Three-dimensional ultrasound and magnetic resonance in the diagnosis of congenital anomalies of the female genital tract

The aim of this prospective study was to estimate the diagnostic accuracy of three-dimensional ultrasonography (3D US), in the investigation of congenital anomalies of female genital tract compared to hysteroscopy / laparoscopy. Sixty-two women consecutively referred with a suspected diagnosis of uterine congenital anomalies. The ESHRE/ESGE classification of congenital anomalies of the female genital tract was used for the description of abnormal findings. All patients underwent (1) 3D US and (2) hysteroscopy with laparoscopy to establish the final diagnosis. Concordance between 3D US and hysteroscopy with laparoscopy about the type and the classification of uterine anomaly was verified in 61 cases, including all those with septate uterus, dysmorphic uterus, bicorporeal, hemi-uterus or unicorporeal, and aplastic uterus and one out of two with normal uterus. For the diagnosis of septate uteri, which was the most common anomaly, the sensitivity of 3D US was 100%, the specificity was 92.3%, the PPV was 98% and the NPV was 100%, with kappa index 0.950. For bicorporeal, dysmorphic uterus, hemi-uteri or unicorporeal and aplastic uterus the sensitivity, specificity, PPV and NPV were all 100% with K=1.00. Overall, 3D US showed perfect diagnostic accuracy (Kappa index = 0.945) in the detection of congenital uterine anomalies. 3D US appears to be a very accurate method for the diagnosis of congenital uterine anomalies.Σκοπός αυτής της προοπτικής μελέτης ήταν η αξιολόγηση της διαγνωστικής αξιοπιστίας της υπερηχογραφίας τριών διαστάσεων στη διάγνωση των συγγενών δυσπλασιών του γυναικείου γεννητικού συστήματος σε σύγκριση με τα ευρήματα της λαπαροσκόπησης και της υστεροσκόπησης. Συνολικά συμπεριλήφθηκαν 62 γυναίκες με υπόνοια της συγγενούς ανωμαλίας της μήτρας. Για την περιγραφή και την ταξινόμηση των παθολογικών ευρημάτων χρησιμοποιήθηκε το σύστημα ταξινόμησης της ESHRE/ESGE. Όλες οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε (1) 3D υπερηχογραφία και σε (2) υστεροσκόπηση και λαπαροσκόπηση για την επιβεβαίωση της τελικής διάγνωσης. Εξετάστηκε η συσχέτιση μεταξύ της 3D υπερηχογραφίας και της υστεροσκόπησης με την λαπαροσκόπηση σχετικά με τον τύπο και την ταξινόμηση της συγγενούς ανωμαλίας της μήτρας. Η τέλεια συμφωνία επιβεβαιώθηκε στις 61 περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων με το διάφραγμα της μήτρας, την δύσμορφη μήτρα, την μήτρα διπλού σώματος, την μήτρα μονού σώματος και την απλαστική μήτρα και μία από τις δύο φυσιολογικές μήτρες. Για τη διάγνωση της μήτρας με διάφραγμα, η οποία ήταν η πιο συνηθισμένη ανωμαλία, η ευαισθησία της 3D US ήταν 100%, η ειδικότητα ήταν 92,3%, η PPV ήταν 98% και η NPV ήταν 100%, με δείκτη Κάππα 0,950. Για την μήτρα διπλού σώματος, την δύσμορφη μήτρα, την μήτρα μονού σώματος και την απλαστική μήτρα η ευαισθησία, η ειδικότητα, η PPV και η NPV ήταν 100%, με δείκτη Κάππα 1.00. Συνολικά, η 3D υπερηχογραφία παρουσιάζει τέλεια διαγνωστική ακρίβεια (δείκτης Kappa = 0,945) στην ανίχνευση των συγγενών ανωμαλιών της μήτρας. Η 3D υπερηχογραφία φαίνεται να αποτελεί μια πολύ ακριβή μέθοδο για τη διάγνωση των συγγενών ανωμαλιών της μήτρας

DNA methylation patterns of RAR-β2 and RASSF1A gene promoters in FNAC samples from Greek females with bening or malignant brest lesions

