An evaluation of conceptual transpareny in architecture of office buildings in Turkey after 1980

Thesis (Doctoral)--İzmir Institute of Technology, Architecture, İzmir, 2004Includes bibliographical references (leaves: 135-138)Text in English; Abstract: Turkish and Englishxv, 138 leavesIt has been known that today.s transparent building modelling and constructions have been inadequate to expression the transparent building characters in Turkey to date that overwhelmingly those office buildings. The major reason is probably that the lack of conceptual parameters that could be the real factor in the explanation of .transparency.. It has not been efficiently considered in the modelling process.The evaluation of transparency that is constructed by variable transmission glasses in Turkey and the capacity of design criteria of transparent walls are the main aim of this study. These evaluations and interpretations can be used as references for determining the design criteria and applying of transparent architecture and scientific researches. By this study, the selected office buildings are classified according to the last term applications of transparent architecture. The classified office buildings are been evaluated according to the questionnaire study. As a result, the building.s transparency depends on whether it is sufficient or insufficient. Architects. point of view to transparency will be help to building.s classification and evaluation. There is post-modern basis for these classifications.This thesis study as a normative one offers basically a methodological approach that can be integrated to the normal models: The application of conceptual modelling process for the office building is necessary for determination of transparent design policy.In the first part of this study, the aim, context and development of the thesis are explained. The second part of this study consists of etymological, historical and conceptual studies.In the third part of this study, conceptual modelling for transparency in West is explained and determined in a systematic manner. Eric Gans's and Raoul Eshelman's approaches on transparency concept is the basis for perceptual modelling. In the fourth part of this study, the architectural conditions are determined in Turkey after 1980 from the point of transparency.s application. The evaluation criteria of transparency in Turkey have been explained and determined in development phase since 1980. The office buildings constructed after 1980 are been classified according to Post-modern trend. The relation between building surface and architectural space concerning perceptual reading is been analysed.In the fifth part of this study, case studies on office buildings by variable transmission glasses that were researched and classified in Turkey are presented. A general evaluation office building in Turkey was made after 1980. According to the questionnaire study, the answers given by the architects are directed to determine the transparency.s position in Turkey. The answers of questionnaire study are the main determinant in definition of transparency concept in Turkey.As a result of this study, though more than expected, the conceptual transparency criteria has not been observed in transparency of office buildings in Turkey after 1980. It is observed not surprisingly that transparent design formulations playing around the commercialisation are related with employer.s demands. More frequent trials with better conceptual formulations as well would have ended with better designs

Projective Space: Structuring a Beholder’s Imaginative Response

The thesis explores the reciprocal relationship between an artwork and the space of its reception. It proposes a distinctive position on spatiality and the virtual. The thesis is submitted in two parts: a written thesis (Part One), and a documentation of my own art practice (Part Two). The artwork that comprises the practice component is not that of a painter, and yet the sculptural installations I present allude to perspectival paintings. Utilising perspectival geometry, these site-responsive works engage the threshold between two and three-dimensional representation in a way whereby implicit and actual beholder’s viewpoints are contrasted or fused. The written thesis focuses on the reception of perspectival painting, rather than on my own artworks. Referencing analytical philosophical arguments on representational seeing, and the reception aesthetics of Wolfgang Kemp, it puts forward a distinctive position that contends that while the visual imagination does not define depiction, it plays a pivotal role in supplementing perception in works where the spectator attends to and/or imagines away the threshold separating the real and fictive realms. After Merleau-Ponty, I call such an imaginative engagement seeing-with, which describes a particular use to which painting is put. In providing a strongly felt pictorial depth, I argue that such an implied pictorial space incorporates the space between painting and spectator position. I investigate two categories of works where such imagining facilitates a distinctive access to the picture’s content: (i) paintings containing what Wollheim refers to as an ‘internal spectator’; and (ii) paintings integrated into their architectural settings, where the internal onlooker is fused with the external spectator. I highlight differences afforded internal and external spectators: with the former, the viewer identifies with a spectator who already occupies an unrepresented extension of the ‘virtual’ space; with the latter, the beholder enters that part of the fictive world depicted as being in front of the picture surface, the work thus drawing the ‘real’ space of the spectator into its domain. This distinction mirrors two distinct types of visualization: where a scene is imagined as elsewhere, and where it is situated, juxtaposed with an existing reality. Imagination provides a reciprocity that replicates the experience of our bodily situatedness, in that it structures our implied spatial access to the depicted scene. In establishing a bodily frame of reference, it draws upon nonconceptual content. The thesis tests the philosophical argument against specific paintings, including works that introduce a break from a situated relationship in order to depict the supernatural or the unconscious

