Assessments and Outcome Measures of Cerebral Palsy

In cerebral palsy (CP), numerous primary problems are observed including muscle tone problems, muscle weakness, insufficient selective motor control, postural control, and balance problems. In the persistence of these problems for a long period, secondary problems including torsional deformities, joint contractures, scoliosis, and hip dysplasia can occur in time, and strategies formed by children to cope with these problems make up the tertiary problems. Hence, the most accurate and brief assessment of all of these problems mentioned above is crucial to determine an effective and precise physiotherapy program. In the assessment of children with CP, it is very important to receive a detailed story consisting of the birth story, to question underlying medical situations and to carry out physical assessment. In clinics, gross motor function, muscle tone, muscle length, muscle strength, and joint range of motion assessments are the most preferred ones

How Does Botulinum Toxin Injection and Physiotherapy Complement Each Other in Cerebral Palsy?

Cerebral Palsy (CP) is a clinical condition that describes impairments of motor and sensory systems due to a lesion in immature brain. CP‐related disorders effect movements, balance and posture of the child. Spasticity is most frequent motor disorder seen in CP and effects 70–80% of the children with CP. Spasticity can lead to abnormalities in all motor system levels involving muscles, joints, bones and tendons. If spasticity exists for long period of time, immobilization of muscles in short position and changes in the connective tissue around joints lead to shortening of the muscles and connective tissue. Various methods are used for spasticity management in children with CP. Botulinum neurotoxin (BoNT) injections, oral medications, selective dorsal rhizotomy and intrathecal baclofen applications are the foremost among them. BoNT injections are most prevalently used one among these applications. BoNT, which is a neurotoxin obtained from Clostridium botulinum bacteria, is frequently used in children with CP to decrease muscle tone for a certain period in the selected muscles, prevent contractures, postpone surgery and decrease frequency of surgeries. During this time frame that muscle tone decreased, it is very important to increase activity and participation levels of children. For achieving better motor outcomes and functional independence, BoNT injections should be combined with physiotherapy (PT) and occupational therapy (OT)

On the Lucas Difference Sequence Spaces Defined by Modulus Function

In this paper, firstly, we define the Lucas difference sequence spaces by the help of Lucas sequence and a sequence of modulus function. Besides, we give some inclusion relations and examine geometrical properties such as Banach-Saks type p, weak fixed point property

Application of Several Special Staining Methods for Paraffin Sections on Epon-Embedded Semithin Sections

Aim: This study aimed to compare several specific staining protocols recommended for paraffin sections and toluidine blue and light green double staining combination to be tried for the first time with routine toluidine blue staining on semithin epon sections. Material and Methods: Samples of 1x1x1 mm were taken from the liver, skin, and aorta tissues of Wistar albino adult rats. Tissue samples were fixed with 5% glutaraldehyde at +4º C overnight, postfixed with 1% osmium tetroxide for one hour, and then, blocked with Epon 812 after processing. Semithin sections of 1 μm thickness were obtained from the epon blocks. Sections were stained with Altmann’s method (for mitochondria), Verhoeff’s method (for elastic fibers), Gordon&Sweets’ silver impregnation method (for type III collagen), toluidine blue and light green double staining combination (for type I collagen) and routine toluidine blue method. Results: In liver sections, mitochondria in hepatocytes were differentiated by the Altmann method, and stromal type III collagen fibers were distinguished with Gordon&Sweets’ method. Elastic lamellar structures were easily observed in black in the aortic sections stained with the Verhoeff method. Successful results were obtained in the staining of dermal type I collagen with toluidine blue and light green double staining in skin sections. Conclusion: Since the specific staining tried for the first time gave positive results in epon sections, it was concluded that these methods can be used to determine the localization of cellular and intercellular components that are aimed to be examined at the ultrastructural level

