BLADDER AUGMENTATION IN CHILDREN: EARLY AND LATE PROBLEMS

Amaç: Nörojen mesane, posterior üretral valv (PUV) ve mesane ekstrofisi gibi hastalıklar mesane kapasitesinin düsüklüğüne ve mesane fonksiyon bozukluğuna sebep olmaktadır. Bu olgularda mesane ogmentasyonu, mesane kapasitesini artırmak ve mesane fonksiyon bozukluğunun sebep olduğu ikincil sorunları tedavi etmek amacıyla tercih edilen bir yöntemdir. Hastanın gereksinimine göre, bu yönteme antegrad kolon lavmanı (AKL) ve temiz aralıklı kateterizasyon (TAK) için kateterize olabilir apendiks veya tapering yapılmıs ileum tüpü eklenebilir. Kliniğimizde mesane ogmentasyonu uyguladığımız hastalarda karsılastığımız erken ve geç dönem sorunları irdelemek amacı ile geriye dönük bir çalısma planladık. Gereç ve yöntem: Ekim 1997 ile Temmuz 2009 yılları arasında mesane ogmentasyonu yapılan hastaların hastane kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Olguların demografik verileri, ameliyat öncesi ve sonrası alt ve üst üriner fonksiyonu açısından ürodinamik, biyokimyasal, sintigrafik (dinamik ve statik) çalısmaları incelendi. Ameliyat sonrası erken ve geç dönem komplikasyonları değerlendirildi. Bulgular: Yasları 5 ile 22 (ortalama 10,08 yıl) arasında değisen 13 hastaya (4 erkek, 9 kız) mesane ogmentasyonu yapıldı. Hastaların 5'inde nörojen mesane, 1'inde PUV, 7'sinde mesane ekstrofisi nedeniyle mesane kapasiteleri yetersizdi. Hastaların tamamına Mitrofanoff prosedürü ve 4 hastaya AKL yapıldı. Hastaların 4'ünde kolon, 9'unda ileum segmenti kullanılarak mesane ogmentasyonu yapıldı. Kolosistoplasti yapılan bir hastaya, ameliyat sonrası yetersiz mesane kapasitesi nedeni ile ileal greft ile yeniden ogmentasyon yapıldı. PUV tanılı 1 hasta dısındakilerin tamamına mesane boynu onarımı yapıldı. Hastalardan 2 tanesinde yara yeri infeksiyonu, 2'sinde mesanecilt fistülü, 2'sinde mesane tası 1'inde, Mitrofanoff stomasının ciltten ayrılması gelisti. Ameliyat öncesi ortalama mesane hacmi 96,25 ml (82-111 ml), ameliyat sonrası ise 487,5 ml (450-500ml) olarak ölçüldü. Ogmentasyon sonrası hiçbir hastada DMSA'da renal fonksiyon kaybı ya da yeni renal skar olusumu saptanmadı. Tüm hastalara Mitrofanoff stomasından 3-4 saat aralıklarla TAK yaptırıldı. Äzlemde hastalar TAK aralarında kuru kaldı. Ameliyat sonrası tüm hastalarda mukus salgısının TAK uygulan masını güçlestirdiği görüldü. Sonuç: Mesane ogmentasyonunda kullanılan ileum segmenti, yeterli mesane hacmi sağlar. Kolon ya da ileumun yoğun mukus salgısı TAK'lar sırasında mesanenin bosaltılmasında güçlüğe ve mesane içi tas olusumuna sebep olabilir. Mesane ogmentasyonu, uygun hastalarda böbreklerin korunmasını ve hastaların kuru kalmasını sağlayan bir tedavi yöntemidir. Objective: Neurogenic bladder, posterior urethral valve (PUV) and bladder exstrophy may lead to low bladder capacity and abnormal bladder functions. Bladder augmentation is the most preferred multidisciplinary method in the treatment of the patients having low bladder capacity and the secondary problems due to abnormal bladder functions. According to the needs of the patient, creation of a catheterable appendix (Mitrofanoff procedure) or a tapered ileal tube for an antegrad colonic enema (ACE) and clean intermitant catheterization (CIC) might be added. We conducted retrospective study for evaluating early and late postoperative complications of augmented patients. Materials and method: Between October 1997 and July 2009, the hospital records of the patients, who underwent bladder augmentation, were studied retrospectively. Patients were evaluated according to demographics, preoperative and postoperative urodynamic studies, biochemistry, scintigraphic imaging (dynamic and static). Preoperative early and late complications were recorded. Results: 13 patients, (4 boys, 9 girls), aged between 5 and 22 (mean 10.08 years), were underwent bladder augmentation. Bladder capacity of the patients was low due to neurojenic bladder (n: 5), PUV (n: 1) and bladder exstrophy (n: 7). Mitrofanoff procedure was added to all patients. ACE procedure was performed in 4 patients. Colonic segment was used in 4 patients and ileal segment was used in 9 patients for the bladder augmentation. Cutaneous fistula in one patient, and wound infection in 2 patients occurred within early postoperative period. Additionally, one Mitrofanoff stoma was separated from the skin in 1 patient. One of the patients with a colonic segment, was needed a secondary augmentation procedure because of an inadequate bladder capacity. Ileal segment was used in this patient at the second augmentation. Bladder stone formation was seen in one patient. The mean bladder capacity was 96.25 ml (82-111 ml) preoperatively. Postoperatively, mean bladder capacity was measured 487.5 (450-500 ml). New renal scar was not determined in any patient after the augmentation. All the patients are dry when they do CIC in every 3 to 4 hours via Mitrofanoff stomas. Mucus plug formation was observed in all patients. The all parents complained of the difficulty of CIC due to the mucus formation. Conclusion: Although ileum increases the capacity very well, the intense mucus production causes problems while emptying the bladder by CIC and causes bladder stones. Bladder augmentation, although it is a very complex procedure, it helps the patients with inedequate bladder capacities to stay dry and also preserve the kidneys

