Influence of the Climate Policy of the European Union on the Competitiveness of Pollution-generating Sectors of the Polish Economy in the Context of Sustainable Development

The businesses surveyed represent industries which are pollution generators by their nature and even ecologically-oriented technological progress is incapable of ensuring considerable emission reductions without general switching of the economy to renewable energy sources.W tekście przedmiotem analizy jest wpływ polityki klimatycznej UE na konkurencyjność polutogennych sektorów polskiej gospodarki. Analiza literatury i wyniki badań przeprowadzonych w 2008 r. w zlokalizowanych na terenie Polski przedsiębiorstwach reprezentujących hutnictwo żelaza, szkła, aluminium oraz przemysł cementowy stanowią podstawę do sformułowania wniosków dotyczących konsekwencji już prowadzonej i planowanej po 2012 r. polityki klimatycznej UE. Polityka klimatyczna UE, zwłaszcza wspólnotowy system handlu pozwoleniami do emisji, stwarzają dla przedsiębiorstw nowe bariery rozwoju. Oczekiwany wzrost kosztów produkcji, może nie tylko spowolnić dynamikę produkcji, ale także obniżyć konkurencyjność polskich przedsiębiorstw w stosunku do przedsiębiorstw spoza UE, które nie muszą dostosowywać się do redukcji emisji gazów cieplarnianych. Pod uwagę należy brać także konsekwencje dla zatrudnienia i rozwoju regionalnego. Jeśli wystąpiłby również wyciek emisji poza UE osiągnięcie globalnych celów polityki klimatycznej stałoby się bardzo wątpliwe. Branże uwzględnione w badaniu są ze swej natury polutogenne i nawet proekologiczne przemiany technologiczne nie są w stanie zapewnić redukcji emisji bez generalnego przestawienia się gospodarki na odnawialne źródła energii

Influence of climatic variables on crown condition in pine forests of Northern Spain

Producción CientíficaThe aim of this study was to find relationships between crown condition and some climatic parameters to identify which are those having a main influence on crown condition, and how this influence is shown in the tree (crown transparency), and to contribute to the understanding of how these parameters will affect under future climate change scenarios

Falsification Of The Atmospheric CO2 Greenhouse Effects Within The Frame Of Physics

The atmospheric greenhouse effect, an idea that many authors trace back to the traditional works of Fourier (1824), Tyndall (1861), and Arrhenius (1896), and which is still supported in global climatology, essentially describes a fictitious mechanism, in which a planetary atmosphere acts as a heat pump driven by an environment that is radiatively interacting with but radiatively equilibrated to the atmospheric system. According to the second law of thermodynamics such a planetary machine can never exist. Nevertheless, in almost all texts of global climatology and in a widespread secondary literature it is taken for granted that such mechanism is real and stands on a firm scientific foundation. In this paper the popular conjecture is analyzed and the underlying physical principles are clarified. By showing that (a) there are no common physical laws between the warming phenomenon in glass houses and the fictitious atmospheric greenhouse effects, (b) there are no calculations to determine an average surface temperature of a planet, (c) the frequently mentioned difference of 33 degrees Celsius is a meaningless number calculated wrongly, (d) the formulas of cavity radiation are used inappropriately, (e) the assumption of a radiative balance is unphysical, (f) thermal conductivity and friction must not be set to zero, the atmospheric greenhouse conjecture is falsified.Comment: 115 pages, 32 figures, 13 tables (some typos corrected

Schmidt-hammer exposure ages from periglacial patterned ground (sorted circles) in Jotunheimen, Norway, and their interpretative problems

© 2016 Swedish Society for Anthropology and Geography Periglacial patterned ground (sorted circles and polygons) along an altitudinal profile at Juvflya in central Jotunheimen, southern Norway, is investigated using Schmidt-hammer exposure-age dating (SHD). The patterned ground surfaces exhibit R-value distributions with platycurtic modes, broad plateaus, narrow tails, and a negative skew. Sample sites located between 1500 and 1925 m a.s.l. indicate a distinct altitudinal gradient of increasing mean R-values towards higher altitudes interpreted as a chronological function. An established regional SHD calibration curve for Jotunheimen yielded mean boulder exposure ages in the range 6910 ± 510 to 8240 ± 495 years ago. These SHD ages are indicative of the timing of patterned ground formation, representing minimum ages for active boulder upfreezing and maximum ages for the stabilization of boulders in the encircling gutters. Despite uncertainties associated with the calibration curve and the age distribution of the boulders, the early-Holocene age of the patterned ground surfaces, the apparent cessation of major activity during the Holocene Thermal Maximum (HTM) and continuing lack of late-Holocene activity clarify existing understanding of the process dynamics and palaeoclimatic significance of large-scale sorted patterned ground as an indicator of a permafrost environment. The interpretation of SHD ages from patterned ground surfaces remains challenging, however, owing to their diachronous nature, the potential for a complex history of formation, and the influence of local, non-climatic factors

Transfer von festen, flüssigen und gasförmigen Stoffen aus Vulkanen in die Atmosphäre

Die häufigsten vulkanischen Volatilen sind H2O, CO2, SO3 und Halogene. Zusammensetzung, Menge und Injektionsraten von vulkanischen Gasen und Partikeln in die Troposphäre und Stratosphäre hängen ab von der chemischen Zusammensetzung eines Magmas, dem plattentektonischen Milieu sowie Eruptionsmechanismen und Eruptionsraten. Über 90% der eruptierten Magmen sind basaltischer Zusammensetzung mit niedriger Viskosität, relativ geringen Volatilengehalten und meist niedrigen Eruptionsraten sowie wenig explosiven Eruptionen überwiegend entlang der mittelozeanischen Rücken in großen Wassertiefen. Magmen in Inselbögen und Subduktionszonen an Kontinenträndern sind H2O-reich, in anderen plattentektonischen Milieus überwiegt in basaltischen Magmen CO2. In mafischen Magmen ist CO2 schlecht löslich und kann daher schon mehrere Kilometer unter der Erdoberfläche als Gasphase aus einem Magma entweichen. Felsische (hochdifferenzierte) Magmen, H2O-reich und CO2-arm, eruptieren oft hochexplosiv, insbesondere an Subduktionszonen, und mit hohen Eruptionsraten, z.B. El Chichón (Mexiko, 1982) und Pinatubo (Philippinen, 1991). Ihre Eruptionssäulen (Gas-/Partikelgemische) können bis ca. 40 km Höhe erreichen und sind Hauptlieferant der in die Stratosphäre injizierten Gasmengen