IgA antiphospholipid antibodies and anti-domain 1 of beta 2 glycoprotein 1 antibodies are associated with livedo reticularis and heart valve disease in antiphospholipid syndrome

Background. Antiphospholipid syndrome (APS) is an autoimmune disease associated with venous or arterial thrombosis and pregnancy loss, but also infrequently with non-criteria APS manifestations such as thrombocytopenia, livedo reticularis and heart valve disease. The occurrence of antiphospholipid antibodies is necessary to diagnose APS and includes the presence of lupus anticoagulant and anticardiolipin as well as anti-β2-glycoprotein I antibodies, both in IgM and/or IgG isotype. Objectives. The aim of this study was to evaluate the associations between antiphospholipid antibodies including IgA isotype and IgG anti-domain I of β2-glycoprotein I (β-2GPI-D1) and non-criteria-related manifestations of APS. Material and Methods. Thirty-three consecutive APS patients (26 women, 7 men, aged 44.1 ± 15 years), including 23 (69.7%) subjects with primary APS, were enrolled. Together with standard antiphospholipid antibodies, IgA anticardiolipin, IgA anti-β2-glycoprotein I and IgG anti-β-2GPI-D1 antibodies in serum samples were evaluated by chemiluminescence using the QUANTA Flash® System. Results. Livedo reticularis (n = 8, 24.2%) was associated with increased levels of IgG anti-β-2GPI-D1 (p = 0.005), IgA anticardiolipin (p = 0.001) and IgA anti-β2-glycoprotein I (p = 0.002) antibodies. Heart valve disease (n = 9, 27.3%) was observed in patients with higher IgG anti-β-2GPI-D1 (p = 0.01). The associations of HVD with increased levels of IgA aCL and IgA anti-β-2GPI tended to be significant (p = 0.07). None of antiphospholipid antibodies showed association with thrombocytopenia (n = 6, 18.2%). Conclusions. Our study suggests that increased IgA antiphospholipid antibodies and IgG anti-β-2GPI-D1 antibodies may be involved in the development of livedo reticularis and heart valve disease in APS patients

Znaczenie polimorfizmu "IL28B" w odpowiedzi na leczenie interferonem pegylowanym α i rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby wywołanego genotypem 1b HCV