THE EVALUATION OF ETIOLOGICAL FACTORS IN URTICARIA

Amaç: Urtikarya sık görülen, tanısı kolay konulabilen ancak oldukça değişken etyolojik faktörlerin saptanmasının zor olduğu bir dermatozdur. Bu çalışmada kliniğimizde urtikarya tanısıyla izlenmiş olan hastalarda saptanan etyolojik faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Bu retrospektif çalışmada 2000-2007 yılları arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Kliniği'nde yatarak tedavi gören urtikarya tanısı almış 127 olguda saptanan etyolojik etmenler araştırılmıştır. Bulgular: Ayrıntılı anamnez ve etyolojiye yönelik yapılan tetkikler sonucunda özellikle gıdalar, ilaçlar ve infeksiyonlar olmak üzere 92 (%72,4) hastada en az 1 veya daha fazla olası tetikleyici etken saptanırken, 35 (%27,6) hastada tetikleyici etken saptanamamıştır. Sonuç: Çalışmada elde edilen bulgular ışığında; urtikaryalı olguların değerlendirilmesinde infeksiyonlar, ilaçlar ve gıdalar başta olmak üzere olası tetikleyici faktörlerin alınacak ayrıntılı anamnezde yer almasının önemi vurgulanmıştır. Objective: Urticaria is a common skin disease which is easily diagnosed. In contrast to the ease of its diagnosis, the underlying etiologic factors are often difficult to determine. In the present study, we aimed to evaluate the etiologic factors in patients with urticaria who were followed-up by our clinic. Material and method: In this retrospective study; 127 in-patients with urticaria who were followed up in Dokuz Eylül University Medical School Department of Dermatology between the years 2000-2007 were re-evaluated to outline the established etiologic factors. Results: Detailed anamnesis and laboratory investigations revealed at least one etiological factor in 92 (72.4%) patients, especially foods, drugs and infections. On the other hand 35 (27.6%) patients had no associating triggering factors. Conclusion: In this study, the importance of a detailed history regarding triggering factors such as infections, drugs and foods in the evaluation of patients with urticaria was emphasized

Light microscopic comparison of the different staining methods on the staining of paraffin or semithin epon sections of various animal tissues

