Steroid-eluting epicardial pacing in children

Background: Permanent cardiac pacing is a known method of the treatment for children with bradycardia. Epicardial pacing is required in small children and in children with some congenital heart defects. Steroid-eluting leads (SEL) have been introduced to reduce implant site fibrosis and to retain permanent low-pacing threshold values. Our aim was to evaluate the pacing characteristic and follow-up of children with epicardial steroid-eluting pacing. Material and methods: We implanted steroid-eluting epicardial pacing systems in 53 children (age at implantation: 2 days - 17.5 years, mean 4.6 years), of whom 37 (70%) had congenital heart disease and 22 of these had already had cardiac surgery. These children formed group I. Group II was the control group and consisted of 29 children (age at implantation: 10 days - 13 years, mean 6.5 years) with non-steroid epicardial pacing systems; 15 patients (51%) had diagnosed congenital heart disease, and 9 of these had had cardiac surgery. The pacing threshold (PT) was obtained during implantation, before discharge, 1-3 and 6 months following implantation and then every 6 months. Results: In group I the mean PT during the implantation procedure was 1.6 V/0.4 ms and decreased significantly before discharge. In group II the PT during the implantation procedure was low and increased before discharge. In group I the PT of the atrial leads was low and stable during the follow-up period, while the PT of the ventricular leads slowly increased and four years following implantation was similar to that of group II. Conclusions: In children with permanent epicardial pacing the ventricular PT was significantly lower when steroid-eluting leads had been used then when these had not been used, but during the follow-up period the PT slowly increased, while the pacing threshold of atrial steroid-eluting leads remained stable

Rozwój fizyczny dzieci z całkowitym blokiem przedsionkowo-komorowym bez stałej stymulacji serca i po jej zastosowaniu

Wstęp: Przewlekłe choroby serca mogą upośledzać rozwój fizyczny dzieci. Brakuje informacji o rozwoju dzieci z długotrwałą bradykardią. Celem niniejszej pracy była analiza somatycznego rozwoju dzieci z całkowitym niechirurgicznym blokiem przedsionkowo-komorowym (AV) i wpływ stałej stymulacji serca na ich rozwój fizyczny. Materiał i metody: Zbadano 122 dzieci z całkowitym blokiem AV w średnim wieku 5,8 roku na początku obserwacji. W badanej grupie było 87 dzieci z prawidłowym sercem, 30 z wadami serca (w tym 23 z niewielkimi zaburzeniami hemodynamicznymi) i 5 z kardiomiopatią. Objawy bradykardii występowały u 55 pacjentów. W okresie obserwacji (śr. 7,3 roku) masę ciała i wzrost mierzono przy każdej wizycie i porównywano z normami dla polskich dzieci. Z powodu objawów bradykardii u 71 pacjentów zastosowano stałą stymulację serca, z pierwszym układem VVI - u 49 dzieci, VVIR - u 20, DDD - u 2 pacjentów. Wyniki: W grupie bez stałej stymulacji serca od początku obserwacji stwierdzano istotnie słabszy rozwój fizyczny z niedoborem masy ciała (p = 0,01) i wzrostu (p = 0,005) utrzymujący się do końca obserwacji. U dzieci ze stałą stymulacją serca przed wszczepieniem stymulatora serca niedobór masy ciała i wzrostu (p < 0,001) był większy w porównaniu z dziećmi bez stałej stymulacji serca. Okres obserwacji po zastosowaniu stałej stymulacji serca wynosił średnio 5,2 roku. Zaobserwowano poprawę rozwoju somatycznego wraz z istotnym przyrostem wzrostu (p = 0,007), chociaż wciąż stwierdzano niedobór masy ciała (p < 0,001) i wzrostu (p = 0,03).Wnioski: Przewlekła bradykardia u dzieci z całkowitym blokiem przedsionkowo-komorowym powoduje opóźnienie ich fizycznego rozwoju. Przyspieszenie rytmu serca poprzez zastosowanie stałej stymulacji serca wpływa na poprawę rozwoju fizycznego, zwłaszcza przyrost wzrostu

Rozwój fizyczny dzieci z całkowitym blokiem przedsionkowo-komorowym bez stałej stymulacji serca i po jej zastosowaniu

