Isolation rates of salmonella-shigella spp. in patients with gastroenteritis and evaluation of antibiotic resistance patterns

OBJECTIVE: Gastroenteritis, particularly infectious diarrhea has worldwide distribution, and is still an important health problem predominantly in the rural areas of Turkey. Shigella and Salmonella species are invasive pathogens. This study was planned with the aim of invastigating the frequency of Shigella and Salmonella isolation rates and to determine the antibiotic resistance patterns of the isolates. MATERIALS and METHODS: The stool specimens sent to our laboratory for culture were analysed retrospectively. Stool specimens were taken primarily into macroscopic and then microscopic examination. Samples including blood/mucus and leukocytes were evaluated as suspicious for invasive disease and bacteriogicalexaminations were performed. Isolates were identified by conventional methods,and tested for susceptibilities against ciprofloxacin, ampicillin, cefotaxime and trimethoprim/sulfomethoxazole(TMP/SMX) by Kirby-Bauer disc diffusion method according to the instructions of CLSI. RESULTS: A total of 90 specimens out of 2669 samples were eligible for the acceptence criteria. Of these samples, 14 (15,6%) were Shigella flexneri, 3(3,3%)were Salmonellaspp. According to the antibiotic susceptibility patterns; out of 14 S.flexneri strains 12(85,7%) were resistant to ampicillin, 2(14,3%) were resistant to trimethoprim/sulfomethoxazole, but no resistance was detected for ciprofloxacin and cefotaxime. Resistance rates of Salmonella species were; 66,7 % for ampicillin, no resistance was detected for TMP/SMX, ciprofloxacin and cefotaxime. CONCLUSION: Differentresistance profilesobtained inthis study showed once again, the importance of having theknowledge about thelocalantibioticresistance patterns, as this maylead for empiricaltreatment and beuseful in limiting the development of resistance. More comprehensive studies are needed to interpretthe results of this preliminary study from this region

Valorization of hazelnut shell waste in hot compressed water

Hydrothermal conversion of waste hazelnut shell in hot compressed water, green and environmentally friendly medium, was investigated under different operating conditions to clarify the effects of reaction temperature, reaction time, acid concentration and acid kind (H2SO4 and H3PO4) on the production of value-added chemicals with high temperature/high pressure autoclave. In literature, to our best knowledge, there is no study about the production of levulinic acid, as a high value chemical, from waste hazelnut shell in hot-compressed water without using any mineral and heterogeneous catalyst. Hydrothermal reactions were conducted at 150–280 °C for reaction times of 15 to 120 min with various H2SO4 and H3PO4 concentrations varying from 0 to 125 mM. The detailed liquid product species were identified with High Performance Liquid Chromatography (HPLC) and gaseous products were analyzed by Gas Chromatography with a Thermal Conductivity Detector (GC-TCD). The main identified liquid compounds were levulinic acid, acetic acid and furfural while carbon dioxide and carbon monoxide were the major gaseous products. Increasing the reaction temperature (280 °C) and reaction time (120 min) resulted in a significant increment on the conversion (65.40%) as well as levulinic acid yield (13.05%). The production of levulinic acid was enhanced with H2SO4 addition; whereas treatments with H3PO4 improved the furfural production.Marie Curie Career Integration Grants (FP7-PEOPLE-CIG) PCIG11-GA-2012-32174

Karma dentisyon döneminde mandibular ikinci premolar dişe yer sağlamak için basit bir yöntem: Bir vaka sunumu

Bu vaka raporunda 7 yıl 9 aylık bir hastanın mesiale devrilmiş sağ alt 1. molar dişinin süt dişlerinden ankraj alınarak doğrultulması sunulmuştur. Alt dental arkta II. süt molar dişin erken kaybına bağlı olarak daimi 1. molar diş mesiale devrilmesinden dolayı 3 mm’lik çapraşıklık vardı. İlk olarak sağ alt 1. daimi moların dikleştirilmesi planlandı. Birinci daimi molar diş açık Ni-Ti sarmal yay ile dikleştirildi. Sağ alt 1. daimi moların dikleşmesi sırasında ankraj elde etmek için, sağ alt I. süt molar diş ankraj diş olarak kullanıldı. Sağ alt daimi 1. moların dikleşmesi ve yerin kazanılması yaklaşık 4 ay sürdü. Bu vaka sunumu, erken karma dentisyon döneminde açık Ni-Ti sarmal yaylarla, süt dişlerinde herhangi bir ankraj kaybı olmadan 1. daimi moların başarılı bir şekilde dikleştirildiğini göstermektedi

