Synagoga Libertynów w Jerozolimie (Dz 6,9) a inskrypcja Teodotosa

The first part is an attempt to interpret and identify the Synagogue of the Freedmen mentioned in Acts of the Apostles. Many commentators agree that they probably were the descendants of Jews who were kidnapped to be enslaved by Pompeius in 63 BCE, and, after the return from Rome, built a synagogue in Jerusalem — just like other Jews from diaspora did.The second part deals with the inscription discovered in the years 1913–1914, which is regarded as a foundational inscription of the Synagogue of the Freedmen. There is no unanimity among the scholars with reference to this fact. But still, the inscription of Theodotos provides plenty of information on the functioning of synagogues existing in the first century in Jerusalem

Krew i⁠ woda z⁠ przebitego boku Jezusa (J 19,34): Symbolika i⁠ teologia

The author of the fourth Gospel, as opposed to synoptics, places in the description of the Passion a⁠ scene showing a⁠ soldier who pierces with a⁠ spear the side of Jesus from which blood and water is flowing (Jn 19,34). Sometimes 1Jn 5,6-8 is regarded as an indirect, parallel text. Blood and water have had a⁠ great significance since ancient times. The Biblical World has also attributed to them a⁠ number of meanings, both positive and negative. In the positive sense Fathers of the Church read the symbolism of blood and water coming out of the side of Jesus from the early centuries of Christianity. They were also followed by contemporary Bible researchers searching here, among others, a⁠ symbol of sacraments, salvation, the birth of Church, and – in contrast with misbelievers – the real humanity of Jesus. The common feature of all these attempts to interpret this scene is Jesus’ love to the Church and everyone

Jana Pawła II interpretacja psalmu 51

John Paul II devoted to Psalm 51 four of his catecheses referring to psalms and hymns from Liturgy of the Hours. The Holy Father indicated the main elements of the spirituality of the Psalm which should be manifested in the lives of the worshippers, especially the sense of sin. The Pope, following the biblical author, stressed the strong conviction about the possibility of conversion and God’s forgiveness that save the sinner and turns him into a new man. The profession of faith and the consciousness of one’s own imperfection arouse hope for purgation and God’s mercy

Między bogactwem a śmiercią. Kanoniczna i apokryficzna przypowieść o nierozumnym bogaczu (Łk 12,16-21; EwTm 63)

The aim of this study is to present the dependence between wealth and death in the canonical and apocryphal Parable of the Rich Fool (Lk 12,16-21; EvThom 63). Both versions of the parable differ in some significant details. However, it can be assumed that the basic idea remains the same: putting too much trust in tangible goods, the temptation to recognize self-sufficiency and not reckoning with God in this life is foolishness (also in terms of the Old Testament) and condemns a man to a spiritual death. A man absorbed in all what is temporal does not also allow any thoughts about death to himself. Death, which will surprise him, will shut him the way to correct his life, to do at least one smallest good deed. Both discussed texts also underlines the instability of worldly goods and durability of spiritual goods. A warning may be read out of them to reckon with God’s will in our worldly plans as it is the base of life

Ocena wiedzy studentów pielęgniarstwa, położnictwa i opiekunów medycznych na temat postępowania w omdleniach