Wstęp: Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu C (PZW-C) pegylowanym interferonem α (Peg-IFN) z ryba wiryną powoduje tzw. trwałą odpowiedź wirusologiczną (sustained virological response - SVR) u blisko 50% chorych. Odpowiedź ta ściśle zależy od HCV i czynników genetycznych chorego. Wykazano, że polimorfizm genu IL28B wiąże się z eradykacją wirusa i SVR. Cel: Zbadanie, czy wyniki leczenia PZW-C u chorych z regionu Polski Południowej zależą od wariantów genetycznych IL28B, a polimorfizm może być czynnikiem predykcyjnym SVR. Materiał i metody: Sto czterdzieści dwie osoby z PZW-C spowodowanym genotypem 1b HCV leczono standardowo PegIFN z rybawiryną przez 48 tygodni. Polimorfizmy rs12979860 IL28B (C/T) badano metodą PCR-RFLP. HCV-RNA i aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT) w surowicy mierzono przed leczeniem i po 12, 48 i 72 tygodniach terapii. Wyniki: Wiremia HCV-RNA przed terapią i po 12-tygodniowym leczeniu była wyższa u chorych z genotypem T/C i T/T. Trwałą odpowiedź wirusologiczną osiągnęło istotnie więcej chorych z genotypem C/C (71,1%) w porównaniu z 41,4% z genotypem T/C i 23,5% T/T. Chorzy z genotypem C/C lepiej reagowali na leczenie w porównaniu z osobami z genotypami T/C i T/T, osiągali wyższe wskaźniki odpowiedzi wczesnej (12 tygodni), na koniec leczenia (48 tygodni) i SVR. Aktywność ALT nie różniła się istotnie podczas terapii pomiędzy grupami. Tolerancja leczenia była podobna i nie zależała od genotypów C/C, T/C i T/T. Wnioski: Wyniki badania potwierdziły zależność odpowiedzi na standardowe leczenie PZW-C spowodowanego genotypem 1b HCV od predyspozycji genetycznej chorego, jednak w przeciwieństwie do niektórych doniesień złe rokowanie obserwowano u homozygot T/T IL28B.Introduction: Treatment of chronic hepatitis C (CH-C) with peginterferon α (Peg-IFN) and ribavirin leads to a sustained virological response (SVR) in 50% of patients and depends on HCV and host factors. Polymorphism of the IL28B gene is associated with eradication of HCV and SVR. Aim: The objective of this study was to examine patients from the region of southern Poland and determine whether CH-C therapy depends on the genetic variants of IL28B and whether this polymorphism may predict SVR. Material and methods: One hundred forty-two patients with CH-C and the genotype 1b HCV were treated with PegIFN and ribavirin for 48 weeks. IL28B rs12979860 polymorphisms (C/T) were tested by PCR-RFLP. The HCV-RNA and alanine aminotransferase (ALT) levels were measured before treatment and after 12, 48 and 72 weeks. Results: Viral load before and after 12 weeks of therapy was higher in the genotypes T/C and T/T than in C/C. 71.1% of patients with the genotype C/C achieved SVR vs. 41.4% with the genotype T/C and 23.5% with T/T. Patients with the genotype C/C responded better to treatment as compared to subjects with the genotypes T/C and T/T, and achieved better early response (12 weeks), at the end of treatment (48 weeks) and SVR. Alanine aminotransferase activity was similar among the groups. Tolerance of therapy was similar and independent of the genotypes. Conclusions: The study confirmed the dependence of response to standard treatment of CH-C caused by the genotype 1b HCV on the patient's genetic predisposition. In contrast to some other reports, poor prognosis was observed in T/T homozygotes of IL28B

Opioid-like peptides and ghrelin mitigation of bariatric results depends on obesity level

Introduction: Bariatric surgery, as the only effective treatment of obesity, has strong effects on the metabolism, and nervous and endocrine systems. Thus, based on the different opinions about the efficaciousness of morbid obesity treatments, the aim of the present study was to estimate the association of serum ghrelin and Met-enkephalin (native, five amino acids and cryptic, precursor of enkephalin) concentrations with body mass index (BMI) value in bariatric patients within 30 postoperative days. Material and methods: The study was performed on 38 female patients divided into two groups: I — BMI lower than 40 kg/m2 (n = 18) and II — BMI higher than 40 kg/m2 (n = 20). Blood was taken before (–24 h), and 72 h and 30 days after the sleeve gastrectomy. Routine haematological, anthropometric, and metabolic parameters as well as thyroid-stimulating hormone (TSH), ghrelin, and Met-enkephalin values were measured in all patients. Results: There were statistically significant differences between the two groups before the surgery in terms of TSH, both forms of Metenkephalin, triglycerides concentrations, and activity of alanine transaminase (ALT), gamma glutamyltransferase (GGTP), and C-reactive protein (CRP). After 72 h, the serum levels of cryptic Met-enkephalin and CRP, and activity of enzymes varied between the two groups of patients. Thirty days after the surgery, some metabolic and immune parameters were still different in both female groups in favour of patients with lover BMI. However, significant differences were noticed in the levels of ghrelin (increase), and native (decrease) and cryptic Met-enkephalins (increase). Conclusions: The activity of endogenous peptides in bariatric patients is connected with the degree of obesity. Ghrelin level increases are negatively correlated with native Met-enkephalin changes shortly after bariatric surgery. The interplay of ghrelin and opioids might be considered as a predictor of postoperative weight loss success.