Sınıf II Maloklüzyonda Frontal Sinüs ve Maksiller Büyüme Tahmini: Sefalometrik Çalışma

Sinüsler, ses rezonansı, nasal drenaj, havanın ısıtılması ve başka özel fonksiyonları yerine getiren orta yüzün büyümesine katkı sağlayan alanlardır. Frontal sinus, frontal kemiğin iç ve dış laminaları arasında yer alan ve bireysel değişkenlik gösteren pnömatik hava dolu alan, kavite alandır. Bu çalışmanın amacı, Sınıf II maloklüzyonlu bireylerde frontal sinüs büyümesi ve maksiller büyüme arasındaki ilişkiyi analiz etmektir. Çalışma, ortalama gözlem süresi 3,39 yıl olan hastalar 12-16 yaş arasında üzerinde pubertal büyüme atağından büyümenin bitimine kadar takip edilen 36 lateral sefalometrik grafi üzerinde yapılmıştır. Materyal Sınıf I ve Sınıf II olarak ayrılmış ve kontrol grubu Sınıf I bireylerden oluşturulmuştur. Frontal sinüs büyümesi el bilek grafilerindeki büyüme fazlarına göre S-MP3cap I. Periyot ve MP3U-DP3U II. Periyot olmak üzere iki periyotta değerlendirilmiştir. Sınıf II iskeletsel parametreleri ve frontal sinus yüksekliği ve genişliği arasında ilişki değerlendirilmiş; periyot ve gruplar student’s t-testi ile karşılaştırılmıştır.İskeletsel parametreler ile frontal sinus arasında ilişki olmadığı tespit edilmiştir. Frontal sinus büyümesinin maksiller büyüme için bir indikatör olmadığı sonucuna ulaşılmıştı

DÖRT PREMOLAR ÇEKİMLİ SINIF II MALOKLÜZYON TEDAVİSİNİN ÜÇÜNCÜ MOLAR ERÜPSİYONUNA ETKİSİ

Çalışmanın amacı; Sınıf II maloklüzyonun dört premolar çekimli tedavisinde, maksiller ve mandibular üçüncü molar dişlerin angulasyonunun tedavi süresince değişiminin izlenmesi, maksiller ve mandibular keser/molar dişlerin konum değişikliğine bağlı olarak oluşan angulasyon değişiminin incelenmesidir. İskeletsel ve dental Sınıf II maloklüzyona sahip 30 birey ortalama yaş 13.48 yıl çalışmaya dahil edilmiştir. Tedavi için dört birinci premolar diş çekimi planlanan bireylerin lateral sefalometrik ve dental panoramik radyograflarından yarar-lanılmıştır. 24 birey standart Edgewise, 6 birey ise Begg tekniği ile tedavi edilmiştir. Üçüncü molar dişin erüpsiyon paterni tedavi başında T1 ve tedavi sonunda T2 değerlendirilmiştir. Maksiller ve mandibular keser/molar dişlerin anteroposterior konumundaki değişiklik, molar diş için mevcut alandaki ve üçüncü molar dişin mesiodistal angulasyonundaki değişiklik Paired-t test ile ölçülmüştür. Tedavi teknikleri Student-t test ile karşılaştırılmıştır. Keser diş ve birinci molar diş konumlarındaki değişiklik ve üçüncü molar diş angulasyonundaki değişiklik arasındaki ilişki ise korelasyon analiziyle değerlendirilmiştir. Maksiller ve mandibular keser/molar dişlerin konum değişikliği, üçüncü molar diş için mevcut alandaki değişiklik Edgewise ve Begg tekniklerinde benzer bulunmuştur. Maksiller keser dişlerde retroklinasyon, maksiller molar dişlerde ise mesiale migrasyon izlenmiştir. Her iki tedavi tekniğinde de üçüncü molar diş için mevcut alanda artış gözlenmiştir. Maksiller sağ üçüncü molar dişin uzun aksının okluzal planla yaptığı açı artmıştır ancak bu artış istatistiksel olarak önemsiz bulunmuştur. Mandibular sağ üçüncü molar dişte önemli düzeyde dikleşme izlenmiştir. Mandibular sağ üçüncü molar dişin inklinasyonu ve mandibular keser/birinci molar dişlerin konumu arasında pozitif korelasyon bulunmuştur. Dört premolar çekimli tedavi edilen moderate ankrajın kullanıldığı vakalarda üçüncü molar diş erüpsiyonu için yer sağlanmıştır. Üst ve alt dental arklar üzerindeki posterior yapısal değişiklikler kullanılan yöntem ile ilişkilendirilemez. Bu sonuç moderate ankrajın kullanıldığı Sınıf II malokluzyonlarda geçerlidir. Üçüncü molar diş erüpsiyon değişiklikleri uzun dönemde takip edilmelidir

