Triple immunofluorescence labeling of atherosclerotic plaque components in apoE/LDLR -/- mice.

This paper presents a simple and reliable method of triple immunofluorescence staining that allows simultaneous detection of various cell types present in atherosclerotic plaque of apolipoprotein E and LDL receptor-double knockout (apoE/LDLR -/-) mice. We used combined direct and indirect procedures applying commercially available primary antibodies raised in different species to detect smooth muscle cells (Cy3-conjugated mouse anti-smooth muscle actin, SMA), macrophages (rat anti-CD68) and T lymphocytes (rabbit anti-CD3). Fixation of the material in acetone and modified incubation protocol employing nonfat dry milk in preincubation and incubation media significantly increased the intensity of labeling and effectively quenched the background. Our method offers an efficient way to detect qualitative as well as quantitative changes of macrophages, T lymphocytes and smooth muscle cells in atherosclerotic plaque of apoE/LDLR -/- mice during atherosclerosis development or in response to pharmacological treatment

The presence of bilirubin in the perigraft fluid collections as an indicator of graft-enteric fistula

Wstęp. Wyniki leczenia przetok protezowo-dwunastniczych zależą między innymi od wczesnego rozpoznania powikłania. Jedną z oznak zakażenia protezy jest obecność płynu w jej otoczeniu. Jednak swoistość tego objawu jest mała. Celem badania była ocena przydatności analizy biochemicznej i mikrobiologicznej płynu w otoczeniu protezy w diagnostyce jej zakażenia oraz powstania przetoki protezowo-jelitowej. Materiał i metody. Zbadano 24 próbki płynu gromadzącego się w otoczeniu protez. Materiał uzyskano od 17 chorych z podejrzeniem zakażenia protezy naczyniowej, spośród których u 5 wcześniej zdiagnozowano śródoperacyjnie przetokę protezowo-jelitową, oraz od 7 pacjentów, u których zaopatrzono przepuklinę brzuszną z wykorzystaniem siatki dakronowej. Wyniki. U pacjentów z istniejącą przetoką protezowo-jelitową odnotowano wyższe stężenia bilirubiny całkowitej i bilirubiny bezpośredniej, niskie stężenie mocznika oraz brak nacieku zapalnego w otoczeniu nagromadzonego płynu. Stosunek bilirubiny całkowitej do bezpośredniej był niski, co wskazywało na przewagę bilirubiny bezpośredniej. U pacjentów bez istniejącej przetoki protezowo-jelitowej oraz z wszytą siatką dakronową stężenia bilirubiny całkowitej i bezpośredniej były niższe, stężenie mocznika było wyższe oraz zaobserwowano obecność nacieku zapalnego w otoczeniu nagromadzonego płynu. Różnice te nie osiągnęły jednak istotności statystycznej. Wnioski. Wysokie stężenia całkowitej oraz bezpośredniej bilirubiny w płynie nagromadzonym w otoczeniu protezy nie są jednoznaczną oznaką współistnienia przetoki protezowo-jelitowej. Niskie stężenie mocznika może okazać się bardziej przydatne w diagnostyce różnicowej płynu gromadzącego się w otoczeniu protez.Background. Graft-enteric fistulas are among the most dangerous complications in vascular surgery. The successful treatment of this complication depends on early and unequivocal diagnosis. The presence of perigraft fluid is one of the signs of vascular graft infection. Its specificity, however, is low. The purpose of this study was to determine the value of biochemical and microbiological analysis of low-density perigraft fluid in early diagnosis of prosthetic graft infection and graft-enteric fistula. Material and methods. Twenty-four fluid samples from perigraft fluid collections were analyzed. The samples were obtained from 17 patients with suspected vascular prosthetic graft infection, including 5 patients with intraoperatively diagnosed graft-enteric fistulas and from 7 patients who underwent Dacron mesh repair of abdominal hernias. Results. High concentrations of total and direct bilirubin, low concentrations of urea and an absence of inflammatory infiltration surrounding the fluid collection in the patients with graft-enteric fistulas were found. The total to direct bilirubin ratio was low, which indicated the dominance of direct bilirubin. In patients without graft-enteric fistulas and in patients after abdominal hernia mesh repair the concentration of total and direct bilirubin was lower, the concentration of urea was higher and inflammatory infiltration around fluid collection was observed. The differences, however, did not reach statistical significance. Conclusions. High concentrations of total and direct bilirubin in perigraft fluid are not an unequivocal sign of the coexistence of graft-enteric fistulas. The low concentration of urea could be more useful in differential diagnosis of perigraft fluid collections

The value of different forms of compression therapy in the treatment of iatrogenic femoral pseudoaneurysms

