Morfometrijska analiza promena na očnom dnu osoba sa dijabetesnom retinopatijom i njihova korelacija sa biomarkerima inflamacije

Cilj studije: Cilj sprovedene studije bio je utvrĎivanje povezanosti standardnih biomarkera inflamacije kao što su sedimentacija, fibrinogen, C-reaktivni protein, holesterol i njegove frakcije trigliceridi kao i novog biomarkera inflamacije hitinaza 3 protein 1 u krvi ispitanika u pacijenata sa različitim stadijumom dijabetesne retinopatije. Metode: U krvi svih ispitanika odreĎivani su standardni biohemijski parametri (glikemija, holesterol i njegove frakcije, trigliceridi, HbA1c, urea, kreatinin), standardni biomarkeri inflamacije (sedimentacija, fibrinogen, C-reaktivni protein), i hitinaza 3 protein 1, nov biomarker inflamacije. Intenzitet oksidativnog stresa pratili smo odreĎivanjem vrednosti produkata uznapredovale oksidacije proteina, TBA-reagujućih substanci i ukupnih SH grupa. Dobijeni rezultati obraĎivani su statističkim programom, Sigma stat verzija 3,5. Korišćeni su Mann-Whitney Rank Sum Test i Studentov t test. Digitalne slike očnog dna ispitanika, blagom neproliferativnom dijabetesnom retinopatijom i teškom preproliferativnom su podeljene u pet različitih zona, koncentričnih, sa centrom na optičkom disku. Nakon morfološke analize digitalne fotografije su dodatno kvantitativno analizirane uz pomoću sistema za procesiranje i analizu digitalne slike ImageJ (http://rsbweb.nih.gov/ij/). Statistički paket SPSS verzija 16 je korišćena za statističku analizu dobijenih rezultata. One Way ANOVA je korišćena za utvrĎivanje statističke zanačajnosti Dodatne razlike izmeĎu tri grupe ispitanika analizirane su pomoću Tukey’s i Games-Howell post hoc testova. Rezultati: Redukcija broja krvnih sudova i povećanje njihovog spoljašnjeg dijametra, uočeno je na očnom dnu sa progresijom dijabetesne retinopatije. Parametri sistemske inflamacije bili su statistički značajno viši u ispitanika sa dijabetesom i retinopatijom. Zaključak: Morfometrijska analiza dijametra i broja krvnih sudova na digitalnim fotografijama očnog dna može biti značajna za skrining dijabetesne retinopatije. Parametri inflamacije kao što su C reaktivni protein, hitinaza 3 protein 1 i parametri oksidativnog stresa su značajni za nastanak i napredovanje dijabetesne retinopatije

STAGE 5 RETINOPATHY OF PREMATURITY IN ONE EYE – CASE REPORT

Retinopathy of prematurity (ROP) is a leading cause of blindness in children and one of the most important reasons of blindness in the perinatal period. The aim of the paper was to present a nine-month-old baby boy with esotropia, microphtalmos and completely detached retina in one eye, as the end stage of the disease, who had not been checked for ROP. The boy was born in the 32nd gestational week, with 1670 g birth weight. Indirect ophthalmoscope examination and ultrasonography of the left eye showed stage 5 retinopathy of prematurity. On the right eye, the finding was valid. Retinopathy of prematurity today needs recognition, understanding and awareness among ophthalmologists, pediatricians, neonatologists. Early diagnosis of damage is important in the treatment of ROP

Central Retinal Artery Occlusion in a Patient with Metabolic Syndrome X

Purpose: To report a case of central retinal artery occlusion (CRAO) in a patient with metabolic syndrome X. Case Report: A 64 year-old-man presented with abrupt, painless, and severe loss of vision in his left eye. Indirect ophthalmoscopy disclosed signs compatible with CRAO and laboratory investigations revealed erythrocyte sedimentation rate of 74 mm/h, C-reactive protein (CRP) level of 21 mg/l, hyperglycemia, hyperuricemia, hypertriglyceridemia and hypercholesterolemia. Fluorescein angiography and immunological studies excluded other systemic disorders. The patient met the full criteria of the National Cholesterol Education Program for metabolic syndrome X. Conclusion: In addition to different vascular complications such as stroke, and cardiovascular disease, metabolic syndrome X may be associated with retinal vascular occlusions