Adrenomedullin in Hypertension and Other Diseases of Cardiovascular System

Adrenomedullina (ADM) jest białkiem składającym się z 52 aminokwasów, odkrytym przez Kitamurę i wsp. w 1993 r. w komórkach guza chromochłonnego nadnerczy. Wykazuje podobieństwo do peptydu związanego z genem kalcytoniny - CGRP (calcitonine gene related peptide) - oraz do amyliny, posiadających strukturę pierścieniową i resztę amidową na końcu karboksylowym. Największą ekspresję stwierdzono w komórkach śródbłonka i mięśni gładkich naczyń. Wykazano, że w warunkach fizjologicznych stężenie ADM w osoczu u ludzi mieści się w szerokim zakresie 1-10 pmol/l i w większości badań nie przekracza wartości 2-3,5 pmol/l. Dzięki badaniom eksperymentalnym oraz klinicznym poznano wiele czynników wpływających na syntezę i sekrecję ADM. Działając na komórki mięśni gładkich, ADM powoduje gromadzenie w nich cAMP. Badania wykazują, że efekty biologiczne wywierane przez ADM mogą również zależeć od tlenku azotu (NO). Najlepiej poznanym receptorem dla ADM jest receptor o budowie podobnej do receptora kalcytoniny - CRLR (calcitonin receptor like receptor). Adrenomedullina wywiera silne i długotrwałe działanie hipotensyjne oraz wywołuje silny efekt diuretyczny i natriuretyczny. W warunkach patologicznych stężenie adrenomedulliny jest podwyższone po zawale i w niewydolności serca, w chorobach nerek, nadciśnieniu pierwotnym oraz u chorych z pierwotnym hiperaldosteronizmem.Adrenomedullin was originally isolated from pheochromocytoma cells, but it is also produced and secreted by cardiovascular system, including heart, lung, aorta, vascular smooth muscle cells and endothelial cells. It is a potent vasodilator peptide consisting of 52 amino acids and it belongs to the calcitonin gene-related peptide (CGRP) superfamily. ADM receptors have always been closely associated with receptors for the related peptide CGRP, but there are receptors with higher affinity for ADM than CGRP. ADM have been shown to elevate cAMP levels in various tissue and cells. Moreover, it has also been shown that ADM dilates regional vascular bed not only in cAMP-dependent mechanism but also an NO/cGMP mechanism may be involved in. Plasma ADM levels are typically in the lower picomolar range in normal humans, and there are many factors that increase its levels. The role of ADM in the cardiovascular and endocrine regulation hasn’t been fully elucidated yet. It is clear, however, that exogenous ADM has powerful vasodilator and natriuretic actions. ADM levels are increased in patients with hypertension, renal disease and heart failure in proportion to the clinical severity of these disorders. Moreover, it has been reported that ADM may play a role in the pathogenesis of essential and secondary hypertension characterized by excessive catecholamine and aldosterone secretion

Applying Experts Methods in the Selection Procedures of Foresight Development Programs

Foresight method is gaining support around the world as a powerful tool that creates common views on future development strategies. It is characterized by a unique feature, which is the maximum participation of stakeholders and experts. The paper presents examples of the results of research carried out based upon the expert methods of foresight procedures. Special attention was paid to different methods of identification and involvement of experts in implementing the projects. The methodology of foresight projects was brought closer, with particular emphasis on those methods which are based on expert knowledge - such as the Delphi technique, panel discussion, brainstorming, STEEP and SWOT analysis methods, public consultation and the scenarios formulation. The result of foresight exploration based on knowledge of experts is the formation of a wide vision of the future development of economy and technology, which helps to make decisions on an effective, long-term strategy of the government, enterprises and scientific institutions

