THE EFFECT OF EMBEDDING LENGTH AND CONCRETE COVER THICKNESS ON BOND STRENGTH IN BASALT AGGREGATE CONCRETE

THE EFFECT OF EMBEDDING LENGTH AND CONCRETE COVER THICKNESS ON BOND STRENGTH IN BASALT AGGREGATE CONCRETEAbstractThis study investigated the effect of concrete cover thickness and embedding length on bond strength in concretes depending on the bonding properties of basalt aggregate in cement matrix. B420C construction steel with a diameter of 12 mm was centrally embedded in concrete samples for bond tests. CEM I 42.5 R cement and basalt aggregate were used for the production of concrete samples. 'Lollipop’-shaped reinforced concrete samples were prepared to make sure that concrete cover thickness is equal in the reinforcement circumference for the bond tests. These samples were prepared in nine different sizes with three different diameters and at three different height/diameter ratios. The results show that embedding depths of reinforcements in the samples with a diameter of 50 mm have no significant effect on bond strength. It has, therefore, been determined that the cylinder diameter of the concrete should be greater than 50 mm.Keywords: Bond, pull-out, concrete cover thickness, embedding length.BAZALT AGREGALI BETONDA KENETLENME BOYUNUN VE BETON ÖRTÜ KALINLIĞININ ADERANS GERİLMESİNE ETKİSİÖzetBu çalışmada çimento matrisi içerisinde bazalt agregasının yapışma özelliğine bağlı olarak aderans dayanımına beton örtü kalınlığının ve kenetlenme boyunun etkisi araştırılmıştır. Aderans deneyleri için beton örneklerine 12 mm çapında B420C tipi inşaat çeliği merkezi olarak gömülmüştür. Beton örneklerin üretimi için CEM I 42.5 R tipi çimento ve bazalt agregası kullanılmıştır. Aderans testlerinde beton örtü kalınlığının betonarme ortamda eşit olması için Lolipop şekilli beton örnekleri hazırlanmıştır. Bu örneklerde; üç farklı çapta ve üç farklı narinlik (boy/çap) oranlarında olmak üzere dokuz farklı boyutta hazırlanmıştır. Sonuç olarak 50 mm çaplı örneklerde donatıların gömülme derinliklerinin aderans gerilmelerinde kayda değer bir değişikliğe neden olmamalarından ötürü beton silindir çapının 50 mm üzerinde olması gerektiği belirlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Aderans, pull-out, beton örtü kalınlığı, kenetlenme boyu

Three-body wear potential of dental yttrium-stabilized zirconia ceramic after grinding, polishing, and glazing treatments

Statement of problem. Zirconia complete-coverage crowns are being widely used as restorations because of their improved esthetic characteristics. Data about the enamel wear potential of this ceramic after chair side adjustments are sparse. Purpose. The purpose of this study was to investigate the 3-body wear of enamel opposing 3 types of ceramic (dense sintered yttrium-stabilized zirconia; Crystal Zirconia; DLMS) (Z), a lithium disilicate (IPS e-max CAD; Ivoclar Vivadent) (E), and a conventional low-fusing feldspathic porcelain (VitaVMK-Master; Vita Zahnfabrik) (P), treated to impart a rough, smooth, or glazed surface. Material and methods. Twenty-four specimens of each of the zirconia and the lithium disilicate ceramic were sectioned from computer-aided design and computer-aided manufacturing blocks into rectangular plates (15 12 2 mm). Twenty-four specimens of the feldspathic porcelain were formed into disks (12 mm diameter) from powders compressed in a silicone mold. All specimens (n¼72) were prepared according to the manufacturers’ recommendations. Specimens of each ceramic group were placed into 1 of 3 groups: group R, rough surface finish; group S, smooth surface finish; and group G, glazed surface finish. A total of 9 groups with 8 specimens each were placed in a 3-body wear simulator, with standardized enamel specimens (n¼72) acting as the substrate. The wear of the enamel specimens was evaluated after 50 000 cycles. The data were analyzed with 2-way ANOVA and the Tukey HSD multiple comparison test (a¼.05). Results. The data showed that the smooth zirconia group (ZS) was associated with the least amount of enamel wear (1.26 0.55 mm2). The most antagonistic enamel wear was associated with the glazed groups ZG (5.58 0.66 mm2), EG (3.29 1.29 mm2), and PG (4.2 1.27 mm2). Conclusions. The degree of enamel wear associated with monolithic zirconia was similar to conventional feldspathic porcelain. Smoothly polished ceramic surfaces resulted in less wear of antagonistic enamel than glazing

