Erization of inbred lines with morphological and molecular methods in sunflower.

TEZ11713Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2019.Kaynakça (s. 123-137) var.xvi, 140 s. : res. (bzs. rnk.), tablo ; 29 cm.Bu araştırma, Amerikan gen bankası ve değişik kaynaklardan temin edilen 96 adet kendilenmiş ayçiçeği genotipinin agro-morfolojik özellikler, kalite özellikleri ve moleküler açıdan tanımlanması amacıyla yürütülmüştür. Denemeler, 2015 yetiştirme sezonunda iki lokasyonda (Doğankent/Adana ve Ceyhan/Adana) Agumented Deneme Desenine göre kurulmuştur. İki lokasyondan incelenen agro-morfolojik ve kalite özelliklerine ait veriler kullanılarak yapılan varyans analizi sonucu, test edilen genotipler arasında incelenen özellikler açısından istatistiki olarak önemli farklılıkların bulunduğu saptanmıştır. Genotiplerin DNA seviyesindeki farklılıklarının belirlenmesi için ISSR DNA markör tekniği kullanılmıştır. 16 adet ISSR primeri kullanılarak yapılan analizler sonucunda, ISSR primeri başına ortalama 14.63 adet bant elde edilmiş ve skorlanan tüm bantlar polimorfik olarak bulunmuştur. ISSR verileri kullanılarak hesaplanan Dice genetik uzaklık değeri 0.1447 ile 1.000 arasında değişmiştir. Bu veriler kullanılarak yapılan UPGMA analizi sonucunda, incelenen ayçiçeği genotiplerinin üç ana gruba ayrıldığı, birinci grupta 59, ikinci grupta 34 ve üçüncü grupta ise 3 genotip yer aldığı belirlenmiştir. Birinci grup kendi içerisinde I-A, I-B ve I-C olmak üzere üç alt gruba ayrılmıştır. Araştırma bulguları, incelenen ayçiçeği genotipleri arasında çok önemli morfolojik ve tarımsal farklılıkların var olduğunu ve çalışma kapsamında kullanılan bazı genotiplerin ayçiçeği ıslah programında kullanılma potansiyellerinin bulunduğunu göstermiştir. Moleküler çalışma sonuçları, ISSR markörlerinin ayçiçeği genotipleri arasındaki genetik ilişkinin belirlenmesinde etkin bir şekilde kullanılabileceğini ve bu kapsamda ortaya çıkan yeni bilgilerin ileride yapılacak ıslah çalışmalarına çok önemli bilimsel katkılar sağlayacağını ortaya koymuştur.This research carried out to determine some morphological, agricultural and molecular differences of inbred line sunflower genotypes obtained from American gene bank and different sources. In the study, 96 sunflower genotypes were used, and in 2015 growing season, Agumented Trial Design was established in randomized blocks in Adana and Ceyhan conditions. The variance analysis results of the two locations of the morphological and agronomic characteristics revealed that there were significant differences between the genotypes. According to the distribution of the inbred lines within the agro-morphological characters, it was determined that the genotypes were found to be close to the normal in terms of all traits and there was variation between the genotypes. In order to determine the molecular differences, 16 ISSR primers were used to determine 14.63 bands per ISSR primers. All of these bands were polymorphic bands. According to the dendograms, ninety six sunflower genotypes were divided into three main groups. There were 59 genotypes in the first group and 3 genotypes in the second group and 34 in the second group. The first group was divided into three subgroups as I-A, I-B and I-C. Research findings have shown that there are very important morphological and agricultural differences between the studied sunflower genotypes. The results of the molecular studies revealed that ISSR markers could be used effectively to determine the genetic relationship between sunflower genotypes and that the new information obtained in this context would provide important scientific contributions to future breeding studies

Diyarbakır koşullarında farklı azot ve fosfor dozlarının fiğ+tritikale karışımında ot verimi ve ot kalitesine etkileri üzerinde bir araştırma

TEZ3542Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2000.Kaynakça (s. 34-37) var.vi, 37 s. ; 30 cm.

Tavuk altlığından elde edilen biyokömürün farklı ayçiçeği (Helianthus annuus L.) çeşitlerinde bitki gelişimine etkileri