Wstęp. Tętniaki rzekome (PA) należą do najczęstszych powikłań towarzyszących przeprowadzaniu zabiegów endowaskularnych. Podstawową formą terapii zachowawczej jest leczenie za pomocą ucisku, w postaci opatrunku uciskowego, celowanego ucisku głowicą ultrasonograficzną lub ucisku ręcznego. Celem niniejszej pracy było określenie skuteczności poszczególnych form leczenia uciskowego PA w pachwinie. Materiał i metody. Ocenie poddano grupę 273 chorych, u których w następstwie przeprowadzonych zabiegów endowskularnych powstały PA tętnic udowych. W zależności od sytuacji klinicznej oraz od ośrodka, w którym leczono chorych wdrożono jedną z trzech form terapii: opatrunek uciskowy u 142 chorych (grupa I), celowany ucisk ręczny u 94 pacjentów (grupa II) oraz celowany ucisk głowicą ultrasonograficzną - u 23 badanych (grupa III). Wyniki. Wykrzepnięcie PA obserwowano u 23,2% chorych z grupy I, u 75,5% pacjentów z grupy II oraz u 8,7% z grupy III. Różnice skuteczności terapii występujące pomiędzy poszczególnymi grupami były znamienne statystycznie. Wnioski. Zgodnie z obserwacjami autorów niniejszej pracy najlepszą skuteczność w leczeniu PA odnotowano po zastosowaniu celowanego ucisku ręcznego. Obok dużej skuteczności metoda ta charakteryzowała się łatwością wykonania oraz ograniczoną częstością występowania zdarzeń niepożądanych. Ta forma leczenia powinna być metodą pierwszego wyboru w leczeniu jatrogennych PA w pachwinie.Background. Pseudoaneurysms (PA) belong to the group of most frequent complications following percutaneous endovascular procedures. The main stem of their conservative management is compression therapy with compression dressing or ultrasound-guided compression either manually or with ultrasonographic transducer. The purpose of this study was to assess the value of different forms of compression therapy in the treatment of femoral pseudoaneurysms. Material and methods. A group of 273 patients with femoral pseudoaneurysm following percutaneous endovascular intervention was analyzed. Depending on the clinical situation and the centre where the patients were treated, three different forms of therapy were administered: compression dressing in 142 patients (group I), ultrasound-guided manual compression in 94 patients (group II), or ultrasound-guided transducer compression in 23 patients (group III). Results. Thrombosis of femoral pseudoaneurysms occurred in 23.2%, 75.5% and 8.7% of patients from group I, II and III, respectively. The differences between the groups were statistically significant. Conclusions. According to our observations, ultrasound guided manual compression was the best method of treatment of femoral pseudoaneurysm. As well as showing high efficacy it was easy to perform and free from complications. Ultrasound guided manual compression should be the method of choice in the treatment of iatrogenic, femoral pseudoaneurysm

Germline MSH2 and MLH1 mutational spectrum in HNPCC families from Poland and the Baltic States.

Peer reviewe

CD55 Deficiency Protects against Atherosclerosis in ApoE-Deficient Mice via C3a Modulation of Lipid Metabolism

Atherosclerosis, the leading cause of death in the Western world, is driven by chronic inflammation within the artery wall. Elements of the complement cascade are implicated in the pathogenesis, because complement proteins and their activation products are found in the atherosclerotic plaque. We examined the role of CD55, a membrane inhibitor of the complement component 3 (C3) convertase, which converts C3 into C3a and C3b, in atherosclerosis. CD55-deficient (CD55−/−) mice were crossed onto the atherosclerosis-prone apolipoprotein E (apoE)-deficient (apoE−/−) background. High fat–fed male apoE−/−/CD55−/− mice were strongly protected from developing atherosclerosis compared with apoE−/− controls. Lipid profiling showed significantly lower levels of triglycerides, nonesterified fatty acids, and cholesterol in apoE−/−/CD55−/− mice than that in controls after high-fat feeding, whereas body fat in apoE−/−/CD55−/− mice content was increased. Plasma levels of C3 fell, whereas concentrations of C3adesArg (alias acylation stimulating protein; ASP), produced by serum carboxypeptidase N–mediated desargination of C3a, increased in nonfasted high fat–fed apoE−/−/CD55−/− mice, indicating complement activation. Thus, complement dysregulation in the absence of CD55 provoked increased C3adesArg production that, in turn, caused altered lipid handling, resulting in atheroprotection and increased adiposity. Interventions that target complement activation in adipose tissue should be explored as lipid-decreasing strategies

Does Diabetes Accelerate the Progression of Aortic Stenosis through Enhanced Inflammatory Response within Aortic valves?

Diabetes predisposes to aortic stenosis (AS). We aimed to investigate if diabetes affects the expression of selected coagulation proteins and inflammatory markers in AS valves. Twenty patients with severe AS and concomitant type 2 diabetes mellitus (DM) and 40 well-matched patients without DM scheduled for valve replacement were recruited. Valvular tissue factor (TF), TF pathway inhibitor (TFPI), prothrombin, C-reactive protein (CRP) expression were evaluated by immunostaining and TF, prothrombin, and CRP transcripts were analyzed by real-time PCR. DM patients had elevated plasma CRP (9.2 [0.74–51.9] mg/l vs. 4.7 [0.59–23.14] mg/l, p = 0.009) and TF (293.06 [192.32–386.12] pg/ml vs. 140 [104.17–177.76] pg/ml, p = 0.003) compared to non-DM patients. In DM group, TF−, TFPI−, and prothrombin expression within valves was not related to demographics, body mass index, and concomitant diseases, whereas increased expression related to DM was found for CRP on both protein (2.87 [0.5–9]% vs. 0.94 [0–4]%, p = 0.01) and transcript levels (1.3 ± 0.61 vs. 0.22 ± 0.43, p = 0.009). CRP-positive areas were positively correlated with mRNA TF (r = 0.84, p = 0.036). Diabetes mellitus is associated with enhanced inflammation within AS valves, measured by CRP expression, which may contribute to faster AS progression