Effect of the KK‾K\overline{K} and ηη\eta\eta channels and interference phenomena in the two-pion and KK‾K\overline{K} transitions of charmonia and bottomonia

It is shown that the basic shape of dipion and $K\overline{K}$ mass spectra in decays $J/\psi\to\phi(\pi\pi,K\overline{K})$, $\psi(2S)\to J/\psi\,\pi\pi$, $Y(4260)\to J/\phi~\pi\pi$ and in the two-pion transitions of bottomonia states are explained by an unified mechanism based on the contribution of the $\pi\pi$, $K\overline{K}$ and $\eta\eta$ coupled channels including their interference. The role of the individual $f_0$ resonances in making up the shape of the dipion mass distributions in the charmonia and bottomonia decays is considered.Comment: 13 pages, 9 figure

Wpływ formy organizacji projektowej na subkulturę zespołu projektowego

Artykuł dotyczy kulturowych uwarunkowań zarządzania projektami. Jego celem jest omówienie subkultury zespołu projektowego oraz przeanalizowanie wpływu poszczególnych form organizacji projektowej na jej kształtowanie. Na podstawie analizy literatury przedmiotu wykazano, że unikalność każdego projektu oraz jego niepowtarzalny w danej organizacji charakter uniemożliwiają sformułowanie spójnej listy norm i wartości subkultury zespołu projektowego. Na podstawie form organizacji projektowych opisanych w literaturze określono ich wpływ na siłę subkultury zespołu projektowego, sformułowano hipotezę badawczą oraz zweryfikowano ją na podstawie badań empirycznych. W podsumowaniu ujęto najważniejsze wnioski oraz wyznaczono dalsze kierunki prowadzenia badań w obszarze zarządzania projektami i kultury organizacyjnej

Review of Ronnie Littlejohn, Jeffrey Dippmann (eds). Riding the Wind with Liezi: New Perspectives on the Daoist Classic

The effect of isoscalar S-wave multichannel pi pi -> pi pi, K antiK, eta eta scattering is considered in the analysis of decay data of the Upsilon-mesons. We show that when allowing for the final state interaction contribution to the decays Upsilon(mS) -> Upsilon(nS) pi pi (m>n, m=2,3, n=1,2) in our model-independent approach, we can explain the two-pion energetic spectra of these Upsilon transitions including the two-humped shape of the di-pion mass distribution in Upsilon(3S) -> Upsilon(1S) pi pi as the coupled-channel effect. It is shown also that the considered bottomia decay data do not offer new insights into the nature of the f0 mesons, which were not already deduced in our previous analyses of pseudoscalar meson scattering data.The effect of isoscalar S-wave multichannel ππ→ππ,KK¯,ηη scattering is considered in the analysis of decay data of the ϒ-mesons. We show that when allowing for the final state interaction contribution to the decays ϒ(mS)→ϒ(nS)ππ (m&gt;n,m=2,3,n=1,2) in our model-independent approach, we can explain the two-pion energetic spectra of these ϒ transitions including the two-humped shape of the di-pion mass distribution in ϒ(3S)→ϒ(1S)ππ as the coupled-channel effect. It is shown also that the considered bottomia decay data do not offer new insights into the nature of the f0 mesons, which were not already deduced in our previous analyses of pseudoscalar meson scattering data.</p

Echocardiography findings in patients with ST segment elevation myocardial infarction and type 2 diabetes mellitus treated with primary percutaneous coronary angioplasty

Background: The development of heart failure following myocardial infarction (MI) in patients with diabetes mellitus (DM) is related to the extent of the infarction zone and underlying primary diabetic cardiomyopathy. Echocardiography allows the monitoring of systolic dysfunction following MI. Left ventricular ejection fraction (LVEF) is one of the most important prognostic indicators in patients after MI. Methods: The aim of the study was to assess the effect of type 2 DM on postinfarct left ventricular (LV) remodeling in patients with acute ST segment elevation MI treated with primary percutaneous transluminal coronary angioplasty. One hundred and ten patients were enrolled to the study and divided into two groups: group 1 included 41 subjects with type 2 DM, and group 2 included 57 subjects without DM. Echocardiographic parameters of LV systolic function including LVEF, LV end-diastolic volume (LVEDV), and LV end-systolic volume (LVESV) were compared between the study groups. Results: Both study groups showed statistically significant decrease in LVEF. However, significant LV dilatation was seen only in patients without DM but not in patients with DM. Conclusion: Long-term DM leads to the remodeling and the fibrosis of cardiac interstitial tissue, limiting acute ventricular dilatation and resulting in stiffening of the heart

