Huzurevinde çalışan bakım personelinin yaşlılara karşı tutum ve ayrımcılık düzeyleri

WOS:000448434300018Introduction: Rapid increase in the older persons population and accompanyingsociodemographic changes result in family caregiving problems, thereby impelling the olderpersons and their family to opt for nursing care institutions. Because of insufficient nursesworking in nursing homes, healthcare assistants usually care for the older persons. This studyassessed the attitudes of healthcare assistants toward the older persons and ageism.Materials and Method: This descriptive study assessed the attitudes of 108 healthcareassistants working in a public nursing home using Kogan’s Attitudes Toward Older People(KAOP) scale and Ageism Attitude Scale (AAS).Results: The mean age of the 108 healthcare assistants was 40.17.7 years. These individualsare 58.3% male, 85% are married and 62% are primary school graduates. The mean durationof employment of the participants at the nursing home was 80.156.9 months, and 91.7% hadcaregiving certificates. Participants had positive attitudes based on their total KAOP and AASscores and sub-dimension AAS scores. KAOP scores varied according to sex and living withan older persons from the family, whereas AAS scores varied according to sex, income status,living with an older persons from the family, considering training for senior care a necessity,and educational background. According to hierarchical regression analysis for determining thevariability of the total AAS score, Model 1 (sociodemographic variables) predicted 25.6% andModel 2 (sociodemographic, caregiving certificate, duration of employment) predicted 28.4%of the AAS scores.Conclusion: Attitudes of healthcare assistants toward the older persons and ageism arepositive. Educational background, gender, and income level are predictive variables for ageism.Giriş: Yaşlı nüfusun artışı ve buna eşlik eden sosyo-demografik değişimler, ailede bakım sorunlarının yaşanmasına ve kurum bakımının yaşlı birey ve aileleri tarafından tercih edilmesine neden olmaktadır. Yaşlı için ilk kez karşılaştığı bir ortam olan huzurevinde bakım personelinin yaşlılara ve yaşlı ayrımcılığına karşı tutumları yaşlının kurum bakımına uyumu açısından önemlidir. Huzurevlerinde çalışan hemşire sayısının yetersizliği nedeniyle yaşlı bakımını bakım personeli yürütmektedir. Bu çalışma bakım personelinin yaşlılara ve yaşlı ayrımcılığına ilişkin tutumlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Kamuya ait bir huzurevinde çalışan 108 bakım personelinin yaşlılara ve yaşlı ayrımcılığına yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla yaşlılara karşı tutum ve yaşlı ayrımcılığı ölçekleri kullanılarak yapılan tanımlayıcı bir araştırmadır. Bulgular: Araştırmaya katılan bakım personelinin yaş ortalaması 40.1±7.7 olarak bulunmuştur. Bu bireylerin %58.3’ü erkek, %85’i evli, %62’si ilköğretim mezunudur. Bakım personelinin huzurevinde çalışma süre ortalaması 80.1±56.9 aydır ve %91.7’sinin yaşlı bakım sertifikası vardır. Katılımcıların yaşlılara karşı tutum, yaşlı ayrımcılığı ölçekleri ve alt boyutlarından alınan puanlara göre tutumlarının olumlu olduğu bulunmuştur. Yaşlılara karşı tutum ve yaşlı ayrımcılığı ölçekleri puanları cinsiyet, aileden bir yaşlı ile yaşama durumuna; Yaşlı ayrımcılığı ölçeği puanları cinsiyet, gelir durumu, aileden bir yaşlı ile yaşama, yaşlı bakımı eğitiminin gerekliliğini düşünme ve eğitim durumuna göre farklılaşmaktadır. Hiyerarşik regresyon analizi sonuçlarına göre; yaşlı ayrımcılığı ölçek toplam puanının değişkenliğinin belirlenmesinde Model 1’in (sosyodemografik değişkenler) % 25.6 ve Model 2’nin (sosyodemografik, bakım sertifikası ve çalışma süresi değişkenleri) % 28.4 yordayıcı olduğu bulunmuştur. Sonuç: Sonuç olarak bakım personelinin yaşlılara ve yaşlı ayrımcılığına yönelik tutumları olumlu yöndedir. Ayrımcılık değişkeni için cinsiyet, eğitim ve gelir düzeyi yordayıcı değişkenlerdendir

Is the function of the core muscles affected during pregnancy?

Introduction and hypothesis: The aim of our study is to examine the changes in core muscle functions during pregnancy. Methods: Our study was carried out in 67 primigravida pregnant women. Superficial electromyography (EMG) and non-invasive 2D/3D ultrasonography (USG) were used to evaluate core muscle (diaphragm, transversus abdominus [TA], internal oblique [IO]–external oblique [EO] muscles, pelvic floor muscles, multifidus) function during pregnancy. Pelvic floor muscle strength was also measured by a digital palpation method (PERFECT system). USG was used to measure expected fetal weight and the diastasis recti (DR) distance. Mann–Whitney U test was used to show changes in trimesters in the core muscles, and Spearman correlation analysis was used to determine the relationship. Results: In the third trimester, an nonsignificant increase in EMG parameters was observed in all of the core muscles. Although a statistically significant decrease was observed in muscle thickness values measured by EO and IO USG in the third trimester, DR was found to increase at all levels (p < 0.005). When we evaluated both trimesters and all pregnant women together, no relationship was found between all core muscles and pelvic floor muscles in the data evaluated by EMG and USG. We found a negative correlation in USG values between fetal weight and IO and the upper part of the rectus abdominus muscle, and a positive correlation between the EMG data of the EO and rectus abdominus muscles. Conclusions: In women, the coactivation relationship between the core muscles may disappear during pregnancy. As the trimesters progress during pregnancy, a decrease in thickness and an increase in muscle activity can be observed in the core muscles. Pregnant women can be given exercise training for core muscles for protection in both the prenatal and postnatal periods. But more research needs to be done