Wstęp. Omdlenie określane jest jako stan krótkotrwałej utraty świadomości wraz z obniżeniem tonusu mięśniowego w wyniku niedostatecznego niedotlenienia mózgu. Charakteryzuje się gwałtownym początkiem i samoistnym, całkowitym ustąpieniem. Około 30–40% wszystkich omdleń niejasnego pochodzenia stanowią omdlenia wazowagalne i są najczęstszym typem omdleń wśród dzieci i młodzieży (75–85%) oraz u osób w wieku starszym. Omdlenie należy do częstych objawów, a każda utrata przytomności zawsze budzi niepokój pacjenta i jego bliskich. Silne poczucie choroby, a nawet zagrożenia życia, które towarzyszy omdleniom powoduje obniżenie komfortu i jakości życia. Wiodącą metodą leczenia omdleń wazowagalnych jest edukacja pacjenta i jego rodziny. Dobre wyedukowanie pacjenta pomaga uniknąć sytuacji, które doprowadzają do rozwinięcia się reakcji wazowagalnej, a także pomagają nauczyć się prawidłowego postępowania w momencie pojawienia się objawów prodromalnych. Ogromne znaczenie w edukacji odgrywa pielęgniarka, dlatego tak ważne jest aby znała podstawowe zasady profilaktyki omdleń.Cel. Celem pracy była ocena wiedzy osób uczących się zawodów medycznych na temat postępowania w omdleniach.Materiał i metody. Badaniami ankietowymi objęto 133 osoby, w tym 66 (49,6%) studentów pierwszego roku II stopnia na kierunku pielęgniarstwo: (12 studentów niestacjonarnych i 54 — stacjonarnych), 39 (29,3%) studentów pierwszego roku studiów II stopnia na kierunku położnictwo (21 studentów dziennych i 18 — zaocznych) oraz 28 (21,1%) osób uczących się zawodu opiekuna medycznego. Zastosowaną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny przeprowadzony z użyciem anonimowego kwestionariusza ankiety.Wyniki. 75% badanej grupy było świadkiem omdlenia i zdecydowana większość (97,7%) deklaruje, że wie jak pomóc osobie, która zemdlała oraz u której występują objawy prodromalne (98,5%). Aby udzielić pomocy osobie, która zemdlała najwięcej respondentów wskazało odpowiedź: „otwarcie okna” (95,4%) oraz „uniesienie nóg do góry” (92,4%), natomiast wśród 29 osób uzyskano odpowiedź, że osobę, która zemdlała należy napoić szklanką z wodą (21,8%). W przypadku wystąpienia objawów zwiastujących omdlenie najwięcej respondentów poleciłoby opuszczenie dusznego powietrza (93,9%), zmianę pozycji ciała na leżącą lub siedzącą oraz uniesienie kończyn dolnych (75,93%). Najmniej uzyskano odpowiedzi dotyczących prowokowania kaszlu (18,0%), dreptania nogami (9,02%), zgięcie brzucha (9,77%) i zaciskanie pięści (5,26%).Wnioski. Badana grupa charakteryzowała się dobrą ogólną wiedzą na temat postępowania w omdleniach, przy czym lepszą wiedzą wykazały się osoby z wykształceniem wyższym. W badanej grupie rzadziej wykazywano się wiedzą zachowań w przypadku wystąpienia objawów prodromalnych takich jak stosowanie kaszlu, dreptanie w miejscu oraz napinanie ramion i nadgarstków. (PNN 2016;5(2):40–45)Introduction. Syncope is defined as a state of short-term loss of consciousness with reduction of muscle tone due to insufficient hypoxic brain. It is characterized by a sudden onset and spontaneous, complete subsiding. Approximately 30–40% of all syncopes of unclear origin represent vasovagal syncope which are the most common type among children, young people (75–85%) and in people in old age. Syncope is a common condition, and any loss of consciousness always causes concern the patient and his/her relatives. A strong sense of the disease and the risk of even life-threatening situations accompanying syncope reduces comfort and quality of life. The leading method of treatment of vasovagal syncope is to educate the patients and their families. Good education of the patient helps to avoid situations that lead to the development of a vasovagal reaction and also helps to learn the proper procedure when dealing with prodromal symptoms. A nurse has a great role in the education, therefore it is so important for her to know the basic rules of syncope prevention.Aim. The aim of the study was to assess the knowledge of learners of medical sciences on dealing with syncope.Material and Methods. The survey involved 133 patients, including 66 (49.6%) first-year students of the second degree in nursing (12 — part-time students and 54 — full-time students), 39 (29.3%) first-year students studying the second degree in midwifery (21 full-time students and 18 — part-time) and 28 (21.1%) trainees studing to be a medical caretaker. The applied research method was a diagnostic study conducted with the use of an anonymous survey questionnaire, which contained only closed questions.Results. 75% of the study group has witnessed syncope and a vast majority (97.7%) declare they know how to help the person who fainted, and who presents prodrome symptoms (98.5%). In order to assist the person who fainted most respondents indicated the answer: “opening a window” (95.4%) and “lifting the legs up” (92.4%), whereas 29 respondents said that the person who fainted should be given a glass of water (21.8%). In the event of syncope symptoms most respondents would recommend leaving the stuffy air (93.9%), change in body position to lying or sitting and lifting the lower limbs (75.93%). The smallest number of the answers obtained referred to cough provoking (18.0%), trotting (9.02%), abdominal flexion (9.77%) and clenching the fists (5.26%).Conclusions. The study group was characterized by a good general knowledge of the proceedings in syncope, with a better knowledge shown by people with higher education. More rarely the respondents demonstrated the knowledge on behavior in the case of prodromal symptoms, such as the use of cough, tripping and arms and wrists straining. (JNNN 2016;5(2):40–45