Bridge Obscura: Connecting Cultures through Sculpture Installation

21st century Iran is often said to be a country in the grips of isolationism: imposed by both internal and external factors. On one hand, the sanctions applied by the US government isolate the country and restrict the living conditions and mobility of Iranian people, merchants, artists, and designers. On the other, international sanctions lead to political and cultural isolationism at the national level, making the country turn inward as a reactionary response and reinforcing the alienating cycle. Through the lenses of art practice, sensory ethnographic filmmaking, and architectural design, this paper examines the power and effectiveness of an art exhibition that features interdisciplinary sculpture installation, to express ideas about connectivity in such a climate of isolationism. The sculpture installation works in the exhibition highlight a social openness and necessity for global international connectivity, by applying the figure of the arch bridge (symbolic for Iran’s once important status as a connector between civilizations along the path of trade routes) as a metaphor for overcoming cultural distances. In the influential collected volume, The Social Life of Things, cultural anthropologists Arjun Appadurai and Igor Kopytoff argue that objects (including architectural ones) in a given culture can reveal biographical information about the society at large, when one focuses on how they have been put to use and culturally redefined over time. The cultural responses to the biographical details of objects cast light on the aesthetic, historical, and political judgments and values that shape our attitudes. My thesis and exhibition take the arch bridge as an architectural object and formal representation of cultural referents along these lines, approaching the figure of the arch bridge biographically in order to generate an alternative space that connects contemporary Iranian culture to the rest of the world despite/against boundaries

An examination of Chinese pre-modern visual media, its influence on landscape ideology, aesthetics and relationship to landscape experience

In landscape history, visual media have played and are still playing very important roles in landscape design. Visual media work not only as tools in analysis, decision making and design presentation in landscape design process, but also more importantly as paradigms which influence landscape ideology and aesthetics. In contemporary landscape design and education, visual media has been gradually separated from profound landscape experience, especially via perspective-based drawing. The need to rethink perspective-based visual media, and some new insights on landscape experience became the context and motivation of this research. Through the study of three important visual media in pre-modern China landscape history (before the 20th century): map, landscape painting, and visual illustrations in prints, I attempt to highlight the influence of these visual media on Chinese landscape ideology, aesthetics and the development of landscape design profession. The strong connection between these pre-modern visual media and landscape experience is a central issue of this research. Via an exploration of spatiality, temporality and bodily experience in these pre-modern visual media, I aim to link pre-modern visual media and landscape experience to contemporary landscape theoretical discourse. Finally, through a comparative study on engaged seeing in Chinese pre-modern visual media and journey in landscape experience, I attempt to identify the performative feature of them and potential of connecting visual media and landscape experience