Dyskusja redakcyjna. Polityka senioralna w Polsce

Polish abstract: Poniższa dyskusja odbyła się we wrześniu 2018 w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Skupiła zarówno badaczy problematyki polityki senioralnej, ekspertów, analityków. Dyskusję moderował i zaplanował Andrzej Klimczuk, związany z SGH, natomiast zaproszenie do dyskusji przyjęli: Barbara Szatur-Jaworska, polityk społeczny i gerontolog z Uniwersytetu Warszawskiego, Paweł Kubicki, ekonomista, SGH, Marek Niezabitowski, socjolog z Politechniki Śląskiej, Ryszard Majer, polityk społeczny, Agnieszka Cieśla, architektka i urbanistka, Politechnika Warszawska, Marzena Rudnicka, fundatorka oraz prezeska Krajowego Instytutu Gospodarki Senioralnej (biogramy na końcu debaty). Paneliści podczas dyskusji analizowali następujące zagadnienia: I. początki polityki senioralnej, jej definiowanie, dokumenty strategiczne państwa, II. rola samorządów w animowaniu działań w obrębie polityki senioralnej oraz organizacji pozarządowych, III. powstanie i rola ustawy o seniorach, IV. zróżnicowanie środowiska osób w wieku senioralnym, V. działania w innych krajach w obrębie polityki senioralnej, VI. zmiany w świadomości społecznej, ewolucja postaw wobec osób starszych, starości, starzenia się, VII. rynek produktów i usług dla seniorów, VIII. aktywność seniorów, formalna i nieformalna, infrastruktura aktywności, IX. mieszkalnictwo dla osób starszych i starzejącej się ludności X. rola państwa i samorządu w polityce senioralnej, dialog z władzą, partnerstwo publiczno-prywatne, XI. wyzwania i kierunki rozwoju polityki senioralnej, XII. deficyt usług opiekuńczych XIII. polityka senioralna i emerytalna, XIV. konwergencja i dywergencja w polityce senioralnej. English abstract: The following discussion took place in September 2018 at the Warsaw School of Economics. It focused on both senior politics, experts, and analysts. The discussion was moderated and planned by Andrzej Klimczuk, associated with the Warsaw School of Economics, and invited to the discussion: Barbara Szatur-Jaworska, social politician and gerontologist from the University of Warsaw, Paweł Kubicki, economist, Warsaw School of Economics, Marek Niezabitowski, sociologist from the Silesian University of Technology, Ryszard Majer, social politician , Agnieszka Cieśla, architect and urban planner, Warsaw University of Technology, Marzena Rudnicka, founder and president of the National Institute of Senior Management (biographical notes at the end of the debate). Panelists during the discussion analyzed the following issues: I. Beginnings of the senior policy, its definition, strategic documents of the state, II. The role of local governments in animating activities within the framework of senior policy and non-governmental organizations, III. Creation and role of the law on seniors, IV. Diversification of the environment of seniors, V. Activities in other countries within the framework of the senior policy, VI. Changes in social awareness, the evolution of attitudes towards older people, old age, ageing, VII. The market for products and services for seniors, VIII. Seniors' activity, formal and informal, activity infrastructure, IX. Housing for older people and ageing population X. The role of the state and self-government in the senior policy, dialogue with the authorities, public-private partnership, XI. Challenges and directions of development of the senior policy, XII. The deficit of care services, XIII. Senior and pension policy, XIV. Convergence and divergence in the senior policy