Histolojide mikroskobik değerlendirme amacıyla alınan doku örnekleri, parafine veya plastik ortamlara gömülür. Plastik yarı ince kesitler, ışık mikroskobu ile elektron mikroskobu arasında bir köprü görevi görür. Bu kesitler parafinden daha ince, ince kesitlerden daha kalındır. Bu sayede ışık mikroskopide yarı ince kesitler, parafine göre daha ileri detay sağlar. Ancak plastik kesitlerin çoğu hidrofobiktir ve birçok boya ile boyanmazlar. Bu çalışmada; parafin ve epon kesitlerde daha çok doku komponentinin ayrımına imkan verecek boyama metotlarının geliştirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada; çeşitli doku örnekleri ikili fiksasyon sonrası Epon ile bloklandı. Aynı dokuların diğer grubu, rutin takip sonrası parafin ile bloklandı. Toluidine blue, hematoksilen, eozin, asit fuksin, metil green ve nötral red boyaları hem tekli, hem ikili kombinasyonlar şeklinde her iki kesit grubunda denendi. Ayrıca elastik, retiküler ve kollajen lifler ile mitokondri boyamaları da çalışıldı. Epon kesitlere boyaların penetrasyonunu kolaylaştırmak amacıyla, üç ayrı etching ajanı (sodyum hidroksit, periyodik asit ve aseton) uygulandı. Sonuçlar ışık mikroskobunda değerlendirildi. Eponun uzaklaştırılmasında aseton en başarılı bulundu. Epon kesitlerde tekli boyamalarda en iyi sonuçlar toluidine blue ile sağlandı. Ayrıca asit fuksin ve metil green de olumlu bulundu. Tekli boyamalar parafin kesitlerde başarılı bulunmadı. Epon kesitlerde ikili boyamalarda; toluidine blue-eozin, toluidine blue-asit fuksin, toluidine blue-metil green ve asit fuksin-toluidine blue kombinasyonlarında başarılı sonuçlar elde edildi. Parafin kesitlerde hematoksilen-eozin ile en iyi sonuçlar alındı. Ayrıca; toluidine blue-eozin ve asit fuksin-metil green kombinasyonlarından da yararlanılabileceği düşünüldü. Parafin ve epon kesitlerde dört özel boyama ile elastik, retiküler ve kollajen lifler ile mitokondri demonstrasyonunda da başarılı sonuçlar elde edildi. Olumlu bulunan boyamaların rutinde kullanılabileceği sonucuna varıldı.Tissue samples received for microscopic evaluation in histology are embedded in paraffin or plastic media. Plastic semithin sections serve as a connection between light and electron microscopies. These sections are thinner than paraffin sections, and thicker than thin sections. This helps semi-thin sections in light microscopy provide more advanced details than paraffin sections do. Most plastic sections are hydrophobic, however, and cannot be stained with many stains. In this study, the aim is to develop staining methods that allow more tissue components to be differantiated in paraffin and epon sections. Various tissue samples were subjected to double fixation and epon blocking in the study. Another group of the same tissues was subjected to routine tissue processing and paraffin blocking. Toluidine blue, hematoxylin, eosin, acid fuchsin, methyl green, and neutral red stains were tested in both section groups as single stains or dual combinations. Elastic, reticular, and collagen fiber stains and mitochondrial stains were tested additionally. Three different etching agents (sodium hydroxide, periodic acid, and acetone) were applied to facilitate the penetration of stains into the epon sections. The results were evaluated under a light microscope. Acetone was found to be the most successful in removing epon. The best results in epon sections with single stains were attained with toluidine blue. Acid fuchsin and methyl green were also found satisfactory. Single stains were not successful in paraffin sections. Among the dual stainings in epon sections, toluidine blue-eosin, toluidine blue-acid fuchsin, toluidine blue-methyl green, and acid fuchsin-toluidine blue combinations yielded successful results. The best results in paraffin sections were obtained with hematoxylin-eosin. Toluidine blue-eosin and acid fuchsin-methyl green combinations were also considered useful. Four special stainings yielded good results in demonstration of elastic, reticular, and collagen fibers and mitochondria in paraffin and epon sections. It was concluded that the stainings that are found successful can be used routinely

Bisfenol A'ya maruz kalan ratlarda Vitamin E 'nin testis histolojisi ve antioksidan düzeyi üzerine etkisi