TAVUK ALTLIĞINDAN ELDE EDİLEN BİYOKÖMÜRÜN FARKLI AYÇİÇEĞİ (Helianthus annuus L.) ÇEŞİTLERİNDE BİTKİ GELİŞİMİNE ETKİLERİAyşe PEHLİVANErciyes Üniversitesi, Fen Bilimleri EnstitüsüYüksek Lisans Tezi, Ocak 2021Danışman: Prof. Dr. Ali İrfan İLBAŞİkinci Danışman: Dr. Ayşe Nuran ÇİLÖZETBu çalışma, tavuk altlığından elde edilen biyokömürün farklı ayçiçeği çeşitlerinde önemli tarımsal özellikler ve verim üzerine etkisini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Tarla denemesi şeklinde yürütülen çalışma 2020 yılı ana ürün ayçiçeği yetişme döneminde Adana ilinde Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü Deneme alanında gerçekleştirilmiştir.Deneme ‘’Tesadüf Bloklarında Bölünmüş Parseller Deneme Desenine’’ göre üç tekerrürlü olarak 12 Mayıs 2020 tarihinde kurulmuştur. Denemede, yağlık olarak bölgede yaygın olarak ekilen LG5542 CL, MAY M96CL 02, P64LC108 ayçiçeği çeşitleri kullanılmıştır. Destekleyici materyal olarak tavuk altlığı biyokömürü kullanılmıştır. Denemede kullanılan tavuk altlığı biyokömürü Yeditepe Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Genetik ve Biyomühendislik Bölümü’nden temin edilmiştir. Tavuk altlığı biyokömürü üç farklı dozda (Kontrol, 500 kg/da, 1000 kg/da, 1500 kg/da) uygulanmıştır. Araştırmada ayçiçeği çeşitlerinde biyokömür uygulama dozuna göre çiçeklenme gün sayısının 45.0 - 49.0 gün, fizyolojik olum gün süresinin 113.7 - 120.0 gün, kendine döllenme oranının % 4.11 - 5, doğal bitki boyunun 118.1 - 140.3 cm, normal bitki boyunun 151.47 - 177.0 cm, sap kalınlığının 0.82 - 1.50 cm, tabla çapının 7.3 - 22.2 cm, bin tane ağırlığının 66.3 - 85.6 gr, tane veriminin 366.7 - 475.6 kg/da, iç oranının % 72.22 - 74.17, tohumdaki yağ oranının % 37.3 - 45.5, protein oranının % 8.0 - 18.2 ve yağ veriminin 136.7 - 208.1 kg/da arasında değiştiği belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, tohum verimi bakımından en yüksek ortalama değerlerin 475.6 kg/da - MAY M96CL 02 çeşidinin herhangi bir uygulamanın yapılmadığı kontrol parsellerinde elde edildiği belirlenmiştir. Tohumdaki yağ oranı bakımından en yüksek ortalama değerin % 41.5 ile P64LC108 çeşidinde 1500 kg/da tavuk altlığı biyokömürü uygulamasında tespit edilmiştir. Tohumun yağ verimi bakımından en yüksek ortalama değeri 184.1 kg/da ile MAY M96CL 02 çeşidinin uygulamanın yapıldığı 1500 kg/da grubunda bulunmuştur. İncelenen karakterler bakımından hem çeşitler arasındaki farkların hem de tavuk altlığı biyokömürü uygulamaları arasındaki farkların genel olarak istatistiksel anlamda önemli bulunmaması veya yorumu güç tutarsızlıklar göstermesi nedeniyle, çalışmanın farklı uygulama zamanı ve dozu koşullarında en az iki yıllık bir deneme şeklinde sürdürülmesinin yararlı olacağı sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelime: Biyokömür, ayçiçeği, organik materyal, tavuk altlığı, tohum verimTHE EFFECTS OF BIOCHAR OBTAINED FROM CHICKEN LITTER ON PLANT GROWTH IN DIFFERENT SUNFLOWER (Helianthus annuus L.) VARIETIESAyşe PEHLİVANErciyes University, Graduate School of Natural and Applied SciencesMaster Thesis, January 2021Supervisor: Prof. Dr. Ali İrfan İLBAŞCo-supervisor. Dr. Ayşe Nuran ÇİLABSTRACTThis study was carried out to reveal the effect of biochar obtained from chicken litter on important agricultural characteristics and yield in different sunflower varieties. The study, conducted in the form of a field trial, was carried out in the Eastern Mediterranean Agricultural Research Institute's trial area in Adana during the summer main crop sunflower growing season of 2020.The trial was established on May 12, 2020 with three iterations according to the "Trial Pattern of Divided Plots in Random Blocks". In the trial, common oil planted of the region such as LG5542 CL, MAY M96CL 02, and P64LC108 were used. Chicken litter biochar, our supporting material, was used. Chicken litter biochar used in the trial was obtained from Yeditepe University Engineering Faculty Genetics and Bioengineering Department. Chicken litter biochar was applied in three different doses (Control, 500kg/da, 1000kg/da, 1500kg/da). In the study, it was determined, in all sunflower varieties, according to biochar application dose; the number of flowering days were 45.0 - 49.0 days, physiological maturity periods were 113.7 - 120.0 days, self-fertilization rates were 4.11 - 5, natural plant heights were 118.1 - 140.3 cm, normal plant height were 151.47 - 177.0 cm, stem thicknesess were 0.82 - 1.50 cm, plate diameters were 7.3 - 22.2 cm, thousand grain weights were 66.3 - 85.6 g, grain yields were 366.7 - 475.6 kg/da, internal ratios were 72.22 - 74.17 % , seed oil ratios were 37.3 - 45.5%, protein ratios were 8.0 - 18.2 kg/da, and oil yields were 136.7 - 208.1 kg/da. According to the results of the research, the highest mean value 475.6 kg/da in term of seed yield was found in MAY M96CL 02 variety’s from control parcels where nothing was applied. In terms oil rate in the seed, the highest value %41.5 was has been detected in the P64LC108 variety in the 1500 kg/da chicken litter biochar application. In term oil yield in the seed the highest value 184.1 kg/da was found in the MAY M96CL 02 variety in its 1500 kg/da group application. In terms of the characters examined, it was concluded that it would be beneficial to continue the study as a trial for at least two years under different application time and dose conditions, since the differences between the varieties and the differences between chicken litter biochar applications were generally not statistically significant or inconsistent. In terms of the characters examined, it was concluded that it would be beneficial to continue the study as a trial for at least two years under different application time and dose conditions, since both the differences between the varieties and the differences between chicken litter biochar applications were generally not statistically significant or inconsistent difficult to interpret.Keywords: Biochar, sunflower, natural material, chicken litter, seed yield</p