LAPAROSCOPIC TRANSPERITONEAL ADRENALECTOMY EXPERIENCES IN THE PEDIATRIC PATIENTS

Amaç: Endoskopik adrenalektomi, benign, iyi sınırlı adrenal kitlelerin tedavinde erişkinlerde altın standart haline gelmiştir. Çocukluk yaş grubunda endoskopik adrenalektomi yapılan olgu sayısı sınırlıdır. Çocukluk yaş grubunda transperitoneal laparoskopik adrenalektomi deneyimlerimizi sunmak istiyoruz. Gereç ve Yöntem: 1998-2008 yılları arasında ‘adrenal kitle' tanısıyla laparoskopik transperitoneal adrenalektomi uygulanan 4 hastanın (1 erkek, 3 kız) dosya ve dijital video kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Yaşları 1 ile 18 (ortalama 6 ± 5) arasında değişen 4 hastaya laparoskopik adrenalektomi uygulandı. Hastaların vücut ağırlıkları 8 ile 65 kg arasında (ortalama 25 ± 17) değişmektedir. Kitlelerin 2 tanesi sağ, 2 tanesi de sol adrenal bez yerleşimliydi. Ameliyat süreleri 160 ile 190 dakika (ortalama 175 ± 15) arasında değişmektedir. Histopatolojik incelemede nöroblastom (n=1), ganglionöroblastom (n=1) ve adrenal adenom (n=2) saptandı. Hastaların ameliyat sonrası hastanede kalış süresi 2-3 gündür (ortalama 2,5 ± 0,5). Hastaların izlem süresi ortalama 2 yıldır. Nöroblastom tanılı hasta halen izlemdedir. Sonuç: Laparoskopik adrenalektomi, çocukluk çağı adrenal tümörlerinin tedavisinde giderek tercih edilen bir tedavi yöntemi olmaktadır. İyi sınırlı adrenal tümörlere yaklaşımda, daha erken ağızdan beslenmeye geçilmesi, daha az ağrı ve daha küçük cerrahi kesi avantajları ile laparoskopik adrenalektomi ilk seçenek olarak düşünülmelidir. Objective: Endoscopic adrenalectomy has become a gold standart in the treatment of benign and well defined adrenal tumors of adult patients. The number of patients underwent laparoscopic adrenalectomy is limitted in the pediatric age group. We herein present our transperitoneal laparoscopic adrenalectomy experiences in pediatric patients. Material and Method: The hospital and digital video recordings of 4 patients (1 boy3 girl) with ‘adrenal mass' who underwent laparoscopic transperitoneal adrenalectomy were evaluated retrospectively. Results: Four patients aging between 1 and 18 years (mean 6 ± 5) during 1998 - 2008 were underwent laparoscopic adrenalectomy. Their body weight were between 8 and 65 kg (mean 25 ± 17). Two of the tumors were right, the other 2 were left sided. Operating time ranged from 160 to 190 minutes (mean 175 ± 15).The histopathological examination of the masses revealed 1 neuroblastoma, 1ganglioneuroblastoma, and 2 adrenal adenomas. Postoperative hospital stay was 2 to 3 days (mean 2.5 ± 0.5). The mean follow up period of the patients' was 2 years. One patient with neuroblastoma is still on follow up. Conclusion: Laparoscopic adrenalectomy has becoming a preferred procedure in the treatment of adrenal tumors in pediatric age group. Laparoscopic adrenalectomy should be the first choice in the treatment of well defined adrenal tumors as the patients start oral feedings early, have lesser pain and smaller incisions