Amaç: Çalışmada Bisfenol A’ ya maruz kalan ratlar da Vitamin E’nin testis dokusu ve antioksidan düzeyleri üzerine etkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu amaçla 40 tane yetişkin erkek Wistar albino rat 12 saat aydınlık 12 saat karanlık ortamda konvansiyonel şartlarda ad libitium su ve yem ile beslendi. Deney hayvanları beş eşit gruba ayrıldı. Kontrol grubuna uygulama yapılmadı. Sham grubuna 0,5 ml mısır yağı, BPA grubuna ise 0.5 ml mısır yağı içerisinde çözündürülmüş BPA (10 mg/kg/gün), Vitamin E grubuna 0.5 ml mısır yağı içerisinde çözündürülmüş Vitamin E (300 mg/kg/gün), BPA + Vitamin E grubuna 0,5 ml mısır yağı içerisinde çözündürülmüş BPA (10 mg/kg/gün) + 0,5 ml mısır yağı içerisinde çözündürülmüş Vitamin E (300 mg/kg/gün) uygulandı. Uygulama sonunda ksilazin-ketamin ile anesteziye alınan ratlar sakrifiye edilerek testisleri çıkarıldı. Sağ testisler antioksidan düzeyinin belirlenmesi için -80 derece saklanırken, sol testisler diğer incelemeler için Bouin’s solüsyonunda tespit edildi. Elde edilen doku örnekleri histolojik, histometrik, immunohistokimyasal, biyokimyasal yöntemlerle incelendi. Tüm guruplarda testislerin genel görünümünü ortaya koymak için alınan kesitlere 6 µm kalınlığında, 200 µm aralıklarla seri olarak alınmış 8 adet kesite Crossmon’un üçlü boyama metodu ve PAS boyama metodu uygulandı. Antioksidan düzeyi belirlemek için Malondialdehit (MDA), Süperoksit dismutaz (SOD) ve Total protein analizleri yapıldı. Mikroskopik inceleme sırasında tubulus seminiferus kontortusların genel görüntüsü, epitel katmanı, bazal membranın yapısı, Sertoli hücreleri, Leydig hücreleri, kapilar damarların yapısı ve tunika albuginea incelendi. Bulgular: Araştırmada genel histolojik görünümlerin kontrol ve sham grubunda benzer olduğu, BPA uygulanmış grupta tubulus çapında küçülme olduğu fakat seminifer tubul epitel katmanının arttığı belirlendi. Vitamin E verilen grupta da bazı tubullerde epiteliyal dökülme ve subbazal vakuollerin olduğu belirlendi. Undifferentiated Embryonic Cell Transcription Factor 1 (UTF-1) pozitif tubul ve hücre sayılarının BPA verilen grupta oldukça yüksek olduğu görüldü. Antioksidan paremetre olan SOD değeri BPA uygulanan grupta düşük, Vitamin E uygulanan grupta yüksek bulundu. MDA değerinin ise BPA uygulanan grupta diğer gruplara göre yüksek olduğu dikkati çekti. Sonuç: Çalışma sonunda BPA maruziyetine karşı uygulanan vitamin E’nin testis histoloji üzerinde ve testis dokusundaki antioksidan düzeyleri üzerinde olumlu etkilerinin olduğu belirlenmiş oldu.KABUL VE ONAY SAYFASI ………………………..………………….………… i TEŞEKKÜR …………………………………………………………….…………… ii İÇİNDEKİLER ..…………………………………………….………...………….…. iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ …..…………………….…………….…. vi\ud RESİMLER DİZİNİ ….………….…………………………...……………………… viii TABLOLAR DİZİNİ ….………….…………………………...…………………….. ix ÖZET …………………………………………………………………………………. x ABSTRACT ………………………………………………………………………….. xii 1. GİRİŞ …………………….…………………...……………………………….……. 1 2. GENEL BİLGİLER ……………………..…………………………………...……... 3 2.1. Testisin Yapısı………………………………………………………..…………... 3 2.2. Testisin Histolojik Yapısı ………….……………...……….