Introduction of the modern physician and the debate on medical professionalism in the 19th- Century Ottoman Empire

This article focuses on how boundaries were created between modern physicians and traditional healers when the modern medical profession was established in the 19th century Ottoman Empire, based on documents from the Ottoman Archives of the Prime Minister’s Office. In the Tanzimat period (1839-1876), the Ottoman elites focused on modifying the education system with the aim of modernizing the institutions of the Empire, and medical education was one of their priorities. The Imperial School of Medicine was inaugurated in 1839, and a series of regulations simultaneously established that only graduates from the modern schools had the right to practice medicine. These regulations detailed the content of the education, the stages to be completed in order to graduate, and the regulation of professional praxis postgraduation. These regulations drew a boundary between the professional and the layman. Their aim was to achieve the domination of certified professionals over the health field, expelling non-professionals once enough staff became available. The article examines the rivalry between modern and traditional physicians and the diverse strategies employed to distinguish between modern and lay practitioners and to deny legitimacy for some medical practices. The panorama was further complicated by the ethnicity factor in the context of unrest in the Empire at that time. Other questions addressed in this text include: What discourses and legal regulations played a role in forming the boundaries between customary and modern educational processes? How did the Ottoman elites seek to control the population through medicine and health policies?TÜBİTAK National Scholarship Program for Ph.D. Student

Introduction of the modern physician and the debate on medical professionalism in the 19thCentury Ottoman Empire

This article focuses on how boundaries were created between modern physicians and traditional healers when the modern medical profession was established in the 19th century Ottoman Empire, based on documents from the Ottoman Archives of the Prime Minister’s Office. In the Tanzimat period (1839-1876), the Ottoman elites focused on modifying the education system with the aim of modernizing the institutions of the Empire, and medical education was one of their priorities. The Imperial School of Medicine was inaugurated in 1839, and a series of regulations simultaneously established that only graduates from the modern schools had the right to practice medicine. These regulations detailed the content of the education, the stages to be completed in order to graduate, and the regulation of professional praxis postgraduation. These regulations drew a boundary between the professional and the layman. Their aim was to achieve the domination of certified professionals over the health field, expelling non-professionals once enough staff became available. The article examines the rivalry between modern and traditional physicians and the diverse strategies employed to distinguish between modern and lay practitioners and to deny legitimacy for some medical practices. The panorama was further complicated by the ethnicity factor in the context of unrest in the Empire at that time. Other questions addressed in this text include: What discourses and legal regulations played a role in forming the boundaries between customary and modern educational processes? How did the Ottoman elites seek to control the population through medicine and health policies

Global Portfolio Diversification with Emerging Stock Markets

Because of their low correlation with each other and with developed stock markets, emerging stock markets are generally mentioned as attractive portfolio diversification prospects for global investors. In this paper, we use the Principal Components Analysis (PCA) method to study the global portfolio diversification opportunities for the investors of seven developed stock markets in twenty emerging stock markets with data for the January 1, 2003-January 1, 2014 period

Immovable Valves In Manisa According To 171 Numbered Manisa Registration Registration

