İnternet ve çocuk pornografisi

Nowadays, internet use and access is becoming increasingly common as a great entertainment, communication and educational resource for children as well as for adults. Internet is a perfect environment for children, for exploring the world, learning and having fun. However, access to illegal sites that contain violence and sexuality, and contact dangerous people are among the particular risks for children using the internet. It is a known fact that, internet and developing technology make the production and distribution of child pornography cheaper and easier. There has been consensus on the need of creating a plan and increasing the awareness in the community for the fight against child pornography. Because of the increasing internet use and the risk for children mentioned, nurses got new responsibilities. Nurses have to inform society, especially families and children, about safe internet use. In this review, legal regulations about the fight against child pornography on the internet, the reasons that lay the ground for child pornography and their negative effects on children has been addressed.Erişkinler için olduğu kadar çocuklar için de büyük bir eğlence, iletişim ve eğitim kaynağı olan internetin kullanımı ve erişimi gün geçtikçe yaygınlaşmaktadır. İnternet, çocukların dünyayı keşfetmeleri, öğrenmeleri ve eğlenmeleri için mükemmel bir ortamdır. Ancak, çocukların interneti kullanırken yasal olmayan, şiddet ve cinsellik içeren sitelere erişimi, tehlikeli insanlarla iletişime geçmesi başta gelen riskler arasında yer alır. İnternetin ve gün geçtikçe gelişen teknolojinin çocuk pornografisi üretimini ve dağıtımını kolay ve ucuz hale getirdiği bilinen bir gerçektir. Ülkemiz için çocuk pornografisi konusunda mücadelede; bir plan oluşturulması ve toplumun bu konuda bilinçlendirilmesinin gerekliliği üzerinde fikir birliği vardır. Giderek artan internet kullanımı ve çocuklar için söz edilen riskler, hemşirelere yeni bir sorumluluk yüklemektedir. Hemşireler; toplumu, özellikle aileleri ve çocukları güvenli internet kullanımı konusunda bilgilendirmek durumundadırlar. Bu derlemede internet üzerinden çocuk pornografisi ile mücadelede yasal düzenlemeler, çocuk pornografisine zemin hazırlayan nedenler ve çocuklar üzerindeki olumsuz etkilerine değinilmiştir

The efficacy of three regimes of uterotonic agents for prevention of postpartum blood loss at undergoing cesarean section: a prospective randomized clinical trial

Objectives: To compare the efficacy of three regimes of uterotonic agents on PPH in women undergoing cesarean section in our RCT. Material and methods: This study was a randomized controlled study (NCT05083910) performed at the Bezmialem Vakif University between July 2021 and January 2022. All women were randomly allocated into three groups: Group I (n = 52) — oxytocin only; Group II (n = 52) — the combination of oxytocin plus intrauterine misoprostol; Group III (n = 52) — carbetocin only. The primary outcome measures were: PPH to evaluate with the change between the concentrations of preoperative and postoperative hemoglobin, hematocrit and intraoperative blood loss. Results: The blood loss characteristics, including the change in hemoglobin and the change in hematocrit concentration, intraoperative blood loss, intraoperative additional hemostatic uterine sutures and the need for additional uterotonics, were lowest in group III, although all groups were comparable in terms of blood loss parameters. Group III had the highest blood loss ratio, exceeding 1000 mL. For the combination of oxytocin and intrauterine misoprostol, the ARR was 3.8% (95% CI 20.02–12.33), with a RR of 1.18 (95% CI 0.58–2.39) and a NNT of 26 (95% CI 8.1–4.9); for carbetocin, the ARR was 5.8% (95% CI 22.15–10.61), with a RR of 1.27 (95% CI 0.63–2.53) and a NNT of 17 (95% CI 9.41–4.51). Conclusions: Our results demonstrate that carbetocin shows no superiority in the prevention of PPH in women undergoing cesarean section. Oxytocin still seems to be a highly effective alternative to prevent PPH