…………………….. 4 2.2.1 Tubulus Seminiferus Kontortus…………………………………………….......... 5 2.2.2. Sertoli Hücresi …………………………………………………………………... 6 2.2.3. İntersitisyel Alan ………………………………………………..…………......... 9 2.2.3.1. Leydig Hücreleri …………..………………………………………………….. 9 2.2.4 Spermatogenezis…………………………………………………………………. 11 2.2.5. Spermatogenetik Döngü…………………………………………………………. 12 2.2.6. Ratlarda Spermatogenetik Siklus Evreleri………………………………………. 13 2.2.7. Spermatogenezisin Kontrolü…………………………………………………….. 14 2.3. Spermatogonial Kök Hücreler……………………………………………………... 15 2.4. Bisfenol A (BPA)’nın İşlevi ve Etkisi…………………………………………….. 16 2.5. Serbest Radikaller ve Oksidatif Stres……………………………………………… 17 2.5.1. Lipid Peroksidasyonu ve Malondialdehid (MDA)………………………………. 18 2.6. Antioksidan Sistem………………………………………………………………... 19 2.6.1. Süperoksit Dismutaz (SOD)…………………………………………………………... 20 2.6.2. E Vitamini……………………………………………………………………….. 20 2.7. Erkek İnfertilitesinde Oksidatif Stresin Etkisi…………………………………….. 21 3. GEREÇ VE YÖNTEM ……...……………………………………….……………... 23 3.1. Gereç …………………………………………………………....…..…………….. 23 3.2. Yöntem ……………………………………………………………………………. 24 3.2.1. Vücut Ağırlıklarının Ölçümü …………………………………………………… 24 3.2.2. Testis Ağırlıklarının Ölçümü ………...…………...……………..………………. 24 3.2.3. Testis Ağırlık İndeksi Hesaplama (TAİ) ………………………………………… 24 3.3. Histolojik Yöntem ………………………………………………………………… 24 3.3.1. Crossmon’un Üçlü Boyama Metodu…..………………………………………… 24 3.3.2. Periyodik Asit- Schiff (PAS) Metodu…………………………………………….. 25 3.4. Histolojik Değişimlerin Belirlenmesi……………………………………………... 26 3.5. Histometrik Değişimlerin Belirlenmesi…………………………………………… 26 3.6. İmmunohistokimyasal Yöntem……………………………………………………. 26 3.6.1. (UTF-1) (Avidin- biotin)………………………………………………………… 26 3.7. Biyokimyasal Yöntemler………………………………………………………….. 28 3.7.1. Dokuların Hazırlanması…………………………………………………………. 28 3.7.2. Total Protein Analizi…………………………………………………………….. 28 3.7.3. Superoksit Dismutaz (SOD) Analizi…………………………………………….. 29 3.7.4. Malondialdehit (MDA) Analizi………………………………………………….. 30 3.8. İstatistiksel Analiz…………………………………………………………………. 31 4. BULGULAR ………………………………………………………………………... 32 4.1. Vücut Ağırlığı ve Testis Ağırlığı Bulguları……………………………………….. 32 4.1.1 Vücut Ağırlığı……………………………………………………………………. 32 4.1.2.Testis Ağırlıkları ……...…………………………………………...…………….. 32 4.2.Histolojik Bulgular…………………………………………………………………. 33 4.2.1.Histolojik Değişimler…………………………………………………………….. 38 4.2.2. Histometrik Değişimler………………………………………………………….. 38 4.3.İmmunohistokimyasal Bulgular……………………………………………………. 39 4.4 Biyokimyasal Bulgular……………………………………………………………... 42 5. TARTIŞMA …………...……….…………………...……...….……………...…….. 43 5.1. Vücut Ağırlığı ve Testis Ağırlığı………………………………………………….. 43 5.2.Histolojik Değişimler………………………………………………………………. 44 5.2.1.Tubulus Çapı ve Epitel Yüksekliği………………………………………………. 45 5.3.Spermatogonial Kök Hücre Yoğunluğu……………………………………………. 46 6. SONUÇ VE ÖNERİLER ……………………………..…………..……….………... 50 KAYNAKLAR ..………………………………...……...……………………………... 52 Ek 1 (ADÜ-HADYEK Kararı) ………………..……………………...………………… 67 BİLİMSEL ETİK BEYANI …………………………………………………………….. 68 ÖZGEÇMİŞ ...………………………………...………...………………………………. 6