Opinia pielęgniarek na temat problemów pielęgnacyjnych w opiece nad pacjentami po udarze mózgu

Introduction. One of the most common causes of death, permanent disability in people aged over 40 is a stroke. The effective rehabilitation of stroke patients is affected by proper nursing care, as well as by assistance, presence and support for families of patients.Aim. The aim of this study was to obtain nurses’ opinion about the problems in the nursing care of patients after stroke.Material and Methods. The study was conducted with the participation of 60 respondents aged 23–58 years (average age: 38.1) including 4 men and 56 women. The respondents were of practitioners nurses at surgical and conservative wards in a healthcare facility in Silesia. The research tool was a questionnaire completed voluntarily by respondents, ensuring anonymity.Results. According to 85% of the respondents the most common problems that emerged during the nursing care of patients after stroke consisted of mental disorders occurring in patients. Then, performance of the toilet of the whole body of the patient (21.6%), education of the patients and their families (21.6%) and taking actions against anti-bedsore (18.3%). The fewest problems in nursing care accounted for oral feeding of patients (6.6%) and the situation in which the patient experienced pain (3.3%). Whereas feeding the patient through the tube and participation in pharmacotherapy was not the reason for problems that arise in the care of patients after stroke.Conclusions. 1) Working conditions of nurses at profile conservative and surgical wards, where hospitalized patients are of III and IV category of care contribute to the formation of significant physical and psychological burdens of this professional group, which reduces efficiency and thus reduces job satisfaction. 2) For the study group, the greatest problems of nursing are patients with mental disorders, education of the patients and their families and the performance of the patient’s whole body toilet. They hinder the care of the patient after a stroke. 3) The occurrence of adverse events did not constitute, according to the study group, a problem in patient care, so this perception of the study group points to the emerging syndrome of ‘burnout’. This may entail negative consequences in patient’s care, who need appropriate and comprehensive care after stroke. (JNNN 2017;6(2):73–80)Wstęp. Jedną z najczęstszych przyczyn śmierci, trwałego kalectwa i niepełnosprawności u osób powyżej 40 roku życia jest udar mózgu. Na efektywną rehabilitację pacjentów po udarze mózgu niewątpliwie wpływa odpowiednia opieka pielęgniarska, jak również pomoc, obecność i wsparcie rodzin pacjentów.Cel. Celem badań było pozyskanie opinii pielęgniarek na temat problemów w opiece pielęgnacyjnej nad pacjentami po przebytym udarze mózgu.Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone z udziałem 60 osób w wieku 23–58 lat (średnia wieku: 38,1), w tym 4 mężczyzn i 56 kobiet. Respondentami były osoby wykonujące zawód pielęgniarza/pielęgniarki na oddziałach zabiegowych i zachowawczych w placówce służby zdrowia na terenie województwa śląskiego. Narzędziem badawczym był kwestionariusz dobrowolnie wypełniony przez respondentów, zapewniając im anonimowość.Wyniki. Według 85% respondentów najczęstszymi problemami, jakie powstają podczas sprawowania opieki pielęgniarskiej nad chorymi po przebytym udarze mózgu to obecne u pacjentów zaburzenia psychiczne. Następnie wykonywanie toalety całego ciała pacjenta (21,6%), edukacja pacjenta i jego rodziny (21,6%) oraz podejmowanie działań przeciwodleżynowych (18,3%). Najmniej problemów opiece pielęgniarskiej stanowiło karmienie doustne chorego (6,6%) oraz sytuacja, w której pacjent doświadczał dolegliwości bólowych (3,3%). Natomiast karmienie pacjenta przez zgłębnik i udział w farmakoterapii nie było powodem pojawiających się problemów w sprawowaniu opieki nad pacjentami po udarze mózgu.Wnioski. 1) Warunki pracy pielęgniarek na oddziałach zachowawczych i chirurgicznych, w których hospitalizowani są pacjenci III i IV kategorii opieki przyczyniają się do powstawania znaczących obciążeń fizycznych i psychicznych tej grupy zawodowej, co zmniejsza skuteczność, a tym samym zmniejsza satysfakcję z pracy. 2) W badanej grupie najwięcej problemów pielęgniarskich dotyczyło pacjentów z zaburzeniami psychicznymi i agresywnymi, edukacja pacjenta i jego rodziny oraz wykonywanie toalety całego ciała pacjenta. Te problemy znacząco utrudnią opiekę nad pacjentami po udarze mózgu. 3) Występowanie zdarzeń niepożądanych nie stanowi według badanej grupy problemu w opiece nad pacjentem, zatem takie postrzeganie badanej grupy wskazuje na pojawiający się syndrom ‘wypalenia zawodowego’. Może to nieść za sobą negatywne skutki w opiece nad pacjentami, którym niezbędna jest właściwa i kompleksowa pielęgnacja po przebytym udarze mózgu. (PNN 2017;6(2):73–80