Closed posteromedial dislocation of ankle in a 12 year-old boy: a case report

Ankle fractures and fracture dislocations are common injuries in orthopaedic practice however pure ankle dislocation without an associated fracture is extremely rare. There are a few cases reporting such a lesion in the literature. Also this injuries are generally open high energy trauma injuries. Closed treatments are reported to be effective and ligament injuries are generally not reported. In this study, we report a closed pure posteromedial ankle dislocation with anterior talofibular ligament rupture and its treatment and outcome in a 12 year-old boy. We think that this is an extremely rare lesion

ÇALIŞMA HAYATINDA GÜRÜLTÜNÜN ETKİSİ VE İNŞAAT TEKNOLOJİLERİ EĞİTİMİ AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Duyma çevremiz hakkında bilgi algılamada görme duyusundan sonra en önemli, iletişim kurmada ise başta gelen yeteneğimizdir. Kaybedildikten sonra yeniden kazanılma olasılığı olmayan duyma yeteneğimizin çok dikkatli olarak kullanılması şarttır. Gürültü ise insanların fizyolojik ve psikolojik dengesini bozan, iş başarısını azaltan, çevrenin sessizliğini azaltarak ya da yok ederek niteliğini değiştiren hoşa gitmeyen seslerden oluşan önemli bir çevre kirleticisi olarak tanımlanabilir. Diğer sanayi kuruluşlarına göre inşaat sektöründe gürültü, çalışma ortamında sürekli olmamakla birlikte bazı işlerde çalışanlar üzerinde bir iş stresi olarak etkili olabilmektedir. İnşaat teknolojilerini oluşturan birçok alt meslek grubu bulunmaktadır. Bu meslek gruplarında çalışacak nitelikli insan gücünün oluşturulmasında çıraklık eğitimi, meslek liseleri, teknik eğitim ve teknoloji fakülteleri görev almaktadır. Bu eğitim merkezlerinin atölye ve laboratuvarlarında bulunan genç çalışanların karşılaştıkları en önemli risklerden biri gürültüdür. Gürültüye bağlı işitme kaybı ise en sık görülen meslek hastalıklarından biridir ve özellikle gençler bu noktada çok hassastır. Bu çalışmada Afyonkarahisar ilinde bulunan çıraklık eğitimi, meslek liseleri ve üniversitede bulunan yapı laboratuvarı, ahşap ve metal atölyelerinde yapılan desibel ölçümleriyle öğrencilerin maruz kaldığı gürültü seviyeleri belirlenmeye çalışılmıştır. 85 dB kritik seviye olarak düşünüldüğünde birçok cihazın bu seviye ve üzerinde olduğu görülmüştür. Fakat bu tehlikeleri ve riskleri kontrol etmek için yapılabilecek faaliyetlerin olduğu düşünülmektedir

TUĞLA ÖRNEKLERDE ISI TESİRİ SONUCU TERMOGRAFİK DEĞİŞİMLERİN İNCELENMESİ

Termografik görüntülerin elde edilmesinde kullanılan termal kameralar günümüzde, enfrarujlu kameralar olarak da bilinmektedir. Özelliklerinden dolayı bir çok alanda kullanım imkanı bulunan termal kameralar pek çok sektörde problem teşhis etme aracı olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada, Çorum bölgesinden temin edilen kil ve çeltik kavuzu kullanılarak tuğla örnekleri üretilmiş ardından çimento harcı kullanılarak bu örnekler birbirleriyle birleştirilmiştir. Örneklere verilen ısı sonucunda üç farklı zamanda (10 dak., 20 dak. ve 30 dak.) yüzey ısılarında zamana bağlı olarak meydana gelen ısı değişimleri ve yüzey sıcaklıkları termal kamera kullanılarak belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, artan çeltik kavuzu katkı oranıyla örneklerin görünen porozitesi artmış ve ısı iletkenlik katsayıları düşmüştür. Bunun sonucu olarak elde edilen termografik görüntülerdeki yüzey sıcaklık değerlerinin de azaldığı tespit edilmiştir

Prospects for the Improvement of Energy Performance in Agroindustry Using Phase Change Materials