Spastik Serebral Palsili Çocuklarda Fonksiyonel Gövde Eğitiminin Üst Ve Alt Ekstremite Motor Fonksiyonları Üzerine Etkisinin Araştırılması

The purpose of this study is to broadly investigate the effect of individually structured trunk training on trunk control, upper and lower limb motor function of children with spastic Cerebral Palsy (CP). 38 bilaterally effected children with spastic CP whom receive routine physiotherapy program twice a week recruited for this study. Stratified random sampling used according to the Gross Motor Function Classification System (GMFCS) and Manual Ability Classification System (MACS) levels to set two statistically equal groups. Motor functions of trunk, upper and lower extremities, daily living skills, activity and participation levels assessed with Trunk Control Measurement Scale (TCMS), Gross Motor Function Measurement (GMFM), Quality of Upper Extremity Skills Test (QUEST), Pediatric Balance Scale (PBS),Timed Up and Go Test (TUG),Surface Electromyography (sEMG), Modified Tardieu Scale (MTS), Physicians Rating Scale (PRS), 1 Minute Walk Test (1 MWT), Gillette Functional Assessment Scale (Gillette FAS), Functional Independence Measure for Children (WeeFIM), Impact on Family Scale (IPFAM) and Child Health Questionnaire Parent Form 50 (CHQ-PF 50) at baseline for both groups. After randomization one group received individually structured functional trunk training which includes trunk targeted neurodevelopmental treatment approach, other group set as control group. Children assessed with same outcome measures after 8 week intervention. According to the our results; TCMS, GMFM, QUEST, sEMG (Erector Spina), PBS, TUG, 1 MWT, PRS (Knee), Gilette Skill Test and WeeFIM scores showed improvement in intervention group with respect to the control group (p<0.05). This results show selected and adapted trunk training could be use for improving trunk, upper and lower extremity motor functions and activity levels of children with bilateral spastic CP.ONAY SAYFASI iii TEŞEKKÜR iv ÖZET v ABSTRACT vi İÇİNDEKİLER vii SİMGELER VE KISALTMALAR ix ŞEKİLLER xi RESİMLER xi GRAFİKLER xii TABLOLAR xiii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Serebral Palsi'nin Tanımı 4 2.2. Serebral Palsi'de Etyoloji 4 2.3. Serebral Palsi'de Epidemiyoloji 6 2.4. Diagnoz 6 2.5 Serebral Palsi'de Sınıflandırma, Ekstremite Dağılımı ve Klinik Tip 6 2.5.1. Spastik Tip Serebral Palsi 8 2.6. Serebral Palsi'de Gövde Etkilenimi 8 2.7. Serebral Palsi’de Değerlendirme 11 2.7.1. Hikâye 11 2.7.2. Gözlem 11 2.7.3. Fonksiyonel Seviye ve Motor Gelişimin Değerlendirilmesi 11 2.7.4. Refleks ve Reaksiyonların Değerlendirilmesi 12 2.7.5. Kas Tonusunun Değerlendirilmesi 12 2.7.6. Kas İskelet Sisteminin Değerlendirilmesi 13 2.7.7. Yürümenin Değerlendirilmesi 13 2.7.8. Dengenin Değerlendirilmesi: 14 2.7.9. Sağlıkla İlgili Yaşam Kalitesinin Değerlendirilmesi 14 2.7.10. Gövde Etkileniminin Değerlendirmesi 15 2.8. Serebral Palsi'de Genel Tedavi Yaklaşımları 16 2.8.1. Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Uygulamaları 17 2.8.2. Adaptif Ekipman ve Ortezler 19 2.8.3. Tıbbı ve Cerrahi Yaklaşımlar 20 2.8.4. Destekleyici Yaklaşımlar 21 3. BİREYLER VE YÖNTEM 22 3.1. Bireyler 22 3.2. Yöntem 24 3.2.1. Değerlendirmeler 24 3.2.2. Gövde Eğitimi 42 3.3 İstatistiksel Analiz 45 4. BULGULAR 46 4.1. Olguların Demografik Özellikleri 46 4.2. Olguların Kaba Motor Fonksiyon ve El Becerileri Seviyeleri 48 4.3. Gövde Kontrolü ve Gövde Fonksiyonlarına Ait Bulgular 49 4.4. Kaba Motor Fonksiyonlara Ait Bulgular 53 4.5. Üst Ekstremite Motor Fonksiyonlarına Ait Bulgular 57 4.6. Kas Aktivasyonuna Ait Bulgular 61 4.7. Fonksiyonel ve Dinamik Denge Değerlendirmelerine Ait Bulgular 68 4.9. Kas Tonusuna Ait Bulgular 70 4.10. Yürüyüş Değerlendirmelerine Ait Bulgular 74 4.11. Fonksiyonel Bağımsızlık Değerlendirmesine Ait Bulgular 77 4.12. Ailelerin Etkilenimine Ait Değerlendirme Bulguları 80 4.13. Sağlıkla İlgili Yaşam Kalitesi Değerlendirmesine Ait Bulgular 82 5. TARTIŞMA 86 6. SONUÇLAR VE ÖNERİLER 102 KAYNAKLAR 104 EKLER Ek 1. Etik Kurul Kararı Ek 2. İzin Yazısı Ek 3. Değerlendirme FormuBu çalışmanın amacı spastik Serebral Palsili (SP) çocuklarda bireye özel yapılandırılmış gövde eğitiminin; üst ve alt ekstremite motor fonksiyonları ve gövde kontrolü üzerine etkilerini geniş kapsamlı olarak araştırmaktı. Bu amaçla; haftada iki gün rutin fizyoterapi programına devam eden, bilateral etkilenimi olan 38 Spastik Serebral Palsi'li çocuk çalışmaya dâhil edildi. Olgular Kaba Motor Fonksiyon Sınıflandırma Sistemine (GMFCS) ve El Beceri Sınıflandırma Sistemine (MACS)göre tabakalı randomizasyon ile istatistiksel olarak iki eşit gruba ayrıldı. Çalışmanın başında her iki grubun da gövde, üst ekstremite ve alt ekstremite motor fonksiyonları, günlük yaşam becerileri, aktivite düzeyleri ve katılımları; Gövde Kontrol Ölçüm Ölçeği (TCMS), Kaba Motor Fonksiyon Ölçümü (GMFM), Üst Ekstremite Beceri Kalitesi Testi (QUEST), Pediatrik Denge Ölçeği (PBS), Zamanlı Kalk Yürü Testi (TUG), Yüzeyel Elektromyografi (sEMG), Modifiye Tardieu Skalası (MTS), Klinik Yürüme Oran Testi (PRS), 1 Dakika Yürüme Mesafesi (1 MWT), Gillette Fonksiyonel Değerlendirme Anketi, Çocuklar İçin Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçümü (WeeFIM), Aile Etki Ölçeği (IPFAM) ve Çocuk Sağlığı Anketi Anne Baba Formu (CHQ-PF 50) ile değerlendirdi. Randomizasyon sonrasında bir gruba bireysel yapılandırılmış, gövdeye yönelik nörogelişimsel yaklaşım uygulamaları içeren fonksiyonel gövde eğitimi verilirken diğer grup kontrol grubu olarak belirlendi. 8 hafta sonra çocuklar aynı değerlendirme araçları ile yeniden değerlendirildi. Bulgular incelendiğinde;TCMS, GMFM, QUEST, sEMG (Erector Spina), PBS, TUG, 1 MWT, PRS (Diz), Gillette Beceri Testi ve WeeFIM değerlendirmeleri açısından tedavi grubu lehine anlamlı fark bulundu (p<0.05). Bu bulgular özel seçilmiş ve uyarlanmış gövde eğitim programının bilateral etkilenimi olan spastik SP'li çocuklarda motor fonksiyonu ve aktivite düzeyini geliştirmek amacıyla kullanılabileceğini göstermektedir

