Türkiye'nin doğu ve güneydoğu bölgesinde hepatoselüler karsinomalı vakaların klinik ve epidemiyolojik özellikleri: çok merkezli retrospektif çalışma

Objective: In this multicenter retrospective study, we aimed to investigate the epidemiological and clinical characteristics of patients with hepatocellular cancer (HCC) in the Eastern and Southeastern Anatolian regions of Turkey. Material and Methods: This study included 218 patients from 7 centers-Dicle University (n=96), Yüzüncü Yıl University (n=30), İnönü University (n=28), Fırat University (n=24), Gaziantep University (n=20), Atatürk University (n=19), and Harran University (n=1) hospitals. Information about patients was obtained through pre-prepared forms. Diagnosis of HCC was made histologically or with a combination of clinical, radiological, and laboratory findings. Results: The mean age of the patients was 57.67±12.03 with a male-to-female ratio of 5.8:1. Etiologically, 45% of the study group had HBV infection alone, 29% had HDV co-infection, 15% had HCV infection and 10% were idiopathic cases with unknown etiology. Cirrhotic background was present in 94% of the patients and 89% of cases had an advanced stage disease according to the Okuda classification. Alpha-fetoprotein levels were over 300 ng/ml in 81% of the patients. Conclusion: Hepatitis B virus infection followed by hepatitis delta virus infections appeared to be the leading etiological factors for HCC cases in our region. HBsAg carriage continues to be an important risk factor for HCC in Turkey. The fact that most of the HCC cases are in the late stages of disease, makes it necessary to use effective diagnosis and treatment methods with efficient screening and monitoring programs in our country

The distribution of T lymphocyte subtypes in cases with different chronic liver disease

Amaç: Hepatit B erişkinlerde %1-5 oranında kronikleşe- bilen siroz ve hepatosellüler karsinomaya neden olabilen önemli bir enfeksiyon hastalığıdır. Hepatit D ise HBsAg () kişilerde gelişen bir enfeksiyondur. Hepatit D virüsü- nün sitopatik etkili olduğu bilinmektedir ancak bu hasta- lığın gelişiminde rol oynayan immün mekanizmalar halen araştırılmaktadır. Bundan dolayı, bu çalışmada çeşitli kro- nik hepatit vakalarında lenfositlerin sayısal değişikliği olup olmadığını araştırmak amaçlandı. Yöntemler: Bu çalışmada, kronik karaciğer hastalığı olan 12’si kadın 10’u erkek toplam 22 hasta değerlendirildi. Bu hastalar 12 kadın 8 erkekten oluşan, 20 kişilik sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Hasta ve kontrol grubunun periferik kanlarında flow sitometrik yöntemle CD3, CD4, CD8, CD25, CD56, CD161 ve V?24 monoklonal antikor- ları kullanılarak T lenfosit alt grupları araştırıldı. Bulgular: Hastaların ve kontrol grubunun yaş ortalama- sı sırasıyla 45.8711.18 yıl, 41.457.23 yıl idi. Hastaların biri hariç tümünde, HBsAg pozitif olarak bulundu.15 has- ta HBsAg yanı sıra Anti Delta pozitifliği de gösterdi. Bu hastaların; 6’sı kronik karaciğer hastalığı, 7’si karaciğer sirozu ve 2’si ise hepatoma tanısı ile izlenmekteydi. Total T lenfosit, CD4 Th hücre ve CD3CD56 NKT hücre- ler ve V?24CD161 NKT hücreler açısından hasta ve kontrol grubu arasında fark saptanmadı. Ancak, CD8 Tc, CD1656 NK hücreler ve CD4CD25 regülatör T hücre düzeylerinin, hastaların kanlarında kontrollere göre daha düşük olduğu saptandı. Sonuç: Bu sonuçlar, HBsAg pozitifliğinin sitotoksik yanıttan sorumlu hücrelerde ki azalmaya neden olduğunu ima etmektedir. Ancak kronik hepatitteki immünolojik cevabı açıklayabilmek için ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.Objective: Hepatitis B is an important infectious disease, which can cause severe chronic cirrhosis and hepatocellular carcinoma in 1-5 % of adult patients. Whereas, Hepatitis D is a defective virus infection that develops in people with HBsAg (). It has been known that Hepatitis D virus has a cytopathic effect but the immune mechanisms which play a role in the development of this disease are still under investigation. Therefore, in this study it was aimed to investigate whether lymphocytes numbers change in a variety of patients with chronic hepatitis. Methods: In this study, 22 patients (12 females and 10 males) with chronic liver diseases were examined. These patients were compared to the control group which consists of 20 healthy individuals (12 females, 8 males). A flow cytometry assay was conducted to examine T lymphocyte subgroups using CD3, CD4, CD8, CD25, CD56, CD161 and Vα24 monoclonal antibodies in peripheral blood samples of both patient and control groups. Results: The mean age of patient group and control group were 45.87±11.18 and 41.45±7.23 year respectively. The HbsAg was found to be positive in all patients with the exception of one patient. 15 patients also exhibited Anti Delta Antigen positive as well as HbsAg. Six of these patients have been diagnosed with chronic liver disease, 7 of them have been diagnosed liver chrosis and two of them have been diagnosed with hepathoma. No difference was found between the patients and healthy controls in terms of total T lymphocyte, CD4Th cells CD3CD56 NKT cells and Vα24CD161 iNKT cells. However, the levels of CD8 Tc cells, CD1656 NK cells and CD4CD25 T lymphocytes were found to be lower in patients bloods as compared to the healthy controls. Conclusions: These results suggest that HbsAg positivity may cause the decreases of the cells which are responsible for cytotoxic response. Nevertheless, further studies are required to explain the immunological response to the chronic hepatitis

