An increased aldosterone-to-renin ratio in patients with non-dipper hypertension

Wstęp Celem pracy było porównanie aktywności reninowej osocza (PRA), stężenia aldosteronu oraz wskaźnika aldosteronowo-reninowego (ARR) u pacjentów zakwalifikowanych do grupy non-dippers i dippers na podstawie dobowego profilu ciśnienia tętniczego. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 96 osób (47 kobiet i 49 mężczyzn) z nadciśnieniem tętniczym. U wszystkich pacjentów wykonano 24 godzinną rejestrację ciśnienia tętniczego metodą ambulatoryjną (ABPM) aparatem firmy Spacelabs 90207, przeprowadzając pomiary co 20 minut między godziną 6.00, a 22.00 oraz co 30 minut między godziną 22.00 a 6.00. Obliczano średnie dobowe, dzienne, nocne ciśnienie tętnicze ze wszystkich pomiarów w ciągu doby oraz spadek nocny średniego ciśnienia dziennego. Określano cechę dippers, gdy spadek nocny średniego ciśnienia dziennego wynosił co najmniej 10% , natomiast cechę non-dippers przy spadku tego ciśnienia poniżej 10%, zgodnie z przyjętymi kryteriami. U wszystkich chorych będących po 8-godzinnym spoczynku nocnym i pozostających w pozycji leżącej oznaczono PRA, stężenie aldosteronu, a następnie wyliczono ARR, przyjmując za nieprawidłową wartość wskaźnika większą lub równą 20. Wyniki Spośród 96 badanych cechę non-dippers stwierdzono u 47 osób (24 K, 23 M, w wieku 45,9 &#177; 14,5 roku), a cechę dippers u 49 osób (23 K, 26 M w wieku 44,0 &#177; 13,6 roku). Badane grupy nie różniły się wskaźnikiem masy ciała, parametrami biochemicznymi, średnimi wartościami ciśnienia w ABPM oraz stężeniem aldosteronu w surowicy. Stwierdzono nieznaczne, ale istotnie wyższe, wartości ARR w grupie non-dippers. Cechę non-dippers wykazywało 31 (65,9%) osób z ARR co najmniej 20 i i 16 osób (34,1%) z ARR poniżej 20. Ponadto w grupie non-dippers stężenie aldosteronu dodatnio korelowało z parametrami ciśnienia w ABPM, a ujemnie - ze stężeniem potasu w surowicy. Wnioski Stwierdzony u chorych z nadciśnieniem tętniczym brak nocnego spadku oraz nieprawidłowy profil ciśnienia w ABPM istotnie wiążą się z podwyższonym ARR oraz dodatnio korelują ze stężeniem aldosteronu, co sugeruje, że zależą one od nieprawidłowego wydzielania tego hormonu. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 5, strony 381-386.Background The purpose of this work was to assess plasma aldosterone concentration (PAC), plasma renin activity (PRA) and aldosterone to renin ratio (ARR) in patients with dipping and non-dipping pattern of nocturnal blood pressure. Material and methods The study was performed on 96 subjects (47 F, 49 M) with primary hypertension. In all patients a 24-h ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) protocol was performed using a Spacelabs 90207 monitor. Blood pressure was measured every 20 min during the daytime (from 06.00 to 22.00) and every 30 min at night-time (22.00-06.00). The following parameters were recorded: 24-h mean, daytime mean and night-time mean systolic and diastolic blood pressures. The nondipper hypertension was diagnosed if the declines in blood pressure at night were below 10% of the daytime values. After an overnight fast, blood samples were drawn in a supine position for PAC and PRA concentrations, sodium, potassium, and creatinine concentrations using routine methods. Results Of 96 patients we identified 47 non-dippers (24 F, 23 M; mean age 45.9 &#177; 14.5 years) and 49 dippers (23 F, 26 M; mean age 44.0 &#177; 13.6 years). Body mass index, biochemical parameters and PAC values were comparable between dippers and nondippers groups. However, nondippers had significantly higher ARR as compared to dippers (22.6 &#177; 13.7 and 18.8 &#177; 7.9, respectively; p < 0.005). Similarly, the incidence of ARR &#8805; 20 was significantly higher in non-dippers (65.9%) than in dippers (32.8%; p < 0.005). In non-dippers, but not in dippers, there were significant positive correlations found between PAC and the ABPM parameters. Conclusions In patients with primary hypertension, a nondipping pattern of nocturnal blood pressure is associated with an increased ARR, suggesting an abnormal aldosterone secretion. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 5, pages 381-386

The associations between metabolic abnormalities, 24-h blood pressure cicardian rhythm and morning cortisol serum level in patients with essential hypertension