Aynı kardiyovasküler sonlanıma sahip ailevi hiperkolesterolemi ve yüksek lipoprotein (a) düzeyi olan tek yumurta ikizleri: Olgu sunumu ve literatürün gözden geçirilmesi

Homozygous familial hypercholesterolemia (HoFH) is a rare, autosomal dominant disease that leads to premature cardiovascular disease (CVD). Since monozygotic twins share the intrauterine environment and have the same age and gene profie, they could represent a very special resource for the investigation of the causes and the natural course of FH. This report is a description of 36-year-old monozygotic twin brothers with almost identical early coronary artery involvement due to FH concomitant with high lipoprotein(a) (Lpa) levels and a review of the literature. Sequence analysis revealed that the twins were homozygous for the LDLR c.1060+10G>A (rs12710260) mutation and heterozygous for the LDLR c.542C>T (rs557344672) mutations. Both were also homozygous for the c.1060+7T>C (rs2738442) and c.1586+53A>G (rs1569372) mutations in the LDLR gene as well as c.4265A>T (rs568413) mutations in the APOB gene. in the literature, there are 7 twin cases with reported FH, but none with high Lpa levels. the HoFH twins in this case report had lower low-density lipoprotein (LDL) cholesterol levels than expected (before treatment 204 and 223 mg/dL), with almost identical coronary involvement. Both had an extremely high Lpa level (308 and 272 nmol/L) with a very low coronary calcium score (16 AU) and a good response to statins (>60%). There was a history of the fist CVD event occurring at nearly the same age (32–34 years) in the family. This could be an important aspect of FH families as a result of the similar timing of cumulative LDL exposure exceeding the threshold of CVD events. in conclusion, this fist report of monozygotic HoFH twins with elevated Lpa levels and almost identical early coronary artery involvement at the same age provides evidence to substantiate the hypothesis of lifetime cholesterol burden/ exposure.Homozigot Ailevi hiperkolesterolemi (HoAH), erken kardiyovasküler hastalığa yol açan nadir, otozomal dominant bir hastalıktır. Monozigotik ikizler intrauterin çevreyi, yaşı ve tüm genlerini ortak paylaştıklarından, AH’nin nedenlerini ve doğal seyrini araştırmak için çok özel bir kaynağı temsil edebilirler. Bu yazıda AH ve yüksek lipoprotein a (Lpa) düzeylerine bağlı olarak hemen hemen aynı erken koroner arter tutulumu olan 36 yaşında monozigotik ikiz kardeşleri literatür derlemesi ile birlikte sunuyoruz. Dizi analizi ile ikizlerin LDLR c.1060+10G>A (rs12710260) mutasyonu için homozigot ve LDLR c.542C>T (rs557344672) mutasyonları için heterozigot olduğu gösterilmiştir. Her ikisi de LDLR genindeki c.1060+7T>C (rs2738442), c.1586+53A>G (rs1569372) mutasyonları ve APOB genindeki c.4265A>T (rs568413) mutasyonları için homozigottur. Literatürde AH için bildirilen toplam 7 ikiz vaka vardır ve hiç birinde yüksek Lpa düzeyleri bildirilmemiştir. HoAH olan ikizler, beklenenden daha düşük LDL seviyelerine sahipti (tedavi öncesi 204 ve 223 mg/dL) ve neredeyse aynı koroner tutulumu izlendi. Her ikisi de yüksek Lpa seviyeleri (308 ve 272 nmol/L) ve çok düşük koroner kalsiyum skoru (16 AU) na sahipti ve de statinlere iyi yanıt (>%60) verdiler. Ayrıca, ilk kardiyovasküler olayları ailede neredeyse aynı yaşlarda (yani 32–34 yaşlarında) meydana gelmişti. Bu, kardiyovasküler olay gelişimi eşiğini aşan kümülatif LDL maruziyetinin benzer zamanlaması nedeniyle AH ailelerinin önemli bir özelliği olabilir. Sonuç olarak, yüksek Lpa seviyeleri ve hemen hemen aynı erken koroner arter tutulumu olan monozigotik HoAH ikizler, ömür boyu kolesterol yükü / maruziyeti hipotezine doğrulayacı bir kanıt sayılabilir