This work was partially supported by the Fundação para a Ciência e Tecnologia, UIDB/00066/2020 (CTS – Center of Technology and Systems).The use of Phase Change Materials (PCMs), able to store latent heat, represents an opportunity to improve energy efficiency in the agroindustry by means of thermal energy storage. PCMs provide higher energy density then sensible heat storage mediums, thus paving the way to multiple applications, like supporting the integration of renewables or allowing for new storage architectures, decentralized and directly installed in the chain production equipment, creating e.g. the opportunity to recover and value low-grade operational heat sub-products. Such new and decentralized architecture, not currently applied in agroindustry, is proposed in this work. A chocolate tempering machine using an organic PCM is conceived and analyzed using ANSYS Fluent software for computational fluid dynamics simulations, comparing the main aspects in the storage capacity and discharging process with a conventional sensitive heat storage solution that uses water. PCMs allows improving the stored energy, keeping the chocolate in the working temperature after being tempered for more than four times longer than using only hot water. If the PCMs are charged by renewables, the self-consumption ratio can be improved while providing energy flexibility to the user.authorsversionpublishe

Simultaneous Salt And Boron Removal From Seawater Using Reverse Osmosis Process

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2016Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2016Dünya'nın yüzeyinin yüzde 70'i su ile kaplı olmasına rağmen bu suların sadece toplam yüzde 0.007'si ulaşılabilir tatlı sudur. Artan nüfus ve endüstrileşme nedeniyle suya olan ihtiyaç gün geçtikçe artmaktadır. Bugün, dünya nüfusunun yüzde 40'ı su sıkıntısıyla karşı karşıya iken 2025 yılında bu oranın yüzde 48'e çıkacağı öngörülmektedir. Ayrıca, varolan suyun büyük oranda sanayide kullanımı ile artan su kirliliği mevcut kaynakları da azaltmaktadır. Özellikle su sıkıntısı yaşayan bölgelerdeki nüfus artışı o bölgede varolan sulardan kullanıma uygun su elde etmek için arayışların başlanmasına neden olmuştur. Artan ihtiyacı karşılamak için doğrudan kullanıma uygun olmayan fakat dünyadaki suyun yüzde 97.5'ini oluşturan tuzlu sulardan desalinasyon ile tatlısu elde etme teknikleri geliştirilmiştir. Desalinasyon temel olarak, tuz ve mineral gibi çözünmüş katıların sudan uzaklaştırılması işlemidir. 1965'te 2 milyon m3/gün olan desalinasyon kapasitesi 2011'de 71 milyon m3/gün'e ulaşmıştır. 2000 yılından itibaren farklı kaynakların kullanılması yerine deniz suyunun desalinasyonu büyük önem kazanmıştır. Günümüzde, kurulu desalinasyon kapasitesinin yüzde 62'si kentsel amaçlı kullanılıyorken, yüzde 2'si sulama suyu olarak kullanılmaktadır. Ayrıca, kurulu kapasitenin yüzde 8'i çok tesirli distilasyon (MED), yüzde 23'ü çok kademeli ani buharlaştırıcı (MSF) ve en büyük payını da yüzde 63 ile ters osmoz (RO) oluşturmaktadır. Eğer bölgesel olarak kurulu kapasiteye bakılacak olursa büyük çoğunluğu yüze 46.1 ile Arap Yarımadası'nda iken, İspanya ve Amerika sırasıyla neredeyse eşit olarak yüzde 13.8 ve 13.5 ile ikinci sırada yer almaktadır. Bunları kurulu kapasitenin yüzde 11'i ile Çin izlemektedir. Halen kurulu kapasitenin yüzde 8'ini oluşturan çok etkili buhalaştırıcılar tuzlu sulardan tatlı su eldesi için ilk kullanılan prosestir. Fakat küçük üretim kapasitesi, yüksek enerji maliyeti ve tuzların çökelmesini önlemek için gerekli olan yüksek sıcaklıklarda çalıştırılamaması proseste iyileştirme arayışlarına neden olmuştur. 1950'lerin sonları ile 1960'ların başlarında MSF buharlaştırma teknolojisi geliştirilmiştir. MSF prosesinde buharlaştırma düşük basınçta gerçekleştirilerek suyun daha düşük sıcaklıkta kaynaması sağlanmaktadır. Ancak buna ragmen MSF gene de enerji yoğun bir prosestir ve hem termal ve hem de mekanik enerji gerektirir. 1960'larda ilk sentetik membranların geliştirilmesi ve 1980'lerde yeni tip membranların piyasaya sürülmesi ve membran fiyatlarının gün geçtikçe azalması membran teknolojisinin suyun desalinasyonunda önemli bir rol oynamasına neden olmuştur. Özellikle ters osmoz prosesinin desalinasyon için kullanılması ve MED ve MSF proseslerine göre daha düşük enerji harcaması bu alanda yapılan çalışmalarda artış olmasını sağlamıştır. Ters osmoz prosesinde, seçici geçirgen bir membran kullanılarak ve tuzlu suyun osmotik basıncının üstünde bir basınç farkı uygulanarak suyun tuz derişimi yüksek olan taraftan düşük olan tarafa herhangi bir ısıtma veya faz değişimine gerek kalmadan geçmesi sağlanır. Seçici geçirgen membranlar tuzların ve büyük moleküllerin geçişine büyük oranda izin vermemektedir. Ayırmanın etkinliği membran tuz giderim