Wstęp Celem badania była ocena związku pomiędzy jakością snu a profilem ciśnienia tętniczego u chorych na nadciśnienie tętnicze ze współistniejącą bezsennością lub bez niej. Materiał i metody Badaniem objęto 67 osób (średni wiek 39,8 ± 12,2 lat; 54 mężczyzn, 13 kobiet). Włączone osoby zostały przydzielone do czterech grup: chorzy z nadciśnieniem tętniczym i bezsennością (n = 17), chorzy z nadciśnieniem tętniczym bez bezsenności (n = 16), osoby z prawidłowym ciśnieniem tętniczym i bezsennością (n = 17), osoby z prawidłowym ciśnieniem tętniczym bez bezsenności (n = 17). U wszystkich chorych wykonano jednoczasowo całodobową rejestrację ciśnienia tętniczego oraz badanie polisomnograficzne. Wyniki Nie stwierdzono różnicy w wysokości ciśnienia tętniczego we wszystkich analizowanych okresach pomiędzy chorymi na nadciśnienie tętnicze z bezsennością i bez niej oraz pomiędzy osobami z prawidłowym ciśnieniem tętniczym z bezsennością i bez niej. Nie stwierdzono również różnicy w częstości występowania braku nocnego spadku ciśnienia tętniczego pomiędzy ocenianymi grupami. Wykazano, że chorzy na nadciśnienie tętnicze z bezsennością, w porównaniu do chorych z bezsennością z prawidłowym ciśnieniem tętniczym oraz z osobami bez bezsenności z nadciśnieniem tętniczym i bez niego, charakteryzują się najbardziej wyrażonymi zmianami struktury snu — najniższym wskaźnikiem snu, dłuższym czasem stadium 1. oraz najdłuższym czasem czuwania wtrąconego. W analizie, którą objęto wszystkich chorych włączonych do badania, wykazano związek pomiędzy wielkością obniżenia ciśnienia tętniczego w nocy a latencją snu i długością stadium 3. snu. Wykazano również związek pomiędzy wysokością ciśnienia tętniczego w nocy a czasem czuwania porannego oraz czasem i latencją snu głębokiego. Wnioski Skrócenie i fragmentacja snu oraz krótszy czas trwania snu wolnofalowego, mogą mieć związek z brakiem obniżenia ciśnienia tętniczego w nocy. Niekorzystne zmiany struktury snu były najbardziej wyrażone u chorych na nadciśnienie tętnicze współistniejące z bezsennością.Background It has been postulated that essential hypertensive (EHT) patients with insomnia may be characterized by disturbed sleep structure. The aim of the study was to compare polysomnographic features in EHT patients with and without insomnia, normotensive insomniacs and healthy volunteers. Material and methods 67 subjects (mean age: 39.8 ± 12.2 years; 54 M, 13 F) participated in the study. Patients were divided into 4 groups: patients with EHT and insomnia, patients with EHT without insomnia, patients with insomnia without EHT and subjects without EHT and insomnia. Antihypertensive treatment was discontinued 4 weeks prior to study in the group II. All subjects participated in two-days evaluation that included ambulatory blood pressure measurement and polysomnography (PSG). Results There were no differences in blood pressure levels in all analyzed time periods between patients with hypertension with and without insomnia and between subjects without hypertension with and without insomnia. There were no differences in the frequency of non-dipping patterns between the groups. Patients with hypertension coexisting with insomnia as compared with insomniacs without hypertension and subjects without insomnia with and without hypertension were characterized by most pronounced sleep structure changes: the lowest sleep efficiency index, the longest stage 1 sleep time and by the longest wake after sleep onset time. In the analysis of pooled all subjects data correlations between nocturnal dip and sleep latency time and stage 3 sleep time were found. There were also correlations between nocturnal blood pressure levels and wake time after final awakening and time and latency of deep sleep. Conclusions Sleep shortening and fragmentation as well as shorter slow wave sleep might be related to the lack of nocturnal dip. The most pronounced sleep structure changes were observed in patients with hypertension coexisting with insomnia
