Microalgae for biofuels production and environmental applications: A review

Microalgae can provide several different types of renewable biofuels. These include methane produced by anaerobic digestion of the algal biomass; biodiesel derived from microalgal oil and photobiologically produced biohydrogen. This review presents the current classification of biofuels, with special focus on microalgae and their applicability for the production of biodiesel. The paper considered issues related with the processing and culturing of microalgae, for not only those that are involved in biofuel production, but as well as the possibility of their utilization in environmental pollution control, especially with relation to greenhouse gas emissions and the process of sewage purification. The paper gives also a characterization of microalgae used in the production of biofuels and of their advantages relative to other raw materials used in fuel production.Keywords: Biodiesel, biofuels, microalgae, photobioreactors, environmental applications

Cultural health assets of Somali and Oromo refugees and immigrants in Minnesota: Findings from a community-based participatory research project

This community-based participatory research study sought to identify the cultural health assets of the Somali and Oromo communities in one Minnesota neighborhood that could be mobilized to develop culturally appropriate health interventions. Community asset mappers conducted 76 interviews with Somali and Oromo refugees in in Minnesota regarding the cultural assets of their community. A community-university data analysis team coded data for major themes. Key cultural health assets of the Somali and Oromo refugee communities revealed in this study include religion and religious beliefs, religious and cultural practices, a strong culture of sharing, interconnectedness, the prominence of oral traditions, traditional healthy eating and healthy lifestyles, traditional foods and medicine, and a strong cultural value placed on health. These cultural health assets can be used as building blocks for culturally relevant health interventions.published_or_final_versio

Archeologische evaluatie en waardering van de circulaire structuur van Ver-Assebroek (Brugge, provincie West-Vlaanderen)

Dit rapport presenteert de resultaten van het onderzoek naar de archeologische waarde van de circulaire structuur van Ver-Assebroek. Dit onderzoek is uitgevoerd tussen mei 2009 en januari 2010 door Ruben Willaert bvba, de Vrije Universiteit Brussel, de Belgische Geologische Dienst en Archeopro. Sinds de jaren 50 zijn de meningen over de aard en de datering van de meervoudige circulaire structuur in de Assebroekse Meersen sterk verdeeld. Sommige wetenschappers beschouwen de circulaire structuur als een restant van een vroegmiddeleeuwse adellijke site, anderen menen dat het om een prehistorisch (henge)monument gaat. Het nieuw uitgevoerde onderzoek bestond uit vier luiken: een historische studie, een geofysisch onderzoek, boringen en een prospectie met ingreep in de bodem. Hieruit werd besloten dat de circulaire structuur te Ver-Assebroek het relict is van het kasteel van de Heren van Assebroek, een adellijke tak die een hoge maatschappelijke positie bekleedde. De oudste vermeldingen van dit geslacht gaan terug tot de 12de eeuw, maar het is vooral in de 13de eeuw dat ze veel macht en rijkdom vergaren. Een belangrijke inkomstenbron was de veenontginning. Het lijkt dan ook geen toeval dat deze heren hun kasteel aanlegden in een veengebied. Het kasteel behoort tot de groep van de ronde kastelen, een type dat eerder niet was aangetroffen in Vlaanderen. In Nederland werden dergelijke kastelen hoofdzakelijk opgetrokken door de hoge adel in de periode tussen 1150 en 1350. Ver-Assebroek onderscheidt zich door de aanwezigheid van vier grachten en wallen, wat voor deze groep uitzonderlijk was. Historische en cartografische bronnen tonen aan dat het centrale eiland oorspronkelijk opgehoogd was, maar dit werd in latere tijden afgegraven. Er werd nog slechts één uitbraakspoor aangetroffen, naast restanten van een beschoeiing. Het kasteel werd vermoedelijk aangelegd in de 13de eeuw en bewoond in de 14de eeuw. Het lijkt verlaten te zijn in de 15de eeuw, waarna de grachten geleidelijk aan verveenden. In de 19de of 20ste eeuw werd het monument genivelleerd en werd het projectgebied heringericht als hooiland. Deze herinrichting bracht grote schade aan de bovengrondse structuren. De grachtvullingen blijken in grote mate intact en zijn onder andere rijk aan fragiele archaeologica zoals metaal, bot en hout. Het waarderingsonderzoek besluit dat het monument voldoet aan de criteria voor een mogelijke bescherming. Het gaat om een unieke site voor Vlaanderen met een hoog potentieel voor verder wetenschappelijk onderzoek. Alhoewel de bovengrondse structuren in grote mate vernietigd zijn, blijft het monument herkenbaar in het huidige landschap. Het complex van grachten en wallen is nauwelijks overbouwd en als geheel bewaard. De site kan evenmin los gezien worden van het neerhof waar het Leenhof en de kerk van Ver-Assebroek zich nog steeds bevinden. Het rapport besluit met het adviseren van maatregelen om een verdere degradatie van het monument te voorkomen