LAPAROSCOPIC CHOLECYSTECTOMY IN CHILDREN

Amaç: Günümüzde hemolitik ya da non-hemolitik kolelitiyazis ve safra kesesi diskinezisi gibi safra kesesi hastalıklarının tedavisinde laparoskopik kolesistektomi çocuklarda da seçkin ve güvenilir bir tedavi yöntemi olarak yer almaktadır. Çocuklarda laparoskopik kolesistektomi deneyimlerimizi sunmak istiyoruz. Gereç ve yöntem: Kliniğimizde 1993-2009 yılları arasında kolelitiyazis, safra kesesi diskinezisi ve safra kesesinin yapısal anomalileri tanılarıyla laparoskopik kolesistektomi uygulanan 22 hastanın kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Yaşları 1 ile 17 arasında (ortalama 9,0 ± 8), vücut ağırlıkları 8 ile 70 kg (ortalama 35 ± 25) arasında değişen toplam 22 hastaya (15 erkek, 7 kız) laparoskopik kolesistektomi uygulandı. Safra kesesi diskinezili 3 hastayla birlikte 19'unda sadece laparoskopik kolesistektomi uygulandı. Herediter sferositozlu ve kolelitiyazisli 3 hastaya laparoskopik kolesistektomi beraberinde splenektomi de uygulandı. Sonuç: Laparoskopik kolesistektomi, iyi kozmetik sonuçlar doğurması, ameliyat sonrası daha az ağrılı oluşturması ve hastaların hızla günlük aktivitelerine dönmelerini sağlaması açısından çocuklarda safra kesesi hastalıklarının tedavisinde ilk seçenek olmalıdır. Objective: Nowadays, laparoscopic cholecystectomy is the preferred treatment modality for pediatric gallbladder diseases like as hemolytic or non-hemolytic cholelithiasis and biliary dyskinesia. We herein present our laparoscopic cholecystectomy experinces in children. Material and method: The hospital records of 22 patients with cholelithiasis, biliary dyskinesia and gallbladder anomalies who underwent laparoscopic cholecystectomy between 1993 and 2009 were evaluated retrospectively. Results: Twenty-two patients (15 boys, 7 girls) aging 1 and 17 years (mean 9.0 ± 8) and their body weight were between 8 and 70 kg (mean 35 ± 25) were underwent laparoscopic cholecystectomy. Nineteen patients, 3 of them with biliary dyskinesia, underwent only laparoscopic cholecystectomy. The other 3 patients with herediditary spherocytosis and cholelithiasis underwent laparoscopic cholecystectomy and sple-nectomy. Conclusion: Laparoscopic cholecystectomy should be the first choice in the treatment of pediatric gallbladder diseases as, yields beter cosmetic results, lesser pain and regaining earlier daily activities

