Tectonic Setting of the Poszukiwaczy Skarbów Cave and the Groby Cave (Kraków Gorge, Western Tatra Mts., Poland)

The study area is located in the Tatra Mts., the part of Western Carpathians. In the Poszukiwaczy Skarbów Cave and the Groby Cave a tectonics structures has been documented. The structural analysis were made. In both caves the following joints set have been identified from 4 maximum of statistic analysis: 157/85 (max.I), 143/63 (max.II), 58/63 (max.III), 304/70 (max.IV). Nevertheless joint set participation of individual caves development have been diverse. In the development of the Poszukiwaczy Skarbów Cave, the most important joint set were latitudinal which is conjugate with fractures of III. maximum. This crossing of joints sets contribute to development of the main chamber. Maximum III has been very important in the evolution of passages of the Groby Cave. Conjugated with joint of max. IV determined the conduit direction. Entrance chamber formed in this place because the overthrust disintegrated a rocks there

Z nurtem kaskady. Nad Aarą Jerzego Żuławskiego.

Szkic prezentuje zapomniany i osobliwy gatunek kaskady, stworzony i zaproponowany przez Jerzego Żuławskiego. W 1897 roku Żuławski wydał tom wierszy Intermezzo, w którym zawarł cykl dziewięciu utworów o identycznej, niespotykanej formie poetyckiej, któremu nadał tytuł Z „Kaskad”. Forma wierszy ma charakter ikoniczny i wizualnie odtwarza kształt rzecznej kaskady. Autorka szkicu omawia tę szczególną poetykę gatunku, przybliża jej recepcję oraz przywołuje poglądy estetyczne poety. Podejmuje także interpretację kaskady zatytułowanej Nad Aarą. W zakończeniu docieka zadziwiającego zaniknięcia wierszy-kaskad skazanych przez Żuławskiego na zapomnienie.Balcerzan E.: W stronę genologii multimedialnej. W: Genologia dzisiaj. Red. W. Bolecki, I. Opacki. Warszawa 2000.Brückner A.: Poezja nowa 1864-1935. W: Dzieje literatury pięknej w Polsce. Wydanie drugie. Cz. II. Kraków 1936.Chlebowski B.: Poezya polska po r. 1863. W: Dzieje literatury pięknej w Polsce. Część I. Oprac. S. Tarnowski i in. Kraków 1918.Curtius E. R.: Literatura europejska i łacińskie średniowiecze. Tłum. i oprac. A. Borowski. Kraków 1997.Grzędzielska M.: Kaskada. „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 1964, z. 2.Łoś J.: Wiersze polskie w ich dziejowym rozwoju. Warszawa 1920.Podraza–Kwiatkowska M.: Bóg, ofiara, clown czy psychopata? (O roli artysty na przełomie XIX i XX wieku). W: Eadem: Symbolizm i symbolika w poezji Młodej Polski. Kraków 1994.Słowacki J.: Dzieła. T. 2. Poematy. Oprac. E. Sawrynowicz. Wrocław 1949.Szurek J.: „My powstaniem i żyć będziem”. Pierwiastki narodowe i patriotyczne w poezji Jerzego Żuławskiego. W: Między literaturą a historią. Z tradycji idei niepodległościowych w literaturze polskiej XIX i XX wieku. Pod red. E. Łoch. Lublin 1986.Wyka K.: Młoda Polska. T. 1. Kraków 1987.Żuławski J.: Eseje. Wybór J. Żuławski. Wstęp J. Kreczmar. Warszawa 1960.Żuławski J.: Intermezzo. (Poezje). Kraków 1897.Żuławski J.: Poezje. Tom 1. Lwów 1908.Żuławski J.: Prolegomena. Uwagi i szkice. Lwów 1902.Żuławski J.: Wiersze. Wybór i wstęp A. Z. Makowiecki. Warszawa 1982.Żuławski J.: Wiersze wybrane. Wybrał i wstępem opatrzył M. Jastrun. Warszawa 1965

Struktura społeczna ludności tartezyjskiej na przykładzie cmentarzyska w Setefilla (prowincja Sewilla)

The aim of this work is to present a general overview of social structure of the Tartessian community in Setefilla at the beginning of the Iron Age. The methodology is based on inductive approach, particularly on statistical and spatial analysis. Substantial research has been carried out on archaeological and anthropological data in order to determine indicators of sex and age. By using the achievements of postprocessual archaeology, I demonstrate the role of rituals and human body in creating social relations. It is argued that the traditional ties of consanguinity have been distorted by new social values built on individualism

