Król i historyk. Interakcjonistyczny dyskurs Michała Bobrzyńskiego i Zygmunta Augusta

Dorobek naukowy Michała Bobrzyńskiego należy uznać za imponujący. Mimo to, w historiografii polskiej, historyk ten zapisał się przede wszystkim jako autor Dziejów Polski, czyli pracy, w której została podjęta prób zmodyfikowania wizji dziejów ojczyzny. Należy podkreślić, że Bobrzyński weryfikował również oceny poszczególnych władców, zatem i Zygmunta Augusta. W niniejszej analizie zostały wykorzystane założenia metodologiczne interakcji «twarzą-w-twarz» Ervinga Goffmana. Zaproponowane przez owy model interakcji warianty: dramaturgiczny i rytuał interakcyjny, pozwoliły wnioskować, że w swojej narracji Bobrzyński przyporządkował ostatniemu Jagiellonowi jedynie jedną rolę – rolę władcy. Koncepcja pracy wymusiła na autorze zdeterminowanie panowania tegoż władcy na popełnionych przez niego błędach. Ostatni Jagiellon został przedstawiony jako monarcha, który nie zdołał wprowadzić silnych rządów. Zatem zaakceptował rozprzestrzeniającą się anarchię. A brak silnych rządów i anarchię uznał Bobrzyński za przyczynę upadku Rzeczypospolitej.Науковий доробок Міхала Бобжинського маємо визнати за вагомий. Окрім того, в польській історіографії, цей історик відомий перш за все як автор Dziejów Polski, тієї праці, в якій було здійснено спробу моделювання бачення історії вітчизни. Належить підкреслити, що Бобжинський здійснив також оцінку тогочасних правителів, в тому числі й Зигмунта Августа. В нашому аналізі були використані методологічні підходи інтеракції «обличчям до обличчя» Ервінга Гоффмана. Запропонована ним модель інтеракції варіантів: драматургічний і підхід інтеракційний, дозволили прийти до висновку, що в своїй наррації Бобжинський відвів останньому Ягеллонові виключно одну роль – роль володаря. Концепція праці привела автора в процесі оцінки того володаря до допущених помилок. Останній Ягеллон був представлений як монарх, який не зміг впровадити сильні уряди. По тому спричинив поширення анархії. А брак сильних урядів і анархія вважав Бобжинський за причину занепаду Речі Посполитої.Scientific achievements of Michał Bobrzyński can be described as impressive. However, when it comes to Polish historiography, this historian is known mostly as the author of Polish History, the work in which he attempts to modify the vision of his homeland’s history. It should be emphasized that Bobrzyński also verified the way in which particular rulers were evaluated, including Sigismund Augustus. This analysis makes use of the methodological assumptions of face-to-face interaction by Erving Goffman. The types of interaction proposed by this model: dramaturgic and interactional led to the conclusion that in his narration Bobrzyński attributed only one role to the last Jagiellonian king – the role of a ruler. The conception of his work made the author describe the reign of this ruler from the perspective of his mistakes. The last king of the Jagiellonian dynasty was presented as a monarch who was not able to introduce strong rule. Thus, he accepted widely-spreading anarchy. And according to Bobrzyński, lack of strong rule and anarchy led to the fall of the Kingdom of Poland

Sprawa Zygmunta Wasilewskiego – proces o zniesławienie Aleksandra Lednickiego

Case of Zygmunt Wasilewski raised the issue of public opinion reborn Polish Republic. The principle of freedom of speech, need defi nitions and the delimitation of its integrity. The written word had enormous power, and the editor said the pen of one of the largest right-wing magazine of contemporary Polish “Gazety Warszawskiej”, had to have some specifi c consequences. Undoubtedly, the whole trial, which lasted more than fi ve years (1920–1925), had a political and ideological base, and the main actor, and not for the fi rst time in the interwar period, became a politician associated with the camp of the National Democracy. Embarrassment for the then justice of the District Court’s judgment was that in spite of harvested evidence, issued a judgment of acquittal Wasilewski, stating that libel could not be said. Trial an instance, but allowed for a fair judgment, and thus guilty of Alexander Lednicki purifi cation of the alleged off ense, that is treason to the Polish state

Polskie słowniki biograficzne - próba charakterystyki

Biographical Dictionaries are a source of knowledge about people. Polish lexicography biographical sources to be found in the literature of the 16th century. For the first author manuscript biographical dictionary of writers from 1594, is considered canon of Warmia Stanisław Reszka. In 1601 was issued in Rome, first printed list of Polish writers. Since then, many authors are involved in the preparation of biographical dictionaries. The most important Polish lexicography biographical project was the start of the Władysław Konopczyński issue of “Polish Biographical Dictionary”. Since 1935, there were 47 volumes of the dictionary. n addition to general biographical dictionary which is the “Polish Biographi - cal Dictionary” can be a wealth of domain lexicons and specialized. They record the biographies of the representatives of particular social or professional groups, and people deserved to particular regions of the country. Most dictionaries are known writers, artists, theologians, doctors, lawyers, military. y ou can also indicate various reference books like “Who’s Who”. The development of computer technology and the Internet has encouraged the creation of electronic dictionaries available on digital media and on-line. Creating and publishing biographical dictionaries shows that they are an important source of information. In the second part I present a bibliography published in Poland biographical dictionaries. It was prepared in the election. Putting together the 819 publications tried to show their richness and diversity.Słowniki biograficzne są źródłem wiedzy o ludziach. Polskie źródła leksykografii biograficznej można znaleźć w XVI-wiecznej literaturze. Za autora pierwszego rękopiśmiennego słownika biograficznego z 1594 roku uważany jest kanonik warmiński Stanisław Reszka. W 1601 roku został wydany w Rzymie, pierwszy drukowany spis polskich pisarzy. Od tamtej pory wielu autorów było zaangażowanych w przy - gotowywania słowników biograficznych. Najważniejszym projektem polskiej leksykografii biograficznej było zainicjowanie przez Władysława Konopczyńskiego wydawania „Polskiego słownika biograficzne - go”, którego od 1935 roku wydano 47 tomów. Prócz nielicznych ogólnych słowników biograficznych, mamy bogactwo leksykonów specjalistycznych. Rejestrują one biografie przedstawicieli poszczególnych grup społecznych lub zawodowych, oraz osób zasłużonych dla poszczególnych regionów kraju. Większość stanowią słowniki pisarzy, artystów, teologów, lekarzy, prawników, wojskowych. Można również wskazać na wydawnictwa typu „Kto jest kim”. Rozwój technologii komputerowej i Internetu zachęca do tworzenia słowników elektronicznych dostępnych na nośnikach cyfrowych i on-line. W drugiej części artykułu przedstawiam bibliografię wydawanych w Polsce słowników biograficznych. Została ona przygotowana w wyborze. Zestawiając 819 publikacji starałam się pokazać ich bogactwo i zróżnicowanie