Wstęp Celem pracy była ocena wpływu porannego stężenia kortyzolu w surowicy na zaburzenia metaboliczne oraz na 24-godzinny profil ciśnienia tętniczego mierzony metodą ABPM u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym non-dippers i dippers. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 96 osób (47 kobiet i 49 mężczyzn) z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. U wszystkich chorych wyznaczono wzrost, masę ciała i obwód pasa (talia) oraz obliczono BMI. U wszystkich pacjentów wykonano całodobową rejestrację ciśnienia tętniczego metodą ABPM aparatem firmy Spacelabs 90207, przeprowadzając pomiary co 20 minut między godziną 6:00 a 22:00 oraz co 30 minut między godziną 22:00 a 6:00. Obliczano średnie dobowe (24hMAP), dzienne (dMAP), nocne (nMAP) ciśnienie tętnicze ze wszystkich pomiarów w ciągu doby oraz nocny spadek średniego ciśnienia dziennego. Określano cechę dippers, gdy spadek nocny średniego ciśnienia dziennego wynosił co najmniej 10%, natomiast cechę non-dippers przy spadku tego ciśnienia poniżej 10%, zgodnie z przyjętymi kryteriami. U chorych będących na czczo pobierano próbki krwi, w których oznaczono stężenie kortyzolu, glukozy, kwasu moczowego, cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i HDL, triglicerydów. Ponadto u wszystkich chorych wykonano ponowne oznaczenia stężenia kortyzolu w surowicy po podaniu 1 mg deksametazonu oraz wykonano oznaczenie glukozy w teście obciążenia 75 g glukozy (OGTT). Wyniki Wśród 96 badanych cechę non-dippers stwierdzono u 47 osób (24 kobiet, 23 mężczyzn, w wieku 45,9 &#177; 14,5 roku) a cechę dippers u 49 osób (23 kobiet, 26 mężczyzn w wieku 44 &#177; 13,6 roku). Badane grupy nie różniły się BMI, parametrami biochemicznymi, średnimi wartościami ciśnienia w ABPM. W grupie non-dippers stwierdzono znamiennie (p < 0,05) więszy obwód talii (99,8 &#177; 10,8 v 92,8 &#177; 11,9), wyższe stężenie glukozy w OGTT (139 &#177; 67,3 v. 129,8 &#177; 32,6) i wyższe stężenie kortyzolu w surowicy w porównaniu z dippers (20,1 &#177; 6,8 v.18,3 &#177; 5,7). Ponadto w grupie non-dippers wykazano statystycznie istotną, dodatnią korelację między stężeniem kortyzolu a wartością wskaźnika BMI (r = 0,6; p < 0,005, obwodem pasa (r = 0,54; p < 0,005, stężeniem glukozy na czczo (r = 0,39; p < 0,05) i w OGTT (r = 0,65; p < 0,005), a także ujemną, znamienną korelację pomiędzy stężeniem kortyzolu a cholesterolu frakcji HDL (r = &#8211;0,38; p < 0,05). Ponadto w tej grupie chorych stwierdzono statystycznie istotną, dodatnią korelację między stężeniem kortyzolu a parametrami ABPM. Podobnych zależności nie wykazano w grupie dippers. Wnioski Podwyższone poranne stężenie kortyzolu w surowicy odpowiada za zaburzenia metaboliczne, nieprawidłowy profil ciśnienia tętniczego oraz brak jego spadku nocnego u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 4, strony 236&#8211;241.Background To assess an impact of morning cortisol level on metabolic abnormalities and 24-h ambulatory blood pressure profile in patients with dipping and non-dipping hypertension. Material and methods The study was performed on 96 subjects (47 F, 49 M) with essential hypertension. The anthropometric assessments included height, weight, waist circumference and body mass index (BMI). In all patients a 24-h blood pressure monitoring (ABPM) protocol was performed using a Spacelabs 90207 monitor. Blood pressure was measured every 20 min during the daytime (from 06.00 to 22.00) and every 30 min at night-time (22.00&#8211;06.00). The following parameters were recorded: 24-h mean (MAP), daytime mean (dMAP) and night-time mean (nMAP) systolic (SBP) and diastolic (DBP) blood pressures. The non-dippers hypertension was defined if the declines in blood pressure at night were below 10% of the daytime values. The morning blood samples for serum cortisol, glucose, uric acid, cholesterol, and triglycerides levels were drawn. All patients had also a 75 g oral glucose tolerance test (OGTT) and a 1 mg dexamethasone suppression test. Results Of 96 patients we identified 47 non-dippers (24 F, 27 M; mean age 45.9 &#177; 14.5 years) and 49 dippers (23 F, 26 M; mean age 44 &#177; 13.6 years); BMI, MAP, serum uric acid, total cholesterol and its LDL and HDL fractions, triglycerides, fasting glucose were similar in both groups. All patients had normal dexamethasone suppression test. Non-dipperes had significantly higher waist circumference (99.8 &#177; 10.8) and glucose results of the OGTT (139.3 &#177; 67.30 as compared to dippers (respectively: 92.8 &#177; 11.9; 129.8 &#177; 32.6). Furthermore, the morning cortisol level was significantly higher in non-dippers group as compared to dippers (20.7 &#177; 6.7 v.18.3 &#177; 5.6 &#956;g/dl; p < 0.05) and in non-dippers was positively correlated with BMI (r = 0.6; p < 0.005), waist circumference (r = 0.54; p < 0.005), fasting glucose (r = 0.39; p < 0.05), 2-h post load glucose (r = 0.65; p < 0.005) and inversely with HDL cholesterol (r = &#8211;0.38; r < 0.05). Similarly, in non-dippers, but not in dippers, the morning cortisol level correlated with the following ABPM values. Conclusions In patients with essential hypertension, an increased morning cortisol level is associated with metabolic abnormalities, circadian blood pressure profile and non-dipping pattern of blood pressure. Arterial Hypertension 2011, vol. 15, no 4, pages 236&#8211;241