Cartographic Abstraction : Mapping Practices in Contemporary Art

This thesis proposes a theory of cartographic abstraction as a framework for investigating cartographic viewing, and does so through engaging with a series of contemporary artworks concerned with cartographic ‘ways of seeing’ (Berger 1972). Cartographic abstraction is a material modality of thought and experience that is produced through cartographic techniques of depiction. It is the more-than-visual register that posits and produces the ‘cartographic world’, or what John Pickles has called the ‘geo-coded world’ (2006). By this I mean the naturalized apprehension of the earth as a homogeneous space that is naturally, even necessarily, understood as regular, consistent and objective. I argue for identifying cartographic techniques of depiction as themselves abstract, and cartographic abstraction as such as the modality of thought and experience that these techniques produce. Abstraction within capitalism comes to be socially real and material, taking place outside thought. I propose a series of viewpoints, that are posited by the relations of viewing enacted by the selected artworks themselves. I analyse these viewpoints in relation to modes of cartographic viewing offered by theorists. Through close readings of cartographic artworks, I expand the current possibilities for understanding cartographic abstraction and its effects, through proposing a range of viewpoints that are both deployed in, and themselves problematize, cartographic viewing. I connect cartographic abstraction to debates about abstraction in Marxist and materialist approaches to philosophy, arguing for interpreting cartographic viewing as an abstract practice through which subjects are positioned and structured in relation to the ‘viewed’. This study discerns ‘real abstraction’ functioning in a particular area of ‘the operations of capitalism’; that is, modes of visual, and epistemological, abstraction that we can identify by exploring artworks concerned with cartographic depiction and conceptualisation. This approach to abstraction explores how cartographic knowledge can be theorized through recognising cartographic abstraction as a material modality of thought and experience

