Bıldırcınlarda (Coturnix coturnix japonica) Anestezi için Propofol- Ketamine Kombinasyonunun İntravenöz ve intraosseöz Uygulanmasının Karşılaştırılması

This experiment was conducted to compare the use of intraosseous (IO) and intravenous (IV) propofol-ketamine combination on clinical and cardio¬respiratory parameters. The experiment was carried out on twenty clinically healthy mature male quails (Coturnix coturnix japonica). Quails divided into two groups. The first group (n=10) received 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg Ketamine IV and second group (n=10) received 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg IO. Each quail were monitored for heart rate, respiratory rate, cloacal temperature and electrocardiography. While the duration time of anesthesia in IV group was significantly shorter than IO group (p<0.05), no significant differences were recorded as regard the onset of anaesthesia in two groups. There were no significant differences obtained in heart rate (HR), respiratory rate (RR) and cloacal temperature (CT) between groups in recorded time points during anesthesia. Intraosseous administration of propofol-ketamine combination was seen as an alternative route to intravenous way, for it was shown similar changes in both IV and IO group in terms of clinical and physiological parameters. Moreover, use of propofol-ketamine combination for induction and maintenance of anesthesia was safe and reliable anesthetic combination that can be effectively used for quails.Bu çalışmada propofol-ketamin kombinasyonunun intravenöz (IV) ve intraosseal (IO) yolla uygulamasıyla klinik ve kardiyo-respiratorik parametreler üzerine olan etkileri karşılaştırılmışlar. Çalışma klinik olarak sağlıklı bulunan 20 adet erkek, olgun bıldırcın (Coturnix coturnixjaponica) üzerinde yürütülmüştür. Bıldırcınlar iki gruba ayrılarak birinci gruba (n=10) 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg Ketamin IV olarak uygulanırken ikinci gruba (n=10) ise 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg Ketamin IO uygulandı. Her bir bıldırcın monitörize edilerek kalp atım sayısı (HR), solunum sayısı (RR), kloakal ısı (CT) ve elektrokardiyogramları (ECG) alınarak izlendi. Anestezi süresi IV grubunda IO gruptan önemli derecede daha kısa bulunurken (p<0.05), anestezinin başlangıç süresi açısından bir fark bulunmadı. Ayrıca gruplar arasında HR, RR, CT bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Sonuç olarak propofol- ketamin kombinasyonunun IO yolla uygulanması IV yola bir alternatif olarak düşünülebilir. Çünkü klinik ve fizyolojik parametreler bakımından hem IV hem de IO gruptaki bulgular benzerlik gösterdi. Ayrıca, anesteziye giriş ve anestezi süresince propofol-ketamin kombinasyonu kullanımı kanatlı hayvanlar için bir model olarak düşünülen bıldırcınlarda da etkin bir biçimde kullanılabilecek bir anestezik kombinasyonu olarak düşünülebilir

Bıldırcınlarda (Coturnix coturnix japonica) Anestezi için Propofol- Ketamine Kombinasyonunun İntravenöz ve intraosseöz Uygulanmasının Karşılaştırılması

This experiment was conducted to compare the use of intraosseous (IO) and intravenous (IV) propofol-ketamine combination on clinical and cardio¬respiratory parameters. The experiment was carried out on twenty clinically healthy mature male quails (Coturnix coturnix japonica). Quails divided into two groups. The first group (n=10) received 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg Ketamine IV and second group (n=10) received 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg IO. Each quail were monitored for heart rate, respiratory rate, cloacal temperature and electrocardiography. While the duration time of anesthesia in IV group was significantly shorter than IO group (p<0.05), no significant differences were recorded as regard the onset of anaesthesia in two groups. There were no significant differences obtained in heart rate (HR), respiratory rate (RR) and cloacal temperature (CT) between groups in recorded time points during anesthesia. Intraosseous administration of propofol-ketamine combination was seen as an alternative route to intravenous way, for it was shown similar changes in both IV and IO group in terms of clinical and physiological parameters. Moreover, use of propofol-ketamine combination for induction and maintenance of anesthesia was safe and reliable anesthetic combination that can be effectively used for quails.Bu çalışmada propofol-ketamin kombinasyonunun intravenöz (IV) ve intraosseal (IO) yolla uygulamasıyla klinik ve kardiyo-respiratorik parametreler üzerine olan etkileri karşılaştırılmışlar. Çalışma klinik olarak sağlıklı bulunan 20 adet erkek, olgun bıldırcın (Coturnix coturnixjaponica) üzerinde yürütülmüştür. Bıldırcınlar iki gruba ayrılarak birinci gruba (n=10) 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg Ketamin IV olarak uygulanırken ikinci gruba (n=10) ise 10 mg/kg Propofol-30 mg/kg Ketamin IO uygulandı. Her bir bıldırcın monitörize edilerek kalp atım sayısı (HR), solunum sayısı (RR), kloakal ısı (CT) ve elektrokardiyogramları (ECG) alınarak izlendi. Anestezi süresi IV grubunda IO gruptan önemli derecede daha kısa bulunurken (p<0.05), anestezinin başlangıç süresi açısından bir fark bulunmadı. Ayrıca gruplar arasında HR, RR, CT bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Sonuç olarak propofol- ketamin kombinasyonunun IO yolla uygulanması IV yola bir alternatif olarak düşünülebilir. Çünkü klinik ve fizyolojik parametreler bakımından hem IV hem de IO gruptaki bulgular benzerlik gösterdi. Ayrıca, anesteziye giriş ve anestezi süresince propofol-ketamin kombinasyonu kullanımı kanatlı hayvanlar için bir model olarak düşünülen bıldırcınlarda da etkin bir biçimde kullanılabilecek bir anestezik kombinasyonu olarak düşünülebilir

