Badania jakościowe na użytek demografii

Although the qualitative approach is not the core one in demography, demographers show an increasing interest in this type of research. An aim of this article is to outline the benefits of applying the qualitative methods in the population studies. The article starts from sketching the main characteristics of the qualitative methodology. The logic of the qualitative research process is presented and the possible procedures of sampling, data collection and data analyzing are described. Next, some examples of the recent qualitative research projects are given, which deal with the problems of population dynamics. We choose the ones that investigate the fertility and family dynamics, indicating what additional insights can be gained by adding the qualitative methods to statistical analyses. Our focus is on the two studies that explore the lowest-low and delayed fertility in the Polish context. We summarize the paper by delineating the main benefits of combining qualitative and quantitative methods in the field of population studies, strongly advocating such mixed approach for the future demographic research

Do emotional responses to data visualisation mobilise people to act? A case study of climate change visualisations in two national contexts

This study offers original insights into audiences’ emotional responses to data visualisations or datavis (graphs, charts and maps) and how these responses play a role in mobilising participation in two different national contexts: Poland and the United Kingdom. Understanding the role emotions play in engagements with graphic representations of data is important, because there is an increased circulation of data through visual representations in everyday life, and because emotions are vital components for making sense of data and for eliciting engagement. Despite this, sociological research has yet to explore emotional experiences of datavis and where they can lead. This thesis focuses on climate change datavis as a case study. It uses a comparative mixed qualitative methods approach, incorporating analysis of thirteen datavis about climate change, nine semi-structured interviews with ten data visualisation professionals from six organisations who design, commission and/or disseminate data visualisations about climate change, thirty-four semi-structured interviews and thirteen follow-up interviews with diverse audience participants from the United Kingdom and Poland who responded to these data visualisations on social media. The thesis argues that datavis can be seen as what I have called an ‘emotional repository’ of dynamic and complex emotional experiences. Datavis can trigger multiple, simultaneous, and often contradictory emotions, relating mainly to the data that is the subject of the visualisation or aesthetic form. These emotions play an important role in mobilising audiences to participate in datafied democracies, more often on an individual and daily level, and less frequently on a collective and public scale; and they do so in different ways, depending on geographical context and demographic characteristics. The study offers an original contribution to the sociology of emotions, critical data studies and the limited existing research on datavis in society

Mowa w przestrzeni publicznej ćwiczenia z komunikacji społecznej

monografia wieloautorskaHistoria różniących się kategorii „prywatne” oraz „publiczne” sięga czasów starożytnych. Terminy te – a także ich rozdzielne traktowanie – rozumiane są w różnoraki sposób. Niejednoznaczności w ich pojmowaniu ukształtowały m.in. tradycja językowa i myślenie potoczne, które nadają im znaczeń wartościujących. Ta wieloznaczność szczególnie silnie funkcjonuje w polszczyźnie, która obciążona jest historycznie – lata zaborów i realnego socjalizmu odcisnęły piętno na polskim systemie leksykalnym. Pojęciowe niejasności utrudniają nie tylko rozumienie świata, ale także międzyludzkie porozumiewanie się w nim. W tej pracy podejmujemy problematykę porozumiewania się i budowania interpersonalnych więzi w ramach przestrzeni publicznej, która wyrasta z przestrzeni prywatnej, a nawet współgra z nią, harmonijnie ją dopełniając – mimo iż spełnia zupełnie inne ludzkie potrzeby. „Przestrzeń prywatna” to zwykle bliskie, niesformalizowane relacje (interakcje), zachodzące m.in. w obrębie grup przyjacielskich, sąsiedzkich czy hobbystycznych. Związana jest ona także z interakcjami zachodzącymi na poziomie życia rodziny. To właśnie komunikacja w przestrzeni prywatnej w największym stopniu tworzy poczucie szczęścia, sprzyja budowaniu jednostkowej tożsamości, bywa źródłem naszej witalności i energii życiowej. Natomiast pod pojęciem „przestrzeń publiczna” kryje się, jak twierdzi Jerzy Szacki, „sfera pośrednia między życiem prywatnym i państwowym, do której jednostki wkraczają jako osoby prywatne, nie po to jednak, by utrwalać swoje odosobnienie, lecz po to, by je przezwyciężać bez stawania się trybami machiny państwowej. W grę nie wchodzi przeto ani prywatność, by tak rzec czysta, ani upublicznienie tożsame z upaństwowieniem” [J. Szacki]. Na tak rozumianą przestrzeń publiczną składają się m.in. wszelkiego rodzaju instytucje kulturalne i oświatowe, wspólnoty, organizacje i stowarzyszenia nakierowane na realizacje wspólnych dążeń i zamysłów o charakterze regionalnym, branżowym, artystycznym, edukacyjnym, naukowym, sportowym, organizacje pożytku publicznego, a także związki wyznaniowe i kościoły. Pojęcie to jest mocno związane z terminem „spo- łeczeństwo obywatelskie”, które – ponownie za Szackim – można definiować jako przestrzeń społeczną, w której spełniony jest pewnego rodzaju kult aktywności spontanicznej, „nie planowanej i nie kierowanej”, ale utrzymanej w ściśle określonych granicach wyznaczonych przez prawo i dobre obyczaje. Z drugiej jednak strony to przestrzeń, którą wyróżnia uznanie indywidualizmu i pluralizmu za wartości zasługujące na ochronę i prawnie określoną gwarancję. Wspomniany „kult aktywności” to aktualizacja postulatu uczestnictwa – uczestnictwo powinno być świadome, dobrowolne, otwarte, winno mieć również charakter publiczny. W prezentowanej książce kluczową rolę odgrywa pytanie o charakter międzyosobowych relacji (interakcji) dominujących w definiowanej przestrzeni publicznej. Są to także pytania o sposoby niwelowania napięcia między realizacją interesów i celów grupowych (wspólnotowych) a spełnianiem zamierzeń i interesów jednostkowych (indywidualnych). U ich podłoża leży inna jeszcze, bardziej elementarna kwestia: pytanie o znaczenie komunikacji interpersonalnej, międzyosobowego porozumiewania się w różnych formach aktywności w ramach przestrzeni publicznej. Tę ostatnią kwestię należy podkreślić, gdyż zajmuje ona pozycję wyróżnioną. Szukanie odpowiedzi na szereg rodzących się pytań w obrębie tematu, wyznacza sposoby konstruowania tożsamości jednostkowej działających podmiotów, dookreśla możliwości rozumienia otaczającego nas świata społecznego, sprzyja zadomowieniu się w nim, a wreszcie może przyczynić się do negacji poczucia samotności i odosobnienia. Dzisiaj, w obliczu dominacji nowych technologii, prowadzących do społecznej izolacji i poczucia nieśmiałości i osamotnienia, problem ten jest szczególnie aktualny. Bo właśnie przestrzeń publiczna, stanowiąca połączenie roztropnej aktywności obywateli z budującą więź interpersonalną komunikacją, może stanowić skuteczne podważenie formuły Francisa Clifforda, złowrogo głoszącej, że „wszyscy ludzie są dzisiaj samotni”. Autorzy szkiców i artykułów zamieszczonych w zbiorze uniknęli jednoznaczno- ści kategoryzacyjnej – pojęcia będące przedmiotem opisu wymykają się bowiem ostatecznemu dookreśleniu, a wymagają omówienia. Niewątpliwym sukcesem – trzeba to powiedzieć – jest sam fakt-próba podjęcia problemu interakcji międzyludzkich w procesach komunikacji prywatnej i publicznej. Dzięki przybliżeniu pojęć czy zagadnień zyskujemy szansę pełniejszego rozumienia rzeczywistości społecznej. Mamy nadzieję, że do „próby” tej skłonimy także Czytelnik

