Role of Chlamydia pneumoniae and Mycoplasma pneumoniae infections in the course of asthma

Respiratory infections are one of the major causes of asthma exacerbations. Among numerous pathogens that may lead to exacerbations, particular attention should be paid to atypical bacteria: Chlamydia pneumoniae and Mycoplasma pneumoniae. Despite significant frequency, infections caused by these species are underestimated due to untypical clinical course and lack of easily accessible diagnostic tests. Although acute infection can be easily linked with deterioration of asthma control, the role of respiratory colonisation by Chlamydia pneumoniae or Mycoplasma pneumoniae has not been precisely defined. It is known that serologic signs of both past infection and chronic current infection (IgA) with Chlamydia pneumoniae or Mycoplasma pneumoniae are found more often in asthmatics compared to healthy controls. Besides respiratory colonisation by Chlamydia pneumoniae or Mycoplasma pneumoniae confirmed by culture or molecular tests is also more common in asthmatics. This is particularly relevant in cases of uncontrolled asthma that followed symptoms of respiratory infection. This may lead to the conclusion that atypical infections can play a role in asthma induction in previously healthy individuals as well as deteriorations in the course of the disease. Studies mentioned above have led to the new therapeutic possibility - eradication of Chlamydia pneumoniae. In some of the studies on eradication with macrolides promising results have been gained in terms of asthma control, but in most of the cases improvement was only temporary. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 4: 284-295Zakażenia dróg oddechowych są jedną z najczęstszych przyczyn zaostrzeń astmy. Wśród licznych patogenów, które mogą prowadzić do zaostrzeń, na szczególną uwagę zasługują atypowe bakterie: Chlamydia pneumoniae i Mycoplasma pneumoniae. Zakażenia nimi wywoływane, mimo że występują często, są niedoszacowane ze względu na nietypowy przebieg i brak powszechnie dostępnych testów diagnostycznych. O ile ostrą formę zakażenia stosunkowo łatwo jest powiązać z utratą kontroli objawów astmy, o tyle rola kolonizacji dróg oddechowych przez Chlamydia pneumoniae lub Mycoplasma pneumoniae nie jest do końca wyjaśniona. Wiadomo, że u chorych na astmę częściej niż u zdrowych osób stwierdza się obecność serologicznych wykładników zarówno przebytego w przeszłości ostrego zakażenia Chlamydia pneumoniae i Mycoplasma pneumoniae, jak i toczącego się przewlekłego zakażenia (IgA). Ponadto u chorych na astmę częstsza jest, potwierdzana metodami hodowlanymi lub molekularnymi, kolonizacja dróg oddechowych przez Chlamydia pneumoniae i Mycoplasma pneumoniae. Dotyczy to zwłaszcza osób z niekontrolowaną astmą, u których pojawienie się objawów choroby było poprzedzone objawami zakażenia. Pozwala to domniemywać, że zakażenia tymi bakteriami mogą odgrywać pewną rolę w inicjacji astmy u osób dotychczas zdrowych oraz następnie niekorzystnie wpływać na przebieg choroby. Przypuszczenia te doprowadziły do opracowania nowej strategii terapeutycznej, polegającej na eradykacji Chlamydia pneumoniae. W nielicznych dostępnych badaniach na ten temat uzyskano obiecujące wyniki, choć w większości przypadków kliniczna poprawa była krótkotrwała. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 4: 284-29

Typing safe antibiotics in amoxicillin hypersensitive patients — development of a stepwise protocol