Association of neutrophil/lymphocyte ratio with plaque morphology in patients with asymptomatic intermediate carotid artery stenosis

WOS: 000384706100016PubMed ID: 27721862Background and Objectives: Non-calcified carotid plaques are more unstable than calcified plaques; and they are associated with a higher risk of rupture, thromboembolism, and consequently, stroke. The purpose of the present study is to compare calcified and non-calcified plaques that cause intermediate carotid artery stenosis with respect to neutrophil/lymphocyte ratio (NLR). Subjects and Methods: A total number of 139 asymptomatic patients with 50-70% stenosis of the carotid artery were included in this study. Carotid Doppler ultrasound imaging and computed tomography angiography were performed to divide the carotid artery plaques into two groups as calcified and non-calcified. Patients included in the calcified (n=73)and non-calcified (n=66) plaque groups were compared with respect to total neutrophil count, lymphocyte count and NLR. Results: Total lymphocyte count was statistically significantly lower in the non-calcified plaque group compared to the calcified plaque group (total lymphocyte count in non-calcified/calcified plaque groups [10(3)/mm(3)]: 2.1/2.3, respectively) (p=0.002). NLR was statistically significantly higher in the non-calcified plaque group compared to the calcified plaque group (NLR in non-calcified/calcified plaque groups: 2.6/2.1, respectively) (p2.54. Multivariate regression analysis showed that NLR was independently associated with non-calcified carotid artery plaques (odds ratio 5.686, 95% CI 2.498-12.944, p<0.001). Conclusions: NLR is increased in the presence of non-calcified carotid artery plaques that cause asymptomatic intermediate stenosis. Increased NLR can be used as a marker to assess the risk of rupture of non-calcified carotid artery plaques

Aşil tendon rüptürlerinde yeni bir cerrahi yöntem: tavşan aşil tendon rupturlarının immobilizasyon yapılmaksızın implant İle onarımı ve geleneksel dikiş yöntemleriyle karşılaştırılması

Purpose of this study was to repair achilles tendon rupture with protection of the integrity of the tendon without the need for the joint immobilization and prevent the complications reported with other techniques. For this purpose, mostly used techniques, Krackow, Modified Kessleer, Bunnel techniques were compared with the newly developed technique using the objective histologic and biomechanic criteria. Depending on the preliminary results of the pull-out tests, 6 tendons were included at each group, consisting of four groups totally. Operations were performed under the anesthesia of xylazine hydrochlorur, bupivacain HCI. At group 1, imlant prepared from the flexible polyethylene material was used. Krackow technique at group 2, Modified Kessler technique at group 3, Bunnell technique at group 4 were utilized. Rabbits were euthanised at 6th week postoperatively by use of overdose of sodium pentobarbital (50 mg/kg). While there was no difference between groups at histological analysis, at biomechanical analysis ultimate load to failure was found to be higher than all other techniques. Depending on these results, newly described technique can be applied clinically and may help to solve this orthopaedic problem.Bu çalışmayla eklemleri immobilize etme gereği olmadan ve tendon bütünlüğü mümkün olduğunca korunarak aşil tendon rüptürlerinin onarılması ve diğer tekniklerde bildirilen komplikasyonların önemli bir bölümünün önlenmesi amaçlandı. Bunun için günümüzde en sık kullanılan Krackow, Modifiye Kessler ve Bunnell sütür tekniklerinin uygulandığı üç ayrı kontrol grubu ve geliştirilen tekniğe ait sonuçlar biyomekanik objektif kriterlere göre karşılaştırılması yapıldı. Demonstrasyon olgularından elde edilen çekme deneylerinin sonuçları dikkate alınarak her grupta 6 denek olacak şekilde 4 ayrı grup oluşturuldu. Operasyonlar xylazine hydroklorür (Rompun 2% -Bayer) sedasyonunu izleyerek bupivacain HCI ( Marcaine 0,05- Eczacıbaşı) ile elde edilen spinal anestezi altında gerçekleştirildi. I. Grupta üzerinde delikler açılarak önceden hazırlanan fleksibl polyetilen materyalden hazırlanmış implant kullanıldı. II. grupta Krackow, III. grupta Modifiye Kessler, IV. grupta ise Bunnell dikiş teknikleri uygulanarak rüptür onarıldı. Denekler postoperatif 6.haftada overdose sodium penthobarbital (50 mg/kg) kullanılarak ötenazi edildi. Histopatolojik açıdan gruplar arasında önemli bir fark saptanamazken, biyomekanik test sonuçları dikkate alındığında geliştirilen tekniğe göre hem tendonun maksimum dayanacağı yük hem de uzama miktarı literatürdeki bütün tekniklere göre oldukça yüksek bulundu. Bu sonuç geliştirilen tekniğin maksimum dayanım sınırından sonra bile belirli bir süre daha yük taşımaya devam ettiğini göstermektedir. Buradan elde edilen sonuçlardan aynı tekniğin insan modellerinde de uygulanabileceği kanısına varılırken, tekniğin insan modellerinde başarılı olması durumunda bu alanda çok önemli bir ortopedik problemin sorunsuz bir şekilde çözüme kavuşturulabileceği söylenebilir