Tereke kayıtları kişilerin ölümünden sonra geride bıraktıkları mal varlığını ihtiva eden kaynaklardır. Kassamlar tarafından tereke kayıtları belirli koşullarda tutulurlar. Mirasçıların anlaşamaması, ölen kişinin küçük çocuğunun kalması, ölen kişinin eşinin hamile olması gibi. Dolayısıyla toplumun genelini yansıtmasalar da önemli veriler içerirler. Bu halleriyle sosyo ekonomik tarih çalışanları için büyük önem arz ederler. Osmanlı toplumuna dair pek çok yönden ele alınan bu veriler, toplumun kültür unsurları, yaşam stilleri ve geçim kaynakları gibi konularda değerli fikirler vermektedir. Bu noktada tereke kayıtlarına dayalı olarak tek odak noktasından hareketle sorgulamalar yapmak da mümkündür. Mesela bir kentteki taşınmaz mallar, bunların niteliği, değerleri, çeşitleri; kimlerin hangi taşınmazlara sahip olduğu gibi. Bu çalışmada da 171 numaralı Manisa Şer’iye Sicil Defteri kullanılacaktır. Defter 286 sayfadır. Defterin 1113-1118 (1701- 1707) yılları arasını kapsadığı tespit edilmiştir. Defterde 110 adet terke kaydına rastlanmıştır. Bu defterin içinde dağınık halde bulunan tereke kayıtlarının hepsi kişilerin taşınmaz malları odaklı olarak taranacaktır. Taşınmaz malı olmayan kişiler büyük oranda çalışmanın gerisinde tutulacaktır. Bu tarama sonucunda 18. Yüzyılın başlarındaki Manisalıların taşınmaz mallarının değerleri ve çeşitleri hakkında fikir sahibi olunacaktır. Diğer yandan servet yapılanmasında taşınmaz malların yeri ve önemiyle ilgili ipuçları bulunmaya çalışılacaktır. Merak konusu olan diğer konu, taşınmaz mal ediniminde kişilerin önceliğinin ne olduğunun belirlenmesidir. Bu yönüyle çalışma alanına ve kent tarihine katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.Tereke records are the sources that contain the properties that they leave behind after the death of people. Terrestrial records kept by Kassam are kept on certain conditions. Therefore, although they reflect the general public, they contain important data. In this way, it is of great importance for the socioeconomic history researchers. This data about the Ottoman society, which is handled from many directions, gives valuable ideas to the issues such as the culture elements of the society, life styles and livelihoods. It is also possible to make inquiries at this point by moving from a single focal point based on the terrestrial records. For example, immovable properties in a city, their qualities, values, types; like who owns what immovables. In this study, Manisa Şer'iye Register Book no. 171 will be used. The notebook is 286 pages. It is determined that the book covers between the years 1113-1118 (1701-1707). 110 bookkeeping records were found in the notebook. All of the terrestrial records that are scattered within this book will be scanned with the focus on the immovable properties of the persons. Those who do not have immovable property will be excluded form the study. As a result of this survey, you will have an idea about the values and types of the immovable properties of the Manisaites in the early 18th century. On the other hand, we will try to find clues about the place and importance of immovable properties in the structuring of wealth. Another issue of curiosity is the determination of the priorities of the persons involved in the acquisition of immovable property. The aim is to contribute to the field of study and the history of the city

Ankara'daki bazı ev işçisi kadınların işle ilgili sağlık ve sosyal risklerinin incelenmesi