THE PROTECTIVE EFFECT OF URINARY TRIPSIN INHIBITOR ON INTESTINAL MOTILITY IN

Amaç: Gastroşiziste barsak hasarı morbidite ve mortaliteyi önemli ölçüde etkiler.Morbiditenin en önemli nedeni barsak hasarı nedeniyle motilitenin yetersizliğine bağlıhastaların uzun süre parenteral beslenmelerinden kaynaklanan sepsis, kolestaz gibiciddi sorunlardır. Üriner tripsin inhibitörü (ÜTİ)'nün gastroşiziste barsak hasarını engellediğigösterilmiştir. İntestinal motilite üzerindeki etkileri bilinmemektedir. GastroşizisteÜTİ'nin intestinal motilite üzerine etkilerini göstermek amacıyla bu çalışmaplanlanmıştır.Gereç ve yöntem: Bu çalışmada beş günlük civciv embriyoları kullanıldı. Kontrolgrubunda yumurtalar hiç açılmadan izlendi. Sham grubunda sadece amniotik keseaçıldı. Gastroşizis grubunda allantoik kese açılmadan amniyotik kese açılarakgastroşizis oluşturuldu. Mekonyum+gastroşizis grubunda, amnion sıvısına 1/400konsantrasyonda mekonyum süspansiyonu eklendi. Tedavi gruplarında ise, sırasıyla100, 200 ve 400 IÜ/ml ÜTİ + 1/400 mekonyum süspansiyonu gastroşizisli embryolarınamniyon sıvısına eklendi. Embriyolar 18. günde çıkartılarak gastroşizisli barsaksegmentleri Tyrode solüsyonunda organ banyosuna asılarak kümülatif olarak denenenasetilkolin (10-9- 10-4 M) ile oluşan kasılma yanıtları ölçüldü ve maksimum yanıt (Emax)10-4 konsantrasyonda alındı. Barsaklar histopatolojik olarak incelenerek serozakalınlıkları ölçüldü.Bulgular: Tüm gruplar Emax'taki yanıtlarına göre değerlendirildiğinde kontrol, sham ve400 IÜ/ml ÜTİ grupları arasında anlamlı fark olmadığı görüldü. Gastroşizis mekonyum,100 IÜ/ml ÜTİ ve 200 IÜ/ml ÜTİ grupları arasında da anlamlı fark saptanmadı. Bugruplar ile 400 IÜ/ml ÜTİ grubu karşılaştırıldığında anlamlı fark saptandı (p< 0,01).barsak seroza kalınlıklarında gastroşizis mekonyum, 100 ve 200 İU/ml ÜTİ gruplarındaartış saptanırken, 400 IÜ/ml ÜTİ grubunda normal saptandı.Sonuç: Gastroşiziste, intraamniotik 400 IÜ/ml ÜTİ, 1/400 konsantrasyonda mekonyumsüspansiyonun yarattığı barsak hasarı ve motilite azlığını engellemektedir.Objective: Intestinal damage (ID) is closely related to morbidity and mortality ingastroschisis. The reason of morbidity is hypomotility due to ID. Hypomotility causesserious problems such as sepsis and cholestasis following long time parenteralnutrition. Urinary trypsin inhibitor (UTI) has been shown to prevent intestinal damage ingastroschisis. However, the effect of UTI on intestinal motility is not known. Anexperimental study has planned to investigate the effects of UTI on intestinal motility ingastroschisis.Methods: Five-days-old fertilized chick embryos were used in this study. In controlgroup, embryos was observed without opening the eggs. In Sham group only amnioticmembrane was opened. In gastroschisis group, gastroschisis was created afteramniotic membrane was opened. In the meconium + gastroschisis group, 1/400meconium suspension was instilled into the amniotic cavity. In the treatment groups,100, 200 and 400 IU/ml UTI plus 1/400 meconium suspension was instilled to amnioticcavity of the gastroschisis embryos, respectively. On the 18th gestational day, all embryoswere extirpated and intestines were harvested then placed in Tyrode solution.Contraction responses in intestine were assessed by isolated tissue bath withcumulative doses of acetylcholine (10-9-10-4M). Serosal thicknesses of the intestines ineach group were evaluated histopathologically.Results: When all the groups were evaluated according to their response to Emax.,there was no significant difference between control, Sham, gastroschisis and 400IU/ml UTI groups. Similarly there was no significant difference between meconium +gastroschisis group, 100 IU/ml and 200 IU/ml UTI groups. Significant difference wasdetermined between these groups and 400 IU/ml UTI group (p<0,01). Indeed serosalthicknesses were increased in meconium + gastroschisis, 100 and 200 IU/ml UTIgroups, it was normal in 400 IU/ml UTI group.Conclusion: Intraamniotic 400 IU/ml UTI prevents the ID and hypomotility inducedby 1/400 concentration of meconium in gastroschisis