Wstęp: Przewlekłe choroby serca mogą upośledzać rozwój fizyczny dzieci. Brakuje informacji o rozwoju dzieci z długotrwałą bradykardią. Celem niniejszej pracy była analiza somatycznego rozwoju dzieci z całkowitym niechirurgicznym blokiem przedsionkowo-komorowym (AV) i wpływ stałej stymulacji serca na ich rozwój fizyczny. Materiał i metody: Zbadano 122 dzieci z całkowitym blokiem AV w średnim wieku 5,8 roku na początku obserwacji. W badanej grupie było 87 dzieci z prawidłowym sercem, 30 z wadami serca (w tym 23 z niewielkimi zaburzeniami hemodynamicznymi) i 5 z kardiomiopatią. Objawy bradykardii występowały u 55 pacjentów. W okresie obserwacji (śr. 7,3 roku) masę ciała i wzrost mierzono przy każdej wizycie i porównywano z normami dla polskich dzieci. Z powodu objawów bradykardii u 71 pacjentów zastosowano stałą stymulację serca, z pierwszym układem VVI - u 49 dzieci, VVIR - u 20, DDD - u 2 pacjentów. Wyniki: W grupie bez stałej stymulacji serca od początku obserwacji stwierdzano istotnie słabszy rozwój fizyczny z niedoborem masy ciała (p = 0,01) i wzrostu (p = 0,005) utrzymujący się do końca obserwacji. U dzieci ze stałą stymulacją serca przed wszczepieniem stymulatora serca niedobór masy ciała i wzrostu (p < 0,001) był większy w porównaniu z dziećmi bez stałej stymulacji serca. Okres obserwacji po zastosowaniu stałej stymulacji serca wynosił średnio 5,2 roku. Zaobserwowano poprawę rozwoju somatycznego wraz z istotnym przyrostem wzrostu (p = 0,007), chociaż wciąż stwierdzano niedobór masy ciała (p < 0,001) i wzrostu (p = 0,03).Wnioski: Przewlekła bradykardia u dzieci z całkowitym blokiem przedsionkowo-komorowym powoduje opóźnienie ich fizycznego rozwoju. Przyspieszenie rytmu serca poprzez zastosowanie stałej stymulacji serca wpływa na poprawę rozwoju fizycznego, zwłaszcza przyrost wzrostu

Elektrody nasierdziowe uwalniające sterydy w stałej stymulacji serca u dzieci

Wstęp: Stała stymulacja serca jest uznaną metodą leczenia bradyarytmii u dzieci. U małych dzieci i w niektórych patologiach układu krążenia konieczne jest zastosowanie elektrod nasierdziowych. Przyjmuje się, że sterydy uwalniane na końcu elektrod nasierdziowych, zmniejszając miejscowe włóknienie, przyczyniają się do utrzymania niskiego progu stymulacji serca. Celem pracy była ocena przebiegu stymulacji serca u dzieci z EP z elektrodami uwalniającymi sterydy. Materiał i metody: Pierwszą badaną grupę stanowiło 53 dzieci z EP z elektrodami uwalniającymi sterydy, w wieku od 2 doby życia do 17,5 roku (śr. 4,6 roku) w momencie zabiegu. U 37 (70%) z nich rozpoznano wrodzoną wadę serca, 22 przebyło operację serca. Do grupy II - kontrolnej zakwalifikowano 29 dzieci z EP niesterydowymi wszczepionymi w wieku od 10 doby życia do 13 lat (śr. 6,5 roku). U 15 (51%) rozpoznano wrodzoną wadę serca, 9 leczono kardiochirurgicznie. Przebieg stymulacji analizowano retro- i prospektywnie. Progi stymulacji (PT) mierzono w czasie wszczepienia EP, przy wypisie, po 1&#8211;3 oraz po 6 miesiącach od zabiegu, a następnie co pół roku. Wyniki: U pacjentów z I grupy PT podczas wszczepienia EP wynosił średnio 1,6 V/0,4 ms i istotnie obniżał się już w pierwszych dniach po zabiegu, natomiast u pacjentów z grupy II początkowo niski PT, później narastał. W okresie obserwacji PT elektrod przedsionkowych uwalniających sterydy były stabilne, a komorowych powoli wzrastały i po 4 latach od zabiegu były porównywalne z PT elektrod niesterydowych. Wnioski: U dzieci z EP progi stymulacji komorowej są istotnie niższe po zastosowaniu elektrod uwalniających sterydy w porównaniu z elektrodami niesterydowymi, jednak powoli się podnoszą

Ratio of proliferation markers and HSP90 gene expression as a predictor of pathological complete response in breast cancer neoadjuvant chemotherapy