Ev içindeki işler genellikle kadınlar tarafından ve maddi karşılığı olmadan yerine getirilmektedir. Temizlikçi, gündelikçi, bakıcı, hizmetli, yardımcı gibi isimler ile ücret karşılığında yapıldığında ise yine çoğunlukla kadınların sırtlandığı, düşük değerli, düşük ücretli ve niteliksiz bir çalışma biçimi olarak değerlendirilmektedir. Bu nedenler ile ev içindeki temizlik ve bakım işlerini kapsayan bir tanımda ev işçiliği birçok iş sağlığı ve güvenliği sorunu taşımaktadır. Bu araştırma ile Ankara’da ev işçisi olarak çalışan kadınların işle ilgili sağlık ve sosyal risklerini tanımlamak amaçlanmıştır. Tanımlayıcı nitelikte bu araştırma 2017 yılında yürütülmüştür. Ankara’nın merkez ilçelerinde çalışan ve kartopu örnekleme tekniği ile sosyal ağlar vasıtası ile ulaşılan başlıca temizlik işi yapan 104 ev işçisi kadına anket uygulanmıştır. Seçilen 5 kişi ile derinlemesine görüşme yapılmıştır. Araştırmaya katılan 4 ev işçisi kadından 3’ü 30-49 yaş aralığında ve yaş ortalaması 42,56’dır. Kadınların %80,8’i evli, %86,6’sının ortaokul ve altında öğrenim durumu vardır. Ev işçilerinin %39,4’ü son bir yılda çalıştığı yerde veya işe gidip gelirken bir veya daha fazla kez kaza geçirmiştir. 10 yıl üzerinde çalışan ev işçileri daha fazla kaza geçirmiştir (p=0,036). Eldiven kullanımı, haftalık çalışma süresi 5 gün altında (p=0,007) olanlarda ve iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili eğitim almış olanlarda daha fazladır (p=0,002). Ev işçilerinin %39,4’ü kendi sağlığını iyi ve çok iyi olarak değerlendirmiştir. Son bir yıl içerisinde ev işçisi kadınların %34,6’sı çalışma ortamında en az bir kez şiddete maruz kalmıştır. Ev işçilerinin aile gelirine katkısı azaldıkça evde karar almaları azalmaktadır (p=0,000). Ev işçisi kadınların toplumsal ve ekonomik konumlarının güçlenmesi için, çalışma süreleri, güvencesiz çalışma, belirsiz iş tanımı, sigorta ve sosyal güvenlik eksikliği, eğitim durumu, kişisel koruyucu donanım kullanımı, ergonomik ve kimyasal riskler gibi mesleki sağlık ve güvenlik risk alanlarında toplumsal cinsiyet bakış açısıyla etkili müdahaleler yapılmalıdır. Domestic work is generally carried out by women and unpaid. When it is done for the wage with the names such as the housekeeper, housemaids, domestic helper and caretaker, it is also regarded as a low-value, low-wage and unskilled way of work. With this research, it was aimed to describe the health and social risks related to domestic work. A descriptive study carried out in 2017. 104 domestic workers who are working in the central districts of Ankara and doing major cleaning work were reached by snow ball technique and social networks. In-depth interviews were conducted via semi-structured forms among 5 participants. Mean age of domestic workers is 42.56. 80.8% of the women are married. 86.6% have secondary and lower education status. 39.4% of domestic workers have had an accident one or more times in the past year at work or in the commute. Domestic workers who worked more than 10 years had more accidents (p=0.036). The use of gloves was significantly higher in those who were trained in occupational health and safety (p=0.002) and less than 5 days of weekly working time (p=0.007). 39.4% of domestic workers rated their health as good and very good. Over the past year, 34.6% of women have been exposed to violence at least once in the working environment. Participation in household decisions is diminishing when the contribution of domestic workers to family income decreases (p=0,000). To promote social and economic empowerment of domestic workers; effective interventions should be done with a gender perspective for occupational health and safety risk areas such as working hours, precarious work, uncertain job description, lack of insurance and social security, education situation, use of personal protective equipment, ergonomic and chemical risks

ORAL COMLICATIONS ASSOCIATED WITH CHEMOTHERAPY AND RADIOTHERAPY IN CHILDREN

Çocukluk çağı kanserlerinde kemoterapi ve radyoterapi sırasında ve sonrasında ortayaçıkan oral problemlerin değerlendirilmesi yaşam kalitesi açısından çok önemlidir.Kanser hastalarında tedaviye bağlı olarak gelişen orofasiyal komplikasyonlarınyönetimi hem tedavi başarısını hem de çocuk hastanın nutrisyonel durumunu olumluetkileyecektir. Kanser tedavisine bağlı oral komplikasyonların yönetiminde çocuk dişhekimi ve onkoloğun birlikte çalışması önerilir. Bu makalenin amacı, radyoterapi vekemoterapi gören kanserli çocuklarda oluşabilecek dental problemler ve oral bakımınönemini vurgulamaktır. Management of oral complications that may develop during or after chemotherapyand radiotherapy needs to be addressed in terms of quality of life in cancer survivors.The assessment of the oral problems emerging before, during, and after treatment isvery important. Management strategies to avoid the orofacial complications associatedwith anticancer treatment in children will have a positive impact on the success of thetreatment and on child's nutritional status. Pediatric dentistry and pediatric oncologistsshould work together to manage oral complications of anticancer treatment. Thisarticle aims to underscore the importance of the oral health care and dental problems,that may occur in children with cancer receiving radiotherapy and chemoterapy

Le français dans le contexte des réformes en Turquie à la fin du XIXe siècle : un témoignage