Effects of meconium and amniotic fluid on contractility of mesenteric artery

Giriş ve Amaç: Gastroşizis üzerinde yapılan klinik ve deneysel çalışmalarda fetüsün amnion sıvısı içine mekonyum çıkardığı ve mekonyumun gastroşizisli fetüslerde barsak hasarına yol açtığı gösterilmiştir. Mekonyumun hangi yolla barsaklarda hasar oluşturduğu bilinmemektedir. İn-vitro ve in-vivo çalışmalar mekonyumun umbilikal damarlar üzerinde vazokonstrüktör etkisi olduğu ve gastroşizisli fetüslerde yapılan Doppler akım çalışmalarında barsakları besleyen süperior mezenterik arter kan akımlarında farklılıklar olduğu saptanmıştır. Mekonyumun barsakları besleyen süperior mezenterik arter üzerinde vazokonstriksiyon etkisi ile iskemi yaratması mümkün görünmektedir. Mekonyum ve amnion sıvısının barsakları besleyen süperior mezenterik arter kontraktilitesi üzerine etkilerini saptamak amacı ile çalışma planlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 18 günlük 43 adet tavuk embriyonu kullanıldı. Her embriyondan 1 adet mezenterik arter preparatı hazırlanarak organ banyosuna asıldı. Mezenterik arter preparatları 3 gruba ayırıldı. Birinci gruba (Norepinefrin grubu, n=6) kümülatif dozda (10-9-10-4 M) norepinefrin verilerek oluşturulan doz yanıt eğrisinden Emaks değeri bulundu. İkinci gruba (mekonyum grubu, n=30) 1/1600, 1/800, 1/400, 1/200 ve 1/100 konsantrasyonda mekonyum süspansiyonu verildi. Üçüncü gruba (Amnion sıvısı grubu, n=8) berrak amnion sıvısı verildi. Mezenterik arterde oluşturulan izometrik kasılma yanıtları değerlendirildi. Bulgular: Doz cevap eğrisinde norepinefrin için Emaks değeri 10-4 M konsantrasyon maksimum izometrik kasılma yanıt 298,52±59,27 mg saptandı. Mekonyum grubunda en yüksek ortalama izometrik kasılma yanıtı (159,1±41,35 mg) 1/100 mekonyum konsantrasyonunda, en düşük ortalama izometrik kasılma yanıtı (98,75±49,03 mg) ise 1/1600 mekonyum konsantrasyonunda oluşturuldu. Amnion sıvısı grubunda, Mezenterik arterin amnion sıvısına verdiği izometrik kasılma yanıt ortalaması 42,1±6,6 mg olarak saptandı. Sonuç: Mekonyumun süperior mezenterik arter üzerinde norepinefrin kadar olmasa da vazokonstriksiyon yanıtı oluşturduğu saptandı. Gastroşiziste amnion sıvısıyla doğrudan temas eden süperior mezenterik arterde mekonyumla oluşabilecek vazokonstriksiyonun barsaklara kan akımını azaltarak iskemik hasara yol açabileceği düşünülmektedir. Introduction and Aim: Clinical and experimental studies on gastroschisis showed that fetus releases meconium into amniotic fluid and that meconium causes intestinal injury in the fetuses with gastroschisis. The mechanism of injury is not clear. In-vivo and in-vitro studies showed that meconium has an vasoconstrictor effect on umblical vessels and Doppler flow studies of fetuses with gastroschisis showed the differences in superior mesenteric arteries supplying the intestines. Meconium has the potential of ischemia on mesenteric artery with vasoconstriction. This study aimed to determine the effects of the meconium and amniotic fluid on contractility of superior artery that supplying the intestines. Materials and Methods: Fourty-three chicken embryos aged 18 days were used in the study. Only one mesenteric arterial preparate from each embryo prepared and suspended in the organ bath. Mesenteric arterial preparates were divided into three groups. Group 1 (Norepinephrine group, n=6) received