Diagnostic value of the TpTe interval in children with ventricular arrhythmias

Background: The changes in the period of ventricular repolarization, i.e., QT interval, QTp (Q-Tpeak) and TpTe interval (Tpeak–Tend), make it possible to assess the electrical instability of the heart muscle, which may lead to the development of life-threatening ventricular arrhythmia. The aim of the study was to determine and evaluate the use of differences in T-wave morphology and durations of repolarization period parameters (QT, TpTe) in resting ECGs for children with ventricular arrhythmias. Methods: The retrospective analysis was made of the disease histories of 80 examined children with resting ECGs, which were admitted to the Children’s Cardiology Department. The study group consisted of 46 children aged 4 to 18 with ventricular arrhythmias and the control group consisted of 34 healthy children between 4 and 18 years of age, with no arrhythmias. Results: The duration of the TpTe interval was significantly (p < 0.001) longer in the group of children with ventricular arrhythmia with abnormal T-wave (bactrian/bifid, humid/biphasic) compared to the TpTe interval in children with ventricular arrhythmia with the normal repolarization period. The duration of the TpTe (p < 0.001), QTcB (p < 0.001) and QTcF (p < 0.001) intervals were significantly longer in the group of children with ventricular arrhythmias and with abnormal T-wave compared to the values of the TpTe, QTcB, and QTcF intervals of the control group with normal morphology of the repolarization period. Only the duration of the TpTe interval was significantly (p = 0.020) longer in the group of children with ventricular arrhythmia without clinical symptoms. Conclusions: Children with benign ventricular arrhythmias recorded on a standard ECG with prolonged TpTe and QT intervals and abnormal T-wave morphology require systematic and frequent cardiac check up with long term ECG recordings due to the possibility of future more severe ventricular arrhythmias. Further follow-up studies in even larger groups of patients are necessary to confirm the values of these repolarization parameters in clinical practice

Effects of Energy Crop Monocultures and Sewage Sludge Fertiliser on Soils and Earthworm Community Attributes

Biomass is one of the most significant renewable energy sources. Doubts arise from large-area plantations of energy monocultures, which can lead to the depletion of, and a decrease in, soil biodiversity. Community association analyses of Lumbricidae may help to indicate environmental change. Therefore, the study objectives were to determine the qualitative and quantitative diversity of Lumbricids in plantations of energy crops—basket willow (Salix viminalis L.), foxglove tree (Paulownia tomentosa Steud.), and black locust (Robinia pseudoacacia L.)—by investigating the following cultivation treatments: SV and SVSS—S. viminalis without (w/o) and with the addition of sewage sludge to the soil (+SS); PT and PTSS—P. tomentosa w/o and + SS; RP and RPSS—R. pseudoacacia w/o and +SS; and MW—meadow community. A significantly higher density (p < 0.05) and biomass (p < 0.05) of earthworms were found in the SV and SVSS plantations than in other sites. The application of sewage sludge contributed to a significant increase in the mean number and biomass of all Lumbricids within cultivations of S. viminalis and R. pseudoacacia, which were significantly higher than those in the control site. This work suggests that woody energy crop production with an appropriate selection of plants and fertilisation can be a favourable habitat for the development of earthworm populations