7 research outputs found

    El exilio europeo del nacionalismo gallego a partir de 1939. Francia y la figura de Xohán Xosé Plá

    No full text
    The presence of the Galician Republicans in Europe, following the flight of the Democrats who avoided falling into the hands of the putschists from July 1936, was accentuated in the spring of 1939 after the victory of the fascists commanded by Francisco Franco. Even though the presence of Galician sovereignists was weak compared to the whole of Galician exile, whose main nucleus was in South America, it is true that it has a great qualitative interest if we consider its activity. The final victory of the army raised against the republican legality provoked the reception of the Democrats on the European continent; Democrats who would have had the same fate as thousands of republicans and republicans who had been murdered or, at best, imprisoned if they had not been able to flee the Spanish state. Among these exiles, there were frames of Galician sovereignty who had an influence in various sectors of exile, not exclusively Galician nationalism. It is in this context that the figure, very little studied, emerges of the galicianist established in the South of France, Xohán Xosé Plá Fernández (1906-?)

    Nacionalismo galego. Desarticulación, resistencia e rearticulación (1936-1975)

    Get PDF
    [glg] O obxectivo da presente Tese de Doutoramento é debullar o desenvolvemento das distintas etapas do nacionalismo galego entre o golpe militar reaccionario de xullo do 1936, e a súa antesala republicana, até a creación dunha nova plataforma política patriótica galega no propio país: a Asemblea Nacional-Popular Galega (AN-PG). Un período de catro décadas no que distinguimos tres tempos no referido ao tecido patriótico na Galiza e alén mar: un primeiro de desarticulación, un outro de resistencia e un final de rearticulación político-organizativa. Este último desenvolverase na última década, a partir do 1963 co efímero Consello da Mocidade, cristalizando o cambio de ciclo na AN-PG, nacida clandestinamente no ano 1975, inmediatamente antes da morte do dictador Francisco Franco Baamonde (1892-1975). Nesta liña, pretendemos dar luz á resposta que o nacionalismo galego desenvolvería diante da queda republicana; afondando, aliás, no longo exilio que se abriría tras a vitoria fascista. Albíscanse, neste senso, os programas e proxectos que substentaron o axir galeguista alén e aquén mar, seguindo para aquela realidade a figura central e común denominador representado por Daniel Rodríguez Castelao (1886-1950), así como para este a reconstrución do movemento nacionalista na clandestinidade franquista, con Ramón Piñeiro (1915-1990) como activo destacado, dunha banda, e a creación da Unión do Povo Galego (UPG), doutra, como maior referencia dos novos tempos a partir do ano 1964.[eng] This PhD Dissertation focuses on the phases of the development of Galician Nationalism, from the right wing coup d’etat of 1936 and the republican years that preceded it, to the creation of a new patriotic political platform in Galicia, the Asemblea Nacional-Popular Galega (AN-PG). In this four-decade period three basic moments can be established: desarticulation; resistance, and rearticulation in administrative and political terms. The last phase takes place in the last decade, which starts in 1963 with the short-lived Consello da Mocidade and ends with the clandestine birth of the AN-PG in 1975, just before the death of the dictator, Francisco Franco Bahamonde (1892-1975). Within this framework, we intend to throw light on the response of Galician Nationalism to the defeat of the II Republic, focusing on the long exile that followed the fascist victory. There were programs and projects which sustained nationalist dynamism both at home and overseas. Daniel Rodríguez Castelao (1886-1950) acted as a central and cohesive force in exile. Regarding the clandestine reconstruction of the nationalist movement in Galicia under Franco’s regime, we need to consider, one the one hand, Ramón Piñeiro López (1915-1990) and, on the other, the creation of the Unión do Pobo Galego (UPG) as the major organizational reference in this new time from the year 1964.[spa] El objetivo de la presente Tesis de Doctorado es desgranar el desarrollo de las distintas etapas del nacionalismo gallego, entre el golpe militar reaccionario de julio del 1936 hasta la creación de una nueva plataforma política patriótica, la Asemblea Nacional-Popular Galega en el 1975 (y a partir de aquellas de otras realidades organizativas, caso del Bloque Nacional-Popular Galego en el 1977), inmediatamente antes de desaparecer la figura central de la dictadura que se abría paso a partir de aquel movimiento sedicioso: el general Francisco Franco Baamonde (1892-1975). En esta línea, pretendemos poner luz a la respuesta que el nacionalismo gallego daría frente al derrumbamiento republicano, averiguando su realidad en el largo exilio desarrollado a partir de la victoria totalitarista, vislumbrando el programa y proyecto que sustentaría la actuación galleguista en el exilio, con la figura central de Daniel Rodríguez Castelao (1886-1950) a su cabeza, y la reconstrucción del movimiento nacionalista en la clandestinidad franquista, y primero post-franquismo, en Galiza con la figura central de Ramón Piñeiro López (1915-1990), por una parte, y la creación de la Unión do Povo Galego (UPG), por otra, como referencia organizativa central desde el año 1964.[cat] L'objectiu de la present Tesi de Doctorat és esmicolar el desenvolupament de les diferents etapes del nacionalisme gallec, entre el cop militar reaccionari de juliol del 1936 fins a la creació d'una nova plataforma política patriòtica, la Asemblea Nacional-Popular Galega l'any 1975 (i del Bloque Nacional-Popular Galego en el 1977), una vegada desapareguda la figura central de la dictadura que s'obria pas a partir del moviment sediciós: el general Francisco Franco Baamonde (1892-1975). En aquesta línia, pretenem posar llum a la resposta que el nacionalisme gallec donarà a la caiguda republicana, esbrinant en el llarg exili que s'obriria després de la victòria feixista. Albirant el programa i projecte que sustentarà l'obrar galleguista amb la figura central de Daniel Rodríguez Castelao (1886-1950) al seu cap en el exili, i la reconstrucció del moviment nacionalista en la clandestinitat franquista i primer post-franquisme en Galiza, amb Ramón Piñeiro (1915-1990) com a actiu destacat, d'una banda, i la creació de la Unión do Povo Galego (UPG), d'altra banda, com a major referència del nou temps, a partir de l'any 1964