Epidemiology, clinical and microbiological characteristics of invasive streptococcal infections in Turkey, 2010-2011

Bu çalışmada, ülkemizdeki invazif A grubu streptokok (AGS) enfeksiyonlarının epidemiyolojik ve mikrobiyolojik özelliklerinin belirlenmesi ve bu hastalıkların önlenmesinde uygulanacak olan ulusal stratejilere veri sağlanması amacıyla bir yıllık aktif sürveyans yapılması planlanmıştır. Çalışmaya, Türkiye’nin 12 farklı bölgesinden (İstanbul; Doğu ve Batı Marmara; Doğu ve Batı Karadeniz; Ege; Akdeniz; Batı, Orta, Kuzeydoğu, Ortadoğu ve Güneydoğu Anadolu) toplam 46 klinik mikrobiyoloji laboratuvarı katılmıştır. Katılımcı merkezlerde, Haziran 2010-Haziran 2011 tarihleri arasında steril vücut bölgelerinden (kan, beyin omurilik sıvısı, eklem, plevra, periton, perikard sıvıları) izole edilen AGS’ler, doğrulama ve ileri çalışmalar için Maltepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı Laboratuvarına gönderilmiştir. Bakterilerin tanımlanması konvansiyonel yöntemlerle yapılmış; serotiplendirme için opasite faktörü (OF) ve T protein tipleri araştırılmış, genotiplendirme için AGS lizatı hazırlama, emm geni amplifikasyonu ve dizilenmesi, “Centers for Disease Control and Prevention” protokolüne göre uygulanmıştır. Çalışma dönemi içinde katılımcı merkezlerin 15’inden, 65 invazif AGS suşu izole edilmiştir. İnvazif AGS izolasyon oranının bölgesel farklılıklar gösterdiği belirlenmiş, en yüksek izolasyonun Doğu Karadeniz (Trabzon; n= 19) bölgesinde olduğu, bunu İstanbul (n= 17) ve Batı Anadolu (Ankara, Konya; n= 14) bölgelerinin izlediği görülmüştür. İnvazif AGS enfeksiyonu tanısı konulan hastaların 33’ü kadın, 32’si erkek olup, yaş aralığı 0-89 yıl arasındadır. AGS suşlarının en fazla yumuşak doku (n= 18), apse (n= 10), steril vücut sıvısı (n= 8) ve kan (n= 7) örneklerinden izole edildiği gözlenmiştir. Serotiplendirme sonucunda 36 (%55) izolatın OF pozitif olduğu saptanmış; en sık saptanan T protein tipleri poligrup T (n= 20) ve U (n= 14) olmuş, bunları B (n= 5), X (n= 3) ve Y (n= 2) izlemiştir. Yirmi iki izolatta T proteini tespit edilememiştir. Genotiplendirme sonucunda izolatların 17 farklı emm tipine sahip olduğu saptanmış; en sık rastlanan tipler; emm1 (n= 13), emm4 (n= 6), emm6 (n= 6), emm12 (n= 6), emm24 (n= 4), emm14 (n= 3) ve emm28 6 (n= 3) olarak belirlenmiş, dokuz suş dizileme ile tiplendirilememiştir. İzolatların emm tipleri ile serotipleri arasındaki korelasyon %58 olarak bulunmuştur. Kullanımdaki 26 değerli aşının invazif AGS suşlarının %70.5’ini kapsadığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak bu çalışmayla Türkiye’de invaziv AGS enfeksiyonlarının epidemiyolojik ve mikrobiyolojik özellikleriyle ilgili ilk veriler elde edilmiştir. İnvazif AGS enfeksiyon sıklığının ülkemizde düşük olduğu, 26 değerli ASG aşısının aşı programına dahil edilmesinin ülkemiz için şu anda acil halk sağlığı sorunu olmadığı ve eğer ülkemizde kullanılacaksa aşıya emm4 ve emm24 tiplerinin de eklenmesi gerektiği ortaya çıkmıştır.A one-year active surveillance study was conducted to investigate the epidemiological and microbiological characteristics of invasive group A streptococci (GAS) infections in Turkey and to provide data for the establishment of national preventive strategies related to invasive GAS infections. A total of 46 clinical microbiology laboratories from 12 different regions of Turkey (Istanbul; Eastern and Western Marmara; Eastern and Western Blacksea; Aegean; Mediterranean; Western, Central, Northeastern, Middle-eastern and Southeastern Anatolia) participated in the study. Accordingly, GAS strains isolated from sterile body sites (blood, cerebrospinal, synovial, pleural, peritoneal, pericardial fluids) in the study centers between June 2010-June 2011, were sent to Maltepe University Hospital Clinical Microbiology Laboratory for microbiological confirmation and further analysis. The isolates were identified by con- ventional methods, and for serotyping, opacity factor (OF) and T protein types were investigated. For genotyping GAS lysate preparation, emm gene amplification and sequencing were performed by using the protocols recommended by Centers for Disease Control and Prevention. A total of 65 invasive GAS strains were isolated in 15 of the participant centers, during the study period. The rate of invasive GAS isolation exhibited regional variation, with the highest rates in the Eastern Blacksea (Trabzon, n= 19), followed by Istanbul (n= 17) and Western Anatolia (Ankara, Konya, n= 14). Of the patients with invasive GAS infection 33 were female, 32 were male, with the age range of 0-89 years. GAS strains were most commonly isolated from soft tissue specimens (n= 18), followed by abscess material (n= 10), sterile body fluids (n= 8) and blood (n= 7) samples. Serotyping revealed that 55% (36/65) of the strains were OF positive, and the majority of T protein was polygroup T (n= 20), followed by U (n= 14), B (n= 5), X (n= 3) and Y (n= 2). T protein was not detected in 22 isolates. The strains were found to have 17 different emm types; emm1 (n= 13), emm4 (n= 6), emm6 (n= 6), emm12 (n= 6), emm24 (n= 4), emm14 (n= 3) 6 and emm28 (n= 3). Nine of the strains could not be typed by sequencing. The correlation between emm typing and serotyping was detected as 58%. It was observed that 26-valent vaccines included 70.5% of the invasive GAS strains included in this study. Our study provided initial data concerning the epidemio- logical properties of invasive GAS infections and characterization of GAS strains in Turkey. The incidence of invasive GAS infections is low in our country. Although immunization programme by 26-valent GAS vaccine is not currently an urgent public health issue for our country, the results of this study indicated that emm types 4 and 24 should better be included in such a vaccine to be used in Turkey. Additionally, since epidemiological features of GAS infections and the microbiological characteristics of the strains can vary by time, for the diagnosis of invasive streptococcal infections and to take the necessary preventive measures, epidemiological studies should be conducted repeatedly