Contributions to the Study of the Beginnings of the Orthodox Church in Western Rus’

In 1882 T. Ziemięcki conducted in Pìdgìrcì (Lviv district, Ukraine) a research excavation of two neighboring burial mounds which he called the Great Twin Barrows No. 1 and No. 2. In barrow No., he discovered on richly furnished double burial (probably of a married couple) where he found two identical silver crosses. The crosses belong to the so called Scandinavian type (variant B.1 type 1.4.3 acc. J. Staecker). In barrow No. 2, he found a skeleton of a male buried with furnishings, including two crosses. The bigger one (lost) was a bronze encolpion depicting the Crucifixion and the Virgin Orans, which can find analogies in the Danube countries. The smaller one is a silver St. Peter’s cross. In the mouths of the corpses found in both barrows there were tiny gold objects which could be interpreted as a local variation of the obolus of the dead custom. Both graves are a part of necropolis with druzhina burials. They date back to the end of the 10th century or the first half of the 11th century. The objects presented here are the earliest evidence to confirm the presence of a Christianized (Greek version of Christianity) elite in the region of the Upper Bug and Upper Dniester, which is not burdened with chronological or interpretative reservation. The deceased were not members of the clergy but, nevertheless, representatives of the new official religion in a pagan Slavic population whose conversion had barely begun. It seems, therefore, that their presence in Pìdgìrcì can be considered the beginning of the Orthodox Church in the western part of the former Kievan Rus'.W 1882 r. T. Ziemięcki przeprowadził w Podhorcach (obwód lwowski, Ukraina) badania wykopaliskowe dwóch sąsiadujących ze sobą kurhanów, które nazwał wielką mogiłą bliźniaczą nr 1 i nr 2. W mogile nr 1 odkrył bogato wyposażony pochówek podwójny (zapewne małżeński), w którym znajdowały się dwa identyczne srebrne krzyżyki. Krzyże te należą do typu nazywanego skandynawskim (wariant B.1 typu 1.4.3 wg J. Staeckera). W mogile nr 2 znalazł szkielet mężczyzny, którego pochowano z wyposażeniem, w tym z dwoma krzyżami. Większy (zaginiony) był brązowym enkolpionem z wyobrażeniem Ukrzyżowania i Matki Boskiej Oranty, który znajduje analogie w krajach naddunajskich. Mniejszy jest srebrnym krzyżykiem w formie krzyża św. Piotra. W ustach zmarłych pochowanych w obu kurhanach znajdowały się drobne przedmioty złote, które interpretować należy jako lokalny wariant zwyczaju obola zmarłych. Oba groby są częścią nekropoli z pochówkami drużynnymi. Datować je trzeba na koniec X - 1. połowę XI w. Przedstawiane obiekty są najstarszymi niebudzącymi wątpliwości chronologicznych i interpretacyjnych śladami obecności schrystianizowanych (grecka wersja chrześcijaństwa) elit nad górnymi Bugiem i Dniestrem. Zmarli nie będąc duchownymi, byli jednak przedstawicielami nowej oficjalnej religii wśród słowiańskiej ludności, której nawracanie dopiero się rozpoczynało. Wydaje się zatem, że ich obecność w Podhorcach uznać można za początek Cerkwi w zachodniej części niegdysiejszej Rusi [email protected] Archeologiczne w Krakowie1616917