Bodily Experience And Spatial Thinking In Architectural Design Process

Tez (Doktora) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014Thesis (PhD) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 201420. yy’ın ilk yarısında el ile üretimden makina ile üretime, zanaatten endüstrileşmeye geçiş, mimarlık da dahil olmak üzere pek çok disiplinde Herbert Marcuse’un ifadesiyle “düşünce ve eylemin”, “kavram ve yürütmenin”, “el ile zihnin” ayrışması krizine neden olmuştu (Marcuse, 2002). 20. yy’ın ikinci yarısından itibaren, temelleri kartezyen dünya tasavvuruna dayanan, bilginin deneyimden ayrı olarak (disembodied) idealist bir biçimde temsil geleneği ile bilgi ve iletişim teknolojilerinin bu ayrık gelenek üzerine inşaası ise, mimarlığın “sayısal”la karşılaşmasında yeni bir krize yol açmıştır. Günümüzde, mimarlık kuram, söylem ve uygulamalarında, tasarım düşüncesi ile tasarımcı bedeni ayrı iki özne olarak belirmektedir. Sayısal çağın krizinde parçalara ayrılan el ve zihnin ötesinde, duyusal algı bütünlüğü olmaktadır. Bir yandan görsel duyu kutsanırken, öte yandan dokunma duyusu ve bedenin uzam ile süreç içinde kurduğu iletişim biçimleri giderek silikleşmektedir. Tez kapsamında mimarların sayısal ortam ile kurdukları diyaloğa ilişkin tartışmaların; mimarlık, bilişsel çalışmalar ve insan-bilgisayar etkileşimi alanlarından yararlanarak açılması ve derinleştirilmesi amaçlanmıştır. Bedenin ortadan kaybolmasının krizini tek bir yöntem ya da yaklaşım ile açıklamak olanaksız olduğundan, olabildiğince deneyimleyen özne tarafında kalmaya ve bütüncül yaklaşılmaya çalışılmıştır. Bu çalışma, cisimleşme (embodiment) kuramına, ampirik gözlemler aracığıyla niteliksel destekler arama çabası gütmektedir. Aynı zamanda bu çalışma kapsamında, mevcut (geleneksel) tasarım süreçlerinde, tasarımcıların tasarım temsilleri ve çevreleri ile kurdukları bedensel deneyimin doğal ve estetik niteliklerinin irdelenmesi ve tasarımcıların uzama dair düşünce geliştirirken bedensel deneyimin rolüne ilişkin içgörü kazanılması amaçlanmıştır. Birinci bölüm üç temel alt başlıktan oluşmaktadır. Birinci alt başlıkta, tarihsel perspektif içerisinde mimarlıkta yapma biçimlerindeki değişim ve dönüşüm eşikleri ve bu eşiklerin “beden” ile kurduğu ilişki biçimleri tartışılmaktadır. Herhangi bir temsile ihtiyaç duymadan bedeni ve elleri aracılığıyla duvar ören ustadan, günümüzde bilgisayar destekli tasarım yapan mimara değin, mimarlık pratiği, kuramı ve söyleminde “beden” ve “bedensel deneyim”in geçtiği kırılma noktaları ele alınmıştır. Antik Dönem, Rönesans, Endüstri ve Sayısal Çağları olarak dört ana kırılma noktasına göz atılmakla birlikte, günümüzdeki sayısal düşüncenin dinamiklerini anlamak üzere 20. yy başlarında makinalaşma dönemine odaklanılmıştır. Birinci bölümün ikinci alt başlığında, Sartre, Merleau-Ponty ve bedenin ontolojik boyutlarını sorgulayan diğer düşünürlerin tartışmaları açılmaktadır. Birinci bölümün son alt başlığında ise, duyusal deneyimin epistemolojik perspektifleri irdelenmektedir. Sartre bedeni hem “kendi-için-varlık”, hem de “başkası-için-varlık” olarak iki ontolojik düzlemde ele almaktadır (Sartre, 2009).  