A survey of localization in wireless sensor network

Localization is one of the key techniques in wireless sensor network. The location estimation methods can be classified into target/source localization and node self-localization. In target localization, we mainly introduce the energy-based method. Then we investigate the node self-localization methods. Since the widespread adoption of the wireless sensor network, the localization methods are different in various applications. And there are several challenges in some special scenarios. In this paper, we present a comprehensive survey of these challenges: localization in non-line-of-sight, node selection criteria for localization in energy-constrained network, scheduling the sensor node to optimize the tradeoff between localization performance and energy consumption, cooperative node localization, and localization algorithm in heterogeneous network. Finally, we introduce the evaluation criteria for localization in wireless sensor network

Deep Equilibrium Models Meet Federated Learning

In this study the problem of Federated Learning (FL) is explored under a new perspective by utilizing the Deep Equilibrium (DEQ) models instead of conventional deep learning networks. We claim that incorporating DEQ models into the federated learning framework naturally addresses several open problems in FL, such as the communication overhead due to the sharing large models and the ability to incorporate heterogeneous edge devices with significantly different computation capabilities. Additionally, a weighted average fusion rule is proposed at the server-side of the FL framework to account for the different qualities of models from heterogeneous edge devices. To the best of our knowledge, this study is the first to establish a connection between DEQ models and federated learning, contributing to the development of an efficient and effective FL framework. Finally, promising initial experimental results are presented, demonstrating the potential of this approach in addressing challenges of FL.Comment: The paper has been accepted for publication in European Signal Processing Conference, Eusipco 202

An algorithm measuring the charisma of Greek journalists

Το X, πρώην Twitter, θεωρείται από τους δημοσιογράφους ως ένα πολύτιμο εργαλείο για την αλληλεπίδραση σε πραγματικό χρόνο με τους ακολούθους τους. Ειδικά, στην περίπτωση των δημοσιογράφων του πολιτικού ρεπορτάζ, ο βαθμός επιδραστικότητας και πειθούς τους έχει βαρύνουσα σημασία. Στην παρούσα εργασία ασχολούμαστε με τον προσδιορισμό του πολιτικού χαρίσματος των δημοσιογράφων. Πιο συγκεκριμένα, προτείνουμε έναν αλγόριθμο που βασίζεται στη μέθοδο Analytic Hierarchy Process για τη μέτρηση του πολιτικού χαρίσματος των δημοσιογράφων. Αριθμητικά αποτελέσματα σε δύο διαφορετικά σενάρια χρήσης έδειξαν ότι ο προτεινόμενος αλγόριθμος μπορεί να προσδιορίσει με επιτυχία το χάρισμα υπό την έννοια ότι προσαρμόζει την επιδραστικότητα προς μια περισσότερο πολιτική κατεύθυνση.X, formerly, Twitter is considered a valuable tool for journalists for real-time interaction with their followers. Especially, in the case of political journalists, the degree of their influence and persuasion is of great importance. In this paper, we deal with identifying the journalists’ political charisma. More specifically we propose an algorithm based on the Analytic Hierarchy Process method to measure the political charisma of the journalists. Numerical results in two different use-case scenarios showed that the proposed algorithm could successfully determine charisma in that it tweaks influence towards a more specific political direction

Η επίδραση τριών πρωτοκόλλων προπόνησης δόνησης στη μυϊκή ισχύ νεαρών ποδοσφαιριστών