yüzdesi yani kalan akımdaki tuz derişiminin beslenen akımdaki tuz derişimine oranı ile ifade edilir. Membran tuz giderimi 1970'lerde %97 iken, son yıllarda kullanılan membranlar %99.7 düzeylerine kadar tuz giderimi sağlayabilmektedir. Membranlardan taşınım iki farklı yolla olmaktadır. İlki sudaki yüklü iyonların membran yüzeyinde bulunan aynı yüklü iyonlarca reddedilmesi, diğeri ise membran gözeneklerinden büyük olan iyon ya da moleküllerin boyut farkı dolayısıyla reddedilmesidir. Membran tuz gideriminin yanı sıra geri kazanım yüzdesi de ters osmoz sistemleri için önemli bir parametredir. Geri kazanım yüzdesi, elde edilen ürün miktarının beslenen akım miktarına oranı olarak hesaplanır. Ayrıca ters osmoz çalışması sırasında tüketilen enerji miktarı da prosesin uygulanabilirliği ve düşük maliyetli olabilmesi açısından önem taşır. En büyük enerji ihtiyacı membranın iki tarafı arasında uygulanan basınç farkı için gereklidir. Enerji tüketimi, membrandan geçen akımın birim akış hızı başına uygulanan basınç ve besleme akış hızı miktarıyla doğru orantılı olarak hesaplanır. Eğer kalan akımın (membrandan geçmeyen akım) yüksek basıncından yararlanılmak isteniyorsa enerji geri kazanım ünitesi kullanılarak net özgün enerji tüketimi bulunur. Son yıllarda, membran ve modül üretimindeki gelişmeler sonucunda membran fiyatlarının düşmesi ile, ters osmoz prosesinin desalinasyon alanında dünya çapında kullanımı artmıştır. Günümüzde dünyadaki kurulu desalinasyon kapasitesinin yüzde 60'ını ters osmoz prosesleri oluşturmaktadır. Yüksek tuz giderim kapasitesi, dayanıklılığı, düşük ayakizi ve üretim kolaylığı nedeniyle, ters ozmos prosesinde polimerik membranlar kullanılmaktadır. Ancak, göreceli olarak düşük geçirgenliğe sahip olması, kirlenmeye yatkın olması ve eser miktardaki çözünmüş küçük moleküllü bileşiklerin (örneğin bor bileşikleri) de geçmesine izin vermesi polimerik membranların önemli sorunları arasında yer almaktadır. İnsan sağlığına ve bitkilere zarar vermesi ile bilinen bor deniz suyunda 10 ppm ve üzeri miktarlarda bulunmaktadır. Dünya Sağlık Örgütü (WHO) içme suyunda ve sulama suyunda bulunabilecek en fazla bor miktarlarını sırasıyla 2.4 ppm ve 0.5 ppm olarak belirlemiştir. Sulama suyunun limon, böğürtlen ve frenk üzümü için 0.5 ppm'den az; avokado, portakal, kayısı, ceviz ve greyfurt için 0.5 ppm ile 1 ppm arasında olması istenmektedir. Nötr pH seviyesinde, deniz suyundaki başlıca bor bileşiği olan borik asit (H3BO3) yük içermez ve molekül büyüklüğü (2.573 Å) hidrojen bağlı su moleküllerine (2.7 Å) yakındır. Bu nedenle, RO membranları genelde düşük bor giderim yüzdesine (< %90) sahiptir ve bor miktarını 0.5 ppm'in altına düşürememektedir. Günümüz RO membranları ile daha yüksek bor giderim yüzdelerine ancak besleme çözeltisinin pH'ının (25 C'de borik asitin su içerisindeki pKa değeri olan) 9.24'ün üzerine çıkarılması ve böylece borik asidin borat iyonlarına dönüşmesi ile mümkün olabilmektedir. Borat iyonları hidrojen bağlı su moleküllerinden daha büyük olduğundan RO membranlarından geçememektedir. Ancak, yüksek pH değerlerinde gerçekleştirilen RO prosesi, ayırma sonrası gereken pH düşürme gereksinimi ve membran ömrünün azalması nedeniyle daha pahalıdır. Bu nedenle deniz suyundan bor giderimi yaygın olarak çok kademeli nötr ortamda gerçekleştirilen RO sistemlerinin sonrasında iyon değiştirici kolonlar kullanılarak gerçekleştirilmektedir. Belirli bir seviyeye indirilmiş bor derişimine sahip su bor seçici iyon değiştirici kolondan geçirilerek standardlara uygun bor derişimi sağlansa da bu yöntemin dezavantajı, iyon değiştiricilerin ek maliyet getirmesi ve rejenerasyon işlemi gerektirmesidir. Bu olumsuz nedenlerden dolayı farklı hibrit proses arayışına girilmiş, RO prosesi ile elektrodiyaliz, elektrodeiyonizasyon veya adsorpsiyon-şelatlayıcı kullanılarak çalışmalar yapılmıştır. RO prosesinden çıkan suya bor seçici adsorban ya da şelatlayıcılar eklenip karışım mikrofiltrasyon ya da ultrafiltrasyon ünitelerine gönderildiğinde de istenilen bor düzeyine ulaşılmaktadır. Ancak yine adsorban ya da şelatlayıcı kullanıldığı için maliyet artmakta, veya adsorbanın rejenerasyonu ya da borun şelatlayıcıdan ayrılması ek işlem olarak gündeme gelmektedir. Bor giderimini ek proses kullanmadan sağlamak için çeşitli RO konfigurasyonlarıyla simulasyon çalışmaları yapılmıştır. Çoklu RO sistemleri ile istenilen bor derişimine ulaşılmış olsa bile, sistemler karmaşık ve enerji tüketimi yüksektir. Ayrıca, bu konfigurasyonların çoğunda borun pH ile değişen türlerinden yararlanılmak istenmiş ve genel olarak negatif yüklü olarak bulunduğu pH 9'un üzerinde çalışılmıştır. Fakat, pH yükseltilmesi için kostik ve yüksek pH düzeyinde magnezyum ve kalsiyum bileşenlerinin membran yüzeyinde çökelmesini önlemek için çökelti önleyiciler kullanılması