Introduction. Prediction of response to preoperative breast cancer chemotherapy may offer a substantial optimization of medical management of this disease. The most efficient prediction would be done a priori, before the start of chemotherapy and based on the biological features of patient and tumor. Numerous markers have been proposed but none of them has been applied as a routine. The role of MKI67 and HSP90 expression has been recently suggested to predict treatment sensitivity in HER2-positive breast cancer. The aim of this study was to validate the utility of proliferation based markers (MKI67 and CDK1) and heat shock proteins (namely HSP90) to predict response to chemotherapy in cohort of breast cancer patients treated preoperatively. Material and methods. Ninety-three patients with breast cancer, all females, mean age 42.2 years, among them 32% T1-T2 patients, 49% T3 patients and 13% with T4 tumor stage, 27% N0, 42% N1, 16% N2, 15% N3 were subjected to initial chemotherapy. The majority of patients (86%) received anthracycline and taxane chemotherapy. Among the patients there were 9 individuals with metastatic disease (M1) at initial presentation, and 11 patients were not treated surgically after initial chemotherapy (no sufficient disease response). From 82 patients operated on, 20 patients (24%) showed pathological complete response (pCR), while in 62 patients there was no pCR. 42% of patients were hormone-sensitive HER2-negative, 20% hormone-sensitive HER2-positive, 9% only HER-positive and 29% with triple negative breast cancer. Four gene transcripts (MKI67, cyclin-dependent kinase 1 [CDK1], heat shock proteins HSP90AA1 and HSP- 90AB1) were analyzed in total RNA isolated from single core obtained during preoperative core needle biopsy by quantitative real-time PCR with fluorescent probes (Universal Probe Library, Roche). Results were normalized to the panel of reference genes. Results. There were no statistically significant differences in MKI67 and CDK1 expression between pCR and no pCR groups (p = 0.099 and 0.35, respectively), although the median expression of both genes was slightly higher in pCR group. In contrast, both HSP90AA1 and HSP90AB1 transcripts showed decreased expression in pCR group (medians 0.77 and 0.55) when compared to no p CR group (median 0.86 and 0.73), statistically significant for HSP90AA1 (p = 0.031) and of borderline significance for HSP90AB1 (p = 0.054). The most significant predictor of pCR was the ratio of CDK1 transcript to HSP90AA transcript. This ratio was significantly higher in CR group (median 0.99) than in no CR group (median 0.68, p = 0.0023), and showed a potential diagnostic utility (area under receiver operating characteristic [ROC] curve 0.72). Conclusions. HSP90AA1 and AB1 genes exhibit low expression in breast cancers highly sensitive to chemotherapy and may indicate the patients with higher probability of pathological complete response. The ratio of HSP90AA1 to proliferation-related markers (CDK1 or MKI67) may be even better predictor of pCR chance, with higher expression of proliferation genes and lower stress response in patients sensitive to chemotherapy

Cryo-EM structure of the fully assembled elongator complex

Transfer RNA (tRNA) molecules are essential to decode messenger RNA codons during protein synthesis. All known tRNAs are heavily modified at multiple positions through post-transcriptional addition of chemical groups. Modifications in the tRNA anticodons are directly influencing ribosome decoding and dynamics during translation elongation and are crucial for maintaining proteome integrity. In eukaryotes, wobble uridines are modified by Elongator, a large and highly conserved macromolecular complex. Elongator consists of two subcomplexes, namely Elp123 containing the enzymatically active Elp3 subunit and the associated Elp456 hetero-hexamer. The structure of the fully assembled complex and the function of the Elp456 subcomplex have remained elusive. Here, we show the cryo-electron microscopy structure of yeast Elongator at an overall resolution of 4.3 Å. We validate the obtained structure by complementary mutational analyses in vitro and in vivo. In addition, we determined various structures of the murine Elongator complex, including the fully assembled mouse Elongator complex at 5.9 Å resolution. Our results confirm the structural conservation of Elongator and its intermediates among eukaryotes. Furthermore, we complement our analyses with the biochemical characterization of the assembled human Elongator. Our results provide the molecular basis for the assembly of Elongator and its tRNA modification activity in eukaryotes

Zarządzanie i handel zagraniczny w małych i średnich przedsiębiorstwach w warunkach integracji europejskiej: materiały z konferencji

Z przedmowy: "Integracja europejska to proces łączenia, scalania się odrębnych ekonomicznie, społecznie, kulturowo gospodarek europejskich krajów. Proces integracji prowadzi do istotnych przekształceń w sferze gospodarki, strategiach organizacji i funkcjonowania przedsiębiorstw, handlu międzynarodowym, działalności marketingowej, strukturach organizacyjnych i mechanizmach ekonomicznych przedsiębiorstw i instytucji działających w krajach integrujących się. Proces integracji to w praktyce proces dostosowywania się struktur gospodarczych; tworzenia związków kooperacyjno-produkcyjnych; powstawania trwałych więzi ekonomicznych między przedsiębiorstwami integrujących się krajów a więc proces kształtowania jednolitego obszaru gospodarczego z odrębnych a często także wzajemnie konkurencyjnych krajów, gospodarek, regionów, gałęzi, branż. Proces międzynarodowej integracji gospodarczej to w dużej mierze proces tworzenia komplementamości przedsiębiorstw i instytucji, komplementamości międzygałęziowej i wewnątrz gałęziowej, w produkcji i wymianie jak też kształtowanie niezbędnej infrastruktury technicznej i ekonomicznej umożliwiającej tworzenie sytemu trwałych powiązań gospodarczych między poszczególnymi krajami."(...

