Positieve verplichting art. 8 EVRM & burenruzies

Het college van burgemeester en wethouders veronachtzaamt de positieve verplichting uit art. 8 EVRM niet. Het college van b&w heeft namelijk handhavend opgetreden tegen de houtwal die het vrije uitzicht belemmert. Door de afgedwongen snoeiwerkzaamheden wordt het vrije uitzicht van appellanten niet langer belemmerd, althans niet in zodanige mate dat een inmenging van het grondrecht uit art. 8 EVRM plaatsvindt

Nadeelcompensatie, schadevergoeding, égalitébeginsel, normaal maatschappelijk risico, normaal ondernemersrisico, Handleiding nadeelcompensatie bij schade door infrastructurele maatregelen

Op 18 november 2020 deed de Afdeling uitspraak in drie zaken waarin ondernemers nadeelcompensatie verzochten van het college van B&W van Katwijk wegens omzetschade door kustversterkingswerkzaamheden en de bouw van een parkeergarage. J.H.M. Huijts laat zien dat hieruit belangrijke nieuwe lessen kunnen worden getrokken met betrekking tot de afbakening van het normaal maatschappelijk risico bij tijdelijke omzetschade door infrastructurele werkzaamheden.Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van StateO&A 2021/22The Legitimacy and Effectiveness of Law & Governance in a World of Multilevel Jurisdiction

Modern management in een kleine gemeente

Abcoude, een dorp met ongeveer 8.000 inwoners onder de rook van Amsterdam. Van oorsprong agrarisch, tegenwoordig vormen forensen er de meerderheid. Het is een welvarende gemeente, met zeer weinig werkloosheid en een hoog voorzieningenniveau: een sportcomplex met voetbal-en hockeyvelden, een sporthal, een zwembad en een full-time logopediste voor de zes lagere scholen. Maar dit dorp zonder problemen verslikte zich rond Kerstmis in de oliebollen: het college van B & W lanceerde een bezuinigingsplan. Vlak voor Kerstmis gleed bij de raadsleden ( 5 CDA, 3 VVD, 3 D'66 en 2 PvdA) de begroting voor 1991 in de bus, met daaraan een beleidsplan gekoppeld: een begroting voor vier jaar van financiën, activiteiten en manuren. Een noviteit

Bestuur openbaar onderwijs: over 'afstand' en 'identiteit'

Het bestuur van het openbaar onderwijs kan door gemeenten op meerdere manieren op afstand worden gezet, maar bij welke bestuurlijke afstand is de identiteit van het openbaar onderwijs nu het meest gebaat? Deze vraag staat in dit artikel centraal. Het politieke klimaat eind jaren tachtig, begin jaren negentig in de vorige eeuw leidde tot een overheid die zich terugtrok op haar kerntaken en die andere actoren uitnodigde actief deel te nemen aan de vormgeving van de samenleving. Deze ontwikkeling raakte ook het onderwijs. Autonomievergroting, beleidsvrijheid en marktwerking deden hun intrede in de tot dusver sterk centraal geregisseerde onderwijssector. De nieuwe besturingsfilosofie zou de positie van zowel gemeente- als schoolbesturen aanzienlijk veranderen. Zo blijkt uit divers onderzoek1, dat steeds meer gemeenten sinds het verschijnen van de ‘brief (en geen nota)’ van de toenmalige staatssecretaris Wallage van 9 november 1992 zijn gaan overwegen de schoolbestuurlijke taken af te stoten

C-826/18, Stichting Varkens in Nood and others v College van burgemeester en wethouders van de gemeente Echt-Susteren (Judgment of 14 January 2021) – Case Note

Stichting Varkens in Nood shows that EU law can have farreaching consequences for national administrative procedural law. With this judgment, a new element has been added to the patchwork of access to justice. Most striking, however, is the CJEU’s interpretation of the scope of the participatory rights granted by Article 6(7) of the Aarhus Convention. Stichting Varkens in Nood makes it clear that the Member States may restrict participatory rights to the ‘public concerned’ (which includes NGOs) for decisions covered by Article 6 of the Aarhus Convention. If they do, under Article 9(2) of the Aarhus Convention, they are not allowed to make access of the public concerned to justice dependent on their participation in the decision-making procedure. However, if, in environmental matters, Member State offer participatory rights to others using Article 3(5) of the Aarhus Convention, they will also have to offer them some form of access to justice. The CJEU derives this from Article 9(3) of the Aarhus Convention. The scope of that right is not entirely clear from Stichting Varkens in Nood. It is possible that in legal proceedings such persons may only complain about the violation of their participatory rights. What is clear is that the Member States may make the right of access to justice for such persons dependent on their participation in the decision-making procedure

De Nederlandse gemeenten : 75 jaar recht en praktijk

Item does not contain fulltex