Evaluation of the cases diagnosed with cresecentic glomerulonephritis

Kresentik glomerulonefrit, spesifik bir hastalık değildir ancak çok farklı etiyoloji ve patolojik mekanizmalarla oluşan ciddi glomerüler hasarın göstergesidir. Bu patolojik bulgu klinik olarak rapidly progresif glomerulonefrit (RPGN) olarak karşımıza çıkar.Bu çalışma da 1988-2010 yılları arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji bölümünde yapılan yaklaşık 1200 böbrek biopsisi geriye dönük olarak incelendi. 46 hasta da kresentik glomerulonefrit saptandı ve çalışmaya alındı. Hastaların birisinde anti glomerüler bazal membran hastalığı, tip1 kresentik glomerulonefrit saptanırken, 15 hastada tip 2 kresentik glomerulonefrit, 27 hastada tip 3 kresentik glomerulonefrit saptandı. 3 hastanın detaylı bilgilerine ulaşılamadı. Hastaların 15´i kadın 31´i erkekti. Ortalama yaşları 39.5±16.5 idi. Kreatinin klirensi tip 2 kresentik glomerulonefrit vakalarında ortalama 35± 22.9 ml/dk, tip 3 kresentik glomerulonefrit vakalarında16,3± 11,1 ml/dk olarak saptandı. Tip 2 kresentik glomerulonefrit vakalarında 24 saatlik idrarda protein düzeyi daha yüksek saptandı.(5.02± 3.6 gr/g) Tip 3 kresentik glomerulonefrit vakalarınınyaş ortalaması ve başlangıç kreatinin düzeyi daha yüksek saptandı.Biopsi kresent oranı ortalama %81olarak saptandı. Tüm vakalarımız başlangıç dializ ihtiyacı açısından karşılaştırıldığında tip 3 kresentik glomerulonefrit vakalarında dializ ihtiyacı istatiksel anlamlı olacak şekilde daha belirgindi. (p= 0,41)Vakalarımızın başlangıç tedavisinde; 31 hasta intravenöz steroid+ intravenöz siklofosfamid tedavisi, bir hasta intravenöz steroid+ oral siklofosfamid, üç hastamız da yalnız pulse steroid tedavisi uygulanmıştı. İdame tedaviye geçilebilen hastalarda ise steroide ek olarak altı hasta azatiopurin, bir hasta MMF, bir hasta siklosporin, bir hasta oral siklofosfamid tedavisi uygulanmıştı. Hastalarımızın dokuzunda tam remisyon, üçünde kısmi remisyon sağlandı. On beş hastamızda son dönem böbrek yetmezliği gelişti, dokuz vakamız exitus oldu. Tedavi takiplerine ulaşılamayan altı hastamız mevcuttu.Crescentic glomerulonephritis (CGN) is not a specific disease but it is a morphologic expression of severe glomerular injury that can be caused by many different etiologies and pathogenic mechanisms. This pathologic findings sometimes come on view as rapidly progressive glomerulonephritis (RPGN).In this study, we reviewed 1200 renal biopsy performed between 1988 and 2010 in Uludag University Nephrology department. Forthy six patient with CGN were enrolled to the study. Type 1, Type 2 and type 3 CGN was detected in 1, 15 and, 27 patients, respectively. Detailed data could not be reached for 3 patients.Women / man was 15 / 31 and mean age was 39.5 ± 16.5. Mean creatinin clearance (ClCre) for type 2 and type 3 CGN patients were 35 ± 22.9 and 16.3± 11.1 ml/min respectively. 24 hour-protein level was higher in type 2 crescentic glomerulonephritis patients. (5.02± 3.6 gr/d) The mean age and initial creatinine level was higher in tip 3 crescentic glomerulonephritis patients.Mean crescent percentage was 81%. It was found that type 3 CGN patients need dialysis more than other types (p<0.05).Initial treatment combination for 31 patient was intravenous (IV) steroid and cyclophosphomide, in 1 patient cyclophosphamide was administered orally an 3 patients were treated with only pulse steroid therapy. As maintenance therapy 6 patients received Azathiopurine, 1 patient received oral cyclophosphamide and 1 patient received mycophenolate mofetil in addition to oral steroid therapy. Whereas complete remission was reached 9 patients, 3 patients had partial remission. Fifteen patients progressed to end stage renal disease and 9 patients were died under treatment