Nörogelişimsel tedavinin serebral palsi’li çocuklarda fonksiyonellik ve kas ultrason parametrelerine etkisi

Purpose: This study aimed to evaluate the effectiveness of neurodevelopmental therapy (NDT) for improving lower extremity functions, ankle dorsiflexion range of motion (ROM), popliteal angle, medial gastrocnemius (GCM) muscle thickness (MT), and functionality of lower extremity on children with hemiparetic Cerebral Palsy (CP). Methods: Eighteen children with hemiparetic CP aged between 6-15 years were included in the study. Structured NDT (s-NDT) was applied 40 minutes per session, three times a week over 12 weeks. Children were evaluated with Gross Motor Function Measurement-88 (GMFM-88) for motor function level; with goniometer for ankle dorsiflexion ROM and popliteal angle; with ultrasound for medial GCM MT, and with ultrasound Lower Extremity Function Test (LEFT) for the functionality of lower extremity. Children were evaluated before and after the intervention. Results: After the treatment, statistically significant differences were obtained in mean values of GMFM-88, ankle dorsiflexion ROM, medial GCM MT, and LEFT (p0.05). Conclusion: In conclusion, it was observed that s-NDT might be effective on motor function level, ankle dorsiflexion, medial GCM MT, and lower extremity functionality in children with hemiparetic CP. These improvements will make significant positive contributions to the mobility of children.Amaç: Bu çalışmanın amacı; hemiparetik serebral palsi (SP)’li çocuklarda nörogelişimsel tedavinin (NGT) alt ekstremite fonksiyonları, ayak bileği dorsifleksiyon eklem hareket açıklığı (EHA), popliteal açı, medial gastroknemius (GCM) kas kalınlığı (MT) ve alt ekstremiye fonksiyonelliğini iyileştirmedeki etkinliğini değerlendirmekti. Yöntem: Çalışmaya yaşları 6-15 yıl aralığında on sekiz hemiparetik SP’li çocuk dahil edildi. Yapılandırılmış NGT haftada 3 seans, her seans 40 dakika olacak şekilde 12 hafta boyunca uygulandı. Çocukların motor fonksiyon seviyelerini değerlendirmek için Kaba Motor Fonksiyon Ölçütü-88 (KMFÖ-88), ayak bileği dorsifleksiyon açısı ve popliteal açının değerlendirmesi için universal gonyometre, medial gastroknemius kasının kalınlığı ölçmek için ultrasanografik ölçüm ve alt ekstremite fonksiyonlarını değerlendirmek için Alt Ekstremite Fonksiyon Testi (AEFT) kullanıldı. Sonuçlar: Tedavi sonrasında GMFM-88, ayak bileği dorsifleksiyon EHA, medial GCM MT ve AEFT değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı gelişme olduğu belirlendi (p0,05). Tartışma: Sonuç olarak, hemiparetik SP'li çocuklarda yapılandırılmış NGT'nin motor fonksiyon düzeyi, ayak bileği dorsifleksiyonu, medial GCM- MT değerleri ve alt ekstremite fonksiyonelliği üzerine olumlu etkileri olabileceği gözlendi. Elde edilen bu gelişmeler çocukların mobilitesine önemli pozitif katkılar sağlayacaktır

Investigation of the effectiveness of backward walki̇ng and rebound therapy exerci̇se i̇n cerebral palsy rehabi̇li̇tati̇on

Serebral Palsi (SP), gelişmekte olan fetal veya infant beyinde görülen, motor becerilerde kısıtlılığına sebep olan hareket ve duyu sistemlerini etkileyen kalıcı bozukluktur. Çalışmamızın amacı; SP'li çocuklarda uygulanılan geri yürüme (GY) ve rebound terapi (RT) egzersizlerinin etkilerini, fonksiyonel ve objektif ölçüm metotlarıyla araştırmaktır . Kaba Motor Fonksiyon Sınıflama Sistemi seviyesi I ve II olan , hemiparetik SP tanısı almış 27 çocuk çalışmaya dahil edildi . Tüm olgular başlangıçta 8 hafta boyunca haftada 3 seans fizyoterapist eşliğinde bireyselleştirilmiş nörogelişimsel tedavi (NGT) programına alındı. 8 haftanın ardından olgular randomize olarak 2 gruba ayrıldı.1. gruba NGT'ye ek olarak RT, 2.gruba NGT ve GY egzersizleri, haftada 3 gün/12 hafta uygulandı. Olguların fonksiyonellikleri Kaba Motor Fonksiyon Ölçütü -88 (KMFÖ-88) ve Alt Ekstremite Fonksiyon Testi (AEFT) ile, eklem hareket açıklığı (EHA) ayak bileği dorsifleksiyon açısı ve popliteal (pop) açının gonyometrik ölçümü ile, denge değerlendirmesi Becure Balance Sistem (BBS) platformu ile, kas boyutundaki değişiklikler medail gastrokenmius (m-gcm) ultrasonografik ölçümü ile, tedavi öncesi ve sonrası değerlendirildi. Olguların tamamında 8 haftalık NGT programı sonrası KMFÖ-88, AEFT, ayakbileği dorsifleksiyon açısı, popliteal açı ve m-gcm kalınlığı ölçüm skorlarında anlamlı değişiklikler saptandı (p 0.05). NGT'ye ek olarak uygulanan RT ve GY egzersizleri klinik parametreler ve kas kalınlığı üzerinde anlamlı sonuçlar gösterdi.Cerebral Palsy (CP) is a permanent disorder in the developing fetal or infant brain, affecting the movement and sensory systems, causing limitation in motor skills. The aim of the study was to investigate the effects of bacward walking (BW) and rebound therapy (RT) exercises with functional and objective measurement methods, in children with CP. The study included 27 cases with hemiplegic cerebral palsy who are in levels I and II according to Gross Motor Function Classification System. All the cases included in the study underwent a neurodevelepmontal therapy (NDT) program 3 times a week for 8 weeks; all exercise session was performed with a pediatric aphysiotherapist. After 8 weeks,cases were randomly assigned to a RT (n=14) and BW (n=13) group. RTG program included NDT and RT exercises, the BWG group's program included BW exercises in addition to NDT, 3 times for 12 weeks. We used Gross Motor Function Measurement (GMFM-88) scale and Lower Extremity Function Test (LEFT) for determining the level of functionality, manual goniometre for determining Range of motion (ROM) ( ankle dorsiflexion and popliteal angle), Becure Balance System (BBS) for determining the balance, ultrasonographic measurement of the medial gastrocnemius (m-gcm) for determining the changes in muscle thickness (MT) before and after the treatment. After 8 weeks NDT ,significant changes were found in KMFÖ-88, LEFT, ankle dorsiflexion and popliteal angle, m-gcm MT (p <0.05),in all cases. In both groups, significant changes were found in KMFÖ-88, AEFT, m-gcm MT, while AEFT and m-gcm in RTG showed statistically more improvement than BWG. ROM were significiant in only RTG. In both groups, there were no significiant difference in the change scores of FBS. RT and BW exercises which performed in addition to NGT showed significant results on clinical parameters and muscle thickness