cumulative dose of norepinephrine (10-9-10-4 M) and Emax value was determined by dose-response curve. Group 2 (Meconium group, n=30) received meconium suspension at 1/1600, 1/800, 1/400, 1/200 and 1/100 concentrations. Group 3 (Amniotic fluid group, n=8) received clear amniotic fluid. Isometric contractions of mesenteric artery were evaluated. Results: Emax value for norepinephrine on dose-response curve was 10-4 M concentration and maximum isometric contractility response was 298,52±59,27 mg. Maximum mean isometric contraction response in the meconium group was 159,1±41,35 mg) with 1/100 meconium concentration ,and the minimum mean isometric contraction response (98,75±49,03 mg) was found with 1/1600 meconium concentration. In the amniotic fluid group mean isometric contractility response of the mesenteric artery was found 42,1±6,6 mg . Conclusion: Meconium causes vasoconstriction on mesenteric artery although not as much as norepinephrine. It is suggested that direct contact of the amniotic fluid with SMA in gastroschisis can cause ischemic injury in intestines by reducing the blood supply due to vasoconstriction that can be caused by meconium

Seed and pod characteristics of different seed coat color beans collected from Black Sea Region

Bu çalışmada Karadeniz Bölgesi'nden toplanan farklı tohum renklerine sahip sırık taze fasulye gen kaynaklarının bazı tohum ve bakla özellikleri belirlenmiştir. Şalpazarı'ndan 24 genotip, Ulukışla ve Çiftehan'dan 5 farklı genotip, 1 adet ticari sırık fasulye çeşidi ile 1 adet yurtdışından getirtilen genotip olmak üzere toplam 31 genotipte çalışmalar yürütülmüştür. UPOV karakterizasyonlarında; tohum boyuna kesitinde böbrek şeklinin, enine kesitinde orta eliptik şeklin, tane uzunluğunda orta uzunluğun, tanede renk sayısında kahverenginin, tane ikincil renginin dağılımında ikincil renklerin tanenin tamamında olmasının ve tanede damarlanmanın az olmasının baskın karakterler olduğu ortaya çıkartılmıştır. Tohum ve baklalarda parametreler açısından önemli farklılık ve çeşitliliğin olduğu tespit edilmiştir. Araştırma bulgularına göre, tohum büyüklüğü ile bakla büyüklüğü arasında bir ilişki bulunmamakla birlikte, bakla uzunluğunun artışı, bakladaki dane sayısının da artışına sebep olmuştur.In this study some seed and pod characters of indeterminate green bean accessions having different seed coat color collected from Black Sea region of Turkey were determined. Within the scope of this project, 24 genotypes collected from Trabzon Şalpazarı, 5 different genotypes from Ulukışla and Çiftehan, 1 commercial indeterminate green bean cultivar, 1 genotype obtained from abroad and a total of 31 genotypes were used. In seed characterizations performed according to UPOV descriptor it was determined that dominated characters were kidney shape, in seed shape of longitudinal section; medium eliptic, in seed shape of cross section; medium length, in seed length; bicolor, in grain number of colors; brown, in grain main color; on whole grain, in distribution of secondary color and low, in ratio of wrinkles on grain. Significant diversity and variation were also determined regarding quantitative measurements of seed and pods. According to our research results, although no relationship between seed size and pod size, a linear relation was determined between pod length and grain number in pod