Introduction: A history of an adverse reaction to amoxicillin, irrespective of the mechanism involved, significantly elevates patients’ anxiety and affects therapeutic decisions in the future, leading to unnecessary avoidance of antibiotics. As a consequence, it would be useful to find a safe and reliable protocol for typing safe alternative antibiotics. The aim of the study was to determine negative predictive value of typing safe antibiotic in patients with a history of hypersensitivity reaction to amoxicillin. Material and methods: 71 patients, aged 20−83, with a history of an adverse reaction to amoxicillin were retrospectively analysed. On the basis of the reaction type they were divided into three groups: A — symptoms not typical for hypersensitivity reactions, B — allergy manifested by urticaria and/or angioedema, C — anaphylaxis. In group A amoxicillin was tested, in group B — cefuroxime, and in group C — macrolide: azithromycin or clarithromycin. Telephone follow-up visits were performed twice: 6−12 months and 3−5 years after the clinical assessment to evaluate tolerance of antibiotics. On the basis of the follow-up results, the negative predictive value (NPV) of the protocol was calculated. Results: The full diagnostic protocol was applied in 62 participants. Amoxicillin was found safe in 22, cefuroxime — in 21 and macrolide — in 19 patients. No anaphylactic reactions were observed during the tests. On the basis of the telephone follow-up, the NPV of the protocol was 96% in the first follow-up and 97% in the second one. Conclusion: A stepwise approach including SPTs, ICTs and provocations with amoxicillin / cefuroxime/macrolide — depending on a patient’s history — is safe and allows typing an antibiotic in the vast majority of patients.Introduction: A history of an adverse reaction to amoxicillin, irrespective of the mechanism involved, significantly elevates patients’ anxiety and affects therapeutic decisions in the future, leading to unnecessary avoidance of antibiotics. As a consequence, it would be useful to find a safe and reliable protocol for typing safe alternative antibiotics. The aim of the study was to determine negative predictive value of typing safe antibiotic in patients with a history of hypersensitivity reaction to amoxicillin. Material and methods: 71 patients, aged 20−83, with a history of an adverse reaction to amoxicillin were retrospectively analysed. On the basis of the reaction type they were divided into three groups: A — symptoms not typical for hypersensitivity reactions, B — allergy manifested by urticaria and/or angioedema, C — anaphylaxis. In group A amoxicillin was tested, in group B — cefuroxime, and in group C — macrolide: azithromycin or clarithromycin. Telephone follow-up visits were performed twice: 6−12 months and 3−5 years after the clinical assessment to evaluate tolerance of antibiotics. On the basis of the follow-up results, the negative predictive value (NPV) of the protocol was calculated. Results: The full diagnostic protocol was applied in 62 participants. Amoxicillin was found safe in 22, cefuroxime — in 21 and macrolide — in 19 patients. No anaphylactic reactions were observed during the tests. On the basis of the telephone follow-up, the NPV of the protocol was 96% in the first follow-up and 97% in the second one. Conclusion: A stepwise approach including SPTs, ICTs and provocations with amoxicillin / cefuroxime/macrolide — depending on a patient’s history — is safe and allows typing an antibiotic in the vast majority of patients

Hepatic hydrothorax - complication of end-stage hepatic cirrhosis

62-year-old woman admitted to the hospital with dyspnoea, elevated body temperature, cough for two days. Patient has been treated for alcoholic hepatic sclerosis for 12 years and hepatitis C infection for 5 years. The chest X-ray revealed hydrothorax of right pleura. Continuous drainage of the right pleura was applied. In spite of intensive treatment effusion excuded 1000 ml/day making pleurodesis impossible, and eventually pleuro-peritoneal shunt was performed. Shunt drainage however turned out to be insufficient to evacuate the pleural fluid. The shunt was removed and continuous pleural drainage was reopen. Due to subsequent disseminated intravascular coagulation, patient was treated with fresh frozen plasma, heparin, blood and platelets. The clinical status alleviated, but patient still required chest tube because of the refractory hydrothorax.62-year-old woman admitted to the hospital with dyspnoea, elevated body temperature, cough for two days. Patient has been treated for alcoholic hepatic sclerosis for 12 years and hepatitis C infection for 5 years. The chest X-ray revealed hydrothorax of right pleura. Continuous drainage of the right pleura was applied. In spite of intensive treatment effusion excuded 1000 ml/day making pleurodesis impossible, and eventually pleuro-peritoneal shunt was performed. Shunt drainage however turned out to be insufficient to evacuate the pleural fluid. The shunt was removed and continuous pleural drainage was reopen. Due to subsequent disseminated intravascular coagulation, patient was treated with fresh frozen plasma, heparin, blood and platelets. The clinical status alleviated, but patient still required chest tube because of the refractory hydrothorax

Difficult-to-treat asthma - an uncontrolled disease. Is there any relation to the experience from palliative medicine?