Merleau-Ponty, Sartre’ın bu iki ontolojik düzlemini algı ve deneyim; Kant’ın “aşkın estetik” kavramını ise “bedensel deneyim” olarak yorumlamıştır (Rawes, 2008). Merleau-Ponty aynı zamanda, Husserl ve Heidegger’deki aşkınlık kavramının yerine bedeni koymak olmuştur. Merleau-Ponty’nin bilinci somutlaşan bir deneyim olarak (insan ve insan olmayan diğerleri arasındaki karşılaşmada dokunsal bir varolma biçiminde) beden üzerinden kuramsallaştırmasının devrimci bir adım olduğunu ifade edilmektedir (Young, 2005). Merleau-Ponty Descartes’in mekanik algı anlayışını, mekanik psikolojiyi ve klasik psikolojiyi indirgemeci oldukları iddiasıyla eleştirir. Deneyimin somutlaşan (embodied) boyutu ile dokunmak ve dokunulmanın aynı anda duyumsanmasının algıda bir muğlaklığa neden olduğunun altını çizer (Merleau-Ponty, 2012). Merleau-Ponty’ye (2012) göre, bedenimiz dünya içerisindeki tekil bir nesneden öte; yaşayan, nefes alan ve deneyimleyen bir varlıktır. Bu nedenle Merleau-Ponty, bedenle ilgili her kuramın “algılanan dünya” kuramını dikkate almak durumunda olduğunu öne sürer. İkinci bölümde ete kemiğe bürünme, somutlaşma, cisimleşme olarak Türkçe’ye çevirebileceğimiz “embodiment” kuramları tartışılmaktadır.  Mimarlık, bilişsel bilim ve insan-bilgisayar etkileşimi alanlarındaki, “deneyimin somutlaşmasına” ilişkin kuramlar irdelenirken, Johnson and Lakoff’un konu ile ilgili savları esas alınmıştır (Lakoff and Johnson, 1999; Lakoff and Johnson, 2008; Johnson, 1987; Johnson, 2008).  Kökenlerini özellikle bir kıta Avrupası felsefecisi olan Merleau-Ponty’nin düşüncelerinden devralan “somutlaşma” (embodiment) kuramı, felsefe, psikoloji, biliş, dil bilim, yapay zeka,  gibi pek çok farklı alandaki tartışmaları etkilemiştir. Nöroloji alanındaki gelişmelerden beslenerek giderek önem kazanmaktadır. Bu yaklaşım, beden ve zihni bütünsel bir şekilde ele almaktadır. Bu anlamda düşünme sürecinde bedenin önemli bir rolü olduğu varsayılır. Zihnin çalışmasını bilgi işlem kuramında açıklayan girdi – işlem – çıktı süreci biçiminde değildir. Fiziksel çevre ile kurulan ilişki önemlidir, ancak bu ilişki kişinin çevreye adaptasyonunu da gerektiren süreklilik içerisinde ve beden aracılığıyla yapılmaktadır. Deneyimin somutlaşması yaklaşımının, “beden”, “dış dünya” ve “beden ve dış dünya arasında süregiden etkileşim” biçiminde üç ana unsurundan söz edilebilir. Deneyimin somutlaşması yaklaşımı ile ilişkili olan diğer kavramlar beden-imaj, beden-şeması ve imaj-şemasıdır. Beden-imaj kavramına mimarlık alanında ilk olarak Bloomer ve Moore, 1977 tarihli “Body, Memory, Architecture” kitaplarında yer vermişlerdir. Bloomer ve Moore, beden-imaj teriminin daha geniş anlamda klasik “imgelem” kavramını, beden-algı ve beden-şeması gibi kavramları içerisinde barındırdığından söz ederler (Bloomer ve Moore, 1977). Bloomer ve Moore ise kullandıkları beden-imaj kavramını, kişinin uzamsal yönelimleri (intentions), değerleri, kişisel bilgisi ve deneyimleyen bedeni ile edinilen bütünsel bir duygu ya da üç boyutlu “Gestalt” duygusu olarak tanımlamaktadırlar ve “bilinçaltı seviyesinde farkında olmadan bedenlerimizi üç boyutlu bir sınıra yerleştiririz” demektedirler. Beden-imaj şemaları olarak “aşağı/yukarı”, “ileri/geri”, sağ/sol” ve “burada ve içeride” gibi şemaları sıralarlar (Bloomer ve Moore, 1977).  Lakoff ve Johnson’un imaj şemaları, tasarım ve modelleme sürecinde tasarımcıların tasarım temsilleri ile kurdukları iletişimin örtük boyutlarını anlamamız açısından önemli bir kavrayış sağlamaktadır. Beşinci bölümdeki uygulamaların çözümlenmesi sırasında kullanılmış olan “kutulama” şeması, “kaynak-iz-amaç” şeması, ikinci bölüm içerisinde açıklanmaktadır.    “Düşüncenin Sözel ve Görsel Olmayan Temelleri” başlıklı üçüncü bölümde, bilinçli düşüncenin örtük, uzamsal ve bilinçaltı temelleri ile ilgili olarak, gelişim psikolojisi, nöropsikoloji, antropoloji ve ampirik çalışma yapılan diğer alanlardaki literatür incelenmiştir. Bu kaynaklardan, el jestlerinin mimari tasarım ve modelleme süreçlerindeki rolüne ilişkin ipucu sağlayabilecek olanlara yer verilmiştir. İncelenen çalışmalarda “hareket” algısına ve “dokunma” duyusuna çok sayıda referans verildiği görülmektedir. Bu bağlamda bölüm üç alt başlık biçiminde kurgulanmıştır. Bunlardan ilki “çocukluk dönemindeki dokunma deneyimi”dir. Gerek dokunmanın gerekse hareketin, erken çocukluk döneminde dünyanın algılanmasında önemli bir yeri bulunmaktadır. Çocukluk döneminden itibaren bu deneyim, sinir sisteminde çeşitli izler ve örüntüler biçiminde imaj şemalarının temellerini oluşturmaktadır (Johnson, 2008). Tez kapsamında bu alt başlığın önemi, durum çalışmasına katılan kişilerin dijital ortam ile çocukluk dönemlerinde benzer bir iletişim biçimi kurmalarıdır. Çocukluk döneminden itibaren dijital ortam ile farklı iletişim ve etkileşim biçimi kurmuş olan gelecekteki katılımcılar için, tezde ulaşılan bulgu ve sonuçlar farklılık gösterebilir. Bir başka alt başlıkta el jestlerinin kinestetik nitelikleri tartışılmaktadır.. Kinestetik duyumsama hareket ile algılanan deneyimi içermektedir. Diğer yandan dokunma duyusu ile bütünlüklü çalışan, yer yer örtüşen bir yanı da vardır. Yakınlık-uzaklık ilişkisini anlamamıza örtük bir şekilde destek olmakta olan kinestetik duyumsama, özellikle erken çocukluk döneminde kaynak-iz-amaç imaj şemasının ilk şekillenme sürecinde önemli bir rol oynamaktadır (Mandler, 2012). Bu bölümün son alt başlığında “el”in kavramsal düşünme süreçleri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Dördüncü bölümde genel olarak tasarımcı davranışının, özel olarak bedene ilişkin analizlerin, tasarımda protokol çalışmalarında nasıl ele alındığı konusuna odaklanılmaktadır. Psikoloji alanında protokol çalışmaları mimari tasarım alanından çok daha önce başlamıştır.  Günümüzde, protokol çalışmaları alanında pek çok farklı yöntem ve yaklaşım geliştirildiği görülmektedir. Tez kapsamında ise, mimari tasarım sürecinde “bedensel deneyim”in ele alındığı ve bunun yanısıra “uza[OB1] msal kodlamalar” içeren çalışmalara yer verilmiştir. Beşinci bölümde, tez kapsamında yapılan iki farklı durum çalışması sunulmaktadır. Durum çalışmalarından ilki, yüksek lisans düzeyinde iki mimarlık öğrencisinin katılımı ile gerçekleştirilen, kurgulanmış bir modelleme deneyidir. Bu  deney ortalama 30 dakika sürmekte olup, 4 adet fiziksel maketin bilgisayar ortamında modellenmesinden oluşmaktadır. Deney, birisi İstanbul Teknik Üniversitesi ve diğeri ETH Zürih’te olmak üzere toplamda 4 katılımcı ile 2 kez tekrarlanmıştır. İkinci durum çalışması ise İstanbul Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi son sınıf öğrencilerinin 2013-2014 bahar yarıyıllarından bitirme jurilerindeki sunuşlarının ampirik olarak gözlenmesi biçimindedir. Öğrencilerin el jestlerini doğal bir şekilde kullanmaları amacıyla, gözlem öncesinde deneyin içeriği ile ilgili bilgilendirme yapılmamıştır.  Her iki durum çalışması da video ile kaydedilmiştir. İlk durum çalışmasındaki sözel içeriğin tamamının çözümlemesi yapılmıştır (Ek A.1 ve Ek B.1). İkinci durum çalışmasından ise, 2013-2014 bahar yarıyılında bitirme projesi almış ve dönem boyunca üç kez juri sunuşuna çıkmış olan öğrencilerden seçilen ikisinin sözel çözümlemesi yapılmıştır (Ek C). Analiz yöntemi olarak, Johnson ve Lakoff’un (2008) beden şemaları, McNeil’in (1992) jest kategorilerinden yararlanılmıştır. El jestlerinin McNeill’in (1992) kategorilerine göre dağılımı, el jestleri ile sözel içeriğin ilişkisi, el jestleri ile maketin anlatıldığı ortamın ilişkisi ve son olarak da Lakoff (1987) ve Johnson’ın (1987) imaj şemaları ile el jestlerinin ilişkisi irdelenmiştir. Tasarımcıların uzamsal, soyut kavramları ya da metaforik kavramları açıklarken kullandıkları el jestlerinin bütünleyici rolü irdelenmiştir. Deneyin çıktı ve bulguları yine aynı bölümde açıklanmıştır. Altıncı bölümde ise, gelecekteki