Yeni Ortadoğu: Toplum, Siyaset ve Ekonomi Konferansı

Ortadoğu asırlar boyu uluslararası siyasetin merkezinde yer almış, araştırmacı ve siyaset yapıcıların ilgi odağı olmuştur. Bu ilgiye rağmen, 2010 yılında başlayan ve ‘Arap Baharı’ olarak adlandırılan halk ayaklanmaları ve bu çerçevede yaşanan siyasal, ekonomik ve sosyal dönüşümler siyasetçiler ve sosyal bilimciler tarafından öngörülememiş ve mevcut varsayımları derinden sarsmıştır. Bir yandan demokratikleşme hareketleri ve ekonomik bir dönüşüm yaşayan bölge, diğer yandan iç çatışmaların, darbelerin ve vekalet savaşlarının merkezi haline gelmiş, ve tüm bu gelişmeler yeni yaklaşımları ve analizleri gerekli kılmıştır. Bu çerçevede Işık Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü, Arap Baharı’yla başlayan süreçte bölgede gözlemlenen yeni toplumsal, ekonomik, iç ve dış siyasal dinamikleri akademik alanda tartışmaya açmak amacıyla ‘Yeni Ortadoğu’ başlıklı bir konferans düzenledi. Bu konferans çerçevesinde 24-25 Mart 2016 tarihlerinde Maslak Kampüsü’nde bizzat sunulan ve tam metin olarak bize iletilen bildirilerden bu kitabı oluşturduk.Publisher's Versio

Ulusaldan Küresele: Popülizm, Demokrasi, Güvenlik Konferansı

Öngörülmesi giderek güçleşen, sarsıntılı ve savrulmalı zamanlardan geçiyoruz. İkinci Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş ortak deneyimleri sonrasında 1950’lerden ve 1990’lardan itibaren demokratik sistemlerin peş peşe dalgalarla meşrulaşacağı, yaygınlaşacağı ve güçleneceği öngörüsü hakimdi. Ancak son yıllarda yaşanan bazı gelişmelerle demokrasilerin geleceği tekrar sorgulanmaya başladı. Gerek 11 Eylül ile başlayan ve IŞİD ile devam eden ve şiddet içeren İslamcı radikalizm, gerek Batı demokrasilerinde popülist radikal sağ hareketlerin ve beyaz ırkçı grupların yükselişi ve iktidara gelişi, bir yandan güvenlik-özgürlük ikileminin demokrasi dengesini bozdu, bir yandan da hem demokratik sistemlerin hem dünya barışının geleceğini bizi tekrar sorgular, sorgulatır hale getirdi. Demokrasileri bildiğimizi zannediyoruz, ama demokrasiler ile ilgili daha öğrenmemiz gereken çok şey var. Demokrasi kaderimiz de geleceğimiz de olmak zorunda değil belki de. Ya da belki yanlış yerden soru sormaya başlıyoruz, belki demokrasi yerine yeni bir referansa ihtiyacımız var. Aslında demokrasileri çantada keklik görmeyip, sabırla büyütüp yeşertmek, geliştirmek, korumak, ileri safhalara taşımak ve bizden sonraki nesillere aktarmak bir sorumluluk, ve bu sorumluluk bizlere ait. Popülizm, demokrasi, güvenlik kavramlarının her biri bugün sıkça ve yaygın olarak kullandığımız kavramlar olarak gündelik sohbetlerimizin içine kadar girmiş durumda. Bu yaygın kullanımlarına rağmen her bir kavram, üzerine düşünmeye, tartışmaya ve değerlendirmeye tekrar tekrar olanak verecek derinlikte. Her bir tartışma bir diğerini açarken, farklı gibi görünen bu kavramların birbirleriyle kesiştikleri zeminler bulmak mümkün. Popülist liderlerin politikaları bütün siyaset yapma biçimlerini kendine çeken ya da kendinden uzaklaştıran eksenler yaratarak her ikisini de aynı anda besleyebiliyor. Popülist politikaya angaje olan liderler ve grupların yanında bu politikaya karşı mücadele eden kişiler ve kitleler de yok değil, ancak kimi zaman bu kitleler eleştirdiği bu siyaset biçiminin kurucu öznesi haline de gelebiliyor. Bunun karşısında tabandan gelen demokratikleşme talepleri ve popülist siyasetle beraber kurumsallaşan diğer politika yapma biçimleri, demokrasi anlayışımızı farklı yönlere çekebiliyor. Bu demokratikleşme talepleri kimi zaman olumlu karşılıklar alsa da, kimi zaman devletlerin güvenlik politikaları ile etkisizleştirilmeye ve bastırılmaya çalışılıyor. Güvenlik politikalarının alanı günümüz teknolojisi sebebiyle o kadar genişledi ki, bu politikanın nesnesi haline gelmemiş varlık ve alan bulmak neredeyse mümkün değil. Ulusaldan Küresele: Popülizm, Demokrasi, Güvenlik konferansımız bu alanların kendine özgülüklerini göz önünde bulundururken, aralarındaki kesişimleri de ortaya koyan pek çok değerli sunuma ev sahipliği yaptı. Konferansın düzenlenmesinde emeği geçen herkese, ve bu bildiri kitabında tam metinleri ve özetleri bulunan bütün katılımcılarımıza çok teşekkür ederiz.Publisher's Versio