The influence of sowing dates on the oil content and fatty acid composition of standard, mid-oleic and high-oleic types of sunflower (Helianthus annuus L.)

Abstract This study aimed to determine the oil ratios and fatty acid compositions of sunflowers grown in the warm climate of the Çukurova region at different sowing dates. It was found that the crude fat ratios of standard, mid-oleic and high-oleic sunflower types were 42.57%, 39.35% and 39.07%, respectively. Crude oil ratios of high-oleic and mid-oleic sunflower types were significantly decreased (p<0.05) at SD4 (sowing date 4, May 30th). The oleic acid contents in standard, mid-oleic and high-oleic sunflower types were found to be 60.08%, 74.35% and 88.1%, respectively. The oleic acid ratios of standard sunflower types were determined to be significantly lower at SD1 (April 15th) (p<0.05). The results show that it is more appropriate to sow the sunflowers between SD1 and SD2 (15 April to 30 April) in terms of producing the required oil and oleic acid contents. Also, both oil ratios and fatty acid compositions can change according to the sowing dates

Yerfıstığı (arachis hypogaea l.) genotiplerinin bazı besinsel ve antioksidan parametreler bakımından değerlendirilmesi

The objective of this study was to investigate some nutritional andantioxidant parameters of six different peanut genotypes grown in Turkey.Unshelled seed extracts were used for analyses. The skins of the seeds were notpeeled. The crude protein and the crude oil amounts, fatty acid compositions, thetotal phenolic and flavonoid contents and the total antioxidant capacities wereinvestigated. The crude oil contents of seeds ranged from 43.9 to 45.9%. On theother hand, the crude protein contents varied between 26.9 and 30.6%. Thehighest protein percentage was determined in NC-7 seeds. The crude oil contentsof the genotypes were not different statistically. Oleic acid was the most plentifulfatty acid in all genotypes and followed by linoleic acid, palmitic, stearic andlinolenic acids, respectively. The highest oleic acid/linoleic acid ratio was found inNC-7 and DA35/2011. Data obtained from the total phenolic and the totalflavonoid analyses had similar manners for each genotype. NC-7 and DA35-2011were the poorest genotypes in the total phenolic and flavonoid levels. With regardsto the ABTS. radical scavenging activity, the most powerful genotypes wereGazipaşa and Sultan. Our study showed that the more phenolic content gave rise tothe more antioxidant capacity for each genotype.Bu çalışmanın amacı Türkiye’de yetiştirilen altı farklı yerfıstığı genotipininbazı besinsel ve antioksidan parametrelerini araştırmaktır. Analizler için kabuksuztohum özütleri kullanılmıştır. Tohumların iç kabukları soyulmamıştır. Ham proteinve ham yağ miktarları, yağ asidi kompozisyonları, toplam fenolik ve flavonoidiçerikleri ile toplam antioksidan kapasiteleri araştırılmıştır. Tohumların ham yağiçerikleri %43.9’dan %45.9’a kadar sıralanmıştır. Öte yandan, ham proteiniçerikleri %26.9 ile 30.6 arasında değişim göstermiştir. En yüksek protein yüzdesiNC-7 tohumlarında belirlenmiştir. Genotiplerin ham yağ içerikleri istatistikselolarak farklı değildi. Oleik asit tüm genotiplerde en çok bulunan yağ asidi olmuş vebunu sırasıyla linoleik asit, palmitik asit, stearik asit ve linolenik asit takip etmiştir.En yüksek oleik asit/linoleik asit oranı NC-7 ve DA35/2011’de gözlenmiştir.Toplam fenolik ve toplam flavonoid analizlerinden elde edilen veriler her birgenotip için benzerdir. NC-7 ve DA35-2011 toplam fenolik ve toplam flavonoidiçerikleri açısından en fakir genotiplerdir. ABTS. radikal süpürme aktivitesinegöre, en güçlü genotipler Gazipaşa ve Sultan’dır. Çalışmamız, daha fazla fenolikiçeriğin her bir genotip için daha fazla antioksidan kapasiteye yol açtığınıgöstermiştir