Background and aim. Difficult-to-treat asthma is characterized by uncontrolled symptoms occurring in spite of intensive treatment (corticosteroids and long-acting β2-agonists) for at least 6 months and is connected with severe obturation in the bronchotracheal tree. It still creates an important global medical and economical problem. The aim of the study was to evaluate the occurrence of persistent symptoms, exacerbating factors and co-morbidities in patients with difficult-to-treat asthma. It was also a challenging idea to apply palliative medicine to help patients with this type of asthma. Material and methods. Twenty-seven patients (21 women and 6 men, ages ranging from 23 to 60) diagnosed with difficult-to-treat asthma were included in the study. Data were collected from the internet database of severe, difficult-to-treat asthma, introduced to the Department of Allergology in 2005. All patients’ spirometries and additional factors were assessed. Results. The median predicted value of FEV1 was 55% (range: 34-104%) while 18 patients had FEV1 lower than the 60% predicted value. All patients suffered from dyspnoea, chronic cough and wheezing and had additional factors escalating the symptoms of asthma. The most important factor which leads to exacerbation was long-term stress and rhinitis. Twelve (45%) patients from this group have poor tolerance of exercise. In spite of intensive treatment, 17 (65%) patients constantly overused short-acting beta-agonists (SABA) and all had long-term treatment with oral steroids. In most cases, co-morbidities were recognized: obesity and hypertension. Conclusions. This study showed that the role of additional factors and co-morbidities plays a significant part in the course of asthma. It seems to be necessary to introduce a unified system of registering and managing patients with severe and difficult-to-treat asthma. That palliative care is very important for selected patients with chronic uncontrolled cough or dyspnoea should be a subject for newly planned clinical trials.Background and aim. Difficult-to-treat asthma is characterized by uncontrolled symptoms occurring in spite of intensive treatment (corticosteroids and long-acting β2-agonists) for at least 6 months and is connected with severe obturation in the bronchotracheal tree. It still creates an important global medical and economical problem. The aim of the study was to evaluate the occurrence of persistent symptoms, exacerbating factors and co-morbidities in patients with difficult-to-treat asthma. It was also a challenging idea to apply palliative medicine to help patients with this type of asthma. Material and methods. Twenty-seven patients (21 women and 6 men, ages ranging from 23 to 60) diagnosed with difficult-to-treat asthma were included in the study. Data were collected from the internet database of severe, difficult-to-treat asthma, introduced to the Department of Allergology in 2005. All patients’ spirometries and additional factors were assessed. Results. The median predicted value of FEV1 was 55% (range: 34-104%) while 18 patients had FEV1 lower than the 60% predicted value. All patients suffered from dyspnoea, chronic cough and wheezing and had additional factors escalating the symptoms of asthma. The most important factor which leads to exacerbation was long-term stress and rhinitis. Twelve (45%) patients from this group have poor tolerance of exercise. In spite of intensive treatment, 17 (65%) patients constantly overused short-acting beta-agonists (SABA) and all had long-term treatment with oral steroids. In most cases, co-morbidities were recognized: obesity and hypertension. Conclusions. This study showed that the role of additional factors and co-morbidities plays a significant part in the course of asthma. It seems to be necessary to introduce a unified system of registering and managing patients with severe and difficult-to-treat asthma. That palliative care is very important for selected patients with chronic uncontrolled cough or dyspnoea should be a subject for newly planned clinical trials

Typowanie bezpiecznych antybiotyków u chorych z alergią na amoksycylinę przy zastosowaniu kilkuetapowego protokołu diagnostycznego