    El profesorado en formación ante los problemas del mundo contemporáneo : La cuestión siria

    Get PDF

    22 Trabajos forzados en el franquismo o la pena como negocio. El caso de “Ponte Mourulle” (1942-1945)

    No full text
    A partir del 18 de julio de 1936 la II República española vería como un Golpe de Estado intentaría derrocar el gobierno legítimo encabezado por Manuel Azaña. Tres años después, en abril de 1939, se iniciaría una dictadura militar capitaneada por el general Francisco Franco. En el marco de ésta, y continuando una dinámica represiva contra toda resistencia democrática, miles de republicanos llenarían las cárceles de España, así como previamente, junto a campos de prisioneros improvisados. Entre los modos de reclusión cabe destacar cientos de campos de trabajos forzados, batallones de trabajadores y colonias penitenciarias, donde serían ubicados miles de presos republicanos, de diversa procedencia (social, política, laboral…), que serían empleados como obreros a coste, prácticamente, cero. Las penas impuestas, entre tanto, irían rebajándose, en algunos casos, en base a los años de ‘servicio’ al Estado franquista a partir de dichos trabajos forzados. Puentes, carreteras, aeropuertos…, serían construidos por estos presos republicanos. Uno de estos espacios de trabajos forzados, sin estudiar hasta la fecha, es el de “Ponte Mourulle”; en el que centramos esta investigación, cruzando fuente oral y documental. As of July 18, 1936 the Second Spanish Republic would see how a coup d’état would attempt to overthrow the legitimate government led by Manuel Azaña. Three years later, in April 1939, a military dictatorship led by General Francisco Franco would begin. Within the framework of this, and continuing a repressive dynamic against all democratic resistance, thousands of Republicans would fill the prisons of Spain, as well as previously, together with improvised prison camps. Among the detention methods include hundreds of forced labor camps, battalions of workers and penitentiary colonies, where they would be located thousands of Republican prisoners, of diverse origin (social, political, labor...), which would be employed as workers at cost, practically, zero. The penalties imposed, meanwhile, would be lowered, in some cases, based on the years of ‘service’ to the Francoist state from said forced labor. Bridges, roads, airports..., would be built by these republican prisoners. One of these forced labor spaces, without studying to date, is “Ponte Mourulle”; in which we focus this research, crossing oral and documentary source

    Mobilitzacions socials i esquerra radical : Actes del II Congrés Les altres protagonistes de la Transició Barcelona, 11 a 13 d'octubre de 2019

    Get PDF
    corecore