Exploring the role of dance in architectural education

The ‘dance_space’ project is an exploratory workshop with the objective to facilitate improved spatial design outcomes in first year architectural design students.  In architecture, certain abstract spatial concepts are difficult to teach through the medium of language, which is less accessible to underprepared students and to sensory learners. The area of research is on using alternative pedagogies in spatial learning, looking at movement practice as a perceptual tool that can contribute to the development of spatial intelligence in architectural students with the objective to facilitate improved spatial design outcomes

Imaginary Perspective Taking in Six-Year-Olds

The study concerns imaginary perspective taking (IPT) in six-year-olds and is a replica of the studies undertaken by the Van den Heuvel-Panhuizen, Elia and Robitzsch team 2015). Imaginary perspective taking comprises two components: IPT 1 refers to perception, the socalled“visibility of objects”, i.e. deducing which object is visible or not from different points of view. IPT 2 (appearance, imaginary perspective taking) refers to the ability to describe what an object looks like when viewed from different points of view. The study was aimed at defining development of the six-year-olds’ ability to take a different perspective and comparing it with the results of Van den Heuvel-Panhuizen’s team. 74 Polish six-year-olds participated in the study: 36 children living in the urban environment (17 girls, 19 boys) and 38 children from rural areas (15 girls and 23 boys). A set of trials of Imaginary Perspective Items IPT1 Visibility items and IPT2 Appearance items constituted the research tool. The studies have shown that Polish six-year-olds demonstrate the first level of competence in taking a different perspective and a high ability to understand that different locations mean different points of view. The vast majority (71.8%) of children correctly determine whether an object is seen or not from a different perspective. The ability to properly perceive the appearance and shape of an object is at the development stage in the examined six-year-olds (45.5% of the tasks performed correctly). The study confirmed the conclusions drawn from the reports of Van den Heuvel-Panhuizen, Elia andRobitzsch (2015) and proved that neither gender nor local environment constitute factors differentiating six-year-olds’ achievements in developing the ability to take a different perspective

A qualitative calculus for moving point objects constrained by networks

Continu bewegende objecten vormen een belangrijk studieobject in een groot aantal domeinen. Enkele voorbeelden zijn: een bioloog die het verplaatsinggedrag van een kudde dieren wil bestuderen, een verkeersplanner die de bewegingen van auto’s wil volgen en een sportwetenschapper die de onderlinge interacties van voetballers tijdens een wedstrijd wil analyseren. Vanuit geometrisch standpunt, concentreren de meeste toepassingen zich op de positionele beweging van het voorwerp zelf waardoor bewegende objecten meestal tot punten worden vereenvoudigd. De recente evoluties in diverse plaatsbepalingstechnieken (GPS, GSM, ...) laten toe grote hoeveelheden dergelijke bewegende puntobjecten op te meten en op te slaan. Er is al heel wat onderzoek verricht in het genereren, indexeren, en modelleren en bevragen van bewegende objecten in tijdruimtelijke databanken. Redeneren over de relaties tussen bewegende puntobjecten echter vormt nog maar sinds kort het voorwerp van onderzoek, vooral het redeneren binnen een kwalitatief kader. Nieuwe technieken binnen informatiesystemen, zoals Geografische Informatiesystemen (GIS), zouden echter veel meer kwalitatieve methodes moeten hanteren. Aangezien mensen verkiezen te communiceren in kwalitatieve termen, zouden dergelijke systemen dichter komen bij de manier waarop informatie wordt meegedeeld. Wat GIS betreft, passen deze ideeën volledig binnen het onderzoeksdomein van de Naïeve Geografie (Naive Geography). Door hun populariteit, wordt een GIS niet alleen meer door domeinspecialisten gebruikt (b.v. Google Earth, systemen voor autonavigatie). Het gebruik van kwalitatieve methodes binnen informatiesystemen zou de toegankelijkheid moeten verzekeren voor een brede waaier gebruikers. Aangezien redeneren over bewegingen een belangrijk onderdeel vormt van het alledaagse menselijke kennisvermogen, is er een duidelijke behoefte om een kwalitatieve ‘bewegingscalculus’ te ontwikkelen. In het domein van kwalitatief ruimtelijk redeneren is Mereotopologie het meest onderzochte studiegebied. Volgens het 9-Intersectie Model (9-Intersection Model) echter zijn er slechts twee triviale topologische relaties tussen twee puntobjecten: de objecten zijn ofwel co-incident ofwel disjunct. Aangezien bewegende objecten in de realiteit meestal niet samenvallen, en topologische modellen geen verder onderscheid kunnen maken tussen disjuncte objecten, zijn deze calculi in het geval van bewegende puntobjecten niet expressief genoeg. Een typisch voorbeeld is het geval waar twee vliegtuigen zich in een gescheiden relatie bevinden. Het is noodzakelijk om te weten of deze beide vliegtuigen in deze relatie kunnen blijven, zoniet kunnen de gevolgen catastrofaal zijn. De Kwalitatieve Traject Calculus (Qualitative Trajectory Calculus: QTC), geïntroduceerd door Van de Weghe, is op dit vlak expressiever. QTC beschrijft en redeneert over kwalitatieve relaties tussen disjuncte continu bewegende puntobjecten. In Van de Weghe, worden twee soorten QTC geïntroduceerd. De basiscalculus (QTC-Basic: QTCB) beschrijft de onderlinge relaties tussen bewegende puntobjecten met behulp van afstandsvergelijkingen, terwijl QTC-Dubbel Kruis (QTC-Double Cross: QTCC) de relaties beschrijft via een referentieframe bestaande uit drie referentielijnen in de vorm van een dubbel kruis. Moreira et al. maken een onderscheid tussen twee soorten bewegende objecten: voorwerpen die in de vrije ruimte kunnen bewegen (b.v. een vogel die door de lucht vliegt) en voorwerpen die in hun bewegingsvrijheid beperkt worden (b.v. een trein kan enkel op het spoorwegnetwerk bewegen). Een groot aantal bewegingen worden duidelijk begrensd door een netwerk (binnenschepen kunnen enkel varen op kanalen en sommige rivieren, auto’s rijden op straatnetwerken, enz.). Daarom is de hoofddoelstelling van dit proefschrift het uitbreiden van de QTC theorie naar objecten die enkel op netwerken kunnen bewegen. Met andere woorden, het doel is een kwalitatieve calculus op te stellen die het mogelijk maakt om relaties tussen bewegende puntobjecten die enkel op netwerken kunnen bewegen te beschrijven en te onderzoeken: De Kwalitative Traject Caculus op Netwerken (QTCN). Een tweede doelstelling bestaat erin om een eerste aanzet te geven tot de taalkundige en cognitieve bruikbaarheid en geschiktheid van QTC