Wstęp: Wywiad wskazujący na wystąpienie działań niepożądanych po amoksycylinie, niezależnie od mechanizmu ewentualnej reakcji, zwiększa poczucie lęku u chorych i utrudnia podejmowanie decyzji w przypadku kolejnej antybiotykoterapii, nierzadko prowadząc do niepotrzebnego unikania antybiotyków. Użyteczne byłoby zatem opracowanie praktycznych protokołów określania alternatywnych antybiotyków, które mogłyby być bezpiecznie stosowane w przyszłości. Celem niniejszego badania jest określenie negatywnej wartości predykcyjnej protokołu typowania bezpiecznego antybiotyku u chorych z wywiadem mogącym sugerować nadwrażliwość na amoksycylinę. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację medyczną 71 chorych w wieku od 20 do 83 lat z wywiadem natychmiastowej reakcji niepożądanej po podaniu amoksycyliny. Na podstawie typu reakcji chorych podzielono na trzy grupy: A — objawy nietypowe dla reakcji nadwrażliwości; B — łagodne objawy mogące odpowiadać alergii (pokrzywka i/lub obrzęk naczynioruchowy); C — anafilaksja. W grupie A lekiem badanym była amoksycylina, w grupie B — cefuroksym, w grupie C — makrolid: azytromycyna lub klarytromycyna. Follow-up był prowadzony telefonicznie dwukrotnie: 6−12 miesięcy oraz 3−5 lat po badaniach diagnostycznych. Na jego podstawie obliczano negatywną wartość predykcyjną protokołu. Wyniki: Pełen protokół diagnostyczny został ukończony u 62 badanych. Amoksycylina została uznana za bezpieczny antybiotyk u 22, cefuroksym — u 21 a makrolidy — u 19 pacjentów. W czasie badań nie występowały żadne reakcje anafilaktyczne. Na podstawie kwestionariuszy uzupełnianych telefonicznie negatywną wartość predykcyjną protokołu oceniono na 96% po 6−12 miesiącach oraz 97% po 3−5 latach. Wnioski: Kilkuetapowy protokół diagnostyczny obejmujący punktowe testy skórne, testy śródskórne oraz próby prowokacji z amoksycyliną, cefuroksymem i makrolidami (w zależności od wywiadu) jest bezpieczny i umożliwia ustalenie bezpiecznego antybiotyku u większości pacjentów.Wstęp: Wywiad wskazujący na wystąpienie działań niepożądanych po amoksycylinie, niezależnie od mechanizmu ewentualnej reakcji, zwiększa poczucie lęku u chorych i utrudnia podejmowanie decyzji w przypadku kolejnej antybiotykoterapii, nierzadko prowadząc do niepotrzebnego unikania antybiotyków. Użyteczne byłoby zatem opracowanie praktycznych protokołów określania alternatywnych antybiotyków, które mogłyby być bezpiecznie stosowane w przyszłości. Celem niniejszego badania jest określenie negatywnej wartości predykcyjnej protokołu typowania bezpiecznego antybiotyku u chorych z wywiadem mogącym sugerować nadwrażliwość na amoksycylinę. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację medyczną 71 chorych w wieku od 20 do 83 lat z wywiadem natychmiastowej reakcji niepożądanej po podaniu amoksycyliny. Na podstawie typu reakcji chorych podzielono na trzy grupy: A — objawy nietypowe dla reakcji nadwrażliwości; B — łagodne objawy mogące odpowiadać alergii (pokrzywka i/lub obrzęk naczynioruchowy); C — anafilaksja. W grupie A lekiem badanym była amoksycylina, w grupie B — cefuroksym, w grupie C — makrolid: azytromycyna lub klarytromycyna. Follow-up był prowadzony telefonicznie dwukrotnie: 6−12 miesięcy oraz 3−5 lat po badaniach diagnostycznych. Na jego podstawie obliczano negatywną wartość predykcyjną protokołu. Wyniki: Pełen protokół diagnostyczny został ukończony u 62 badanych. Amoksycylina została uznana za bezpieczny antybiotyk u 22, cefuroksym — u 21 a makrolidy — u 19 pacjentów. W czasie badań nie występowały żadne reakcje anafilaktyczne. Na podstawie kwestionariuszy uzupełnianych telefonicznie negatywną wartość predykcyjną protokołu oceniono na 96% po 6−12 miesiącach oraz 97% po 3−5 latach. Wnioski: Kilkuetapowy protokół diagnostyczny obejmujący punktowe testy skórne, testy śródskórne oraz próby prowokacji z amoksycyliną, cefuroksymem i makrolidami (w zależności od wywiadu) jest bezpieczny i umożliwia ustalenie bezpiecznego antybiotyku u większości pacjentów