Η άσκηση δόνησης ολόκληρου του σώματος (WBV) εμφανίστηκε αρχικά στην δεκαετία του 1970 ως προπονητική μέθοδος και έκτοτε χρησιμοποιείται από ερασιτέχνες αλλά και ελίτ αθλητές με σκοπό την βελτίωση της δύναμης, της εκρηκτικότητας, της ελαστικότητας και άλλων φυσιολογικών παραμέτρων. Η προπόνηση δόνησης γίνεται πάνω σε πλατφόρμες δόνησης, οι οποίες παράγουν μηχανικά ταλαντωτικές κινήσεις σε κάθετο ή αμφίπλευρο επίπεδο. Ο Rittweger το 2010 περιέγραψε αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο η άσκηση δόνησης (WBV) προκαλεί μυϊκή σύσπαση μέσω του τονωτικού αντανακλαστικού δόνησης (TVR) εξαιτίας της δόνησης των τενόντων (Rittweger, 2010) και ως αιτία βελτίωσης της δύναμης και της μυϊκής ισχύος αναφέρεται η ενίσχυση του διατατικού αντανακλαστικού, η οποία προκαλεί βελτίωση στην εκτατικότητα των νευρώνων και στρατολόγηση της κινητικής μονάδας του μυός. Ειδικά στο άθλημα του ποδοσφαίρου αρκετές ομάδες έχουν εντάξει την άσκηση δόνησης (WBV) ως μέσο μακροχρόνιας βελτίωσης των φυσιολογικών παραμέτρων των ποδοσφαιριστών αλλά και ως μέσο βραχυπρόθεσμης ενίσχυσης των φυσιολογικών παραμέτρων πριν από προπόνηση και κυρίως πριν τους αγώνες. Στην ανασκόπηση της αρθρογραφίας δεν βρέθηκαν έρευνες που να μελέτησαν την άμεση επίδραση (acute effect) της άσκησης δόνησης (WBV) σε νεαρούς αθλητές ποδοσφαίρου. Στην παρούσα μελέτη ερευνήσαμε τα άμεσα αποτελέσματα στις φυσιολογικές παραμέτρους (δύναμη, αλτικότητα, ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα κ.α) νεαρών αθλητών ποδοσφαίρου (16 ετών) μετά από τρία διαφορετικά πρωτόκολλα άσκησης. Για τον σκοπό της έρευνας, στους νεαρούς αθλητές μας, έπειτα από την σχετική προετοιμασία, μετρήθηκε η μέγιστη ισομετρική δύναμη των εκτεινόντων του γόνατος σε ισοκινητικό δυναμόμετρο, η αλτική ικανότητα σε δυναμοδάπεδο και η ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα του έξω πλατύ μυ με τη βοήθεια ηλεκτρομυογράφου, τόσο πριν την άσκηση όσο και μετά την άσκηση δόνησης. Τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης στην παρούσα μελέτη δεν έδειξαν καμία στατιστικά σημαντική μεταβολή για καμία από τις παραμέτρου που μετρήθηκαν (p>0,05). Συγκεκριμένα, μετρήθηκε το κάθετο ύψος άλματος με προφόρτιση (CMJ), η παραγόμενη ισχύς κατά το κάθετο άλμα CMJ, ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης κατά το άλμα CMJ, η ρίζα του μέσου τετραγώνου (RMS) ως δείκτης της μυϊκής ενεργοποίησης του έξω πλατύ μυ, η μέγιστη ισομετρική δύναμη των εκτεινότων του γόνατος στο ισοκινητικό δυναμόμετρο, και ο ρυθμός ανάπτυξης δύναμης κατά την μέγιστη ισομετρική δύναμη στα 80, 150 και 250 ms. Στην μοναδική περίπτωση που φάνηκε κάποια διαφοροποίηση των αποτελεσμάτων ήταν η τάση μείωσης της μέγιστης ισομετρικής δύναμης και η τάση αύξησης του χρόνου επίτευξης της μέγιστης ισομετρικής δύναμης μετά την παρέμβαση. Στην μελέτη που σχεδιάσαμε τελικά δεν επιβεβαιώθηκε η ενίσχυση των φυσιολογικών παραμέτρων σε νεαρούς αθλητές ποδοσφαίρου και έτσι τα αποτελέσματά μας συμφωνούν με μια σειρά από μελέτες που δεν βρίσκουν στατιστικά σημαντικές διαφορές μετά από άσκηση δόνησης (WBV) για κάποιες από τις φυσιολογικές παραμέτρους. Σε μελλοντική έρευνα θα μπορούσε να γίνει ένας διαφορετικός σχεδιασμός ώστε να εξετάζονται και άλλα πρωτόκολλα δόνησης σε νεαρούς αθλητές και να διαπιστώσει αν όντως θα μπορούσε να υπάρξει βελτίωση στις φυσιολογικές παραμέτρους των αθλητών αυτών.Whole body vibration (WBV) exercise first appeared in the 1970s as a training method and has since been used by both amateur and elite athletes to improve strength, explosiveness, flexibility and other physiological parameters. Vibration training is performed on vibration platforms, which mechanically produce oscillatory movements in a vertical or bilateral plane. Rittweger in 2010 described in detail how vibration training (WBV) causes muscle contraction through the tonic vibration reflex (TVR) due to tendon vibration (Rittweger, 2010) and the cause of improved strength and muscle power is cited as the enhancement of the extensor reflex, which causes an improvement in neuronal extensivity and recruitment of the motor unit of the muscle. Especially in football, several teams have integrated vibration training (WBV) as a means of long-term improvement of the physiological parameters of football players and as a means of short-term strengthening of physiological parameters before training and especially before matches. In the review of the literature, no studies were found that investigated the acute effect of vibration training (WBV) in young soccer athletes. In the present study we investigated the acute effects on physiological parameters (strength, jumping, electromyographic activity, etc.) of young soccer athletes (16 years old) after three different exercise protocols. For the purpose of our research, the young athletes, after the relevant preparation, we measured the maximum isometric strength of the knee extensors in an isokinetic dynamometer, the jumping ability in a dynamometer and the electromyographic activity of the vastus lateralis muscle with the help of an electromyograph, both before and after the vibration exercise. The results of statistical analysis in this study showed no statistically significant change for any of the measured parameters (p>0.05). Specifically, the vertical jump height with preload (CMJ), the power generated during the vertical jump CMJ, the rate of force development during the jump CMJ, the root mean square (RMS) as an indicator of muscle activation of the external flat muscle, the maximum isometric force of the knee extensors on the isokinetic dynamometer, and the rate of force development during the maximum isometric force at 80, 150 and 250 ms were measured. In the only case where some variation in the results was seen, was the tendency to decrease the maximum isometric force and the tendency to increase the time to achieve the maximum isometric force after the intervention. In the present study we did not confirm the enhancement of physiological parameters in young soccer athletes and thus our results are in agreement with a number of studies that do not find statistically significant differences after vibration training (WBV) for some of the physiological parameters. A different design could be used in future research to test other vibration protocols in young athletes and see if there could indeed be an improvement in physiological parameters in these athletes