Dyskusja redakcyjna: Polityka senioralna w Polsce

The following discussion took place in September 2018 at the Warsaw School of Economics. It focused on both senior politics, experts, and analysts. The discussion was moderated and planned by Andrzej Klimczuk, associated with the Warsaw School of Economics, and invited to the discussion: Barbara Szatur-Jaworska, social politician and gerontologist from the University of Warsaw, Paweł Kubicki, economist, Warsaw School of Economics, Marek Niezabitowski, sociologist from the Silesian University of Technology, Ryszard Majer, social politician , Agnieszka Cieśla, architect and urban planner, Warsaw University of Technology, Marzena Rudnicka, founder and president of the National Institute of Senior Management (biographical notes at the end of the debate). Panelists during the discussion analyzed the following issues: I. Beginnings of the senior policy, its definition, strategic documents of the state, II. The role of local governments in animating activities within the framework of senior policy and non-governmental organizations, III. Creation and role of the law on seniors, IV. Diversification of the environment of seniors, V. Activities in other countries within the framework of the senior policy, VI. Changes in social awareness, the evolution of attitudes towards older people, old age, ageing, VII. The market for products and services for seniors, VIII. Seniors' activity, formal and informal, activity infrastructure, IX. Housing for older people and ageing population X. The role of the state and self-government in the senior policy, dialogue with the authorities, public-private partnership, XI. Challenges and directions of development of the senior policy, XII. The deficit of care services, XIII. Senior and pension policy, XIV. Convergence and divergence in the senior policy.Poniższa dyskusja odbyła się we wrześniu 2018 w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Skupiła zarówno badaczy problematyki polityki senioralnej, ekspertów, analityków. Dyskusję moderował i zaplanował Andrzej Klimczuk, związany z SGH, natomiast zaproszenie do dyskusji przyjęli: Barbara Szatur-Jaworska, polityk społeczny i gerontolog z Uniwersytetu Warszawskiego, Paweł Kubicki, ekonomista, SGH, Marek Niezabitowski, socjolog z Politechniki Śląskiej, Ryszard Majer, polityk społeczny, Agnieszka Cieśla, architektka i urbanistka, Politechnika Warszawska, Marzena Rudnicka, fundatorka oraz prezeska Krajowego Instytutu Gospodarki Senioralnej (biogramy na końcu debaty). Paneliści podczas dyskusji analizowali następujące zagadnienia: I. początki polityki senioralnej, jej definiowanie, dokumenty strategiczne państwa, II. rola samorządów w animowaniu działań w obrębie polityki senioralnej oraz organizacji pozarządowych, III. powstanie i rola ustawy o seniorach, IV. zróżnicowanie środowiska osób w wieku senioralnym, V. działania w innych krajach w obrębie polityki senioralnej, VI. zmiany w świadomości społecznej, ewolucja postaw wobec osób starszych, starości, starzenia się, VII. rynek produktów i usług dla seniorów, VIII. aktywność seniorów, formalna i nieformalna, infrastruktura aktywności, IX. mieszkalnictwo dla osób starszych i starzejącej się ludności X. rola państwa i samorządu w polityce senioralnej, dialog z władzą, partnerstwo publiczno-prywatne, XI. wyzwania i kierunki rozwoju polityki senioralnej, XII. deficyt usług opiekuńczych XIII. polityka senioralna i emerytalna, XIV. konwergencja i dywergencja w polityce senioralnej

Off-pump versus on-pump coronary artery surgery in octogenarians (from the KROK Registry)

BackgroundAccording to the medical literature, both on-pump and off-pump coronary artery surgery is safe and effective in octogenarians.ObjectivesThe aim of our study was to examine the epidemiology, in-hospital outcomes and long-term follow-up results in octogenarians undergoing off-pump and on-pump coronary artery surgery utilizing nationwide registry data.MethodsAll octogenarians (≥ 80 years) enrolled in the Polish National Registry of Cardiac Surgical Procedures (KROK Registry), who underwent isolated coronary surgery between January 2006 and September 2017 were identified. Preoperative data, perioperative complications, hospital mortality and long-term mortality were analyzed. Unadjusted and propensity-matched comparisons were performed between octogenarians undergoing off-pump and on-pump coronary artery bypass surgery.ResultsOctogenarians accounted for 4.1% of the total population undergoing coronary artery surgery in Poland during the analyzed period (n = 152,631) and this percentage is increasing. Among 6,006 analyzed patients, 2,744 (45.7%) were operated on-pump and 3,262 (54.3%) were operated off-pump. Propensity-matched analysis revealed that patients operated on-pump were more often reoperated due to postoperative bleeding and their in-hospital mortality was higher (6.6% vs 4.5%, p = 0.006 and 8.7% vs 5.8%, p = 0.001, respectively). Long-term all-cause mortality was lower among patients operated off-pump (p = 0.013).ConclusionOn the basis of our findings we suggest that off pump technique should be considered as perfectly acceptable in octogenarians