Style of coping with stress and emotional functioning in patients with asthma

Wstęp: Ocena efektywności radzenia sobie ze stresem budzi wiele kontrowersji. Związane jest to ze złożonością choroby jako wydarzenia stresowego i jej powiązaniami z każdą właściwie dziedziną życia i działalności człowieka. Celem badań była ocena efektywności sposobów radzenia sobie ze stresem - skoncentrowanego na zadaniu, skoncentrowanego na emocjach i skoncentrowanego na unikaniu, stosowanych przez pacjentów chorych na astmę w zmaganiu się z chorobą i jej konsekwencjami. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 100 chorych na astmę (15 - z astmą lekką, 40 - z astmą umiarkowaną, 45 - z astmą ciężką). Do pierwszej grupy włączono chorych z astmą lekką i umiarkowaną, do drugiej - chorych z astmą ciężką. Badanymi były przeważnie kobiety (69% kobiet, 31% mężczyzn), w wieku 19-75 lat, z wykształceniem przynajmniej podstawowym. Zastosowano następujące kwestionariusze: Inwentarz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS), Przymiotnikową Skalę Nastroju (UMACL) i Test Kontroli Astmy (ACT). Wyniki: Styl skoncentrowany na zadaniu pozytywnie wpływał na emocje u chorych na astmę lekką/umiarkowaną (p < 0,05), natomiast styl skoncentrowany na unikaniu sprzyjał funkcjonowaniu emocjonalnemu chorych z astmą ciężką (p < 0,05). Styl skoncentrowany na emocjach okazał się jednoznacznie nieefektywny, ponieważ negatywnie wpływał na emocje u chorych na astmę w obu badanych grupach (p < 0,05). Wnioski: Otrzymane wyniki pozwalają stwierdzić, że styl radzenia sobie ze stresem odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu emocjonalnym chorych na astmę i wskazują na konieczność uwzględnienia indywidualnego stylu radzenia sobie ze stresem podczas opracowywania planu leczenia chorego.Introduction: The evaluation of styles of coping with stress resulting from a somatic disease was always considered controversial, since the stress is a consequence of the complexity of the disease as a stressful event and is linked with every field of human life and activity. The main aim of this study was to evaluate the effectiveness of various styles of coping with stress - task-oriented, emotion-oriented, or avoidance-oriented - used by patients with asthma to cope with their disease and its consequences. Material and methods: 100 patients with asthma were examined including 15 with mild asthma, 40 with moderate asthma, and 45 with severe asthma. The first group consisted of patients with mild-to-moderate asthma and the second group of patients with severe asthma. The subjects were mainly females (69% women, 31% men) aged from 19 to 75 years, with at least primary level of education. The following questionnaires were used: Coping Inventory for Stressful Situations (CISS), UWIST Mood Adjective Check List (UMACL), and Asthma Control Test (ACT). Results: Task-oriented style had a positive influence on emotions (p < 0.05) in patients with moderate asthma. Avoidance-oriented style had a positive influence on emotions (p < 0.05) in patients with severe asthma. Emotion-oriented style proved ineffective and had a negative influence on emotions (p < 0.05) in all patients. Conclusions: Coping style plays a key role in the emotional functioning of asthmatics. Moreover, incorporation of an individual style of coping with stress in the therapeutic process is necessary

The influence of psychotherapy on the quality of life in patients with moderate and severe bronchial asthma - preliminary report