The effect of increasing doses of meat and bone meal (MBM) on maize (Zea mays L.) grown for grain

The aim of this study was to determine the effect of meat and bone meal (MBM) used as an organic fertilizer on maize grown for grain. A two-factorial field experiment in a randomized block design was carried out in 2010 and 2011, in north-eastern Poland. Experimental factor I was MBM dose (1.0, 1.5, 2.0 and 2.5 t ha-1 year-1), and experimental factor II was the year of the study (two consecutive years). Increasing MBM doses contributed to an increase in maize grain yield and 1000-grain weight. The yield-forming effect of MBM applied at 1.5 t ha-1 year-1 was comparable with that of nitrogen and phosphorus contained in mineral fertilizers. A dose of 2.5 t ha-1 MBM led to a significant increase in maize grain yield. The P and K content of maize grain was determined by MBM dose, whereas the concentrations of N, Mg and Ca in grain were not affected by MBM dose. Significantly higher N, P, K and Mg uptake by maize plants was observed in treatments with the highest MBM dose, compared with the control treatment. Nitrogen and phosphorus uptake per 1 t MBM reached 101 kg and 26 kg, respectively. The results of a two-year study show that the maximum MBM dose (2.5 t ha-1 year-1) met the fertilizer requirements of maize with respect to nitrogen and phosphorus

The effect of increasing doses of meat and bone meal (MBM) applied every second year on maize grown for grain

Recently, due to the detection of cases of Bovine Spongiform Encephalopathy (BSE) in cattle, it has become necessary to use animal meals differently. The EU Council Decision of 4 December 2000 forbade use of processed animal protein to make feeds for cattle, swine, and poultry. Meat and bone meal (MBM) is rich in macro- and microelements as well as in organic substance, and hence it can be a viable alternative to mineral fertilizers containing N and P. The objective of this study was to determine the effect of increasing doses of MBM applied every second year as an organic fertilizer on maize ( Zea mays L.) grown for grain. A two-factorial field experiment with a randomized block design was carried out in 2010-2011, in north-eastern Poland. Experimental factor I was MBM dose (2.0, 3.0, 4.0, and 5.0 Mg ha-1 applied every second year), and experimental factor II was the year of the study (two consecutive years). Increasing MBM doses applied every second year increased maize grain yield and improved grain plumpness, in comparison with mineral fertilization. The highest yield-forming effect was observed when MBM was applied at 3 Mg ha-1. Macronutrient uptake by maize plants and macronutrient concentrations in maize grain were affected by the year of the study rather than MBM dose. The results of a 2-yr experiment indicate that MBM is a valuable source of N and P for maize grown for grain, and that it is equally or more effective when compared with mineral fertilizers

Determination of volatile organic compounds in materials from polystyrene intended for contact with food: comparison of HS-GS/MS and SPME-GC/MS techniques

ABSTRACT Background. Plastic materials intended for contact with food sometimes exhibit unfavorable organoleptic properties which is related to the presence of volatile organic compounds. These substances not only worsen organoleptic properties, but can be very harmful to humans health. For the sake of consumer safety, it is necessary to control such materials for the content of substances harmful to health, as well as the possibility of their migration to food. Therefore, there is a need to have an appropriate and verified analytical method that could be used in the routine analysis of volatile organic substances present in food contact materials. Objective. In this study, the possibilities of the application of HS-GC/MS and SPME-GC/MS analytical techniques for analyses of volatile organic compounds present in polystyrene food contact materials, demonstrating disadvantageous organoleptic properties were evaluated. Materials and methods. On the basis of sensory tests four types of food contact materials (plastic dishes) were selected for the study. The analytical measurement was performed by HS-GC/MS and SPME-GC/MS techniques parallel. Results. In quality examinations of samples the aliphatic and aromatic, saturated and unsaturated hydrocarbons, as well as other compounds, e.g. ketones contamination was estimated. For all the samples a quantitative analysis of the content of styrene, ethylbenzene and cyclohexane was carried out. Additionally, the optimization of SPME analysis parameters was carried out. It was assumed that the optimal SPME extraction conditions for this purposes are: extraction time of 15 - 30 min, extraction temperature of 80°C, CAR/PDMS fibre. Conclusions. The results of this study indicated that from two chosen analytical methods, definitely HS-GC/MS technique was more universal, as well as more comfortable and faster. Sometimes, however additional studies should be undertaken and then it is recommended to use the SPME-GC/MS technique optimized for our purposes