Determination of interleukin-6, interleukin-10, and interleukin-18 levels in patients with chronic hepatitis, liver cirrhosis and hepatocellular carcinoma secondary to HBV infection

Giriş ve Amaç: Viral hepatit B enfeksiyonunun kronikleşmesine yol açan mekanizmalar tam olarak anlaşılamamıştır. Sitokin profilindeki değişimin, enfeksiyonun iyileşmesi veya kronikleşmesi şeklinde sonuçlanabileceği bilinmektedir. Bu çalışma, bazı sitokinler ile hepatit B virüsü enfeksiyonu sonrası oluşan farklı klinik formları arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada, hepatit B virüsü enfeksiyonuna ikincil kronik hepatit, karaciğer sirozu ile hepa- tosellüler karsinoma gelişmiş hastalarda interlökin-6, interlökin-10, interlökin-18 düzeyleri ve hastalık progresyonu arasındaki ilişki araştırıldı. Kronik hepatitli 29, karaciğer sirozlu 19, hepatosellüler karsinomalı 19, toplam 67 hepatit B hastası ile 15 sağlıklı kontrol çalışmaya alındı. Bulgular: Hepatit B virüsü hasta grupları arasında hepatit B virüsü DNA düzeyleri açısından anlamlı fark yoktu. İnterlökin-6, interlökin-10 ve inter- lökin-18 düzeyleri hasta olan gruplarda, hastalık progresyonu ile daha belirgin şekilde olmak üzere kontrol grubundan anlamlı şekilde yüksek bulundu. İnterlökin-6 düzeyi hepatosellüler karsinoma grubunda, kontrol grubu, kronik hepatit B ve karaciğer sirozu gruplarına göre anlamlı yüksek olup diğer gruplar arasında ise benzerdi. İnterlökin-10 düzeyinde ise sadece hepatosellüler karsinoma ile kontrol grubu arasında anlamlı fark mevcuttu. İnterlökin-18 düzeyleri ise hepatit B virüsü gruplarında (kronik hepatit B, karaciğer sirozu ve hepatosellüler karsinoma) benzer olmakla beraber her üç grupta da kontrol grubundan anlamlı olarak yüksekti. İnterlökin-6, interlökin-10, interlökin-18 ve alfa fetoprotein düzeyleri arasında istatiksel açıdan anlamlı korelasyon saptandı. Ek olarak hepatosellüler karsinoma grubunda yer alan ve alfa fetoprotein düzeyleri normal sınırlarda olan 3 hastadan ikisinde interlökin-18 düzeylerinin ortalama değerin üzerinde olduğu ve bunlardan birinde interlökin-10 düzeyinin de ortalama değerin üzerinde olduğu saptandı. Sonuç: So- nuç olarak, interlökin-6, 10 ve 18 düzeylerinin hepatit B virüsü enfeksiyonunun farklı evrelerinde artmış olduğu saptandı. İnterlökin-6 ve 10 hepatosellüler karsinomada artarken, interlökin-18, tüm hepatit B virüsü formlarında artmış olarak bulundu.Background and Aims: The mechanisms of chronicity in viral hepatitis B are not yet been fully understood. It has been postulated that the changes in balance of cytokine profiles may result in either healing or chronicity. This study was conducted to reveal the relationship among different clinical forms of hepatitis B virus infection with cytokines. Materials nad Methods: This study aims to reveal the relationship among interleukin-6, interleukin-10 and interleukin-18 levels and disease pro- gression in patients with chronic hepatitis B, liver cirrhosis and hepato- cellular carcinoma secondary to hepatitis B virus infection. A total of 67 hepatitis B virus patients with chronic hepatitis B (n=29), liver cirrhosis (n=19), hepatocellular carcinoma (n=19) and 15 healthy controls were included in the study. Results: Hepatitis B virus DNA levels were not significantly different among the groups. Interleukin-6, interleukin-10 and interleukin-18 levels in patients with hepatitis B virus infection were significantly higher than the control group in association with disease progression. The level of interleukin-6 in hepatocellular carcino- ma group was significantly higher than the control, chronic hepatitis B and liver cirrhosis groups. Interleukin-6 levels were similar among the other groups. At the level of interleukin-10, there was only a significant difference between the control and hepatocellular carcinoma groups. interleukin-18 levels were similar among the groups of hepatitis B virus (chronic hepatitis B, liver cirrhosis, hepatocellular carcinoma), and in all three groups these were significantly higher than in the control group. There was statistically significant correlation between interleukin and al- pha fetoprotein levels. In addition, interleukin-18 levels in two of three patients with alpha fetoprotein levels within the normal range in the hepatocellular carcinoma group were found to be on mean values. In one of them the level of interleukin-10 was found to be on mean val- ues. Conclusions: In conclusion, levels of interleukin-6, 10 and 18 were found to be increased at different stages of hepatitis B virus infection. Interleukin-6 and 10 levels increased in the hepatocellular carcinoma group. Interleukin-18 was increased in all forms of hepatitis B virus