DO EMOTIONAL RESPONSES TO DATA VISUALISATION MOBILISE PEOPLE TO ACT? A CASE STUDY OF CLIMATE CHANGE VISUALISATIONS IN DIFFERENT NATIONAL CONTEXTS

This paper offers original insights into social media audiences’ emotional responses to data visualisations about climate change and how these responses play a role in mobilising participation in different national and geographical contexts. Understanding the role emotions play in engagements with graphic representations of data is important, because there is an increased circulation of data through visual representations in everyday life, and because emotions are vital components for making sense of data and for eliciting engagement. Despite this, sociological research has yet to explore emotional experiences of datavis and where they can lead. This paper uses a comparative mixed qualitative methods approach, incorporating semiotic analysis of thirteen datavis about climate change, nine semi-structured interviews with ten data visualisation professionals from six organisations who design, commission and/or disseminate data visualisations about climate change, thirty-four semi-structured interviews and thirteen follow-up interviews with diverse audience participants from the United Kingdom and Poland who responded to these data visualisations on social media. The paper argues that datavis can be seen as what I have called an ‘emotional repository’ of dynamic and complex emotional experiences. It can trigger multiple, simultaneous, and often contradictory emotions, relating mainly to the data that is the subject of the visualisation or aesthetic form. These emotions play an important role in mobilising audiences to participate in datafied democracies, more often on an individual and daily level, and less frequently on a collective and public scale. However, they do so in different ways, depending on geographical context and demographic characteristics

Classification of Thyroid Tumors Based on Mass Spectrometry Imaging of Tissue Microarrays; a Single-Pixel Approach

The primary diagnosis of thyroid tumors based on histopathological patterns can be ambiguous in some cases, so proper classification of thyroid diseases might be improved if molecular biomarkers support cytological and histological assessment. In this work, tissue microarrays representative for major types of thyroid malignancies—papillary thyroid cancer (classical and follicular variant), follicular thyroid cancer, anaplastic thyroid cancer, and medullary thyroid cancer—and benign thyroid follicular adenoma and normal thyroid were analyzed by mass spectrometry imaging (MSI), and then different computation approaches were implemented to test the suitability of the registered profiles of tryptic peptides for tumor classification. Molecular similarity among all seven types of thyroid specimens was estimated, and multicomponent classifiers were built for sample classification using individual MSI spectra that corresponded to small clusters of cells. Moreover, MSI components showing the most significant differences in abundance between the compared types of tissues detected and their putative identity were established by annotation with fragments of proteins identified by liquid chromatography-tandem mass spectrometry in corresponding tissue lysates. In general, high accuracy of sample classification was associated with low inter-tissue similarity index and a high number of components with significant differences in abundance between the tissues. Particularly, high molecular similarity was noted between three types of tumors with follicular morphology (adenoma, follicular cancer, and follicular variant of papillary cancer), whose differentiation represented the major classification problem in our dataset. However, low level of the intra-tissue heterogeneity increased the accuracy of classification despite high inter-tissue similarity (which was exemplified by normal thyroid and benign adenoma). We compared classifiers based on all detected MSI components (n = 1536) and the subset of the most abundant components (n = 147). Despite relatively higher contribution of components with significantly different abundance and lower overall inter-tissue similarity in the latter case, the precision of classification was generally higher using all MSI components. Moreover, the classification model based on individual spectra (a single-pixel approach) outperformed the model based on mean spectra of tissue cores. Our result confirmed the high feasibility of MSI-based approaches to multi-class detection of cancer types and proved the good performance of sample classification based on individual spectra (molecular image pixels) that overcame problems related to small amounts of heterogeneous material, which limit the applicability of classical proteomics