In vitro antimicrobial and anti-mycobacterial activity of Piper nigrum Linn. essential oil

In the present study, it was aimed to determine the phytochemical components and evaluate the antimicrobial and antimycobacterial activity of Piper nigrum L. (Piperaceae) essential oil. It is well known that black pepper preparations have a wide spectrum of biological activity along with its antimicrobial activity. The antimicrobial properties of black pepper extracts were evaluated previously [1,2].                Commercially available black pepper dried fruits were used as study material. The dry black pepper fruits were pounded, and the essential oil was obtained by hydrodistillation using the Clevenger apparatus. The phytochemical analysis of the essential oil was performed by GC-FID and GC/MS, simultaneously. In addition, in vitro antibacterial and antimycobacterial effects against Staphylococcus aureus, S. epidermidis, methicillin-resistant S. aureus, Streptococcus pyogenes, Moraxella catarrhalis, Haemophilus influenza, Mycobacterium smegmatis, M. avium and M. fortuitum subsp. fortuitum were assessed by microdilution methods according to CLSI standards [3,4].                The black pepper essential oil was obtained in 10.7 mL/kg yield. According to the GC/FID and GC/MS results, the major constituent of the oil was determined as caryophyllene oxide (28.7%). The antibacterial activity results showed that the oil was effective at different concentrations in the concentration range of 0.16-2.5 mg/mL. According to the antimycobacterial activity results, the essential oil’s minimum inhibitory concentrations were 0.08-0.31 mg/mL. LOX-antiinflammatory activity and Caenorhabditis elegans toxicity evaluations are under progress for the mode of action and selectivity of the activity

Nodular Fasciitis of the Breast Previously Misdiagnosed as Breast Carcinoma

Background: Nodular fasciitis of the breast is a rare benign pathology that can mimic breast cancer clinically, radiologically, and histopathologically. Case Report: An 18-year-old female patient had first visited a physician in a different center with the complaint of a lump in her left breast. Breast examination had revealed a palpable mass located in the left upper outer quadrant. Ultrasonography had demonstrated a hypo-echoic lesion. Excisional biopsy of the lump had been performed and histopathologic examination misdiagnosed this lump as a mesenchymal tumor. The patient was then referred to our clinic for further investigations. Pathologic revision was performed and the diagnosis of nodular fasciitis of the breast was established. Conclusion: Awareness of this rare clinical entity, nodular fasciitis, in the breast eliminates the misdiagnosis of breast cancer

Surgical Management of Breast Cancer in Turkey: a 30-Year Single-Center Retrospective Study of 2531 Patients

Mastectomy and lumpectomy are well-established surgical methods for the surgical treatment of breast cancer. The comparison of these methods within the 30-year period in terms of clinicopathological characteristics, recurrence, and survival patterns is required in order to provide aid in clinical decision-making. A total of 2531 women who underwent mastectomy or lumpectomy between 1982 and 2012 for primary invasive breast tumors were compared. Starting from 2003, similar variables for patients with primary invasive breast tumors who underwent sentinel node biopsy (SNB) were presented. Mastectomy was performed in 1870 patients and lumpectomy in 661. The median follow-up was 38 months for all patients. The ratio of mastectomy was lower for the patients who underwent SNB. There was no significant difference in breast cancer-related survival or disease-free survival between lumpectomy and mastectomy even after adjusting for the clinicopathological variables. Lumpectomy and mastectomy demonstrate similar survival rates for patients with invasive breast carcinoma. Tumor grade, stage, hormone receptor status, lymphovascular invasion, and distant recurrence have an impact on breast cancer-related survival

