Subvertising versus advertising : a semiotical analysis of the culture jamming act

Cataloged from PDF version of article.This study examines the act of Culture Jamming on the basis of semiotic theory mainly by Ferdinand de Saussure and Roland Barthes. Accordingly, the analysis based on the examination of existing Culture Jamming examples. Depending on the related issues of Culture Jamming as a social phenomenon, history of advertising, ideology and propaganda are explored. This study also includes practical side that is conducted to a better understanding the act of Culture Jamming.Önal, BanuM.S

Comparison of the marginal adaptation of direct and indirect composite inlay restorations with optical coherence tomography

Objective The purpose of the study was to use the photonic imaging modality of optical coherence tomography (OCT) to compare the marginal adaptation of composite inlays fabricated by direct and indirect techniques. Material and Methods Class II cavities were prepared on 34 extracted human molar teeth. The cavities were randomly divided into two groups according to the inlay fabrication technique. The first group was directly restored on cavities with a composite (Esthet X HD, Dentsply, Germany) after isolating. The second group was indirectly restored with the same composite material. Marginal adaptations were scanned before cementation with an invisible infrared light beam of OCT (Thorlabs), allowing measurement in 200 µm intervals. Restorations were cemented with a self-adhesive cement resin (SmartCem2, Dentsply), and then marginal adaptations were again measured with OCT. Mean values were statistically compared by using independent-samples t-test and paired samples t-test (

Microwave dielectric property based classification of renal calculi: Application of a kNN algorithm

The proper management of renal lithiasis presents a challenge, with the recur- rence rate of the disease being as high as 46%. To prevent recurrence, the first step is the accurate categorization of the discarded renal calculi. Currently, the discarded renal calculi type is determined with the X-ray powder diffraction method which requires a cumbersome sample preparation. This work presents a new approach that can enable fast and accurate classification of discarded renal calculi with minimal sample preparation requirements. To do so, first, the measurements of the dielectric properties of naturally formed renal calculi are collected with the open-ended contact probe technique between 500 MHz to 6 GHz with 100 MHz intervals. Cole–Cole parameters are fitted to the measured dielectric properties with the generalized Newton–Raphson method. The re- nal calculi types are classified based on their Cole–Cole parameters as calcium oxalate, cystine, or struvite. The classification is performed using nearest neigh- bors (kNN) machine learning algorithm with the 10 nearest neighbors, where accuracy as high as 98.17% is achieved

Comparison of the marginal adaptation of direct and indirect composite inlay restorations with optical coherence tomography

OBJECTIVE: The purpose of the study was to use the photonic imaging modality of optical coherence tomography (OCT) to compare the marginal adaptation of composite inlays fabricated by direct and indirect techniques. MATERIAL AND METHODS: Class II cavities were prepared on 34 extracted human molar teeth. The cavities were randomly divided into two groups according to the inlay fabrication technique. The first group was directly restored on cavities with a composite (Esthet X HD, Dentsply, Germany) after isolating. The second group was indirectly restored with the same composite material. Marginal adaptations were scanned before cementation with an invisible infrared light beam of OCT (Thorlabs), allowing measurement in 200 µm intervals. Restorations were cemented with a self-adhesive cement resin (SmartCem2, Dentsply), and then marginal adaptations were again measured with OCT. Mean values were statistically compared by using independent-samples t-test and paired samples t-test (p<0.05), before and after cementation. RESULTS: Direct inlays presented statistically smaller marginal discrepancy values than indirect inlays, before (p=0.00001442) and after (p=0.00001466) cementation. Marginal discrepancy values were increased for all restorations after cementation (p=0.00008839, p=0.000000952 for direct and indirect inlays, respectively). The mean marginal discrepancy value of the direct group increased from 56.88±20.04 µm to 91.88±31.7 µm, whereas the indirect group increased from 107.54±35.63 µm to 170.29±54.83 µm. Different techniques are available to detect marginal adaptation of restorations, but the OCT system can give quantitative information about resin cement thickness and its interaction between tooth and restoration in a nondestructive manner. CONCLUSIONS: Direct inlays presented smaller marginal discrepancy than indirect inlays. The marginal discrepancy values were increased for all restorations that refer to cement thickness after cementation

Sementogenezin hücre regülasyonunda Hertwig epitel kınının ve epitel hücre formasyonunun moleküler biyolojik açıdan incelenmesi

Curiously cementum is one of the few tissues in the body whose origin is not fully understood. At least many partially overlapping theories have been proposed to explain the origin of cementum. The purpose of this study is to investigate the cellular and molecular origin of cementum. This study is done on rat and bull mandibula in vitro. The experiments proposed will not only be of academic interest in regard of the origin of cementum but ultimately result important clinical aids for repair and regeneration of tissues. The electron micrographs of the develoloping root surface postnatal first mandibular mouse molars indicated that Hertwig's epithelial root sheath cell continuity was interrupted prior to cementogenesis and cells from the mesenchyme extended processes towards the developing root dentine. The results of aminoacid analysis revealed no statistically significant difference between root cementum and root dentine (p;gt;0.5Sement, vücuttaki dokular içersinde orijini tam olarak anlaşılamayan birkaç dokudan biridir. Literatürde sementin selüler orijinini açıklayan ve kısmen biribirini destekleyen teoriler mevcuttur. Amacımız sementin selüler ve moleküler orijinini araştırmaktır. Bu in vitro çalışma, fare ve boğa mandibulalarında gerçekleştirilmiştir. Çalışmalarımızın önemi, dokunun orijinine yönelik akademik ilgiden çok, doku tamiri ve rejenerasyon için klinik yöntemlere kaynak sağlamaktır. Elektron mikroskop bulgularımız, farelerin 1. mandibuler molarlarındaki gelişen kök yüzeylerinde, Hertwig epitel kını, epitelial hücre devamlılığının sementogenez öncesinde bozulmuş olduğunu ve komşu mesenkimdeki hücrelerin proçeslerini, gelişen kök dentinine doğru uzattığını göstermektedir. Aminoasit komposisyonuna yönelik çalışmalarımızda, kök sementi ve kök dentini arasında istatiksel bir fark bulunmamaktadır (p>0.5)