Masses and widths of scalar-isoscalar multi-channel resonances from data analysis

Peculiarities of obtaining parameters for broad multi-channel resonances from data are discussed analyzing the experimental data on processes $\pi\pi\to\pi\pi,K\bar{K}$ in the $I^GJ^{PC}=0^+0^{++}$ channel in a model-independent approach based on analyticity and unitarity and using an uniformization procedure. We show that it is possible to obtain a good description of the $\pi\pi$ scattering data from the threshold to 1.89 GeV with parameters of resonances cited in the PDG tables as preferred. However, in this case, first, representation of the $\pi\pi$ background is unsatisfactory; second, the data on the coupled process $\pi\pi\to K\bar{K}$ are not well described even qualitatively above 1.15 GeV when using the resonance parameters from the only $\pi\pi$ scattering analysis. The combined analysis of these coupled processes is needed, which is carried out satisfactorily. Then both above-indicated flaws, related to the analysis of solely the $\pi\pi$-scattering, are cured. The most remarkable change of parameters with respect to the values of only $\pi\pi$ scattering analysis appears for the mass of the $f_0 (600)$ which is now in some accordance with the Weinberg prediction on the basis of mended symmetry and with an analysis using the large-$N_c$ consistency conditions between the unitarization and resonance saturation. The obtained $\pi\pi$-scattering length $a_0^0$ in case when we restrict to the analysis of the $\pi\pi$ scattering or consider so-called A-solution (with a lower mass and width of $f_0(600)$ meson) agrees well with prediction of chiral perturbation theory (ChPT) and with data extracted at CERN by the NA48/2 Collaboration from the analysis of the $K_{e4}$ decay and by the DIRAC Collaboration from the measurement of the $\pi^+\pi^-$ lifetime.Comment: 21 pages, 3 figures, 6 table

Parameters of scalar resonances from the combined analysis of data on processes ππ→ππ,KKˉ,ηη\pi\pi\to\pi\pi,K\bar{K},\eta\eta and J/ψJ/\psi decays

A combined analysis of data on isoscalar S-wave processes $\pi\pi\to\pi\pi,K\overline{K},\eta\eta$ and on decays $J/\psi\to\phi\pi\pi,\phi K\overline{K}$ from the DM2, Mark III and BESIII collaborations is performed to study $f_0$ mesons. The method of analysis is based on analyticity and unitarity and uses an uniformization procedure. In the analysis limited only to the multi-channel $\pi\pi$-scattering data, two possible sets of parameters of the $f_0(500)$ were found: in both cases the mass was about 700 MeV but the total width was either about 600 or 930 MeV. The extension of the analysis using only the DM2 and Mark III data on the $J/\psi$ decays does not allow to choose between these sets. However, the data from BESIII on the di-pion mass distribution in the decay $J/\psi\to\phi\pi^+\pi^-$ clearly prefers the wider $f_0(500)$ state. Spectroscopic implications from results of the analysis are also discussed.Comment: the formalism is also described (text overlap) in arXiv:1108.3725; new extended analysis of data; revised PRD versio

Dyspersja odstępu QT: brak zależności od płci, wieku oraz obecności choroby niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja odstępu QT (QTd), tj. różnica pomiędzy najdłuższym a najkrótszym odstępem QT 12-odprowadzeniowego EKG, jest obecnie proponowana jako wskaźnik zagrożenia nagłym zgonem sercowym (SCD). Wiadomo, że SCD występuje znacznie częściej u mężczyzn, pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CHD) oraz u osób starszych. Cel pracy: Celem przeprowadzonych badań była pośrednia ocena wartości QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD poprzez porównanie wartości QTd w zależności od płci, wieku oraz obecności CHD. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 245 chorych oraz 44 zdrowych ochotników. W grupie A (245 chorych) oceniono zależność wartości QTd od wieku. Porównano QTd w grupach CHD (150 chorych) i N (97 osób bez strukturalnych chorób serca) oraz osobno u kobiet i mężczyzn obu grup. Obliczeń QTd dokonywano ręcznie ze standardowych 12-odprowadzeniowych EKG, zapisywanych przy przesuwie papieru 50 mm/s. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupą CHD i grupą N (QTd odpowiednio 44 &plusmn; 18 ms i 46 &plusmn; 17 ms; p > 0,1), jak również pomiędzy kobietami i mężczyznami z grupy CHD (QTd odpowiednio 40 &plusmn; 15 ms i 45 &plusmn; 18 ms; p > 0,1) i grupy N (QTd odpowiednio 45 &plusmn; 16 ms i 46 &plusmn; 17; p > 0,1). Nie stwierdzono istnienia zależności pomiędzy QTd a wiekiem w grupie A. Wnioski: Brak istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupami CHD i N, jak również pomiędzy płciami w obu badanych grupach, a także brak wzrostu wartości QTd z wiekiem zdaje się podawać w wątpliwość wartość QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD

Erratum: Pion-pion scattering amplitude. II. Improved analysis above K̅K threshold (Phys. Rev. D 74, art. no. 014001, 2006)

©Amer Physical SocDepto. de Física TeóricaFac. de Ciencias FísicasTRUEpu

Dyspersja odstępu QT: brak zależności od płci, wieku oraz obecności choroby niedokrwiennej serca

Wstęp: Dyspersja odstępu QT (QTd), tj. różnica pomiędzy najdłuższym a najkrótszym odstępem QT 12-odprowadzeniowego EKG, jest obecnie proponowana jako wskaźnik zagrożenia nagłym zgonem sercowym (SCD). Wiadomo, że SCD występuje znacznie częściej u mężczyzn, pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CHD) oraz u osób starszych. Cel pracy: Celem przeprowadzonych badań była pośrednia ocena wartości QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD poprzez porównanie wartości QTd w zależności od płci, wieku oraz obecności CHD. Materiał i metody: Badaniami objęto łącznie 245 chorych oraz 44 zdrowych ochotników. W grupie A (245 chorych) oceniono zależność wartości QTd od wieku. Porównano QTd w grupach CHD (150 chorych) i N (97 osób bez strukturalnych chorób serca) oraz osobno u kobiet i mężczyzn obu grup. Obliczeń QTd dokonywano ręcznie ze standardowych 12-odprowadzeniowych EKG, zapisywanych przy przesuwie papieru 50 mm/s. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupą CHD i grupą N (QTd odpowiednio 44 &plusmn; 18 ms i 46 &plusmn; 17 ms; p > 0,1), jak również pomiędzy kobietami i mężczyznami z grupy CHD (QTd odpowiednio 40 &plusmn; 15 ms i 45 &plusmn; 18 ms; p > 0,1) i grupy N (QTd odpowiednio 45 &plusmn; 16 ms i 46 &plusmn; 17; p > 0,1). Nie stwierdzono istnienia zależności pomiędzy QTd a wiekiem w grupie A. Wnioski: Brak istotnych różnic wielkości QTd pomiędzy grupami CHD i N, jak również pomiędzy płciami w obu badanych grupach, a także brak wzrostu wartości QTd z wiekiem zdaje się podawać w wątpliwość wartość QTd jako wskaźnika prognostycznego SCD

Echokardiograficzne zmiany u chorych na cukrzycę typu 2 po przebytym zawale serca z uniesieniem odcinka ST, leczonych pierwotną przezskórną angioplastyką wieńcową

Wstęp: Rozwój pozawałowej niewydolności serca u chorego na cukrzycę zależy od wielkości obszaru martwicy mięśnia sercowego oraz od pierwotnej nienaczyniowej kardiomiopatii cukrzycowej. Echokardiografia umożliwia monitorowanie pozawałowej dysfunkcji skurczowej serca. Frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) jest jednym z ważniejszych parametrów prognostycznych u pacjentów po zawale serca. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu cukrzycy typu 2 na przebudowę pozawałową serca u chorych po przebytym zawale z uniesieniem odcinka ST (STEMI) leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową (PTCA). Metody: Do badania zakwalifikowano 110 osób. Pacjentów podzielono na 2 grupy - 41 chorych na cukrzycę typu 2 i 57 osób bez cukrzycy. W badaniu porównano zmiany parametrów skurczowych lewej komory serca (LVEF, LVEDV, LVESV). Wyniki: W obu badanych grupach zaobserwowano znamienne zmniejszenie LVEF, jednak u chorych na cukrzycę nie następowała istotna statystycznie rozstrzeń lewej komory w porównaniu z osobami bez cukrzycy. Wniosek: Wieloletnia cukrzyca powoduje przebudowę tkanki śródmiąższowej mięśnia sercowego z jej włóknieniem. Proces ten ogranicza szybką rozstrzeń komór serca i wpływa na powstanie tzw. "sztywnego serca"