Opvattingen van artsen en verpleegkundigen over de preventie, diagnose en behandeling van delirium

Deze survey wil zicht krijgen op de opvattingen van ziekenhuisartsen en verpleegkundigen over de preventie, diagnose en behandeling van delirium. Vragenlijsten werden verspreid aan 2256 verpleegkundigen en 982 artsen werkzaam binnen de Universitaire Ziekenhuizen van Leuven (UZ Leuven). De respons bedroeg 26% met een totaal van 819 bruikbare vragenlijsten (600 verpleegkundigen; 219 artsen). 72% van alle respondenten oordeelde dat delirium geen tot een minimaal probleem was op hun afdeling. Toch vond meer dan de helft van de medewerkers op de afdeling palliatieve zorg (87%, n=15), traumatologie (67%, n=18), cardio-thoracale chirurgie (58%, n=20), intensieve zorg (55%, n=120) en geriatrie (55%, n=42) het een ernstig probleem. Delirium werd beschouwd als een ondergediagnosticeerd (85%), te voorkomen syndroom (75%). Risicopatiënten werden echter zelden (34%) tot nooit (52%) gescreend op delirium. Gebeurde dit toch (48%), dan gebruikte slechts 4% een specifiek gevalideerd meetinstrument. 97% van alle respondenten vond dat delirium een actieve en onmiddellijke interventie van de verpleegkundige en de zaalarts vereiste. Bij een delirium gebruikte 82% van de artsen haldol®, in het geval van een delirium tengevolge van alcohol of benzodiazepine onttrekking prefereerde 69% tranxène®. Het gebruik van fysieke fixatie bij onrustige, geagiteerde patiënten was belangrijk voor een groter aandeel verpleegkundigen (49%) dan artsen (28%). Conclusie: de ernst van het probleem wordt vaak onderschat. Hoewel de behandeling meestal correct wordt ingesteld, moet verder geïnvesteerd worden in de preventie en de vroegtijdige detectie van delirium

Improving recognition of delirium in clinical practice: a call for action

The purpose of this correspondence article is to report opinion amongst experts in the delirium field as to why, despite on-going training for all health professionals, delirium continues to be under recognised. Consensus was obtained by means of two conference workshops and an online survey of members of the European Delirium Association. Major barriers to recognition at an individual level include ignorance about the benefit of treating delirium. At an organisational level, reflecting socio-cultural attitudes, barriers include a low strategic and financial priority and the fact that delirium is an orphan condition falling between specialties

Hoe denken ouderen over automatische contactloze monitoring? Een systematische literatuurstudie

Inleiding Om te voorzien in kwaliteitsvolle en kosteneffectieve ouderenzorg wordt er in toenemende mate gebruik gemaakt van technologieën voor contactloze monitoring. Het doel van dit systematisch literatuuronderzoek is het exploreren van de attitudes en percepties van ouderen ten aanzien van contactloze monitoringsystemen. Methodologie Relevante studies zijn geïdentificeerd via een uitgebreide zoekstrategie in de gecomputeriseerde bestanden van Medline, Embase en Cinahl voor studies gepubliceerd tussen januari 1990 en 19 augustus 2012; via een referentielijst aangeboden door een groep van experts in dit onderzoeksdomein en via de referentielijsten van alle relevante studies. Resultaten Negen studies met een kwalitatief onderzoeksdesign en één studie met een gecombineerd onderzoeksdesign werden geïncludeerd. Diverse facetten van de attitudes, percepties en behoeften van ouderen als potentiële of actuele gebruikers van contactloze monitoring worden in vijf thematische clusters besproken. Hierbij gaat het om de percepties van ouderen over het potentiële nut van contactloze monitoring, over de communicatie van informatie die via monitoring verkregen wordt, diverse bezorgdheden bij het gebruik van contactloze monitoring en participatie en inspraak van de gemonitorde persoon. Al deze facetten kunnen de bereidheid van ouderen tot acceptatie van deze monitoringsystemen beïnvloeden. Conclusies Dit onderzoek kan technologieontwikkelaars en zorgaanbieders belangrijke informatie bieden om te zorgen dat monitoringsystemen tegemoetkomen aan de behoeften, bezorgdheden en wensen van hun gebruikers en aldus succesvol geïntegreerd kunnen worden in de dagelijkse praktijk. Verdere exploratie van de attitudes en percepties van ouderen ten aanzien van contactloze monitoringsystemen via kwalitatief en kwantitatief onderzoek met een goede methodologische kwaliteit is vereist