Deneyimin kompozit rezinlerin renk seçimi üzerine etkisinin bir spektrofotometre kullanılarak değerlendirilmesi

AMAÇ: Çalışmanın amacı farklı deneyim düzeylerinde olandiş hekimlerinin renk algılarının bir spektrofotometre ilekarşılaştırmalı olarak değerlendirmesidir.GEREÇ VEYÖNTEM: Çalışma, araştırmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden, Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi 4. sınıf öğrencileri üzerinde gerçekleştirildi. Bu öğrencigrubundan 100 gönüllünün sağ üst santral dişlerinin renkölçümü 4 farklı araştırmacı tarafından geleneksel yöntemleyapılıp bir spektrofotometre ile karşılaştırıldı. Araştırmacılar 2 öğretim üyesi, 1 uzmanlık öğrencisi ve 1 diş hekimliğison sınıf öğrencisiydi. Renk seçimi öncesinde, araştırmacılara Ishiara testi uygulandı ve renk körü olmadıkları saptandı. Araştırmacılar gün ışığından faydalanarak, gününaynı saatinde, aynı dental ünitte, Vita Classical renk skalasıkullanarak, renk seçme prensiplerine uygun olacakşekilde, sağ üst santral dişlerin renklerini tespit ettiler.Ölçümler tamamlandıktan sonra, uzmanlık öğrencisi tarafından SpectroShade Micro cihazı kullanılarak aynı dişinrenk ölçümü tekrar edildi. Gözlemciler ve spektrofotometrearasındaki renk eşleşme oranı yüzde olarak hesaplandı vegruplar arasındaki fark istatistiksel olarak Wilcoxon testiile değerlendirildi (p0.05) ve doğru renk eşleştirme oranı diğer araştırmacılardan yüksekti. Diğer taraftan, son sınıf öğrencisiile uzmanlık öğrencisi ve cihaz arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar saptandı (p<0.05).SONUÇ: Yapılan çalışmadan elde ettiğimiz sonuçlaragöre, renk algısının klinik deneyim ile geliştirilebil

Direkt ve indirekt yöntemle yapılan kompozit rezin laminate veneer restorasyonların klinik değerlendirilmesi: 1 yıllık kontrol

INTRODUCTION: the objective was to evaluate one year clinical performance of composite veneers applied with different techniques. METHODS: the first 15 teeth were restored with an indirect technique with Esthet•X HD (Dentsply DeTrey, Konstanz, Germany), the next 15 teeth were restored with a direct approach with Ceram•X duo (Dentsply DeTrey). At baseline, 6 and 12 months, the restorations were evaluated using modified Ryge criteria, pocket depth, plaque index and gingival index. Mann Whitney U test was used in evaluating clinical criteria. Friedman test was used for pocket depth measures. Differences in plaque and gingival index were analysed by Fisher’s exact test and Proportions test. RESULTS: Regarding Mann Whitney U test, only the marginal discoloration criteria was statistically significantly different between the groups (p?0.05). in the indirect group, the pocket depth and gingival index scores were increased at 6 month recall and these increases were statistically significant (p?0.05). Direct technique was found to be statistically significantly better than the indirect technique (p?0.05). DISCUSSION AND CONCLUSION: Based on the findings of this study, both composite veneer techniques may be a good treatment option for patients with esthetic problems in anterior teeth. However, early discoloration rate, complex approach with preparation, impression and luting are the disadvantages for indirect technique.GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, farklı tekniklerle uygulanan kompozit rezin laminate veneer (RLV) restorasyonların bir yıllık klinik performansını değerlendirmektir. YÖNTEM ve GEREÇLER: İlk 15 diş, Esthet•X HD (Dentsply DeTrey, Konstanz, Almanya) ile indirekt kompozit RLV restorasyonlarla; sonraki 15 diş Ceram•X Duo (Dentsply DeTrey) ile direkt kompozit RLV restorasyonlarla restore edildi. Başlangıç, 6 ve 12 ayda restorasyonlar modifiye Ryge kriterleri, cep derinliği, plak indeksi ve diş eti indeksi kullanılarak değerlendirildi. Klinik kriterlerin değerlendirilmesinde Mann Whitney U testi kullanıldı. Cep derinliği ölçümleri için Friedman testi kullanıldı. Plak ve diş eti indeksindeki farklılıklar Fisher’in kesin testi ve Oran karşılaştırmaları testi ile analiz edildi. BULGULAR: Mann Whitney U testi sonucunda, gruplar arasında sadece kenar renklenmesi kriterinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p?0.05). İndirekt grupta 6. ay kontrolünde cep derinliği ve gingival indeks skorları arttı, bu artış istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p?0.05). Bu kriterlere göre direkt tekniğin indirekt teknikten istatistiksel olarak anlamlı ölçüde daha iyi olduğu tespit edildi (p?0.05). TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmanın bulgularına dayanarak, her iki teknikle yapılmış kompozit RLV restorasyonlar anterior dişlerde estetik problemi olan hastalarda iyi birer tedavi seçeneği olabilir. Ancak erken dönem kenar renklenmesi, preparasyon, ölçü ve yapıştırma aşamasındaki zorluklar indirekt tekniğin dezavantajları olarak karşımıza çıkmaktadır