sayısal tasarım ortamlarının değerlendirilmesi amacıyla görüş, tartışma ve öneriler aktarılmıştır.The transition from craft to mechanic production over the first half of the twentieth century led to an aesthetic crisis, in Herbert Marcuse’s words, the division of “thought and action”, “conception and execution”, “hand and mind”, in several disciplines, including the field of architecture (Marcuse, 1964/2002). Architectural discourse, theory and practice today have to additionally deal with a new crisis arising from the encounter with digital media. I aim to unfold the discussions on architects’ way of interacting with digital media through phenomenological approach which have common foundations in philosophy, human-computer interaction and cognitive science. This study can be considered as an attempt to seek qualitative clues for the theories of embodiment through empirical observations. Most of the theories and concepts, which are discussed in this dissertation, have been available since ancient times, however they are not among the mainstream theories. This dissertation is also an attempt to understand the nature and aesthetic dimensions of bodily experience acquired and expressed through hand gestures and to explore the role of this bodily experience in the way architects develop spatial ideas. In the Chapter 1.1, I explain crucial focal points and changes in the way of making in architecture and their relations with “body” from a historical perspective. Although, I mention four focal points of empirical, rational, mechanic and digital approaches, which bring important insights for today’s transformation, I particularly focus on the changes within the 20th century. In the Chapter 1.2, I unfold the discussions in the philosophy of Sartre, Merleau-Ponty and others who investigated ontological dimensions of body. Later in the Chapter 1.3, I examine the epistemological perspectives of sensory experience. In Chapter 2, the theories of embodiment in architecture, cognitive science and human-computer interaction are discussed. Johnson and Lakoff’s arguments on embodied experience is a backbone for investigating the related embodiment theories (Lakoff and Johnson, 1999; Lakoff and Johnson, 2008; Johnson, 1987; Johnson, 2008). In Chapter 3, whose title is “Nonverbal and Nonvisual Foundations of Thought”, I overviewed the findings in the fields of development psychology, neuropsychology, anthropology and other empirical studies in relation to the tacit, spatial and unconscious dimensions of conscious experience. Chapter 4 is focused on how bodily experience is examined in the protocol studies, which analyses the behaviour of the designers. Chapter 5 consists of two case studies within the scope of dissertation. The first case study is a structured digital modeling exercise and the second one is an empirical observation of the fourth-year architecture students’ jury presentation in the 2013-2014 spring semester. The case studies were recorded, and the verbal content transcribed. The body schemas of Johnson and Lakoff (2008) and the gesture categories of McNeill (1992) are used for analysing the data. Later the verbal transcripts and the gestural transcripts are analysed. I analyse the way in which gestural interaction and the vocabulary of verbal description is affected when the designers communicate increasingly complex and abstract spatial relations or metaphoric concepts. The outcomes and the findings of the case study is explained in this chapter. Chapter 6 is about the concluding remarks of the dissertation and the discussions on the future of digital design environments.DoktoraPh