Preventie van valincidenten bij thuiswonende ouderen: een kostenbesparende interventie?

Nationale en internationale cijfers tonen aan dat 1 op 3 thuiswonende 65-plussers en nagenoeg de helft van de 80-plussers minstens eenmaal per jaar valt. Bij ongeveer 40% van hen resulteert dit in een letsel. Ongeveer 10% van de valpartijen bij ouderen leidt tot ernstige letsels, waaronder heupfracturen (1-2%), andere fracturen (3-5%) en letsels van de weke delen en hoofdtrauma (5%)

Predictie van functionele achteruitgang bij ambulante geriatrische patiënten op de spoedgevallendienst

Doel Het doel van deze studie is de predictieve validiteit te onderzoeken van vijf screeningsinstrumenten in het voorspellen van functionele achteruitgang bij ouderen die ambulant verzorgd werden op een spoedgevallendienst. Methode Bij 83 ouderen die ambulant op de spoedgevallendienst van UZ Leuven werden verzorgd, werden de Identification of Seniors at Risk (ISAR), Triage Risk Screening Tool (TRST), de vragenlijst van Runciman, de vragenlijst van Rowland en de Voorlopige Indicator voor Plaatsing (VIP) afgenomen. De functionele status 14 dagen voor opname, bij opname, en 14, 30 en 90 dagen na ontslag werd in kaart gebracht met behulp van de Katz schaal. Resultaten De screeningsinstrumenten met de beste verhouding tussen de sensitiviteit en negatief predictieve waarde 14 dagen na ontslag zijn de vragenlijst van Rowland en de ISAR. Dertig en negentig dagen na ontslag is dit de ISAR. Conclusie Uit dit onderzoek blijkt dat, in aanmerking genomen dat voor een screeningsinstrument de sensitiviteit en negatief predictieve waarde de belangrijkste parameters zijn, de ISAR het meest geschikte instrument is om functionele achteruitgang bij ouderen na een ambulante verzorging op de spoedgevallendienst te voorspellen. De ISAR is eenvoudig in het verpleegdossier te integreren en kan standaard bij elke patiënt op de spoedgevallendienst afgenomen worden

Developing and implementing an integrated delirium prevention system of care:a theory driven, participatory research study

Background: Delirium is a common complication for older people in hospital. Evidence suggests that delirium incidence in hospital may be reduced by about a third through a multi-component intervention targeted at known modifiable risk factors. We describe the research design and conceptual framework underpinning it that informed the development of a novel delirium prevention system of care for acute hospital wards. Particular focus of the study was on developing an implementation process aimed at embedding practice change within routine care delivery. Methods: We adopted a participatory action research approach involving staff, volunteers, and patient and carer representatives in three northern NHS Trusts in England. We employed Normalization Process Theory to explore knowledge and ward practices on delirium and delirium prevention. We established a Development Team in each Trust comprising senior and frontline staff from selected wards, and others with a potential role or interest in delirium prevention. Data collection included facilitated workshops, relevant documents/records, qualitative one-to-one interviews and focus groups with multiple stakeholders and observation of ward practices. We used grounded theory strategies in analysing and synthesising data. Results: Awareness of delirium was variable among staff with no attention on delirium prevention at any level; delirium prevention was typically neither understood nor perceived as meaningful. The busy, chaotic and challenging ward life rhythm focused primarily on diagnostics, clinical observations and treatment. Ward practices pertinent to delirium prevention were undertaken inconsistently. Staff welcomed the possibility of volunteers being engaged in delirium prevention work, but existing systems for volunteer support were viewed as a barrier. Our evolving conception of an integrated model of delirium prevention presented major implementation challenges flowing from minimal understanding of delirium prevention and securing engagement of volunteers alongside practice change. The resulting Prevention of Delirium (POD) Programme combines a multi-component delirium prevention and implementation process, incorporating systems and mechanisms to introduce and embed delirium prevention into routine ward practices. Conclusions: Although our substantive interest was in delirium prevention, the conceptual and methodological strategies pursued have implications for implementing and sustaining practice and service improvements more broadly