Türkiye’de invazif streptokok enfeksiyonlarının epidemiyolojisi, klinik ve mikrobiyolojik özellikleri, 2010-2011

A one-year active surveillance study was conducted to investigate the epidemiological and microbiological characteristics of invasive group A streptococci (GAS) infections in Turkey and to provide data for the establishment of national preventive strategies related to invasive GAS infections. A total of 46 clinical microbiology laboratories from 12 different regions of Turkey (Istanbul; Eastern and Western Marmara; Eastern and Western Blacksea; Aegean; Mediterranean; Western, Central, Northeastern, Middle-eastern and Southeastern Anatolia) participated in the study. Accordingly, GAS strains isolated from sterile body sites (blood, cerebrospinal, synovial, pleural, peritoneal, pericardial fluids) in the study centers between June 2010-June 2011, were sent to Maltepe University Hospital Clinical Microbiology Laboratory for microbiological confirmation and further analysis. The isolates were identified by con- ventional methods, and for serotyping, opacity factor (OF) and T protein types were investigated. For genotyping GAS lysate preparation, emm gene amplification and sequencing were performed by using the protocols recommended by Centers for Disease Control and Prevention. A total of 65 invasive GAS strains were isolated in 15 of the participant centers, during the study period. The rate of invasive GAS isolation exhibited regional variation, with the highest rates in the Eastern Blacksea (Trabzon, n= 19), followed by Istanbul (n= 17) and Western Anatolia (Ankara, Konya, n= 14). Of the patients with invasive GAS infection 33 were female, 32 were male, with the age range of 0-89 years. GAS strains were most commonly isolated from soft tissue specimens (n= 18), followed by abscess material (n= 10), sterile body fluids (n= 8) and blood (n= 7) samples. Serotyping revealed that 55% (36/65) of the strains were OF positive, and the majority of T protein was polygroup T (n= 20), followed by U (n= 14), B (n= 5), X (n= 3) and Y (n= 2). T protein was not detected in 22 isolates. The strains were found to have 17 different emm types; emm1 (n= 13), emm4 (n= 6), emm6 (n= 6), emm12 (n= 6), emm24 (n= 4), emm14 (n= 3) 6 and emm28 (n= 3). Nine of the strains could not be typed by sequencing. The correlation between emm typing and serotyping was detected as 58%. It was observed that 26-valent vaccines included 70.5% of the invasive GAS strains included in this study. Our study provided initial data concerning the epidemio- logical properties of invasive GAS infections and characterization of GAS strains in Turkey. The incidence of invasive GAS infections is low in our country. Although immunization programme by 26-valent GAS vaccine is not currently an urgent public health issue for our country, the results of this study indicated that emm types 4 and 24 should better be included in such a vaccine to be used in Turkey. Additionally, since epidemiological features of GAS infections and the microbiological characteristics