Clinical and sociodemographic risk factors effecting level of postpartum depressive symptoms during postpartum period

Amaç: Çalışmanın amacı postpartum dönemde depresif belirtilere neden olabilecek ve düzeyini etkileyen risk etkenlerini ortaya çıkarmaktır. Gereç ve Yöntemler: Örneklemi oluşturan 97 kadın kadın doğum kliniğimizden toplanmıştır. Bu kadınlara doğumdan sonraki birinci ve altıncı haftada Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon ölçeği uygulanmıştır. Çalışma grubu ölçeğe göre depresif olan ve olmayan grup olarak ikiye bölünmüştür. İki grup arasında sosyodemografik ve doğumla ilgili özellikler karşılaştırılmış; ayrıca birinci ve altıncı haftadaki depresif belirti düzeyinin korelasyonuna bakılmıştır. Bulgular: Doksanyedi kadının 19'u ölçeğe göre depresif bulunmuştur (%19,5). Çalışma durumu dışında iki grup arasında sosyodemografik ve doğumla ilgili özellikler açısından fark bulunmamıştır. Depresif semptom düzeyi çalışan kadınlarda anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur (p=0.02). Birinci ve altıncı haftadaki depresif belirti düzeyi arasında anlamlı derecede pozitif korelasyon saptanmıştır (r=0,825 p=0,01). Sonuç: Postpartum depresyon önemli bir sağlık sorunudur. Özellikle çalışan kadınlarda depresyon riski daha yüksektir. Doğumdan sonraki erken dönemde var olan depresif belirtiler daha sonraki haftalarda devam edebilir. Klinisyenler bu durumun önemi konusunda farkında olmalıdır.Objective: The aim of the study is to find out the risk factors which may effect the development of depressive signs during postpartum period. Material and Methods: A sample of 97 women have been recruited from our obstetric clinic. These women, in the first and sixth weeks after delivery, were administered Edinburgh Pospartum Depression Scale (EPDS). Study group were divided into two groups according to scale : depressive and non-depressive group. Sociodemographic and obstetric features were compared between two groups, and correlation first and sixth week depressive levels were analysed. Results: Nineteen of 97 women (%19,5) were depressive according to EPDS. It was not found difference between two groups in terms of sociodemograhic and obstetric features except occupation. Depressive symptom level was statisticaly significantly higher in working women (p=0.02). It was found a significant correlation between the first and sixth weeks depressive symptom level (r=0,825 p=0,01). Conclusion: Postpartum depression is an important health problem. Especially working women have higher risk for development of depression. Depressive signs in early days in postpartum period may continue in later weeks. Clinicians should be aware of importance of this condition

A strategy for the implementation of water-quality-based discharge limits for the regulation of hazardous substances

Many developing countries apply technology-based discharge standards that set quantitative limits on pollutant discharges. These standards do not inherently consider ambient constraints and, therefore, cannot guarantee to protect aquatic life from hazardous pollutants. It is a challenge for developing countries to enforce water-quality-based limits for wastewater discharges and guarantee the intended use of water. This study aims to develop a strategy that suits the needs of developing countries for a transition from technology-based discharge standards to water-quality-based discharge limits. To this end, a pilot monitoring program was carried in the Gediz River Basin in Turkey. Surface water, industrial, and urban wastewater samples were collected and analyzed for 45 priority pollutants identified by the European Union and 250 national river basin specific pollutants. The monitoring results revealed that the environmental quality standards (EQSs) were exceeded for 8 priority, and 28 specific pollutants. This finding indicated that the existing technology-based discharge standards are not satisfactory to guarantee the intended water quality, and there is a need for adopting a new strategy for the implementation of water-quality-based discharge limits in Turkey. As a widely applied approach for determining water-quality-based discharge limits, firstly, conservative mass balance with and without consideration of mixing zone was evaluated. The results indicated that this approach was not applicable due to the receiving environment concentrations being higher than the EQSs. As an alternative approach, the dilution methodology, which considers the level of dilution occurring at the immediate discharge point, was tested. The results proved that the dilution methodology is the most appropriate strategy for developing countries with relatively poor surface water quality to improve the water quality to the level where the conservative mass balance approach can be applicable