An ALS-Linked Mutant SOD1 Produces a Locomotor Defect Associated with Aggregation and Synaptic Dysfunction When Expressed in Neurons of Caenorhabditis elegans

The nature of toxic effects exerted on neurons by misfolded proteins, occurring in a number of neurodegenerative diseases, is poorly understood. One approach to this problem is to measure effects when such proteins are expressed in heterologous neurons. We report on effects of an ALS-associated, misfolding-prone mutant human SOD1, G85R, when expressed in the neurons of Caenorhabditis elegans. Stable mutant transgenic animals, but not wild-type human SOD1 transgenics, exhibited a strong locomotor defect associated with the presence, specifically in mutant animals, of both soluble oligomers and insoluble aggregates of G85R protein. A whole-genome RNAi screen identified chaperones and other components whose deficiency increased aggregation and further diminished locomotion. The nature of the locomotor defect was investigated. Mutant animals were resistant to paralysis by the cholinesterase inhibitor aldicarb, while exhibiting normal sensitivity to the cholinergic agonist levamisole and normal muscle morphology. When fluorescently labeled presynaptic components were examined in the dorsal nerve cord, decreased numbers of puncta corresponding to neuromuscular junctions were observed in mutant animals and brightness was also diminished. At the EM level, mutant animals exhibited a reduced number of synaptic vesicles. Neurotoxicity in this system thus appears to be mediated by misfolded SOD1 and is exerted on synaptic vesicle biogenesis and/or trafficking

An ALS-linked mutant SOD1 produces a locomotor defect associated with aggregation and synaptic dysfunction when expressed in neurons of Caenorhabditis elegans.

The nature of toxic effects exerted on neurons by misfolded proteins, occurring in a number of neurodegenerative diseases, is poorly understood. One approach to this problem is to measure effects when such proteins are expressed in heterologous neurons. We report on effects of an ALS-associated, misfolding-prone mutant human SOD1, G85R, when expressed in the neurons of Caenorhabditis elegans. Stable mutant transgenic animals, but not wild-type human SOD1 transgenics, exhibited a strong locomotor defect associated with the presence, specifically in mutant animals, of both soluble oligomers and insoluble aggregates of G85R protein. A whole-genome RNAi screen identified chaperones and other components whose deficiency increased aggregation and further diminished locomotion. The nature of the locomotor defect was investigated. Mutant animals were resistant to paralysis by the cholinesterase inhibitor aldicarb, while exhibiting normal sensitivity to the cholinergic agonist levamisole and normal muscle morphology. When fluorescently labeled presynaptic components were examined in the dorsal nerve cord, decreased numbers of puncta corresponding to neuromuscular junctions were observed in mutant animals and brightness was also diminished. At the EM level, mutant animals exhibited a reduced number of synaptic vesicles. Neurotoxicity in this system thus appears to be mediated by misfolded SOD1 and is exerted on synaptic vesicle biogenesis and/or trafficking

GroEL-GroES cycling: ATP and nonnative polypeptide direct alternation of folding-active rings

AbstractThe double-ring chaperonin GroEL mediates protein folding in the central cavity of a ring bound by ATP and GroES, but it is unclear how GroEL cycles from one folding-active complex to the next. We observe that hydrolysis of ATP within the cis ring must occur before either nonnative polypeptide or GroES can bind to the trans ring, and this is associated with reorientation of the trans ring apical domains. Subsequently, formation of a new cis-ternary complex proceeds on the open trans ring with polypeptide binding first, which stimulates the ATP-dependent dissociation of the cis complex (by 20- to 50-fold), followed by GroES binding. These results indicate that, in the presence of nonnative protein, GroEL alternates its rings as folding-active cis complexes, expending only one round of seven ATPs per folding cycle