Der Raumvorstellungstest EST im Kulturvergleich: Italien - Österreich

Diese Diplomarbeit stellt einen Kulturvergleich der Raumvorstellungsfähigkeit zwischen einer italienischen und einer österreichischen Stichprobe dar. Das hierfür verwendete psychometrische Messinstrument ist der Endlosschleifentest (EST), dessen Anwendung bereits in mehreren kulturvergleichenden Untersuchungen kultur-faire Ergebnisse erzielt hat (Österreich, Slowakei, Mexiko und Australien).This thesis dealt with a cross-cultural comparison of spatial ability between an Italian and an Austrian sample. The psychometric instrument used in this study was the “Endlosschleifentest” (EST; engl.: endless-loops-test) whose application already showed culture-fair results in several different cross-cultural studies (Austria, Slovakia, Mexico and Australia)

Understanding modes of dwelling: A transdisciplinary approach to phenomenology of landscape

This transdisciplinary PhD addresses the research question: Can some form of phenomenology provide an effective over-arching paradigm for transdisciplinary research in ethnophysiography? Ethnophysiography studies the way people within a language community conceptualise natural landscape, including terms for landscape features and toponyms (placenames). Dwelling involves conceptualisations and affects regarding physical, utilitarian, cultural, spiritual and ethical relationships with landscape. A key achievement is development of an enhanced ethnophysiography case study methodology, supporting the Ethnophysiography Descriptive Model (EDM). Summary phenomenographic tables were prepared from literature reviews of ethnophysiography, transdisciplinarity, phenomenology, concepts of place and relationships with place. The use of tables, summarising key results of literature reviews (via a phenomenographic approach), is integral to the methodology, to operationalize transdisciplinarity. Some tables are utilised in the PTM-ECS, facilitating identification of relevant issues, collection of appropriate data, and hermeneutic analysis processes. To facilitate comparison of landscape terms and toponyms between languages, the EDM was developed and tested. A key contribution is interpretation of the phenomenological concepts of ‘lifeworld’, ‘topology’ and ‘habitus’. Creation of landscape, as place, involves synergistic integration, in a non-deterministic and emergent manner, of the physical attributes of an area of topographic environment (terrain and ecosystem) with the socio-cultural characteristics of a group of people (including linguistic and spiritual aspects). This produces a particular topo-socio-cultural-spiritual mode-of-dwelling (topology). A partial trial of the new methodology is provided, via an ethnophysiography case study with Manyjilyjarra Aboriginal people in Australia’s Western Desert (undertaken by this author with linguist Clair Hill). It demonstrates how the adopted approach facilitates understanding of traditional forms of dwelling and how this relates to Jukurrpa (The Dreaming), the law, lore and social structure of their society. Review of research processes indicates they effectively utilised key features of transdisciplinarity. A summary of the findings, their potential application, a statement of research limitations, and proposals for further research, are provided