Wstęp. Celem badania była ocena wpływu działań psychoterapeutycznych na jakość życia chorych na umiarkowaną i ciężką postać astmy oskrzelowej z uwzględnieniem indywidualnych cech osobowości. Materiał i metody. Badaniem objęto 18 chorych na przewlekłą, umiarkowaną lub ciężką astmę oskrzelową. Podziału na grupę eksperymentalną i kontrolną dokonano na podstawie oceny intensywności uczęszczania na zajęcia. Rozpoznanie ustalono na podstawie wywiadu, badania lekarskiego oraz oceny wybranych parametrów spirometrycznych. Z chorymi przeprowadzono ustrukturalizowany wywiad psychologiczny. Pomiaru jakości życia dokonano na początku badania oraz po ukończeniu psychoterapii za pomocą Kwestionariusza Szpitala Świętego Jerzego (SGRQ), Skali Akceptacji Choroby (AIS) i Skali Kontroli Emocji (CECS). Do oceny wybranych zmiennych osobowościowych wykorzystano Inwentarz Osobowości NEO-FFI i Inwentarz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS). Psychoterapia obejmowała 16 sesji grupowych, podczas których stosowano techniki ukierunkowane na zmianę zachowania (trening relaksacji) oraz zmianę struktur poznawczych (poznawczych sposobów radzenia sobie ze stresem). Celem prowadzonych działań była poprawa jakości życia zależna przede wszystkim od kontroli choroby i zmniejszenia poziomu lęku, który wiąże się z atakami duszności oraz świadomością, że choroba ma przewlekły i postępujący charakter. Wyniki. Po ukończeniu psychoterapii zwiększał się stopień akceptacji choroby (F = 6,03, p < 0,05) i poziom kontroli emocji (F = 4,73, p < 0,05). W grupie kontrolnej odnotowano pogorszenie jakości życia zależnej od stanu zdrowia (F = 7,42, p < 0,05). Wpływ cech indywidualnych (osobowość i styl radzenia sobie ze stresem) na zależność pomiędzy udziałem w psychoterapii a jakością życia okazał się nieistotny. Wnioski. Ponieważ w zajęciach psychoterapeutycznych uczestniczyła niewielka liczba chorych, otrzymane wyniki należy interpretować z ostrożnością. Mogą one jednak stanowić przyczynek do dalszych badań, w których zostaną wykorzystane proponowane techniki psychoterapeutyczne.Background. The aim of the study was to evaluate the efficacy of psychological interventions in adults with moderate and severe asthma. In addition, personality traits were taken into consideration. Material and methods. Eighteen adults with moderate or severe asthma were divided into experimental and control group. The division was performed on the basis of attendance at psychotherapy sessions. The assessment of asthma control was based on interview, physical examination and lung function testing. In psychological interview pre- and post-therapy quality of life was evaluated with: Saint George&#8217;s Hospital Respiratory Questionnaire (SGRQ), Acceptance of Illness Scale (AIS) and Courtauld Emotional Control Scale (CECS). The assessment of personality traits was performed with NEO-Five Factor Inventory (NEO-FFI) and The Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). Psychotherapy comprised 16 group sessions including behavioural techniques (relaxation training) and cognitive restructuring (cognitive coping skills changing). The aim of intervention was to improve patients&#8217; quality of life depending mainly on the decrease of the symptoms and suppression of fear resulting from the shortness of breath and awareness that the disease is chronic and progressive. Results. In the experimental group significant increase in both acceptance of illness (F = 6.03, P < 0.05) and emotional control (F = 4.73, P < 0.05) was found after psychotherapy sessions. Significant decrease in health-related quality of life was observed in the control group (F = 7.42, P < 0.05) at the post-assessment. The influence of the personality traits on the relationship between participating in psychotherapy and quality of life was not significant. Conclusion. Psychotherapy seems to be an useful additional method of treatment in patients with asthma. The study provided data suggesting that these techniques may lead to more successful coping with disease. However, the study group was quite small and further investigations are necessary

Cabbage and fermented vegetables : From death rate heterogeneity in countries to candidates for mitigation strategies of severe COVID-19