of the strains can vary by time, for the diagnosis of invasive streptococcal infections and to take the necessary preventive measures, epidemiological studies should be conducted repeatedly.Bu çalışmada, ülkemizdeki invazif A grubu streptokok (AGS) enfeksiyonlarının epidemiyolojik ve mikrobiyolojik özelliklerinin belirlenmesi ve bu hastalıkların önlenmesinde uygulanacak olan ulusal stratejilere veri sağlanması amacıyla bir yıllık aktif sürveyans yapılması planlanmıştır. Çalışmaya, Türkiye’nin 12 farklı bölgesinden (İstanbul; Doğu ve Batı Marmara; Doğu ve Batı Karadeniz; Ege; Akdeniz; Batı, Orta, Kuzeydoğu, Ortadoğu ve Güneydoğu Anadolu) toplam 46 klinik mikrobiyoloji laboratuvarı katılmıştır. Katılımcı merkezlerde, Haziran 2010-Haziran 2011 tarihleri arasında steril vücut bölgelerinden (kan, beyin omurilik sıvısı, eklem, plevra, periton, perikard sıvıları) izole edilen AGS’ler, doğrulama ve ileri çalışmalar için Maltepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı Laboratuvarına gönderilmiştir. Bakterilerin tanımlanması konvansiyonel yöntemlerle yapılmış; serotiplendirme için opasite faktörü (OF) ve T protein tipleri araştırılmış, genotiplendirme için AGS lizatı hazırlama, emm geni amplifikasyonu ve dizilenmesi, “Centers for Disease Control and Prevention” protokolüne göre uygulanmıştır. Çalışma dönemi içinde katılımcı merkezlerin 15’inden, 65 invazif AGS suşu izole edilmiştir. İnvazif AGS izolasyon oranının bölgesel farklılıklar gösterdiği belirlenmiş, en yüksek izolasyonun Doğu Karadeniz (Trabzon; n= 19) bölgesinde olduğu, bunu İstanbul (n= 17) ve Batı Anadolu (Ankara, Konya; n= 14) bölgelerinin izlediği görülmüştür. İnvazif AGS enfeksiyonu tanısı konulan hastaların 33’ü kadın, 32’si erkek olup, yaş aralığı 0-89 yıl arasındadır. AGS suşlarının en fazla yumuşak doku (n= 18), apse (n= 10), steril vücut sıvısı (n= 8) ve kan (n= 7) örneklerinden izole edildiği gözlenmiştir. Serotiplendirme sonucunda 36 (%55) izolatın OF pozitif olduğu saptanmış; en sık saptanan T protein tipleri poligrup T (n= 20) ve U (n= 14) olmuş, bunları B (n= 5), X (n= 3) ve Y (n= 2) izlemiştir. Yirmi iki izolatta T proteini tespit edilememiştir. Genotiplendirme sonucunda izolatların 17 farklı emm tipine sahip olduğu saptanmış; en sık rastlanan tipler; emm1 (n= 13), emm4 (n= 6), emm6 (n= 6), emm12 (n= 6), emm24 (n= 4), emm14 (n= 3) ve emm28 6 (n= 3) olarak belirlenmiş, dokuz suş dizileme ile tiplendirilememiştir. İzolatların emm tipleri ile serotipleri arasındaki korelasyon %58 olarak bulunmuştur. Kullanımdaki 26 değerli aşının invazif AGS suşlarının %70.5’ini kapsadığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak bu çalışmayla Türkiye’de invaziv AGS enfeksiyonlarının epidemiyolojik ve mikrobiyolojik özellikleriyle ilgili ilk veriler elde edilmiştir. İnvazif AGS enfeksiyon sıklığının ülkemizde düşük olduğu, 26 değerli ASG aşısının aşı programına dahil edilmesinin ülkemiz için şu anda acil halk sağlığı sorunu olmadığı ve eğer ülkemizde kullanılacaksa aşıya emm4 ve emm24 tiplerinin de eklenmesi gerektiği ortaya çıkmıştır