Krem-gel sa ceramidima (II deo) - procena efekta na hidratisanost kože i transepidermalni gubitak vode iz kože

Taking into account the latest discoveries in the structure and functions of ceramides (sphingolipids, sphingoids), manufacturers of cosmetic raw materials propagate to use ceramides (nature-identical ceramides, ceramide analogues, pseudoceramides) for the purpose of restoration of the natural intercellular lipid barrier. Despite putative importance, there is no consistent data on the benefits of ceramides when used in conventional, consumer products on skin that has suffered minor barrier damage. Transepidermal water loss (TEWL) and skin moisture content are two parameters frequently used for assessment of the influence of cosmetic/pharmaceutical products on barrier function. The ceramides-containing cream-gel has been formulated, and its influence on barrier function during 14 days, compared to “placebo” containing no sphingolipids, assessed on six volunteers with no apparent barrier damage. It was shown that the cream-gel improved skin moisture content, as well as the overall barrier function quality. The lack of significant differences in the influence of the cream-gel and “placebo” on the measured parameters indicated that, for such a kind of product, there was no evidence for the beneficial effects of ceramides on the skin that has suffered minor barrier damage.Novija otkrića u vezi strukture i funkcije ceramida (sfingolipida, sfingoida) kože, poslužila su proizvođačima kozmetičkih sirovina da često nekontrolisano i neargumentovano propagiraju upotrebu ceramida u kozmetičkim proizvodima u svrhe reparacije prirodne intercelularne lipidne barijere. Rezultati ispitivanja efekata ceramida na koži često ne daju čvrste dokaze da primena konvencionalnih kozmetičkih proizvoda sa ceramidima može da popravi neznatno oštećenu kožu. Pouzdana metoda za procenu uticaja kozmetičkih/farmaceutskih preparata na funkciju kožne barijere, odnosno efikasnosti i/ili prihvatljivosti formulacije predstavlja ispitivanje transepidermalnog gubitka vode (TEGV) iz kože. Savremena formulacija krem-gela sa ceramidima je aplikovana na kožu i ispitan je njen uticaj na funkciju kožne barijere na panelu od 6 ispitanika sa zdravom kožom, u vremenskom periodu od 14 dana, prema unapred zadatom programu u odnosu na “placebo” formulaciju. Pokazano je da ispitivani krem-gel pozitivno utiče na hidratisanost (vlažnost) stratum corneuma (SC) i transepidermalni gubitak vode, odnosno kvalitet kožne barijere. Sa druge strane, odsustvo statistički značajnih razlika TEGV i vlažnosti kože pod uticajem ispitivanih formulacija ukazuje da, u ovom slučaju, nema dovoljno dokaza o prednostima prisustva ceramida u "aktivnom" krem-gelu u odnosu na “placebo” formulaciju, kada su primenjeni na neznatno oštećenu ili neoštećenu kožu ispitanika

CYTOMORPHOLOGY OF THE BULBAR CONJUNCTIVAL CELLS IN PATIENTS WITH DRY EYE

Dry eye is among the most common pathological conditions in ophthalmology. The aim of our study was to present possibilites of two different cytological methods for examination of cytomorphology of bulbar conjunctival cells- impression cytology (IC) and combined cytological method for scanning electron microscopy in the diagnosis  of dry eye (ICSEM). A hundred and twenty-two patients of both sexes, in different age groups, were analyzed by clinical method (slit lamp, Schirmer I, TBUT, Rose Bengal) and two cytomorphological methods – IC and ICSEM. In patients with dry eye, squamous metaplasia, inflammation and severe loss of adhesiveness of the epithelium were present. ICSEM gives an advantage in early diagnosis of changes, before the lesion of superficial conjunctival epithelium in patients with dry eye. The phenomenon of metaplasia appears in the epithelium of the bulbar conjunctiva in the absence of manifest dry eye and represents the basis for understanding the increased incidence of this syndrome in older patients with dry eye

Alkyl polyglucoside vs. ethoxylated surfactant-based microemulsions as vehicles for two poorly water-soluble drugs: physicochemical characterization and in vivo skin performance