işletme maliyetini artırmaktadır. Bütün bu yapılan çalışmalar düşünüldüğünde, hepsi RO ünitesi kullanmakta, RO sonrasında farklı ünitelerle işlemi karmaşıklaştırmakta, kimyasal, adsorban, şelatlayıcı ya da reçine kullanarak işlem maliyetini artırmakta ve son olarak hiç bir proses aynı anda tuz ve bor giderimini sağlayamamaktadır. Bu tezin amacı, mevcut ticari RO membranları kullanılarak ve pH yükseltmeye gerek kalmadan, deniz suyundan eş zamanlı olarak desalinasyon ve bor giderimi (CDBR) yapabilecek bir proses tasarlamaktır. Bu prosesin bor derişimini istenen seviyenin (0.5 ppm) altına, geleneksel RO desalinasyon sistemlerine kıyasla, mümkün olduğunca düşük basınçta, dolayısıyla daha düşük sabit ve işletme maliyeti ile, düşürmesi hedeflenmektedir. Bunun için, öncelikle tek ve iki kademeli ters osmoz (SSRO ve TSRO) sistemlerinde mevcut ticari membranlarla deniz suyundan eşzamanlı tuz ve bor giderimi incelenerek bu proseslerin istenen bor derişimi seviyelerini veremeyeceği gösterilmiştir. Daha sonra, yeni membran geliştirme çalışmalarını yönlendirmek üzere bu proseslerle istenen bor derişimi seviyelerine ulaşabilmek için gereken membran tuz giderimi değerleri belirlenmiştir. Bunu takiben, farklı tasarımlar üzerinde çalışılarak, deniz suyundan tuz ve bor giderimini aynı anda gerçekleştirebilecek ve bor miktarını 0.5 ppm (0.5 mg/L) değerinin altına düşürebilecek özgün bir Eş Zamanlı Desalinasyon ve Bor Giderimi (CDBR) prosesi geliştirilmiştir. Bu yeni proses kısa bir zaman önce patentlenmiş olan enerji etkin ters osmoz (EERO) prosesine dayanmakta olup pH ayarlaması gerektirmeden tek ve iki kademeli sistemlere kıyasla daha düşük basınç farkı gerektirmekte ve daha yüksek su kazanımı değerleri vermektedir. EERO prosesinde tek kademeli bir RO sistemi ile ters akım prensibine göre çalışan ve geri döngü içeren bir membran kademeli sisteminin birlikte kullanılması ile basınç farkı düşürülebilmekte ve su kazanımı arttırılabilmektedir. Ancak EERO prosesi bor giderme açısından incelendiğinde, istenilen bor derişimi seviyesinin elde edilemediği görülmüştür. Tüm hesaplamalar MS Excel® programında yapılmıştır. Geliştirilen özgün CDBR prosesi, besleme akımı tuz ve bor derişimini sırasıyla 35000 ppm tuz ve 10 ppm bor seviyesinden 350 ppm tuz ve 0.5 ppm seviyesine pH ayarlaması yapmadan indirebilmiştir. Bunu yaparken geleneksel RO sistemlerine göre daha düşük basınçta aynı geri kazanım değerleri sağlanmıştır. Günümüzde tipik RO proses çalışma koşulu olan 55 bar besleme basıncında %58.5 geri kazanım ile 0.5 ppm bor derişimine geleneksel iki kademeli RO'ya göre %50 daha az enerji tüketimi ile ulaşılması sağlamıştır. CDBR prosesi, tipik deniz suyu besleme akımları kullanıldığında, geçen su akımı için hedeflenen tuz ve bor derişimi değerlerine, tuz ve bor giderim yüzdesi en az 0.83 olan RO membranları kullanarak ulaşabilmektedir.Depletion of natural resources is a wide concern. Among natural resources, fresh water is limited, although 70 percent of the Earth's surface is water. Despite the fact that fresh water is crucial to sustain human life, freshwater makes 2.5 percent of the total volume of the world's water and only 0.007 percent of the fresh water on earth is easily accesible. North and South America have the most fresh water, whereas North Africa and the Middle East have the least. Increasing world population and industrialization propogate the need for fresh water; the need for fresh water in semi-arid and arid regions is even more severe. To get potable or irrigation water from other sources, such as seawater and brackish water, desalination processes are used. In conventional desalination processes such as thermal distillation and multi-effect evaporation, a substantial amount of energy is required to first evaporate the salt water and then condense the pure water. To reduce the energy cost, multi-stage flash (MSF) distillation is developed. In the MSF process, water distillation takes place in a vessel operating at a reduced pressure, and thus providing a lower boiling point for water. Although the MSF process is the most reliable source for the production of fresh water from seawater, it is still considered as an energy intensive process, which requires both thermal and mechanical energy After the introduction of synthetic membranes in separation processes in 1960s, development of new membrane types in the 1980s led membrane technology to play an increasingly critical role in water desalination processes. In particular, reverse osmosis (RO) is a membrane separation process in which pressurized salt water is separated from dissolved solutes without the need for heating or phase change by flowing through a semipermeable membrane. The major energy required is for pressurizing the feed water. The applied pressure