Bertrand Bareilles a été un enseignant de français connu dans la haute société à l’époque hamidienne à Istanbul. Il observe dans sa monographie intitulée Les Turcs… comment le français s’impose en tant que langue de communication intercommunautaire dans l’empire ottoman à caractère multiethnique. En outre, le français, enseigné dans des écoles françaises implantées un peu partout à travers le vaste territoire de l’État ottoman, a obtenu le statut de langue d’éducation et de formation des élites ottomanes.Bertrand Bareilles was a well known French language professor in Istanbul high society during the Sultan Abdülhamit’s reign. In his historical monograph with the title The Turks, the author observed that the French language became the general communication language between the different ethnical communities in the Ottoman Empire. The French language got also the statute of schooling and training language among the ottoman elite

Sınırlar, Eğitim ve Lisans: On Dokuzuncu Yüzyıl Osmanlı İmparatorluğu’nda Sağlık Mesleklerinin Standartlaştırılması

DergiPark: 335661trakyasobedThis articleevaluates the establishment of a modern and centralized medicine in terms ofcreating boundaries between lay practitioners and the new medical staff in theLate Ottoman Empire. These boundaries were produced by the introduction of alegal framework and a new education system. This article intensifies the studyon the process of definition of boundaries by a study of documents in the PrimeMinistry Ottoman Archives. Have these boundaries been effectual indifferentiating the traditional from the modern and setting a distinct group ofmedical actors? The answer to this question is sought by the description of acompetitive environment for a multiplicity of actors of the domain of medicine.The article argues that the main problems of the process arose from theinsufficient number of physicians and remoteness to the center and did notvanish until the foundation of a settled Muslim Turkish professional body inthe 1890sBu makale, geç Osmanlı İmparatorluğu dönemindemodern ve merkezi tıbbı meslekten olmayan sağlık çalışanları ile yeni ortayaçıkan modern tıbbın uygulayıcılarının arasında tesis edilen sınırlar açısındandeğerlendirmektedir. Bahsedilen sınırlar yasal çerçeve ve yeni bir eğitimsistemi getirilerek üretilmiştir. Bu makale, Başbakanlık Osmanlı Arşivleri’ndebelgelerin incelenmesi ile sınırların tanımlanma sürecine ilişkin çalışmayıderinleştirmektedir. Bu sınırlar, gelenekselin modernle arasındaki farkıayırmada ve medikal aktörlerden oluşan farklı bir grup oluşturulmada etkilimidir? Bu sorunun cevabı, tıp alanındaki çok sayıda aktör için rekabetortamının tanımlanmasıyla aranmaktadır. Makale, sürecin temel sorunlarınınyetersiz hekim sayısı ve merkeze olan mesafelerden kaynaklandığını ve busorunların 1890'larda yerleşmiş bir Müslüman Türk meslek örgütünün kurulmasınakadar ortadan kalkmadığını iddia etmektedir

Des épidémies de choléra dans le contexte ottoman au COVID-19 : quelques réflexions sur l’incertitude

Cet article vise à mettre en corrélation les incertitudes qui surgissent en période d’épidémie et les réponses des sociétés aux épidémies. Un autre objectif de cet article est de discuter de la manière dont les réponses historiques au choléra peuvent contribuer à ce que nous pouvons comprendre du COVID-19 aujourd’hui. Entre ce dernier et le choléra, on peut identifier un certain nombre de propriétés comparables, y compris leurs modes de transmission adaptés au déplacement humain. Les maladies associées présentent des profils similaires, notamment une augmentation rapide du nombre de décès, qui entraînent des peurs individuelles et collectives. L’article se concentre principalement sur le concept d’incertitude afin de comprendre les environnements d’incertitude créés par les épidémies. En outre, l’article examine les questions que suscite la présence d’incertitudes étiologiques, politiques et sociales dans le contexte du choléra. Ensuite, nous évoquons l’attitude prudente de la population ottomane face aux autorités et à l’incertitude créée par l’épidémie, et les pratiques de dissimulation de la maladie et de fuite dans les régions où la maladie est présente. Enfin, nous nous penchons sur la relation entre les préoccupations, les peurs et les pratiques d’évitement du public et l’infodémie. En outre, nous examinons les actes de violence suscités par les rumeurs relatives aux épidémies successive au cours du siècle sont mentionnés. L’article suggère en conclusion que le partage d’informations par les autorités politiques et les professionnels de santé est un outil efficace pour gérer l’incertitude