Passe historique, passe recent : a propos du "cycle du Husssard" de Jean Giono

"Dans Noé Giono raconte comment le personnage d’Angelo Pardi, futur héros du Hussard sur le toit et du Bonheur fou, lui a apparu un jour dans l’avenue Flotte à Marseille1 sous forme d’«un épi d’or sur un cheval noir»1 2. Ce que l’écrivain passe sous silence, c’est la raison pour laquelle, lui, si attaché à son Manosque natal, était obligé de séjourner pendant quelques mois du printemps 1945 chez son ami, Gaston Pelous, à Marseille. Or, la création de ce personnage et de ces deux romans dont l’action est éloignée d’un siècle de l’époque de son écriture, marque une étape décisive dans l’évolution de l’auteur et de son oeuvre. N’en déplaise à Proust, critique de Sainte-Beuve, la discrétion de Giono évoquée plus haut, ne s’éclaire qu’à la lumière des données biographiques de l’écrivain, le passé historique du «cycle du Hussard » servant, dans une grande mesure, de travestissement au passé récent de la vie de l’auteur." (fragm.

Des monades fictiotropes : "La Nuit des morts-vivants" de François Blais

In his fifth novel La Nuit des morts-vivants, François Blais, a Quebec writer of the young generation, created yet another pair of kindred spirits after Iphigénie en Haute-Ville. The characters are young people addicted to all kinds of fiction, from high literature to video games, and they make reflections on the borders between fiction and reality that are worthy of a literary critic or a very conscious reader. Devoting every moment that they have at their disposal to reading books, watching films, and playing video games, Pavel and Moly are outstanding due to their erudition, even if they are simultaneously typical representatives of the generation with low-paid jobs or living on social benefits and realizing themselves only in the substitute world of fiction

Autour de Patrick Chamoiseau - recenzja

Autour de Patrick Chamoiseau. Études réunies et présentées par Tomasz Swoboda, Ewa Wierzbowska et Olga Wrońska. Cahiers de l’Équipe de Recherches en Théorie Appliquée (ERTA), T. 1. Sopot, Fundacja Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego, 2008, 190 s., ISBN 978-83-7531-037-5

Mistyka uwięziona w etyce, czyli Alberta Schweitzera mistyka etycznego zjednoczenia z bytem

Streszczenie jest niedostępne

"Noe" de Jean Giono ou le realisme magique

"Si l’on se permet la facilité d’une vue cavalière et rétrospective sur l’ensemble de l’oeuvre gionienne, on s’aperçoit que chacune des deux périodes traditionnellement distinguées dans sa vie d’écrivain est précédée par un roman constituant en quelque sorte un manifeste littéraire personnel qui, analysé à la lumière des oeuvres ultérieures, reflète l’état de conscience professionnelle de l’artiste à l’époque de sa production et préfigure, dans leurs grandes lignes, les procédés et la vision du monde caractéristiques pour la manière scripturale en question." (fragm.

L'art de choisir le moindre mal ou comment traduire la prose de René Daumal

Artykuł stanowi próbę teoretycznego omówienia przekładu wybranych fragmentów opublikowanej w 1938 roku powieści René Daumala La Grandę Beuverie. Przekładu dokonał autor omówienia, zatem łączy ono w sobie elementy praktyki i teorii czy też autokrytyki przekładu. Przełożeniu na język polski i analizie poddane zostały te elementy utworu Daumala, w których kondensują się problemy translatologiczne związane z przekładem neologizmów, aliteracji i całostek semantyczno-funkcjonalnych tekstu, w których w ramach jednej sekwencji dyskursu nie przekraczającej na ogół przestrzeni paragrafu autor sprzęga wymyślne i dowcipne neologizmy z ich fikcyjną etymologią. Przekład i traduktologiczno-literaturoznawcza analiza tych zabiegów uwypuklających literackość tekstu Daumala pozwalają stwierdzić występowanie zasadniczej różnicy pomiędzy przekładem tekstu informatywnego a przekładem tekstu literackiego. O ile w przypadku tego pierwszego sens można potraktować jako stosunkowo niezależny od formy, o tyle w przypadku tych drugich schemat: zrozumienie dewerbalizacja rewerbalizacja w języku docelowym, proponowany przez szkołę paryską (Seleskovic, Lederer, Gravier), wymaga odtworzenia na etapie rewerbalizacji nie tylko sensu, lecz również ekwiwalentu formy tekstu wyjściowego

Un Cycle de Langlois?

On s'accorde volontiers pour distinguer deux "manières" de Oean Giono: celle d'entru-deux-guerres, d'inspiration paysanne, et celle d'après-guerre, d'inspiration stendhalienne. C’est l'auteur lui-méme qui entérine cette distinction en assignant l'indication infratitulaire "Chroniques" aux oeuvres de la deuxième période et réservant l’appelation de "romans" à ses ouvrages antérieurs. "□ans les romans précédents - explique-t—il dans une interview accordée à Robert Ricatte - la nature était au premier plan,le personnage en second plan [...] J'ai donne' le titre de "Chroniques" à toute la série des romans qui mettent l'homme avant la nature." (Fragment tekstu