must be in excess of the osmotic pressure, so that water flows in the reverse direction to the flow across the water selective membrane under the driving force of concentration difference. As the membrane cost decreased due to the developments in membrane and module fabrication, the use of RO processes have increased. Today, reverse osmosis is the method used in almost 60 percent of the installed desalination facilities all over the world owing to its more favorable economics. Polymeric membranes have dominated the RO market now since they offer high salt rejection, durability, small footprint and simple operation. However, relatively low permeability, low rejection for trace solutes such as boron, and fouling are some of the severe problems need to be resolved. Typical seawater contains 10 ppm or more of boron. The World Health Organization (WHO) has recommended that the maximum boron concentration in water for human consumption should be below 2.4 ppm and for irrigation should be below 0.5 ppm. There are different boron complexes at different pH levels. At neutral pH, boric acid (H3BO3) which has no charge and nearly the same size with the clusters of hydrogen-bonded water molecules is the predominant boron species. Hence, boron is present in seawater as boric acid. Conventional RO membranes have relatively low boron rejections, typically less than 90 percent, and therefore cannot reduce the boron concentration to a concentration of 0.5 ppm. Higher boron rejections are possible with current RO membranes if the pH of the feed solution is increased above 9.24 (pKa of boric acid in pure water at 25 C) at which boric acid ionizes to borate ions which are larger than the hydrated water molecules and therefore rejected by commercial RO membranes. Unfortunately, this process is expensive since it requires reducing the highly alkaline pH after the boron removal. Boron removal from seawater is usually done as a post-treatment process after desalination via conventional multistage RO without any pH adjustment, ion exchange, and electrodialysis. However, this is also costly since large volumes of water must be processed. Moreover, these processes increase the complexity of the overall process and processes such as ion exchange requires regeneration of the ion-exchange resin. The aim of this study is the design of a novel Concurrent Desalination and Boron Removal (CDBR) process that achieves desalination concurrently with the required boron removal using currently available commercial RO membranes at a lower pressure and correspondingly reduced fixed and operating costs relative to conventional RO desalination. First, an analysis of concurrent desalination and boron removal via single-stage and two-stage RO is carried out to show that these processes are not able to achieve the desired boron removal from typical seawater using coventional RO membranes. These processes are further explored to determine the required membrane rejection values to achieve the desired separation in order to guide future membrane development studies. Then, a novel process, the Concurrent Desalination Boron Removal (CDBR) process, which enables water desalination and boron removal simultaneously in order to achieve the desired concentrations in the product water is explored. A new concurrent desalination RO process is proposed to reduce the boron content to lower than 0.5 mg/L with lower pressure difference requirement and higher water recovery compared to conventional single-stage and two-stage RO. The new process makes use of the recently invented energy-efficient reverse osmosis (EERO) process. The EERO process reduces the pressure difference and increases the water recovery by a combination of single-stage reverse osmosis (SSRO) and a countercurrent membrane cascade with recycle (CMCR). The analysis of EERO process for boron removal showed that EERO process could not reduce the typical boron concentration in seawater to an acceptable level in the product water. Excel® programming is used for all calculations. The novel CDBR process developed in this thesis enables production of a product water having salt and boron concentration of 350 ppm and 0.5 ppm, respectively, from a typical seawater feed having a salt and boron concentrations of 35000 ppm and 10 ppm, respectively, using a multistage membrane process that involves concurrent desalination and boron removal without the need for any pH adjustment.The overall water recovery was above 55% compared to conventional SSRO that cannot achieve a 0.5 ppm boron concentration with currently available commercial membranes. The CDBR process can achieve the target product water concentrations from a typical seawater using RO membranes with boron rejections as low as 0.83.Yüksek LisansM.Sc

