Faster Sparse Suffix Sorting

The sparse suffix sorting problem is to sort b=o(n) arbitrary suffixes of a string of length n using o(n) words of space in addition to the string. We present an O(n) time Monte Carlo algorithm using O(b.log(b)) space and an O(n.log(b)) time Las Vegas algorithm using O(b) space. This is a significant improvement over the best prior solutions of [Bille et al., ICALP 2013]: a Monte Carlo algorithm running in O(n.log(b)) time and O(b^(1+e)) space or O(n.log^2(b)) time and O(b) space, and a Las Vegas algorithm running in O(n.log^2(b)+b^2.log(b)) time and O(b) space. All the above results are obtained with high probability not just in expectation

Strong exciton-plasmon coupling in semiconducting carbon nanotubes

We study theoretically the interactions of excitonic states with surface electromagnetic modes of small-diameter (~1 nm) semiconducting single-walled carbon nanotubes. We show that these interactions can result in strong exciton-surface-plasmon coupling. The exciton absorption line shape exhibits Rabi splitting ~0.1 eV as the exciton energy is tuned to the nearest interband surface plasmon resonance of the nanotube. We also show that the quantum confined Stark effect may be used as a tool to control the exciton binding energy and the nanotube band gap in carbon nanotubes in order, e.g., to bring the exciton total energy in resonance with the nearest interband plasmon mode. The exciton-plasmon Rabi splitting we predict here for an individual carbon nanotube is close in its magnitude to that previously reported for hybrid plasmonic nanostructures artificially fabricated of organic semiconductors on metallic films. We expect this effect to open up paths to new tunable optoelectronic device applications of semiconducting carbon nanotubes.Comment: 22 pages, 8 figures, accepted for PR

Clinical and Genetic Characterisation of Cystic Fibrosis Patients in Latvia : A Twenty-Five-Year Experience

publishersversionPeer reviewe

Localized inhibition of protein phosphatase 1 by NUAK1 promotes spliceosome activity and reveals a MYC-sensitive feedback control of transcription.

Deregulated expression of MYC induces a dependence on the NUAK1 kinase, but the molecular mechanisms underlying this dependence have not been fully clarified. Here, we show that NUAK1 is a predominantly nuclear protein that associates with a network of nuclear protein phosphatase 1 (PP1) interactors and that PNUTS, a nuclear regulatory subunit of PP1, is phosphorylated by NUAK1. Both NUAK1 and PNUTS associate with the splicing machinery. Inhibition of NUAK1 abolishes chromatin association of PNUTS, reduces spliceosome activity, and suppresses nascent RNA synthesis. Activation of MYC does not bypass the requirement for NUAK1 for spliceosome activity but significantly attenuates transcription inhibition. Consequently, NUAK1 inhibition in MYC-transformed cells induces global accumulation of RNAPII both at the pause site and at the first exon-intron boundary but does not increase mRNA synthesis. We suggest that NUAK1 inhibition in the presence of deregulated MYC traps non-productive RNAPII because of the absence of correctly assembled spliceosomes

Ghost excitonic insulator transition in layered graphite

Some unusual properties of layered graphite, including a linear energy dependence of the quasiparticle damping and weak ferromagnetism at low doping, are explained as a result of the proximity of a single graphene sheet to the excitonic insulator phase which can be further stabilized in a doped system of many layers stacked in the staggered ($ABAB...$) configuration

Indication of Superconductivity at 35 K in Graphite-Sulfur Composites

We report magnetization measurements performed on graphite--sulfur composites which demonstrate a clear superconducting behavior below the critical temperature T$_{c0}$ = 35 K. The Meissner-Ochsenfeld effect, screening supercurrents, and magnetization hysteresis loops characteristic of type-II superconductors were measured. The results indicate that the superconductivity occurs in a small sample fraction, possibly related to the sample surface.Comment: published versio

Implantacja dwujamowego układu stymulującego przez przetrwałą żyłę główną górną lewą

Przetrwała lewa żyła główna górna występuje u ok. 0,5% populacji. Jej obecność zazwyczaj nie stanowi problemu klinicznego, jednak może powodować trudności podczas implantacji układu stymulującego serca. W niniejszej pracy opisano przypadek wszczepienia 2-jamowego układu stymulującego przez przetrwałą lewą żyłę główną górną u 79-letniej pacjentki z objawowym blokiem przedsionkowo-komorowym III°. Podczas zabiegu prowadnik wprowadzony do lewej żyły podobojczykowej przesuwał się wzdłuż lewego brzegu kręgosłupa. W flebografii uwidoczniono przetrwałą lewą żyłę główną górną uchodzącą do zatoki wieńcowej. Standardowe elektrody o biernej fiksacji umieszczono w koniuszku prawej komory i na ścianie górno-bocznej prawego przedsionka. Kontrolne zdjęcie RTG klatki piersiowej wykonane kilka dni po zabiegu potwierdziło stabilne położenie elektrod. Zarówno podczas zabiegu, jak i po 7 dniach oraz w czasie wizyt kontrolnych po 3 i 6 miesiącach stwierdzono prawidłowe parametry stymulacji. W niniejszej pracy wykazano, że implantacja układu stymulującego przez przetrwałą lewą żyłę główną górną jest zabiegiem bezpiecznym i skutecznym. Zastosowanie elektrod o biernej fiksacji pozwala uniknąć ryzyka perforacji prawego przedsionka i nie zwiększa ryzyka dyslokacji

Implantacja dwujamowego układu stymulującego przez przetrwałą żyłę główną górną lewą

Przetrwała lewa żyła główna górna występuje u ok. 0,5% populacji. Jej obecność zazwyczaj nie stanowi problemu klinicznego, jednak może powodować trudności podczas implantacji układu stymulującego serca. W niniejszej pracy opisano przypadek wszczepienia 2-jamowego układu stymulującego przez przetrwałą lewą żyłę główną górną u 79-letniej pacjentki z objawowym blokiem przedsionkowo-komorowym III°. Podczas zabiegu prowadnik wprowadzony do lewej żyły podobojczykowej przesuwał się wzdłuż lewego brzegu kręgosłupa. W flebografii uwidoczniono przetrwałą lewą żyłę główną górną uchodzącą do zatoki wieńcowej. Standardowe elektrody o biernej fiksacji umieszczono w koniuszku prawej komory i na ścianie górno-bocznej prawego przedsionka. Kontrolne zdjęcie RTG klatki piersiowej wykonane kilka dni po zabiegu potwierdziło stabilne położenie elektrod. Zarówno podczas zabiegu, jak i po 7 dniach oraz w czasie wizyt kontrolnych po 3 i 6 miesiącach stwierdzono prawidłowe parametry stymulacji. W niniejszej pracy wykazano, że implantacja układu stymulującego przez przetrwałą lewą żyłę główną górną jest zabiegiem bezpiecznym i skutecznym. Zastosowanie elektrod o biernej fiksacji pozwala uniknąć ryzyka perforacji prawego przedsionka i nie zwiększa ryzyka dyslokacji