesy w czasach rzymskich i bizantyjskich ważne było uzyskanie równowagi politycznej i gospodarczej trudnej do osiągnięcia na terenach pogranicza. Jeżeli miasto to zabierało głos w jakiś sporach starało się pozostać po stronie zwycięzcy. Emesa nigdy nie była jądrem żadnego poważnego konfliktu, a jej uwikłanie w konflikt Zenobii z Aurelianem wynikało jedynie z położenia geograficznego. Podobnie wielkie spory religijne - trynitarne i chrystologiczne ominęły Emesę. Władcy Emesy dokonali wyboru, którym było pozostanie w świecie rzymskim. Miałoto gwarantować jej rozwój, a mieszkańcom bezpieczeństwo i możliwość zrobienia kariery w strukturach Cesarstwa Rzymskiego. Tak też istotnie było. Szukając możnych protektorów Emesa z każdą dekadą związywała się coraz bardziej z Rzymem i potem z Konstantynopolem. Momentami zwrotnymi w dziejach Emesy były rządy Samsigerama II będące czasami rozkwitu i pokoju, czasy Heliogabala - kiedy to Emesa na kilka lat stała się ojczyzną cesarza oraz upadek Palmyry tożsamy z upadkiem Emesy. Czasy chrześcijańskie nie przyniosły ze sobą wielkich i gwałtownych zwrotów, ale z pewnością wydały kilka znamienitych osób. Będąc poza nurtem głównych wydarzeń Emesa zyskiwała kolejne dekady bezkonfliktowej egzystencji. Przekładało się to na dobrą sytuację ekonomiczną miasta. Jednak to wycofanie się, przyjęcie roli prowincjonalnego miasta o ograniczonych aspiracjach ostatecznie nie było do końca dobrą strategią. Ekonomicznie i politycznie Emesa znalazła się w sieci zależności i powiązań, które gwarantowały jej czasowy sukces, ale też przynosiły porażki. Zaczynając pisać o Emesie miałam w pamięci wiele obiegowych opinii, mitów i legend, przekazywanych sobie przez mieszkańców Homs. Praca ta była próbą zmierzenia się z nimi i pokazania co na temat Emesy mówią źródła. Jestem przekonana, że dla wielu lokalnych patriotów moje ustalenia muszą być rozczarowujące. Emesa nie była nadzwyczajnym miejscem, a raczej typowym wytworem syryjskiego pogranicza. Nie była ani siedliskiem zła jak chciał ją widzieć Leoncjusz z Neapolu, ani cudownym centrum kultu słońca z opisu Dionizjusza Periegety. Betyl nie stanowił o jej wyjątkowości, a jego kult podobny był do wielu analogicznych kultów kamieni na Bliskim Wschodzie. O sile Emesy świadczyli z pewnością jej wybitni mieszkańcy o których mamy pewne informacje. I to właśnie dzięki nim jesteśmy w stanie uchwycić historię miasta, jego rytm oraz zmienne koleje dziejów. Wśród nich zabrakło jednak wizjonerów, którzy myśleli by o przyszłości Emesy. Samo miasto nie stanowiło dla nich wartości samej w sobie, tak było przez całe wieki. W obecnej chwili starożytna Emesa (dzisiejsze Homs) stała się areną walk zbrojnych trwającej od roku 2011 wojny domowej w Syrii849. Dalsze badania nad dziejami Emesy w dużej mierze zależeć będą od skali zniszczeń zabytków na terenie miasta. Po tym, jak sytuacja polityczna w tym rejonie się unormuje i pozwoli na wznowienie normalnego życia 1 pracy, należało by ponownie skatalogować wszystkie pozostałości po starożytnej Emesie, które znajdowały się w Muzeach w Homs oraz w Damaszku oraz w kilku lokalizacjach na terenie samego miasta Homs. Pozwoli to ocenić straty i wyznaczyć dalsze kierunki prac. Pozostają jednak jeszcze inne kwestie, które wymagają dalszych badań i które mogą być prowadzone już teraz. Pierwszym nie do końca poznanym zagadnieniem jest przebieg solaryzacji kultu betyla, która miała miejsce w Emesie. Porównanie tego procesu z innymi miastami posiadający betyle z pewnością prowadzić będzie do ciekawych konkluzji. Interesująca jest również historia społeczności jakobickiej Emesy. Ze źródeł wynika, że wspólnota chrześcijańską odgrywała ważną rolę z życiu miasta, dlatego warto przyjrzeć się tej wspólnocie również w wiekach późniejszych. W opisywanym okresie Emesa przeżywała liczne wzloty i upadki. Szczęśliwie udało jej się uniknąć wewnętrznych zaburzeń i buntów, które pustoszyły inne miasta Syrii. Jednak jak każde miasto pogranicza narażona była na ataki i niebezpieczeństwa zewnętrzne. Dzisiaj niestety sytuacja uległa zmianie i to wojna domowa pustoszy Homs i inne miasta Syrii. Nieznane są losy nielicznych zabytków z czasów rzymskich i bizantyjskich, które opisałam w tej pracy. Miejmy jednak nadzieję, że Homs - starożytna Emesa, podniesie się również i tym razem, tak jak już to zdarzało się w przeszłości

Autoethnography in intrapersonal and intra-active training of pedagogues : selected aspects and application possibilities

The article presents autoethnography in the context of posthumanistic student education as a way not only for a deep self-knowledge, but also for understanding other people. In this context, the authors seek answers to questions about the essence of autoethnography as a research method and its significance for personalized intra-personal and intra-active pedagogical training. By pedagogues/educators we mean people who lead others to maturity. The article presents innovative research techniques conducive to auto-ethnographic cognition and examples of application of autoethnography in the education of pedagogical students