Australian perspective regarding recommendations for physical activity and exercise rehabilitation in pulmonary arterial hypertension

Aim: To determine the opinion of health care professionals within Australia, regarding acceptable levels of exertion and symptoms, and referral for exercise rehabilitation in patients with pulmonary arterial hypertension (PAH). Method: In 2010, 76 health care professionals at a specialist pulmonary hypertension meeting in Australia were surveyed using a self-administered questionnaire. The questionnaire included case studies of patients with PAH in World Health Organization (WHO) functional classes II–IV. For each case study, respondents were asked to report their opinion regarding the acceptable level of exertion and symptoms during daily activities, and whether they would refer the patient for exercise rehabilitation. Three additional questions asked about advice in relation to four specific physical activities. Results: The response rate was 70% (n = 53). Overall, 58% of respondents recommended patients undertake daily activities 'as tolerated'. There was no consensus regarding acceptable levels of breathlessness or fatigue, but the majority of respondents considered patients should have no chest pain (73%) and no more than mild light-headedness (92%) during daily activities. Overall, 63% of respondents would have referred patients for exercise rehabilitation. There was little difference in opinion regarding the acceptable level of exertion or symptoms, or referral for exercise rehabilitation, according to functional class. However, the patients' functional class did influence the advice given regarding the specific physical activities. Conclusion: In 2010, there were inconsistencies between individual health care professionals within Australia regarding appropriate levels of physical exertion and acceptable symptoms during daily activities. Almost two-thirds of the respondents reported they would refer patients for exercise rehabilitation

Ciężka niewydolność serca w przebiegu zawału - możliwości terapeutyczne

Pacjent P.T. narodowości australijskiej w wieku 57 lat dnia 28 stycznia 2004 r. przebył zawał ściany przednio-bocznej serca powikłany zespołem małego rzutu serca i 2-krotnie częstoskurczem komorowym przerwanym kardiowersją elektryczną. W trybie pilnym w 5. godzinie wykonano w Royal Perth Hospital (Australia) koronarografię i przezskórną interwencję wieńcową (PCI) z implantacją stentów do tętnicy zstępującej przedniej (LAD) z wynikiem 100%→5% i tętnicy okalającej (LCx) z wynikiem 99%→0%. Podano kwas acetylosalicylowy, abciximab, klopidogrel, simwastatynę. Chory wymagał intubacji, kontrapulpulsacji wewnątrzaortalnej, monitorowania EKG, ciśnienia tętniczego i inwazyjnego monitorowania hemodynamicznego (CI, CO, PAWP, PAP). W farmakoterapii ostrej niewydolności serca pod kontrolą inwazyjnych parametrów hemodynamicznych stosowano dobutaminę/noradrenalinę, furosemid, aldakton, ramipril oraz digoksynę. Wobec braku poprawy hemodynamicznej w 5. dobie chorego przeniesiono na Oddział Leczenia Zaawansowanej Niewydolności Serca, gdzie dołączono do wlewu noradrenaliny i dobutaminy lewosimendan, uzyskując przejściową poprawę stanu klinicznego. Wobec niezadowalających parametrów hemodynamicznych (CI: 2,1 l/min/m2, PAWP: 38 mm Hg) po wstępnej kwalifikacji do przeszczepu serca (OHTx) w 30. dniu hospitalizacji wszczepiono bez powikłań do jamy brzusznej urządzenie mechanicznie wspomagające czynność lewej komory (LVAD) Heartmate XVE, uzyskując stopniową poprawę hemodynamiczną (CI: 3,17 l/min/m2; PAWP: 30 mm Hg). Po implantacji LVAD do terapii niewydolności serca włączono leki beta-adrenolityczne: karwedilol, a następnie bisoprolol. Po 13,5 miesiącach, dnia 15 kwietnia 2005 r. wykonano operację OHTx

Impact of inactivity and exercise on the vasculature in humans

The effects of inactivity and exercise training on established and novel cardiovascular risk factors are relatively modest and do not account for the impact of inactivity and exercise on vascular risk. We examine evidence that inactivity and exercise have direct effects on both vasculature function and structure in humans. Physical deconditioning is associated with enhanced vasoconstrictor tone and has profound and rapid effects on arterial remodelling in both large and smaller arteries. Evidence for an effect of deconditioning on vasodilator function is less consistent. Studies of the impact of exercise training suggest that both functional and structural remodelling adaptations occur and that the magnitude and time-course of these changes depends upon training duration and intensity and the vessel beds involved. Inactivity and exercise have direct “vascular deconditioning and conditioning” effects which likely modify cardiovascular risk