Trust Index Based Fault Tolerant Multiple Event Localization Algorithm for WSNs

This paper investigates the use of wireless sensor networks for multiple event source localization using binary information from the sensor nodes. The events could continually emit signals whose strength is attenuated inversely proportional to the distance from the source. In this context, faults occur due to various reasons and are manifested when a node reports a wrong decision. In order to reduce the impact of node faults on the accuracy of multiple event localization, we introduce a trust index model to evaluate the fidelity of information which the nodes report and use in the event detection process, and propose the Trust Index based Subtract on Negative Add on Positive (TISNAP) localization algorithm, which reduces the impact of faulty nodes on the event localization by decreasing their trust index, to improve the accuracy of event localization and performance of fault tolerance for multiple event source localization. The algorithm includes three phases: first, the sink identifies the cluster nodes to determine the number of events occurred in the entire region by analyzing the binary data reported by all nodes; then, it constructs the likelihood matrix related to the cluster nodes and estimates the location of all events according to the alarmed status and trust index of the nodes around the cluster nodes. Finally, the sink updates the trust index of all nodes according to the fidelity of their information in the previous reporting cycle. The algorithm improves the accuracy of localization and performance of fault tolerance in multiple event source localization. The experiment results show that when the probability of node fault is close to 50%, the algorithm can still accurately determine the number of the events and have better accuracy of localization compared with other algorithms