Veronese\u27s martyrdom Of St. Justina : The Promotion Of A Local Martyr Saint

The altarpiece for the high altar of the Benedictine basilica of Santa Giustina in Padua, painted by Paolo Veronese around 1575, depicts the martyrdom of Justina, an Early Christian saint. While art historians often discuss late sixteenth-century images of martyrdom within the general historical context of the Counter-Reformation, St. Justina\u27s increased prominence during this period was also connected to a more specific historical event: the Battle of Lepanto of 1571. The naval victory of the Catholic Holy League alliance over the Ottoman Turks on the saint\u27s feast day (October 7th) increased the popularity of the saint\u27s cult within the Venetian Republic. While Veronese\u27s monumental altarpiece undoubtedly reflected this promotion, the work also managed to invoke the ancient and medieval history of the local commune of Padua. The painting\u27s use of martial imagery linked the various geopolitical interests involved in the saint\u27s cult (Padua, Venice) at the same time that such imagery helped bridge the historical gap between late antiquity and the contemporary world. I argue that long-established written and visual connections between martyrdom and military conflict guided viewers toward an understanding of the saint as a significant participant in local history and politics

KINE[SIS]TEM'17 From Nature to Architectural Matter

Kine[SiS]tem – From Kinesis + System. Kinesis is a non-linear movement or activity of an organism in response to a stimulus. A system is a set of interacting and interdependent agents forming a complex whole, delineated by its spatial and temporal boundaries, influenced by its environment. How can architectural systems moderate the external environment to enhance comfort conditions in a simple, sustainable and smart way? This is the starting question for the Kine[SiS]tem’17 – From Nature to Architectural Matter International Conference. For decades, architectural design was developed despite (and not with) the climate, based on mechanical heating and cooling. Today, the argument for net zero energy buildings needs very effective strategies to reduce energy requirements. The challenge ahead requires design processes that are built upon consolidated knowledge, make use of advanced technologies and are inspired by nature. These design processes should lead to responsive smart systems that deliver the best performance in each specific design scenario. To control solar radiation is one key factor in low-energy thermal comfort. Computational-controlled sensor-based kinetic surfaces are one of the possible answers to control solar energy in an effective way, within the scope of contradictory objectives throughout the year.FC

SEEING IMPOSSIBLE THINGS: PROUST AND THE READER’S VISUAL IMAGINATION

My dissertation examines how literature prompts us to visualize complex, multisensory and multidimensional images that push the boundaries of our cognitive capacities. Rather than considering descriptive power in literature in terms of perceptual mimesis, I argue that the imaginative challenges posed by literary images help us think outside of the habitual conceptual constructs that structure our normal perception of the world around us. Taking Marcel Proust’s À la recherche du temps perdu (In Search of Lost Time) as a case study, I investigate how Proust guides the reader to visualize certain sets of objects: food and other mealtime accoutrements, seascapes and skies, planes and people in motion, and churches and people through time. Using approaches drawn from literary studies, art history, and cognitive science, my chapters examine how Proust asks us to reconsider four conceptual categories: matter, space, energy, and time. My first chapter argues that materiality in the Recherche is both presence and absence, combining vivid sensory details with an awareness that our material impressions are transitory and impermanent. In my second chapter, I explore imaginative immersion through Proust’s sea and sky images, and situate these images within a broader dialogue about theories of landscape representation from nineteenth-century painting to contemporary ecocriticism. My third chapter demonstrates how Proust’s images create imaginative energy by evoking speed, light, and fragmentation. My fourth and final chapter looks at Proust’s images of churches to show how the cumulative imaginative training the reader has done throughout the Recherche prepares them for the novel’s concluding image of spatialized time. Ultimately, “Seeing Impossible Things” both advances our understanding of Proustian aesthetics through close analysis of his descriptive techniques, and demonstrates the experiential specificity of how we imagine when we read.Doctor of Philosoph

Landscape painting as a critical cross-cultural art practice:exploring how the theories and methodologies in ancient Chinese painting can be fused into contemporary landscape art practice to expand existing artistic formats

This thesis is part of a practice-based Ph.D. study that investigates the genre of landscape painting through a cross-cultural perspective and method of practice. It attempts to link and step across the fields of ancient Chinese and contemporary Western art, with a focus on how to critically understand and use Chinese aesthetic traditions to make a contribution to contemporary landscape painting practice. This study argues that ancient Chinese art theory can provide unique insights and ways of thought, as a different interpretive strategy from the Western art tradition; and the traditional Chinese pictorial methodology is able to integrate into contemporary landscape painting practice and, as a result, expand existing artistic formats. This study aims to provide a cross-cultural perspective on thinking and the methods of analysis, broadening the cultural boundary of landscape painting and enriching the current understanding in the field. The theoretical section aims to provide the direction and systematic inquiry to develop a critical awareness and the appropriate methodology of studio practice. Studio practice, in the study, seeks the possibilities to create new forms of contemporary landscape painting as well as the new methods of making it, which include diverse aesthetic traditions and cultural understandings