EVALUATING THE EFFICIENCY OF THE TEACHING METHODS USED IN FLUTE EDUCATION ACCORDING TO THE SUBJECTS

Bu araştırmanın amacı; Türkiye'de eğitimcilerin flüt öğretiminde tercih ettikleri öğretim yöntemlerini ve bu yöntemlerin konulara göre kullanım düzeylerini belirlemek ve elde edilen veriler doğrultusunda öğretim yöntemlerinin konulara göre etkililik düzeylerini ortaya koymaktır. Araştırmada çeşitleme stratejisi doğrultusunda, nicel ve nitel veri toplama yöntem ve teknikleri bir arada kullanılmıştır. Çalgı öğretiminde kullanılan genel ve özel müzik öğretim yöntemlerinin tespitine ilişkin verileri toplamak için kaynak tarama yöntemi, yöntemlerin konulara göre tercih edilme düzeylerinin belirlenmesi için anket tekniği, anket sonucunda yöntemlerin etkililik düzeylerine ilişkin verileri toplamak için ise tek değişkenli tam deneysel veri toplama yöntemi ve yine bu aşamada kullanılan öğretim materyallerinin toplanması için doküman incelemesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın anket aşamasında Türkiye'de ortaöğretim ve yükseköğretim kurumlarında görev yapan tüm flüt eğitimcilerine ulaşılmaya çalışılmış, deneysel çalışma ise Ankara Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi (A.A.G.S.L.) flüt öğrencileri ile yapılmıştır. Deneysel uygulama aşamasında belirlenen örneklem grubundan her konu için altışar kişilik iki grup oluşturulmuş, konuların öğretimi, hazırlanan ders planları rehberliğinde, gruplardan birine en çok tercih edilen iki yöntem, diğerine ise en az tercih edilen iki yöntem ile yapılmıştır. A.A.G.S.L. flüt öğrencileri (20 öğrenci) ile 16 ay süresince yapılan bu çalışmanın ölçümleri son-test formları ile yapılmış ve sonuç, elde edilen başarı puanlarına göre belirlenmiştir. Bulgular, eğitimcilerin konulara göre tercih ettikleri yöntemlerin etkililik durumlarını ayrıntılı olarak ortaya koymuş, böylece flüt öğretiminde konulara göre kullanılması uygun olan en etkili yöntemler belirlenmiştir. Bu doğrultuda eğitimcilere hangi konuda hangi yöntemleri tercih edebilecekleri ya da tercih etmeye devam etmeleri konusunda öneriler sunulmuştur.The purpose of this study is determining the teaching methods preferred by educators and their usage ranges according to the subjects in flute education in Turkey and exposing the efficiency ranges of this methods through the obtained datas . In this study, quantitive and qualitative data indicating methods and techniques are used together, towards the strategy of diversity. For indicating the data of the general and specific teaching methods used in instrumental education, the technique of resource review, for determining the usage ranges of the methods according to the subjects, the technique of survey, for indicating the data of the efficiency range of the methods, both univariate outright experimental data indicating method and document investigation method (for collecting the teaching materials of the experimental phase) is used. At the phase of survey it is tried to be reached to the all educators teaching flute at secondary schools and universities in Turkey. And also the experimental phase is done with the flute students of The Anatolian High School of Fine Arts (A.H.S.F.A.) in Ankara. At the phase of experimental application, two groups are made for the each subject putting six students together in each group. The teaching of the subjects is done with guidance of the prepared lesson plans, by using most preferred two methods to one group and less preferred to the other. The evaluation of this 16 month study is made with the post tests applied to the students of A.H.S.F.A.(20 students) and the result is determined according to the success rates. The findings put the case about the efficacy of the teaching methods preferred by the educators in accordance with the subjects so that the mostly efficient proper teaching methods, used in flute teaching as regards the subjects are indicated. Accordingly, the suggestions touching the methods which can be used or can be continued to be used for the flute teaching process are presented to the educators