Background: Promoter hypermethylation is common in Breast Cancer (BC) with studies mainly in histological specimens showing frequent methylation of tumor suppressor genes (TSGs) compared with normal tissues. The aim of this study was to estimate the frequency of promoter methylation of RAR-β2 & RASSF1A genes in breast FNAB material aiming to evaluate the methylation status of these two genes as biomarker for detecting BC in Greek population. Methods: FNAB material from 104 patients was collected for cytological evaluation and epigenetic analysis. DNA was extracted and subjected to bisulfite conversion. Amethylation-specific PCR was carried out and the final products were separated with electrophoresis in 2% agarose gels. Results: From 104 samples, RASSF1A hypermethylation was observed in 78 (75%) and RARβ2 hypermethylation in 64 (61.6%). 84% and 78% of the C5 cases (n=50) were methylated for RASSF1A and RAR-β2 respectively. Methylated RASSF1A and RAR-β2 were also detected in 88.3% and 76.5% in C4 samples (n=17) and in 57.2% of C3 samples (n=14). The Odds Ratio for breast malignancy was 4.545 in patients with RASSF1A hypermethylation and 9.167 in patients with RAR-β2 hypermethylation underlying their promoter’s methylation positive correlation with breast malignancy. Conclusion: To optimize the sensitivity and specificity of this epigenetic setting, more TSGs related to BC should be gradually imported in our evaluated methylation panel and bevalidated in a larger study sample with the aim that the obtained epigenetic profiles from patients will provide clinicians with valuable tools for management of BC patients in Greece.Υπόβαθρο: Η DNA υπερμεθυλίωση γονιδιακών υποκινητών είναι αρκετά συχνό φαινόμενο στον Καρκίνο του Μαστού, με τις περισσότερες μελέτες μέχρι σήμερα που βασίζονται σε ιστολογικό υλικό από βιοψίες μαστού να καταδεικνύουν συχνή μεθυλίωση σε ογκοκατασταλτικά γονίδια σε κακοήθεις ιστούς σε σχέση με φυσιολογικούς ιστούς. Σκοπός αυτής της διατριβής ήταν ο προσδιορισμός της συχνότητάς μεθυλίωσης των υποκινητών των γονιδίων RAR-β2 & RASSF1A σε κυτταρολογικό υλικό από FNAB μαστού με σκοπό να διερευνηθεί εάν η κατάσταση μεθυλίωσης αυτών των 2 γονιδίων μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιοδεικτής για την ανίχνευση περιστατικών κακοήθειας μαστού σε ελληνικό πληθυσμό. Μεθοδολογία: Σε υλικό FNAB μαστού από 104 ασθενείς πραγματοποιήθηκε κυτταρολογική εξέταση και επιγενετική ανάλυση μεθυλίωσης. DNA απομονώθηκε από τα κλινικά δείγματα και υφίστατο τροποποίηση παρουσία όξινου θειώδους νατρίου (bisulfite conversion). Σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε ένα ειδικό πρωτόκολλο methylation-specific PCR (MSP) και τα τελικά MSP προϊόνταδια χωρίστηκαν με ηλεκτροφόρηση σε 2% πηκτώματα αγαρόζης. Αποτελέσματα: RASSF1A υπερμεθυλίωση παρατηρήθηκε σε 78 (75%) και RAR-β2 υπερμεθυλίωση σε 64 (61,6%) από τα συνολικά 104 περιστατικά. 84% και 78% από τα περιστατικά C5 (n=50) ήταν μεθυλιωμένα στα γονίδια RASSF1A και RAR-β2 αντιστοίχως. Μεθυλίωση στα γονίδια RASSF1A και RAR-β2 ανιχνεύτηκε επίσης σε 88,3% και 76,5% στα περιστατικά C4 (n=17) και σε 57,2% των περιστατικών C3 (n=14). Ο σχετικός κίνδυνος για κακοήθεια μαστού ήταν 4,545 σε ασθενείς με υπερμεθυλίωση του υποκινητή του γονιδίουRASSF1A και 9,167 σε ασθενείς με υπερμεθυλίωση του υποκινητή του γονιδίου RAR-β2 υποδηλώνοντας τη θετική συσχέτιση των 2 αυτών μεθυλιωμένων δεικτών με την εμφάνιση κακοήθειας μαστού. Συμπέρασμα: Για τη βελτιστοποίηση της ευαισθησίας και ειδικότητας του διγονιδιακού πάνελ μεθυλίωσης που διερευνάται στα πλαίσια αυτής της διατριβής, απαιτείται εμπλουτισμός του με περισσότερα σχετιζόμενα με τον καρκίνο του μαστού ογκοκατασταλτικά γονίδια και αξιολόγηση του σε μεγαλύτερο δείγμα μελέτης με σκοπό τα επιγενετικά δεδομένα μεθυλίωσης που θα συγκεντρωθούν από τις αναρροφήσεις FNAB μαστού να παρέχουν στους κλινικούς ιατρούς πολύτιμα εργαλεία στην διαχείριση περιστατικών κακοήθειας μαστού στην Ελλάδα