Clinical and molecular evaluation of MEFV gene variants in the Turkish population: a study by the National Genetics Consortium

Familial Mediterranean fever (FMF) is a monogenic autoinflammatory disorder with recurrent fever, abdominal pain, serositis, articular manifestations, erysipelas-like erythema, and renal complications as its main features. Caused by the mutations in the MEditerranean FeVer (MEFV) gene, it mainly affects people of Mediterranean descent with a higher incidence in the Turkish, Jewish, Arabic, and Armenian populations. As our understanding of FMF improves, it becomes clearer that we are facing with a more complex picture of FMF with respect to its pathogenesis, penetrance, variant type (gain-of-function vs. loss-of-function), and inheritance. In this study, MEFV gene analysis results and clinical findings of 27,504 patients from 35 universities and institutions in Turkey and Northern Cyprus are combined in an effort to provide a better insight into the genotype-phenotype correlation and how a specific variant contributes to certain clinical findings in FMF patients. Our results may help better understand this complex disease and how the genotype may sometimes contribute to phenotype. Unlike many studies in the literature, our study investigated a broader symptomatic spectrum and the relationship between the genotype and phenotype data. In this sense, we aimed to guide all clinicians and academicians who work in this field to better establish a comprehensive data set for the patients. One of the biggest messages of our study is that lack of uniformity in some clinical and demographic data of participants may become an obstacle in approaching FMF patients and understanding this complex disease