The Investigation of Physical and Mechanical Properties of Geopolymer Mortars with Granulated Blast Furnace Slag Cured at Room Temperature

Bu çalışmada granüle yüksek fırın cürufunun (GYFC) geopolimer harç üretiminde bağlayıcı ve agrega olarak kullanılabilirliği araştırılmıştır. Harç üretimi sırasında en az enerji tüketimi hedeflenmiş  ve etüv kürü yerine oda sıcaklığında kür gerçekleştirilmiştir. Likit/Bağlayıcı (l/b)olarak 1 ve 0.7 olmak üzere iki farklı oran belirlenmiştir. Alkali aktivatör olarak NaOH ve SS (2:1, 1:2, 3:0, 0:3) dört farklı oranda kullanılmıştır. Harç üzerinde deneyler 28. günden sonra gerçekleştirilmiştir. Numuneler üzerinde basınç dayanımı, eğilme dayanımı, su emme, görünür porozite, birim hacim ağırlık, XRD, XRF, SEM ve EDX analiz ve deneyleri gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak GYFC agrega ve öğütülmüş GYFC bağlayıcı ile oda sıcaklığında kür edilmiş  geopolimer harç üretiminin mümkün olduğu ortaya konmuştur. Deney sonuçlarına göre en yüksek eğilme dayanım değeri (5.1MPa)2:1 oranında NaOH ve SS içerikli ve l/b oranın 0.7 olduğu harçlarda elde edilmiştir. En yüksek basınç dayanımı değeri (29.1MPa)3:0 oranında NaOH içerikli ve l/b oranın 0.7 olduğu harçlarda elde edilmiştirIn this study, the usage of granulated blast furnace slag (GBFS) as binder and aggregate in the manufacture of geopolymer mortar was investigated. For reduced energy consumption in production and the curing was applied at room temperature instead of oven curing. Liquid/Binder (l/b) ratios were determined in two different ratio as 1 and 0.7. Alkaline activators such asNaOH and SS (2:1, 1:2, 3:0, 0:3)were used in four different rates. Experiments were performed on mortar after 28‐days. Compressive strength, flexural strength, water absorption, apparent porosity, bulk density, XRD, XRF, SEM and EDX analysis and tests were performed on the samples. As a result, it was concluded that it is possible to manufacture geopolymer mortar with GBFS aggregate and grounded GBFS binder with curing at room temperature. According to the finding, the highest flexural strength value (5.1 MPa) was obtained from the mortar samples with 2:1 NaOH and SS content and l/b ratio for 0.7. The highest compressive strength values (29.1 MPa) were obtained from the mortar samples with a 3:0 NaOH content and l/b for 0.7