Effect of pancreatic extract on insulin secreting cell differentiation from mouse bone marrow mesenchymal stem cells

زمینه و هدف: با دیابت نوع یک در نتیجه ی تخریب خود ایمنی سلول های بتای جزایر پانکراس ایجاد می شود. مطالعات اخیر نشان می‌دهد بسیاری از انواع سلول های بنیادی می توانند به عنوان منابع احتمالی برای به دست آوردن سلول های قابل پیوند تولید کننده انسولین (IPCs) در نظر گرفته شوند. در این مطالعه تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به سلول های مولد انسولین با استفاده از عصاره پانکراس موش مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش کوچک آزمایشگاهی برای تمایز به سلول های انسولین ساز استفاده شد. سلول های تمایز یافته با استفاده از رنگ اختصاصی دیتیزون و آنتی بادی های ضد انسولین- پروانسولین و ضد رسپتور بتای انسولین مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین بیان ژن اختصاصی سلول های پانکراسی یعنی pdx-I در این سلول ها با روش RT-PCR بررسی شد. یافته ها: سلول های تمایز یافته مشتق از روش مستقیم مورفولوژی مشابه با سلول های بتای پانکراس نشان دادند. سلول های دیتیزون مثبت به صورت دستجات قرمز ارغوانی دیده شدند. نتایج بررسی RT-PCR بیان ژن اختصاصی سلول های بتا (pdx-I) را در سلول های تمایز مستقیم نشان داد. ایمنوفلورسنس وجود نشانگرهای اختصاصی سلول های بتا را دراین سلول ها به اثبات رساند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان می توانند در حضور عصاره پانکراس به سلول های مولد انسولین تمایز یابند؛ لذا استفاده از این نتایج تولید سلول های بتا از سلول های بنیادی در شرایط آزمایشگاهی را تسهیل می کند

Evaluation of pdx-1 gene expression in insulin producing cells, derived from embryonal carcinoma stem cells

زمینه و هدف: درک عملکرد سلول های بتا در سطح مولکولی به احتمال زیاد توسعه تکنیک های تولید سلول های بتا را تسهیل می کند. این مطالعه با هدف بررسی بیان ژن هومئوباکس دئودنال 1 (pdx-1) در سلول‌های تمایز یافته طراحی و اجرا شد. روش بررسی: این مطالعه بنیادی-کاربردی بر روی تمایز سلول‌های بنیادی به سلول‌های انسولین‌ساز انجام گرفت. محیط ثانویه حاصل از کشت پانکراس نوزاد یک هفته‌ای موش برای تمایز سلول‌های P19 استفاده شد. اجسام شبه جنینی (EBs) با کشت معلق 24 ساعته سلول‌های P19 تشکیل شدند. برای القای تمایز، غلظت‌های متفاوت محیط ثانویه (25، 50، 75 و 100) به محیط کشت اضافه شد. جهت شناسایی سلول‌های تمایز یافته مشتق از EBs در شرایط آزمایشــگاهی از رنگ آمیزی دیتیزون استفاده شد. تولید انسولین-پروانسولین و رسپتور بتای انسولین در این سلول ها به روش ایمنوفلورسنس تعیین و بیان ژن pdx-1 به وسیله واکنش زنجیره پلی‌مراز-رونویسی معکوس ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و دانکن تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: پس از هفت روز القا، دستجات سلولی تمایز یافته ظاهر شدند. اوج پاسخ‌گویی تمایزی مربوط به غلظت 50 از محیط ثانویه بود. بیان ژن pdx-1 در دستجات سلولی تمایز یافته مشاهده شد. بیان نشانگرهای انسولین-پروانسولین و رسپتور بتا در سلول‌های تمایز یافته به روش ایمنوفلورسنس اثبات شد. نتیجه‌گیری: محیط ثانویه پانکراس باعث تمایز سلول‌های P19به سلول‌های انسولین ساز ‌‌شد، لذا نتایج این مطالعه می تواند تولید سلول های بتا را از سلول های بنیادی تسهیل نماید

Ancient Migratory Events in the Middle East: New Clues from the Y-Chromosome Variation of Modern Iranians