Αλγοριθμικές τεχνικές εντοπισμού και παρακολούθησης πολλαπλών πηγών από ασύρματα δίκτυα αισθητήρων

Technology advances in microelectronics and wireless communications have enabled the development of small-scale devices that integrate sensing, processing and short-range radio capabilities. The deployment of a large number of such devices, referred to as sensor nodes, over a territory of interest, defines the so-called wireless sensor network. Wireless sensor networks have attracted considerable attention in recent years and have motivated many new challenges, most of which require the synergy of many disciplines, including signal processing, networking and distributed algorithms. Among many other applications, source localization and tracking has been widely viewed as a canonical problem of wireless sensor networks. Furthermore, it constitutes an easily perceived problem that can be used as a vehicle to study more involved information processing and organization problems. Most of the source localization methods that have appeared in the literature can be classified into two broad categories, according to the physical variable they utilize. The algorithms of the first category utilize “time delay of arrival”(TDOA) measurements, and the algorithms of the second category use “direction of arrival” (DOA) measurements. DOA estimates are particularly useful for locating sources emitting narrowband signals, while TDOA measurements offer the increased capability of localizing sources emitting broadband signals. However, the methods of both categories impose two major requirements that render them inappropriate to be used in wireless sensor networks: (a) the analog signals at the outputs of the spatially distributed sensors should be sampled in a synchronized fashion, and (b) the sampling rate used should be high enough so as to capture the features of interest. These requirements, in turn, imply that accurate distributed synchronization methods should be implemented so as to keep the remote sensor nodes synchronized and that high frequency electronics as well as increased bandwidth are needed to transmit the acquired measurements. Due to the aforementioned limitations, source localization methods that rely upon received signal strength (RSS) measurements - originally explored for locating electromagnetic sources - have recently received revived attention. In this Thesis, we begin our study by considering the localization of an isotropic acoustic source using energy measurements from distributed sensors, in the case where the energy decays according to an inverse square law with respect to the distance. While most acoustic source localization algorithms require that distance estimates between the sensors and the source of interest are available, we propose a linear least squares criterion that does not make such an assumption. The new criterion can yield the location of the source and its transmit power in closed form. A weighted least squares cost function is also considered, and distributed implementation of the proposed estimators is studied. Numerical results indicate significant performance improvement as compared to a linear least squares based approach that utilizes energy ratios, and comparable performance to other estimators of higher computational complexity. In the sequel, we turn our attention to the case where the energy decay model is not known. For solving the localization problem in this case, we first make the assumption that the locations of the nodes near the source can be well described by a uniform