Wartości Polaków litewskich w tekstach poetyckich Gabriela Jana Mincewicza

The current paper presents an overview of the poetic texts of Gabriel Jan Mincewicz (1938–2016) (PhD in the field of humanities, branch of theology). Merits of Gabriel Jan Mincewicz as the director of the song and dance ensemble “Wileńszczyzna” are emphasized. The poetic works of G. J. Mincewicz were divided into several thematic groups, among them the cultural determinants of the Polish identity and the linguistic image of the homeland were analyzed. The works were discussed in the sacred, historical, social, and linguistic contexts. The article emphasizes as well the social impact that G. J. Mincewicz’s songs have on the society of Vilnius region.Celem artykułu jest opis pojęć uznanych za wartości rdzenne Polaków litewskich, uobecnione w tekstach poetyckich Gabriela Jana Mincewicza (1938–2016), znanego w Wilnie i na Wileńszczyźnie muzyka, pedagoga, doktora nauk humanistycznych w dziedzinie teologii, posła na Sejm Republiki Litewskiej i działacza kulturalno-oświatowego. Zasługi G. J. Mincewicza dla kultury polskiej na Litwie zostały dostrzeżone jeszcze w latach 80. XX wieku (przez prof. Wojciecha J. Podgórskiego został nazwany „lirnikiem wileńskim”). Obiektem badań są wybrane teksty poetyckie G. J. Mincewicza; większość z nich weszła do repertuaru kierowanego przez niego i utworzonego w 1981 roku Reprezentacyjnego Polskiego Zespołu Pieśni Tańca „Wileńszczyzna”. Niektóre utwory tego poety i kompozytora znalazły się w zbiorku Pieśni Wileńszczyzny (Olsztyn, wyd. 1. – 1992, wyd. 2. – 2007), inne pozostają w archiwum prywatnym. Wartości (Wileńszczyzna, Wilno, Polska, wiara katolicka), których indywidualna wizja znalazła swój wyraz w twórczości Mincewicza, są uznawane przez całą grupę społeczną. Charakterystyczną cechą wyróżnionych wartości jest oparcie ich na archetypie matki, ojca, domu i ojczyzny–ojcowizny

Tematyka lwowska w polskiej prasie uchodźczej w Stanach Zjednoczonych po II wojnie światowej

The article discusses occurrences of topics related to Lviv in Polish opinion-forming newspapers in exile in the United States after World War II. The author followed the New Diaryin the years 1971–1999, together with its appendices, Polish Week (1971–1981) and Polish Review (1981–1999), published in New York. These titles had a wide scope of influence. The analysis of the newspapers’ contents revealed that a small, dispersed community from Lviv, who emigrated to the United States and centered around the Lviv Circle, made their works public regularly in the pages of the New Diary. However, compared with the incidence of the same themes in the Polish emigrants’ press in Western Europe during the same period, it was a marginal phenomenon about accidental topics. The texts mainly focused on unmasking the Soviet authorities’ actions to eliminate traces of Polish culture from Lviv, the devastation of the Lviv Eaglets Cemetery. Additionally, they posted pictures of the Poltva, poems devoted to the city, and anniversary reminiscences of the Lviv defense of 1918. Topics related to Lviv abroad were mostly the domain of its former citizens, who had been forced to leave the city without possibility of return (thanks to the provisions of the Yalta Conference)—journalists, academics, and activists in exile, regularly associated with magazines from the British Isles (the White Eagle, News, Polish Diary, and Soldier’s Diary) as well as Culture from Paris.Artykuł porusza zagadnienia występowania tematyki lwowskiej w polskiej opiniotwórczej prasie emigracyjnej w Stanach Zjednoczonych po II wojnie światowej. Autorka prześledziła publikacje w „Nowym Dzienniku” w latach 1971–1999 oraz jego dodatkach: „Tydzień Polski” (1971–1981) i „Przegląd Polski” (1981–1999), ukazujących się w Nowym Jorku, tytułach o dużym zasięgu oddziaływania. Analiza zawartości tych tytułów prasowych wykazała, że nieliczna i rozproszona społeczność lwowska, która wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, skupiona wokół Koła Lwowian, cyklicznie upubliczniała jego działalność na łamach „Nowego Dziennika”. Niemniej jednak, w porównaniu z częstością występowania tych zagadnień w polskiej prasie uchodźczej w Zachodniej Europie, były to zjawiska marginalne o przypadkowej tematyce. Demaskowano działania władz sowieckich w zacieraniu śladów polskości Lwowa, dewastację Cmentarza Orląt Lwowskich, zamieszczano zdjęcia miasta nad Pełtwią, wiersze poświęcane miastu, kilkakrotnie przypominano o rocznicy obrony Lwowa w 1918 roku. Za oceanem tematy lwowskie poruszali głównie sami lwowianie, którzy nie ze swej woli opuścili miasto i którym postanowienia jałtańskie odebrały możliwość powrotu – dziennikarze, uczeni, działacze organizacji emigracyjnych, na co dzień związani z pismami na Wyspach Brytyjskich – z „Orłem Białym”, „Wiadomościami”, „Dziennikiem Polskim i Dziennikiem Żołnierza” czy paryską „Kulturą”