Large differences in COVID-19 death rates exist between countries and between regions of the same country. Some very low death rate countries such as Eastern Asia, Central Europe, or the Balkans have a common feature of eating large quantities of fermented foods. Although biases exist when examining ecological studies, fermented vegetables or cabbage have been associated with low death rates in European countries. SARS-CoV-2 binds to its receptor, the angiotensin-converting enzyme 2 (ACE2). As a result of SARS-CoV-2 binding, ACE2 downregulation enhances the angiotensin II receptor type 1 (AT(1)R) axis associated with oxidative stress. This leads to insulin resistance as well as lung and endothelial damage, two severe outcomes of COVID-19. The nuclear factor (erythroid-derived 2)-like 2 (Nrf2) is the most potent antioxidant in humans and can block in particular the AT(1)R axis. Cabbage contains precursors of sulforaphane, the most active natural activator of Nrf2. Fermented vegetables contain many lactobacilli, which are also potent Nrf2 activators. Three examples are: kimchi in Korea, westernized foods, and the slum paradox. It is proposed that fermented cabbage is a proof-of-concept of dietary manipulations that may enhance Nrf2-associated antioxidant effects, helpful in mitigating COVID-19 severity.Peer reviewe

Nrf2-interacting nutrients and COVID-19 : time for research to develop adaptation strategies

There are large between- and within-country variations in COVID-19 death rates. Some very low death rate settings such as Eastern Asia, Central Europe, the Balkans and Africa have a common feature of eating large quantities of fermented foods whose intake is associated with the activation of the Nrf2 (Nuclear factor (erythroid-derived 2)-like 2) anti-oxidant transcription factor. There are many Nrf2-interacting nutrients (berberine, curcumin, epigallocatechin gallate, genistein, quercetin, resveratrol, sulforaphane) that all act similarly to reduce insulin resistance, endothelial damage, lung injury and cytokine storm. They also act on the same mechanisms (mTOR: Mammalian target of rapamycin, PPAR gamma:Peroxisome proliferator-activated receptor, NF kappa B: Nuclear factor kappa B, ERK: Extracellular signal-regulated kinases and eIF2 alpha:Elongation initiation factor 2 alpha). They may as a result be important in mitigating the severity of COVID-19, acting through the endoplasmic reticulum stress or ACE-Angiotensin-II-AT(1)R axis (AT(1)R) pathway. Many Nrf2-interacting nutrients are also interacting with TRPA1 and/or TRPV1. Interestingly, geographical areas with very low COVID-19 mortality are those with the lowest prevalence of obesity (Sub-Saharan Africa and Asia). It is tempting to propose that Nrf2-interacting foods and nutrients can re-balance insulin resistance and have a significant effect on COVID-19 severity. It is therefore possible that the intake of these foods may restore an optimal natural balance for the Nrf2 pathway and may be of interest in the mitigation of COVID-19 severity

Rola zakażeń Chlamydia pneumoniae i Mycoplasma pneumoniae w przebiegu astmy

Respiratory infections are one of the major causes of asthma exacerbations. Among numerous pathogens that may lead to exacerbations, particular attention should be paid to atypical bacteria: Chlamydia pneumoniae and Mycoplasma pneumoniae. Despite significant frequency, infections caused by these species are underestimated due to untypical clinical course and lack of easily accessible diagnostic tests. Although acute infection can be easily linked with deterioration of asthma control, the role of respiratory colonisation by Chlamydia pneumoniae or Mycoplasma pneumoniae has not been precisely defined. It is known that serologic signs of both past infection and chronic current infection (IgA) with Chlamydia pneumoniae or Mycoplasma pneumoniae are found more often in asthmatics compared to healthy controls. Besides respiratory colonisation by Chlamydia pneumoniae or Mycoplasma pneumoniae confirmed by culture or molecular tests is also more common in asthmatics. This is particularly relevant in cases of uncontrolled asthma that followed symptoms of respiratory infection. This may lead to the conclusion that atypical infections can play a role in asthma induction in previously healthy individuals as well as deteriorations in the course of the disease. Studies mentioned above have led to the new therapeutic possibility—eradication of Chlamydia pneumoniae. In some of the studies on eradication with macrolides promising results have been gained in terms of asthma control, but in most of the cases improvement was only temporary