Impact of insomnia on sleep quality and structure in hypertensive patients

Wstęp Celem badania była ocena związku pomiędzy jakością snu a profilem ciśnienia tętniczego u chorych na nadciśnienie tętnicze ze współistniejącą bezsennością lub bez niej. Materiał i metody Badaniem objęto 67 osób (średni wiek 39,8 ± 12,2 lat; 54 mężczyzn, 13 kobiet). Włączone osoby zostały przydzielone do czterech grup: chorzy z nadciśnieniem tętniczym i bezsennością (n = 17), chorzy z nadciśnieniem tętniczym bez bezsenności (n = 16), osoby z prawidłowym ciśnieniem tętniczym i bezsennością (n = 17), osoby z prawidłowym ciśnieniem tętniczym bez bezsenności (n = 17). U wszystkich chorych wykonano jednoczasowo całodobową rejestrację ciśnienia tętniczego oraz badanie polisomnograficzne. Wyniki Nie stwierdzono różnicy w wysokości ciśnienia tętniczego we wszystkich analizowanych okresach pomiędzy chorymi na nadciśnienie tętnicze z bezsennością i bez niej oraz pomiędzy osobami z prawidłowym ciśnieniem tętniczym z bezsennością i bez niej. Nie stwierdzono również różnicy w częstości występowania braku nocnego spadku ciśnienia tętniczego pomiędzy ocenianymi grupami. Wykazano, że chorzy na nadciśnienie tętnicze z bezsennością, w porównaniu do chorych z bezsennością z prawidłowym ciśnieniem tętniczym oraz z osobami bez bezsenności z nadciśnieniem tętniczym i bez niego, charakteryzują się najbardziej wyrażonymi zmianami struktury snu — najniższym wskaźnikiem snu, dłuższym czasem stadium 1. oraz najdłuższym czasem czuwania wtrąconego. W analizie, którą objęto wszystkich chorych włączonych do badania, wykazano związek pomiędzy wielkością obniżenia ciśnienia tętniczego w nocy a latencją snu i długością stadium 3. snu. Wykazano również związek pomiędzy wysokością ciśnienia tętniczego w nocy a czasem czuwania porannego oraz czasem i latencją snu głębokiego. Wnioski Skrócenie i fragmentacja snu oraz krótszy czas trwania snu wolnofalowego, mogą mieć związek z brakiem obniżenia ciśnienia tętniczego w nocy. Niekorzystne zmiany struktury snu były najbardziej wyrażone u chorych na nadciśnienie tętnicze współistniejące z bezsennością.Background It has been postulated that essential hypertensive (EHT) patients with insomnia may be characterized by disturbed sleep structure. The aim of the study was to compare polysomnographic features in EHT patients with and without insomnia, normotensive insomniacs and healthy volunteers. Material and methods 67 subjects (mean age: 39.8 ± 12.2 years; 54 M, 13 F) participated in the study. Patients were divided into 4 groups: patients with EHT and insomnia, patients with EHT without insomnia, patients with insomnia without EHT and subjects without EHT and insomnia. Antihypertensive treatment was discontinued 4 weeks prior to study in the group II. All subjects participated in two-days evaluation that included ambulatory blood pressure measurement and polysomnography (PSG). Results There were no differences in blood pressure levels in all analyzed time periods between patients with hypertension with and without insomnia and between subjects without hypertension with and without insomnia. There were no differences in the frequency of non-dipping patterns between the groups. Patients with hypertension coexisting with insomnia as compared with insomniacs without hypertension and subjects without insomnia with and without hypertension were characterized by most pronounced sleep structure changes: the lowest sleep efficiency index, the longest stage 1 sleep time and by the longest wake after sleep onset time. In the analysis of pooled all subjects data correlations between nocturnal dip and sleep latency time and stage 3 sleep time were found. There were also correlations between nocturnal blood pressure levels and wake time after final awakening and time and latency of deep sleep. Conclusions Sleep shortening and fragmentation as well as shorter slow wave sleep might be related to the lack of nocturnal dip. The most pronounced sleep structure changes were observed in patients with hypertension coexisting with insomnia