Tek Taraflı Yarık Dudak Olgularında Skoog Tekniği ile Onarım Deneyimlerimiz

Giriş: Yarık dudak ve damak anomalisi en sık görülenkonjenital baş-boyun malformasyonudur. 3-20/1000sıklıkta görülür. Yarık dudak onarımı için çeşitli yöntemlertanımlanmıştır. Kliniğimizde hem Millard yöntemi ile hemde Skoog yöntemi ile yarık dudak onarımı yapılmaktadır.Bu retrospektif çalışmada kliniğimizde Modifiye Skoogyöntemi ile yapılan tek taraflı yarık dudak onarımlarını vepostoperatif sonuçlarını değerlendirdik.Gereç Ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada yer alanhastaların hepsi 2007-2017 yılları arasında doğmuş ve tektaraflı yarık dudak anomalisine sahip hastalardır. Hastalardudak yarığına göre sınıflandırıldı ve her hastaya Skoogtekniği kullanıldı. Hastaların postoperatif değerlendirmedeen az 1 yıl süre sonundaki değerlendirilmesi esas alındı.Bu değerlendirmede memnuniyet için yapılmış yarıkdeğerlendirme skalasında yer alan dudak, burun görünümü,profil değerlendirildi ve ek olarak skar memnuniyetisorgulandı.Bulgular: Toplam 40 hastanın yer aldığı çalışmada 14hasta sol komplet(%35),10 hasta sol inkomplet(%25),8hasta sağ komplet(%20), 8 hasta sağ inkomplet(%20)dudak yarığı anomalisi mevcuttur. Tüm hastalaraSkoog tekniği ile dudak onarımı yapıldı.Hastalarınhiçbirinde erken ve geç komplikasyon görülmedi.Hastalar taburcu olduktan sonra 1. Hafta, 1. Ay 3.Ay, 6. Ay ve 9 ay-1.yıl zamanlarında kontrole çağrıldı.Kırk hastanın, altısında hem vermilliokutan düzensizlik,hem minimal vermillion dolgunluğu, hem de alarkanat basıklığı saptandı. Üç hastada vermilliokutandüzensizlik ve minimal vermillion dolgunluğu saptandı.Altı hastada minimal vermillion dolgunluğu ve alarkanat basıklığı görüldü. Hastaların 11’inde sadeceminimal vermillion dolgunluğu görülürken; beş hastadasadece alar kanat basıklığı saptandı. Hiçbir hastadadudak kısalığı ve belirgin dudak skarı izlenmedi.Dudak revizyonu yapılan toplam hasta sayısı 4olarak saptandı. Revizyon yapılan hastaların hepsi devermilliokutan düzensizlik nedeni ile opere edildi. Buhastaların ikisi sekonder alveoler kleft onarımı sırasında,bir hasta damak onarımı sırasında yapılırken birhasta sadece dudak revizyonu için ameliyat edilmiştir.Modifiye yarık değerlendirme skalasına göre aileye burun,dudak görünümü, profil ve skar farkedilirliği memnuniyetiiçin 1 den 5’e kadar skor verilmesi istendi. Ayrıca cerrahda kendi değerlendirmesini yaptı. Her ailenin ve cerrahınbu 4 değere verdiği puanların ortalaması alındı. Dudakiçin aile ortalaması:4,8 iken cerrahın ortalaması:4,32olarak hesaplandı. Burun için aile ortalaması:4,77 ikencerrahın ortalaması:4,5 olarak hesaplandı. Profil içinaile ortalaması:4,72 iken cerrahın ortalaması:4,2 olarakhesaplandı.Dudak skarı için ise hem aile hem de cerrahtam puan verdi. Ortalama memnuniyet skoru 4,67 olarakhesaplandı.Sonuç: Skoog tekniği kullanılarak yapılan dudakameliyatlarında revizyon ameliyatları nadir olarakgerçekleşir. Özellikle rotasyon ilerletme tekniğinde görülenüst dudakta retraksiyon, ıslık deformitesi, vermilliokutandüzensizlik ve dudak kısalığı deformiteleri çok daha nadirgörülür.Anahtar Kelimeler: Memnuniyet, skoog tekniği, yarıkdudak</p

Comparison of two laparoscopic techniques for detecting the accessory spleen: standard versus transumblical multiport single-site laparoscopy

Ozemir, Ibrahim Ali/0000-0001-8693-9358; Ibrahim Ali Ozemir, Ibrahim Ali Ozemir/0000-0001-8693-9358; Bayraktar, Onur/0000-0003-2946-9569WOS: 000407325200080Background: Minimally invasive techniques such as Transumbilical Multiport Splenectomy (TUMPS) have begun to take the place of laparoscopy, which is the gold standard for splenectomy. Accessory Spleen (AcS) is an important cause of relapse after surgery for Benign Hematologic Diseases (BHD). We aimed to compare both techniques in the detection of AcS. Methods: 46 patients who underwent either laparoscopic surgery or TUMPS for BHD were included in the study. the perisplenic area, greater omentum, tail of the pancreas, and splenic ligaments were routinely checked for AcS in both techniques in all patients. Results: 27 (59%) patients underwent TUMPS and 19 (41%) underwent laparoscopic splenectomy. Patients were followed up for an average of 42 months. in total, 13 cases of AcS were detected in 11 (23.9%) of the 46 patients. the locations of AcS were the splenic hilum (n=5, 38.4%), the lower pole of the spleen (n=3, 23%), the gastrosplenic ligament (n=2, 15.3%), the omentum majus (n=1, 7.6%), the gastrocolic ligament (n=1, 7.6%) and the tail of the pancreas (n=1, 7.6%). There was no statistically significant difference between the two groups in terms of hospitalisation (p=0.178), operation time (p=0.342), bleeding (p=0.076) and VAS pain score (p=0.718). Conclusion: Exploration using TUMPS by experienced surgeons reveals similar results in the detection of AcS