distribution. Using this assumption, we derive distance estimates that are independent of both the energy decay model and the transmit power of the source. Numerical results show that these estimates lead to improved localization accuracy as compared to other model-independent approaches. In the sequel, we consider the more general case where the assumption about the uniform deployment of the sensors is not required. For this case, an optimization problem that does not require knowledge of the underlying energy decay model is proposed, and a condition under which the optimal solution can be computed is given. This condition employs a new geometric construct, called the sorted order-K Voronoi diagram. We give centralized and distributed algorithms for source localization in this setting. Finally, analytical results and simulations are used to verify the performance of the developed algorithms. The next problem we consider is the estimation of the locations of multiple acoustic sources by a network of distributed energy measuring sensors. The maximum likelihood (ML) solution to this problem is related to the optimization of a non-convex function of, usually, many variables. Thus, search-based methods of high complexity are required in order to yield an accurate solution. In order to reduce the computational complexity of the multiple source localization problem, we propose two methods. The first method proposes a sequential estimation algorithm, in which each source is localized, its contribution is cancelled, and the next source is considered. The second method makes use of an alternating projection (AP) algorithm that decomposes the original problem into a number of simpler, yet also non-convex, optimization steps. The particular form of the derived cost functions of each such optimization step indicates that, in some cases, an approximate form of these cost functions can be used. These approximate cost functions can be evaluated using considerably lower computational complexity. Thus, a low-complexity version of the AP algorithm is proposed. Extensive simulation results demonstrate that the proposed algorithm offers a performance close to that of the exact AP implementation, and in some cases, similar performance to that of the ML estimator.Οι πρόσφατες εξελίξεις στις ασύρματες επικοινωνίες και στα ηλεκτρονικά κυκλώματα έχουν επιτρέψει την ανάπτυξη υπολογιστικών διατάξεων χαμηλού κόστους και χαμηλής κατανάλωσης ισχύος, οι οποίες ενσωματώνουν δυνατότητες μέτρησης (sensing), επεξεργασίας και ασύρματης επικοινωνίας. Οι διατάξεις αυτές, οι οποίες έχουν ιδιαίτερα μικρό μέγεθος, καλούνται κόμβοι αισθητήρες. Ένα ασύρματο δίκτυο κόμβων αισθητήρων αποτελείται από ένα πλήθος κόμβων οι οποίοι έχουν αναπτυχθεί σε κάποια περιοχή ενδιαφέροντος προκειμένου να μετρούν κάποια μεταβλητή του περιβάλλοντος. Ανάμεσα σε πολλές εφαρμογές, ο εντοπισμός και η παρακολούθηση των θέσεων πηγών οι οποίες εκπέμπουν κάποιο σήμα (π.χ. ακουστικό, ηλεκτρομαγνητικό) αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, το οποίο μάλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως βάση για τη μελέτη άλλων προβλημάτων τα οποία εμφανίζονται στα ασύρματα δίκτυα αισθητήρων. Οι περισσότερες από τις υπάρχουσες τεχνικές εντοπισμού θέσης μιας πηγής από μια συστοιχία αισθητήρων μπορούν να ταξινομηθούν σε δυο κατηγορίες: (α) Τις τεχνικές οι οποίες χρησιμοποιούν μετρήσεις διεύθυνσης άφιξης (Direction of Arrival, DOA) και (β) τις τεχνικές οι οποίες χρησιμοποιούν μετρήσεις διαφοράς χρόνων άφιξης (Time Difference of Arrival, TDOA). Ωστόσο, οι τεχνικές