Exploring Attitudes Toward “Sugar Relationships” Across 87 Countries: A Global Perspective on Exchanges of Resources for Sex and Companionship

The current study investigates attitudes toward one form of sex for resources: the so-called sugar relationships, which often involve exchanges of resources for sex and/or companionship. The present study examined associations among attitudes toward sugar relationships and relevant variables (e.g., sex, sociosexuality, gender inequality, parasitic exposure) in 69,924 participants across 87 countries. Two self-report measures of Acceptance of Sugar Relationships (ASR) developed for younger companion providers (ASR-YWMS) and older resource providers (ASR-OMWS) were translated into 37 languages. We tested cross-sex and cross-linguistic construct equivalence, cross-cultural invariance in sex differences, and the importance of the hypothetical predictors of ASR. Both measures showed adequate psychometric properties in all languages (except the Persian version of ASR-YWMS). Results partially supported our hypotheses and were consistent with previous theoretical considerations and empirical evidence on human mating. For example, at the individual level, sociosexual orientation, traditional gender roles, and pathogen prevalence were significant predictors of both ASR-YWMS and ASR-OMWS. At the country level, gender inequality and parasite stress positively predicted the ASR-YWMS. However, being a woman negatively predicted the ASR-OMWS, but positively predicted the ASR-YWMS. At country-level, ingroup favoritism and parasite stress positively predicted the ASR-OMWS. Furthermore, significant cross-subregional differences were found in the openness to sugar relationships (both ASR-YWMS and ASR-OMWS scores) across subregions. Finally, significant differences were found between ASR-YWMS and ASR-OMWS when compared in each subregion. The ASR-YWMS was significantly higher than the ASR-OMWS in all subregions, except for Northern Africa and Western Asia

Predictors of Enhancing Human Physical Attractiveness: Data from 93 Countries

People across the world and throughout history have gone to great lengths to enhance their physical appearance. Evolutionary psychologists and ethologists have largely attempted to explain this phenomenon via mating preferences and strategies. Here, we test one of the most popular evolutionary hypotheses for beauty-enhancing behaviors, drawn from mating market and parasite stress perspectives, in a large cross-cultural sample. We also test hypotheses drawn from other influential and non-mutually exclusive theoretical frameworks, from biosocial role theory to a cultural media perspective. Survey data from 93,158 human participants across 93 countries provide evidence that behaviors such as applying makeup or using other cosmetics, hair grooming, clothing style, caring for body hygiene, and exercising or following a specific diet for the specific purpose of improving ones physical attractiveness, are universal. Indeed, 99% of participants reported spending \u3e10 min a day performing beauty-enhancing behaviors. The results largely support evolutionary hypotheses: more time was spent enhancing beauty by women (almost 4 h a day, on average) than by men (3.6 h a day), by the youngest participants (and contrary to predictions, also the oldest), by those with a relatively more severe history of infectious diseases, and by participants currently dating compared to those in established relationships. The strongest predictor of attractiveness-enhancing behaviors was social media usage. Other predictors, in order of effect size, included adhering to traditional gender roles, residing in countries with less gender equality, considering oneself as highly attractive or, conversely, highly unattractive, TV watching time, higher socioeconomic status, right-wing political beliefs, a lower level of education, and personal individualistic attitudes. This study provides novel insight into universal beauty-enhancing behaviors by unifying evolutionary theory with several other complementary perspectives