Effects of sex steroids on spatial cognition in the zebra finch (Taeniopygia guttata)

It is well established in mammals that chronic, long-term elevations in sex steroids are associated with improvements in spatial cognition. It is less clear the extent to which short to medium term elevations in sex steroids improve spatial cognition and change hippocampal morphology, particularly in birds. The avian hippocampus expresses both androgen receptors (AR) and oestrogen receptor alpha (ERα) and high levels of the enzyme aromatase that converts testosterone to oestrogen. I began by comparing spatial cognition, hippocampal sex steroid receptor and aromatase expression between males and females. There were no differences in spatial or visual cognition or in hippocampal sex steroid receptor expression between the sexes, although hippocampal aromatase mRNA expression was higher in males. I then addressed the effects of acute and medium-term sex steroid treatment on spatial cognition and hippocampal aromatase and sex steroid receptor expression. A single treatment of testosterone 30 minutes or four hours prior to cognitive testing improved spatial performance. Additionally, when testosterone and oestrogen were given daily for five days spatial cognition in both sexes was improved. The testosterone-induced improvement was blocked when testosterone was administered in conjunction with the aromatase inhibitor fadrozole but not when administered with saline. These findings suggest that spatial cognition is improved by an oestrogenic effect. Thirty minutes following acute testosterone treatment, plasma testosterone levels, hippocampal AR and ERα mRNA expression all increased. Five days of oestrogen treatment increased plasma oestrogen levels, hippocampal ERα mRNA and Nmethyl- D-aspartate (NMDA) receptor levels in males and females; all were positively correlated with enhanced spatial cognition on day five of treatment. Finally, I determined which genes were differentially expressed as a result of five days of oestrogen treatment. Nineteen genes, identified as being involved in learning and memory were differentially expressed in the hippocampus, eleven of which were up-regulated and eight were down-regulated. Taken together these results demonstrate that oestrogen can improve spatial cognition in birds. It is plausible that oestrogen acts to improve spatial memory in the hippocampus through upregulation of genes that control neurotransmitter release, reuptake and receptor levels

Spatial behavior of urban squares users in Poznań

Wydział Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki PrzestrzennejPlace określane są często jako kluczowe elementy miasta, które użytkowane są przez wielu różnorodnych użytkowników. Prowadzone aktywności w miejskich placach są wynikiem relacji między człowiekiem a otaczającą go przestrzenią opierającej się na systemie sprzężeń zwrotnych między tymi dwoma podsystemami. Aby zrozumieć zachowania przestrzenne użytkowników miejskich placów istotne staje się zgłębienie tej relacji, która polega na nieustannym konfrontowaniu się człowieka z przestrzenią. Praca przedstawia wyniki badań poświęconych sposobom kształtowania się zachowań przestrzennych użytkowników miejskich placów w Poznaniu. Na potrzeby realizacji założonych celów pracy i odpowiedzi na postawione pytania wykorzystano 3 metody badawcze: obserwację, indywidualne wywiady pogłębione oraz kwestionariusz ankiety wykonany techniką CAWI. W części teoretycznej podjęto dyskusję literaturową dotyczącą miejskich placów jako otwartych przestrzeni publicznych, człowieka jako użytkownika tego typu obszarów w mieście, jego zachowań przestrzennych oraz teorii afordancji. W części empirycznej przedstawiono wyniki przeprowadzonych badań. Określono role miejskich placów dla ich użytkowników, zidentyfikowano potrzeby zaspokajane przez człowieka w tego typu przestrzeniach, rozpoznano czynniki wpływające na zachowania przestrzenne użytkowników miejskich placów i sklasyfikowano je według stopnia wpływu i ich genezy. Na końcu określono i opisano taktyki zachowań przestrzennych użytkowników miejskich placów decydujące często o przebiegu aktywności człowieka.Squares are often referred to as key elements of the city that are used by many different users. The activities carried out in city squares are the result of the relationship between a person and the surrounding space based on a system of feedback between these two subsystems. In order to understand the spatial behavior of the users of urban squares, it becomes important to explore this relationship, which consists in the constant confrontation of man with space. The work presents the results of research on the ways of shaping the spatial behavior of users of urban squares in Poznań. For the purposes of achieving the assumed goals of the work and answering the questions posed, three research methods were used: observation, individual in-depth interviews and a questionnaire made using the CAWI technique. In the theoretical part, a literature discussion was undertaken on city squares as open public spaces, man as a user of such areas in the city, his spatial behavior and the affordance theory. The empirical part presents the results of the conducted research. The roles of city squares for their users were defined, human needs met in this type of spaces were identified, factors influencing the spatial behavior of city square users were identified and classified according to the degree of influence and their genesis. Finally, the tactics of the spatial behavior of users of urban squares, which often determine the course of human activity, were defined and described