αυτές απαιτούν υψηλό ρυθμό δειγματοληψίας και ακριβή συγχρονισμό των κόμβων και δε συνάδουν έτσι με τις περιορισμένες ικανότητες των κόμβων αισθητήρων. Για τους λόγους αυτούς, το ενδιαφέρον έχει στραφεί σε μια τρίτη κατηγορία τεχνικών οι οποίες χρησιμοποιούν μετρήσεις ισχύος (Received Signal Strength, RSS). Το πρόβλημα του εντοπισμού θέσης χρησιμοποιώντας μετρήσεις ισχύος είναι ένα πρόβλημα εκτίμησης, όπου οι μετρήσεις συνδέονται με τις προς εκτίμηση παραμέτρους με μη-γραμμικό τρόπο. Στα πλαίσια της Διδακτορικής Διατριβής ασχολούμαστε αρχικά με την περίπτωση όπου επιθυμούμε να εκτιμήσουμε τη θέση και την ισχύ μιας πηγής χρησιμοποιώντας μετρήσεις ισχύος οι οποίες φθίνουν με βάση το αντίστροφο του τετραγώνου της απόστασης ανάμεσα στην πηγή και το σημείο μέτρησης. Για το πρόβλημα αυτό, προτείνουμε έναν εκτιμητή ο οποίος δίνει τις παραμέτρους της πηγής ως λύση ενός γραμμικού προβλήματος ελαχίστων τετραγώνων. Στη συνέχεια, υπολογίζουμε κατάλληλα βάρη και προτείνουμε έναν εκτιμητή ο οποίος δίνει τις παραμέτρους της πηγής ως λύση ενός προβλήματος ελαχίστων τετραγώνων με βάρη. Ακόμα, τροποποιούμε κατάλληλα τον τελευταίο εκτιμητή έτσι ώστε να είναι δυνατή η κατανεμημένη υλοποίησή του μέσω των προσαρμοστικών αλγορίθμων Least Mean Square (LMS) και Recursive Least Squares (RLS). Στη συνέχεια, εξετάζουμε την περίπτωση όπου ενδιαφερόμαστε να εκτιμήσουμε τη θέση μιας πηγής αλλά δεν έχουμε καμιά πληροφορία σχετικά με το μοντέλο εξασθένισης της ισχύος. Έτσι, υποθέτουμε πως αυτό περιγράφεται από μια άγνωστη γνησίως φθίνουσα συνάρτηση της απόστασης. Αρχικά, προσεγγίζουμε το πρόβλημα εκτίμησης κάνοντας την υπόθεση πως οι θέσεις των κόμβων αποτελούν τυχαία σημεία ομοιόμορφα κατανεμημένα στο επίπεδο. Χρησιμοποιώντας την υπόθεση αυτή, υπολογίζουμε εκτιμήσεις για τις αποστάσεις ανάμεσα στους κόμβους και την πηγή, και αναπτύσσουμε έναν αλγόριθμο εκτίμησης της θέσης της πηγής. Στη συνέχεια, προσεγγίζουμε το πρόβλημα εκτίμησης χωρίς την υπόθεση περί ομοιόμορφης κατανομής των θέσεων των κόμβων στο επίπεδο. Προτείνουμε μια κατάλληλη συνάρτηση κόστους για την περίπτωση αυτή, και δείχνουμε την ύπαρξη μιας συνθήκης υπό την οποία η βέλτιστη λύση μπορεί να υπολογιστεί. Η λύση αυτή είναι εσωτερικό σημείο ενός κυρτού πολυγώνου, το οποίο ονομάζουμε ταξινομημένο τάξης-K κελί Voronoi. Έτσι, δίνουμε αλγορίθμους υπολογισμού της λύσης αυτής, καθώς και κατανεμημένους αλγορίθμους οι οποίοι βασίζονται σε προβολές σε κυρτά σύνολα. Ακόμα, ασχολούμαστε με τις ιδιότητες των κελιών αυτών στην περίπτωση όπου οι θέσεις των κόμβων αισθητήρων είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες στο επίπεδο και υπολογίζουμε κάποια φράγματα για το εμβαδόν τους. Τέλος, ασχολούμαστε με την περίπτωση όπου ενδιαφερόμαστε να εκτιμήσουμε τις θέσεις πολλαπλών πηγών με γνωστό μοντέλο εξασθένισης της ισχύος. Για το πρόβλημα αυτό, αρχικά προτείνουμε έναν αλγόριθμο διαδοχικής εκτίμησης και ακύρωσης της συνεισφοράς κάθε πηγής, προκειμένου να υπολογιστούν σταδιακά οι θέσεις όλων των πηγών. Ο αλγόριθμος αυτός, αποτελείται από τρία βήματα κατά τα οποία πρώτα υπολογίζεται μια προσεγγιστική θέση για την πηγή, στη συνέχεια εκτιμάται ένα σύνολο κόμβων το οποίο δέχεται μικρής έντασης παρεμβολή από τις υπόλοιπες πηγές, και τέλος επιχειρείται μια λεπτομερέστερη εκτίμηση της θέσης κάθε πηγής. Στη συνέχεια, επεκτείνοντας την τεχνική αυτή, προτείνουμε έναν επαναληπτικό αλγόριθμο εκτίμησης ο οποίος βασίζεται στον αλγόριθμο εναλλασσόμενων προβολών (Alternating Projections). Εξετάζουμε επίσης μεθόδους οι οποίες οδηγούν στη μείωση της υπολογιστικής πολυπλοκότητας του αλγορίθμου αυτού