Two types of biocompatible surfactants were evaluated for their capability to formulate skin-friendly/non-irritant microemulsions as vehicles for two poorly water-soluble model drugs differing in properties and concentrations: alkyl polyglucosides (decyl glucoside and caprylyl/capryl glucoside) and ethoxylated surfactants (glycereth-7-caprylate/caprate and polysorbate 80). Phase behavior, structural inversion and microemulsion solubilization potential for sertaconazole nitrate and adapalene were found to be highly dependent on the surfactants structure and HLB value. Performed characterization (polarized light microscopy, pH, electrical conductivity, rheological, FTIR and DSC measurements) indicated a formulation containing glycereth-7-caprylate/caprate as suitable for incorporation of both drugs, whereas alkyl polyglucoside-based systems did not exhibit satisfying solubilization capacity for sertaconazole nitrate. Further, monitored parameters were strongly affected by sertaconazole nitrate incorporation, while they remained almost unchanged in adapalene-loaded vehicles. In addition, results of the in vivo skin performance study supported acceptable tolerability for all investigated formulations, suggesting selected microemulsions as promising carriers worth exploring further for effective skin delivery of model drugs

Morfometrijska analiza promena na očnom dnu osoba sa dijabetesnom retinopatijom i njihova korelacija sa biomarkerima inflamacije

Cilj studije: Cilj sprovedene studije bio je utvrĎivanje povezanosti standardnih biomarkera inflamacije kao što su sedimentacija, fibrinogen, C-reaktivni protein, holesterol i njegove frakcije trigliceridi kao i novog biomarkera inflamacije hitinaza 3 protein 1 u krvi ispitanika u pacijenata sa različitim stadijumom dijabetesne retinopatije. Metode: U krvi svih ispitanika odreĎivani su standardni biohemijski parametri (glikemija, holesterol i njegove frakcije, trigliceridi, HbA1c, urea, kreatinin), standardni biomarkeri inflamacije (sedimentacija, fibrinogen, C-reaktivni protein), i hitinaza 3 protein 1, nov biomarker inflamacije. Intenzitet oksidativnog stresa pratili smo odreĎivanjem vrednosti produkata uznapredovale oksidacije proteina, TBA-reagujućih substanci i ukupnih SH grupa. Dobijeni rezultati obraĎivani su statističkim programom, Sigma stat verzija 3,5. Korišćeni su Mann-Whitney Rank Sum Test i Studentov t test. Digitalne slike očnog dna ispitanika, blagom neproliferativnom dijabetesnom retinopatijom i teškom preproliferativnom su podeljene u pet različitih zona, koncentričnih, sa centrom na optičkom disku. Nakon morfološke analize digitalne fotografije su dodatno kvantitativno analizirane uz pomoću sistema za procesiranje i analizu digitalne slike ImageJ (http://rsbweb.nih.gov/ij/). Statistički paket SPSS verzija 16 je korišćena za statističku analizu dobijenih rezultata. One Way ANOVA je korišćena za utvrĎivanje statističke zanačajnosti Dodatne razlike izmeĎu tri grupe ispitanika analizirane su pomoću Tukey’s i Games-Howell post hoc testova. Rezultati: Redukcija broja krvnih sudova i povećanje njihovog spoljašnjeg dijametra, uočeno je na očnom dnu sa progresijom dijabetesne retinopatije. Parametri sistemske inflamacije bili su statistički značajno viši u ispitanika sa dijabetesom i retinopatijom. Zaključak: Morfometrijska analiza dijametra i broja krvnih sudova na digitalnim fotografijama očnog dna može biti značajna za skrining dijabetesne retinopatije. Parametri inflamacije kao što su C reaktivni protein, hitinaza 3 protein 1 i parametri oksidativnog stresa su značajni za nastanak i napredovanje dijabetesne retinopatije

Morfometrijska analiza promena na očnom dnu osoba sa dijabetesnom retinopatijom i njihova korelacija sa biomarkerima inflamacije