Knowledge of high resolution Y-chromosome haplogroup diversification within Iran provides important geographic context regarding the spread and compartmentalization of male lineages in the Middle East and southwestern Asia. At present, the Iranian population is characterized by an extraordinary mix of different ethnic groups speaking a variety of Indo-Iranian, Semitic and Turkic languages. Despite these features, only few studies have investigated the multiethnic components of the Iranian gene pool. In this survey 938 Iranian male DNAs belonging to 15 ethnic groups from 14 Iranian provinces were analyzed for 84 Y-chromosome biallelic markers and 10 STRs. The results show an autochthonous but non-homogeneous ancient background mainly composed by J2a sub-clades with different external contributions. The phylogeography of the main haplogroups allowed identifying post-glacial and Neolithic expansions toward western Eurasia but also recent movements towards the Iranian region from western Eurasia (R1b-L23), Central Asia (Q-M25), Asia Minor (J2a-M92) and southern Mesopotamia (J1-Page08). In spite of the presence of important geographic barriers (Zagros and Alborz mountain ranges, and the Dasht-e Kavir and Dash-e Lut deserts) which may have limited gene flow, AMOVA analysis revealed that language, in addition to geography, has played an important role in shaping the nowadays Iranian gene pool. Overall, this study provides a portrait of the Y-chromosomal variation in Iran, useful for depicting a more comprehensive history of the peoples of this area as well as for reconstructing ancient migration routes. In addition, our results evidence the important role of the Iranian plateau as source and recipient of gene flow between culturally and genetically distinct population

Effect of Sodium Cromoglycate on Acetic Acid-induced Ulcerative Colitis in Mice

Background/Aims: Ulcerative colitis (UC) is a type of inflammatory bowel disease that mainly involves the colon. Thus far, glucocorticoids and amino-salicylate have been the main treatment. Methods: To assess drugs with fewer side effects, this study evaluated the effects of sodium cromoglycate (SCG) on acetic acid-induced UC in rats. The treatment groups included SCG receivers (50 and 100 mg/kg, intra-orally) and sulfasalazine (SSZ) receivers (100 mg/kg, intra-orally). The colonic mucosal injury was assessed by clinical, macroscopic, and histopathological examinations. Results: In the treatment groups with 50 and 100 mg/kg of SCG, the clinical activity score decreased to 2.67+/-0.18 and 1.73+/-0.21 (p<0.05), respectively, compared to the UC control group (3.21+/-0.31), and were higher than that of the group given the standard treatment of 100 mg/kg SSZ (1.10+/-0.09). The treatment groups with 50 and 100 mg/kg of SCG showed a lower clinical gross lesion score than the UC control group (2.91+/-0.28 and 2.10+/-0.43, vs. 4.49+/-0.61, p<0.05) and were higher than the standard group (0.95+/-0.18). Treatment with SCG (100 mg/kg) decreased the macroscopic scores significantly compared to the UC control group (p<0.05) on the 8th day. Conclusions: SCG (100mg/kg) decreased significantly the clinical activity score, gross lesion, and percentage-affected area compared to the UC controls on the 8th day

Role of GJB2 and GJB6 in Iranian Nonsyndromic Hearing Impairment: From Molecular Analysis to Literature Reviews

Background: Hearing impairment (HI) is a heterogeneous disorder. GJB2 and GJB6 genes are typically the first line of genetic screening before proceeding to any massive parallel sequencing. We evaluated the clinical utility of GJB2 and GJB6 testing in the Iranian population. Methods:GJB2 and GJB6 were sequenced. PubMed and Google Scholar were searched for Iranian publications on deletions in the DFNB1 locus. Results: We detected mutations of GJB2 in 16.5, and no mutations of GJB6. Literature review revealed no reports of mutations of GJB6 in the Iranian population. Conclusion: This data and literature reviews indicate that GJB6 is not commonly responsible for Iranian nonsyndromic HI. Hence, the clinical utility of GJB6 genetic analysis as a first line for HI evaluation does not have the same utility as GJB2. The study is consistent with recent studies emphasizing the role of ethnicity in the selection of HI genetic testing strategy. © 2019, © 2019 Taylor & Francis Group, LLC

Circular RNAs in neuroblastoma: Pathogenesis, potential biomarker, and therapeutic target

Neuroblastoma (NB) is a common cancer in childhood responsible for 15 of fatalities by pediatric cancers. Epigenetic factors play an important role in the pathogenesis of NB. Recently, it has been demonstrated that circular RNAs (circRNAs, ciRNAs), a newly identified class of non-coding RNAs, are also dysregulated in NB. CircRNAs mediate their functions by regulating gene expression mainly through microRNA (miRNA) sponging. The dysregulation (abnormal upregulation or downregulation) of circRNAs is involved in tumorigenesis of a variety of tumors including NB. It seems that the expression of some circRNAs is correlated with NB prognosis and clinical features. CircRNAs might be favorable as a diagnostic/prognostic biomarker and therapeutic target. However, due to the lack of studies, it is difficult to make a conclusion regarding the clinical benefits of circRNAs. In this review, we discussed the circRNAs that experimentally have been proved to be dysregulated in NB tissues and cancer cells. © 2022 Elsevier Gmb