A RARE CASE OF AN EXTENSIVE SUBCUTANEOUS NECROSIS IN THE LEFT TEMPORAL REGION CAUSED BY ORANGE OIL INJECTION AND ITS MANAGEMENT

Orange oil (isoparaffin C11-C15) is a solvent material that dissolves tooth filling materials effectively. A 29-year-old male who had extensive subcutaneous left temporal necrosis after an in-advertent orange oil injection is presented. Due to the injection, an immediate oedema and cellulitis formed in the left buccal, zygomatic, and temporal region. After a prompt drainage and antibiotherapy, the patient's complaints were resolved. Due to partial temporal muscle necrosis and fibrosis, the interincisal mouth opening (IIO) was 15 millimeters. With a precise physical medicine and rehabilitation regimen, the IIO became 35 millimeters at the postoperative first year

Temporomandibular eklem ankilozunun ameliyat sonrası nüksünde nötrofil lenfosit ve trombosit lenfosit oranlarının öngörü etkisi The predictive effect of neutrophil-lymphocyte and platelet-lymphocyte ratios in the post-operative recurrence of temporomandibular joint ankylosis

BACKGROUND: Reankylosis is a frequent pathology in patients who are operated for post-traumatic temporomandibular joint (TMJ) ankylosis. In the current practice, ankylosing spondylitis attacks are monitored with the increases in neutrophil-lymphocyte ratio (NLR) and platelet-lymphocyte ratio (PLR). In this study, such a relation between TMJ reankylosis and increase in these ratios was evaluated. METHODS: Patients who were operated between January 2010 and December 2019 for unilateral or bilateral TMJ ankylosis were included in this study. Temporomandibular gap arthroplasty with an interpositional silicone block was performed for each patient by the same operative team. Each patient had standard physiotherapy. All ages and genders were included in the study. Due to the complete blood count differences between children and adults, 18 years of age was used as a cutoff between the groups. A need for reoperation was accepted as reankylosis. The NLR and PLR of children without and with reankylosis and adults without and with reankylosis were compared. RESULTS: Twenty-nine children and 38 adults were included in the study. Mean age of the children and adults were 10.8 and 37.3 years, respectively. Eleven children and eight adults had reankylosis. In patients with reankylosis, NLR and PLR were high significantly, regardless of age. In children, PLR was significantly higher in reankylosis patients. In adults, NLR was significantly higher in reankylosis patients. CONCLUSION: PLR and NLR may be utilized for predicting reankylosis, respectively, in children and adults who were operated for ankylosis due to TMJ fractures

Effect of Meconium on the Contractility of the Superior Mesenteric Artery: A Clue to Intestinal Damage in Gastroschisis

Introduction Intestinal damage has been shown to occur when intra-amniotic meconium concentration exceeds threshold level. However, the mechanism of the meconium-induced intestinal damage is still unclear. Intestinal ischemia can cause intestinal damage in gastroschisis. This study was aimed to determine the effects of intra-amniotic meconium on the contractility of superior mesenteric artery (SMA)