Cilj studije: Cilj sprovedene studije bio je utvrĎivanje povezanosti standardnih biomarkera inflamacije kao što su sedimentacija, fibrinogen, C-reaktivni protein, holesterol i njegove frakcije trigliceridi kao i novog biomarkera inflamacije hitinaza 3 protein 1 u krvi ispitanika u pacijenata sa različitim stadijumom dijabetesne retinopatije. Metode: U krvi svih ispitanika odreĎivani su standardni biohemijski parametri (glikemija, holesterol i njegove frakcije, trigliceridi, HbA1c, urea, kreatinin), standardni biomarkeri inflamacije (sedimentacija, fibrinogen, C-reaktivni protein), i hitinaza 3 protein 1, nov biomarker inflamacije. Intenzitet oksidativnog stresa pratili smo odreĎivanjem vrednosti produkata uznapredovale oksidacije proteina, TBA-reagujućih substanci i ukupnih SH grupa. Dobijeni rezultati obraĎivani su statističkim programom, Sigma stat verzija 3,5. Korišćeni su Mann-Whitney Rank Sum Test i Studentov t test. Digitalne slike očnog dna ispitanika, blagom neproliferativnom dijabetesnom retinopatijom i teškom preproliferativnom su podeljene u pet različitih zona, koncentričnih, sa centrom na optičkom disku. Nakon morfološke analize digitalne fotografije su dodatno kvantitativno analizirane uz pomoću sistema za procesiranje i analizu digitalne slike ImageJ (http://rsbweb.nih.gov/ij/). Statistički paket SPSS verzija 16 je korišćena za statističku analizu dobijenih rezultata. One Way ANOVA je korišćena za utvrĎivanje statističke zanačajnosti Dodatne razlike izmeĎu tri grupe ispitanika analizirane su pomoću Tukey’s i Games-Howell post hoc testova. Rezultati: Redukcija broja krvnih sudova i povećanje njihovog spoljašnjeg dijametra, uočeno je na očnom dnu sa progresijom dijabetesne retinopatije. Parametri sistemske inflamacije bili su statistički značajno viši u ispitanika sa dijabetesom i retinopatijom. Zaključak: Morfometrijska analiza dijametra i broja krvnih sudova na digitalnim fotografijama očnog dna može biti značajna za skrining dijabetesne retinopatije. Parametri inflamacije kao što su C reaktivni protein, hitinaza 3 protein 1 i parametri oksidativnog stresa su značajni za nastanak i napredovanje dijabetesne retinopatije

Identical twins with “mirror image” anisometropia and esotropia

Introduction. Identical twins account for 0.2% of the world population and 8% of all twins. A “mirror image” variation can be found in 25% of identical twins. Studies of twins assume a special place in human genetics due to the possibility of comparing genetic and other factors. We present two pairs of identical male twins with mirror-image astigmatism and esotropia. Case Outline. The first was a pair of twelve-year old identical twins with “mirror image” myopic astigmatism. The Twin 1 had myopic astigmatism in the right eye, while the Twin 2 was affected by the left eye myopic astigmatism. The second was a pair of six-year old identical twins with esotropia and hypermetropic astigmatism. The Twin 1 had esotropia in the left eye, while the right eye was affected in the Twin 2. Esotropia was surgically corrected. Conclusion. In this study we pointed to the role of genetic factors in the development of refractive error, as well as the type of strabismus. Refraction anomalies (myopia, hypermetropia and astigmatism) are complex heterogeneous disorders and ideal for genetic investigation. The knowledge of genetic mechanisms involved in refractive error susceptibility may allow treatment to prevent progression or to further examine gene-environment interactions. We hope that this paper will initiate further investigation of refraction anomalies in twins and future multicentre studies, which, to our knowledge, have not been conducted in our country so far

NOONAN SYNDROME – CASE REPORT

Noonan Syndrome is a rare, autosomal dominant disorder characterized by short stature, facial abnormalities, congenital heart defects and urogenital malformations. Ocular changes occur in 95% of patients and usually include hypertelorism, ptosis, refractive errors, strabismus, amblyopia, rarely nystagmus, colobomas, cataracts, optic nerve drusen. Case report: We present a case of a boy, 10 months old, referred by the pediatrician because of strabismus. During the general examination of the head and face, we noted that the ears were low-set, and the lower jaw was slightly smaller. Ophthalmological examination revealed hypertelorism, left eye esotropia, hyperopia, and optic disc pit. Other associated malformations were: dilatation of both pyelons, cryptorchidism, pulmonary stenosis. Genetic analysis confirmed the diagnosis of Noonan syndrome. The variety of clinical manifestations of this syndrome indicates that a multidisciplinary approach is necessary for diagnosis, treatment, and follow-up of these patients