Recognition of delirium in ICU patients: a diagnostic study of the NEECHAM confusion scale in ICU patients

BACKGROUND: A delirium, is a serious, high-frequency complication in intensive care unit (ICU) patients. The consequences of this complication range from high morbidity and mortality to greater need for nursing care. Despite these, delirium is often not recognized and there for not treated. In this study a nursing screening instrument, the NEECHAM confusion scale, was studied for early recognition of delirium ICU patients. This scale proved valid and reliable in several studies in the general hospital population. METHODS: In this study validity and reliability were tested in a prospective cohort of 105 patients. Gold standard for delirium was an independent DSM-IV diagnosis. User friendliness was tested by structured evaluation of nurses' experiences working with the scale. RESULTS: The NEECHAM confusion scale showed high internal consistency (Cronbach's alpha 0.88) and an interrater reliability of Cohen's Kappa 0.60. The concurrent validity with the DSM-IVcriteria showed a strong link (chi-square 67.52, p [less than or equal to] 0.001). Sensitivity was high, 97% and specificity was good 83%. ICU nurses completed the NEECHAM confusion rating in 3.69, ± 1.21 minutes average. In general the nurses were positive about the NEECHAM confusion scale. They were able to collect data during regular care, but experienced problems in rating the scale in intubated patients. The items in themselves were clear, the content validity, measured by the language used was rated good. CONCLUSION: The psychometric characteristics of the NEECHAM confusion scale of this ICU study are generally consistent with validity research previously reported for the general hospital population. The psychometric characteristics and the ease of use of the NEECHAM confusion scale enables ICU nurses to early recognize delirium. Further study, especially in intubed patients is recommended

Diagnosing delirium in elderly Thai patients: Utilization of the CAM algorithm

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Delirium is a common illness among elderly hospitalized patients. However, under-recognition of the condition by non-psychiatrically trained personnel is prevalent. This study investigated the performance of family physicians when detecting delirum in elderly hospitalized Thai patients using the Thai version of the Confusion Assessment Method (CAM) algorithm.</p> <p>Methods</p> <p>A Thai version of the CAM algorithm was developed, and three experienced Thai family physicians were trained in its use. The diagnosis of delirium was also carried out by four fully qualified psychiatrists using DSM-IV TR criteria, which can be considered the gold standard. Sixty-six elderly patients were assessed with MMSE Thai 2002, in order to evaluate whether they had dementia upon admission. Within three days of admission, each patient was interviewed separately by a psychiatrist using DSM-IV TR, and a family physician using the Thai version of the CAM algorithm, with both sets of interviewers diagnosing for delirium.</p> <p>Results</p> <p>The CAM algorithm tool, as used by family physicians, demonstrated a sensitivity of 91.9% and a specificity of 100.0%, with a PPV of 100.0% and an NPV of 90.6%. Interrater agreement between the family physicians and the psychiatrists was good (Cohen's Kappa = 0.91, p < 0.0001). The mean of the time the family physicians spent using CAM algorithm was significantly briefer than that of the psychiatrists using DSM-IV TR.</p> <p>Conclusions</p> <p>Family physicians performed well when diagnosing delirium in elderly hospitalized Thai patients using the Thai version of the CAM algorithm, showing that this measurement tool is suitable for use by non-psychiatrically trained personnel, being short, quick, and easy to administer. However, proper training on use of the algorithm is required.</p