How electronic devices affect the sleep of young people: summary of current knowledge

Introduction and purpose: The impact of electronic devices on our daily lives is becoming increasingly significant. The contemporary generation of young people is growing up in a world where smartphones, tablets, computers, and other electronic devices are widely available and utilized. Scientists are contemplating the challenges posed by excessive exploitation of electronics on the health of young individuals. The aim of the article is to present the harmful effects of using electronic devices before sleep in young people, considering medical aspects such as sleep disorders and their influence on overall psychophysical health. Summary: Electronic devices negatively affect the sleep of young people by reducing sleep time and delaying the sleep onset phase. The main problem is the use of electronic devices without time limits. In the era of technology, it is significantly important to raise awareness among young people about the importance of sleep hygiene and how blue light emitted by electronic devices affects its quality

Kultura i społeczeństwo na Środkowym Nadodrzu w XIX i XX wieku

303 s. : il., portr.

Diagnostics and treatment of differentiated thyroid carcinoma in children — Guidelines of Polish National Societies

 -

Conditions that manifest a clinical syndrome consistent with cerebral palsy

Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności ruchowej wśród dzieci. Bardzo liczna populacja osób z MPD wymaga wielospecjalistycznej opieki. Wczesna identyfikacja chorych pozwala na jej optymalizację, złagodzenie skutków diagnozy oraz pomaga osiągnąć chorym z MPD maksymalny potencjał funkcjonalny. Jednak postawienie diagnozy nie jest wystarczające. Przy dzisiejszym rozwoju medycyny, dostępności badań, chęć dążenia do poznania etiologii MPD jest rzeczą bezdyskusyjną. Samo rozpoznanie MPD jest jedynie przypisaniem do określonej grupy objawów klinicznych, niezwykle ważne jest także poznanie etiologii. Wiele chorób genetycznych oraz metabolicznych może prezentować objawy niepostępującego zaburzenia funkcji ruchowych, spełniających kryteria rozpoznania MPD. Choroby te należą niejednokrotnie do bardzo rzadkich, jednak nie należy ich wykluczać z diagnostyki różnicowej MPD. Dużą część z nich można zidentyfikować w sposób mało inwazyjny i na wczesnym etapie, dzięki programowi badań przesiewowych noworodków. Inne wymagają wykonania bardziej inwazyjnych procedur takich jak punkcja lędźwiowa. Neuroobrazowanie i molekularne testy genetyczne ułatwiają diagnozę i poznanie patofizjologii. Dla części tych chorób istnieje dostępna forma terapii. Dlatego też w przypadku pacjenta, który prezentuje objawy zespołu klinicznego MPD, przy braku udokumentowanych czynników ryzyka lub braku dowodu na trwałe uszkodzenie mózgu w badaniach neuroobrazowych na skutek urazu lub wrodzonych wad mózgowia, należy poszerzyć diagnostykę w poszukiwaniu chorób imitujących MPD. Celem niniejszej pracy jest zwrócenie uwagi na problem zaburzeń o etiologii genetycznej oraz metabolicznej, które klinicznie mogą przypominać MPD. Rozpoznanie MPD bez poszukiwania etiologii może prowadzić do nieefektywnej opieki nad pacjentem z dysfunkcją ruchową.Cerebral Palsy (CP) is the most common cause of motor disorders among children. A very large population of people with CP requires multidisciplinary care. Early identification of patients leads to healthcare optimization, mitigations of symptoms and helps patients with CP to achieve their maximum functional potential. However, establishing a diagnosis is not sufficient. The aspiration to identify the etiology of CP is indisputable, especially nowadays, when a wide range of investigation methods is available. Although establishing diagnosis of CP is only an assignment to a specific group of clinical symptoms, it is also extremely important to identify the etiology. A number of genetic and metabolic diseases may demonstrate symptoms of non-progressive motor dysfunction that meet the diagnostic criteria of CP. These diseases are often very rare, however, they should not be excluded from the differential diagnosis of CP. A large number of underlying diseases can be identified in a minimally invasive way and at an early stage owing to newborn screening programs. The other ones require more invasive procedures, such as a lumbar puncture. Neuroimaging and molecular genetic investigations facilitate diagnosis and understanding of pathophysiology. Moreover, there are therapies available for some of these underlying diseases. Therefore, in the case of a patient presenting symptoms of the clinical syndrome of CP, diagnostic should be extended to identify diseases mimicking CP; particularly in the absence of documented risk factors or no evidence of permanent cerebral damage in neuroimaging studies due to trauma or congenital cerebral defects. The aim of this study is to highlight the problem of genetic and metabolic disorders that may clinically mimic CP. Establishing the diagnosis of CP without etiology investigations may result in ineffective care of patients with motor dysfunctions

Obustronna totalna aloplastyka stawów biodrowych u 15-letniej chorej z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów oraz gruźlicą kości i stawów w wywiadzie – opis przypadku

Przedstawiono przypadek totalnej aloplastyki obu stawówbiodrowych u 15-letniej dziewczynki z młodzieńczym idiopatycz -nym zapaleniem stawów, po przebyciu gruźlicy kostno-stawowej

Ponowne przyjęcie pacjenta po operacji kardiochirurgicznej na oddział intensywnej terapii: przyczyny, wyniki leczenia

Background: Intensive care unit (ICU) readmission after cardiac surgery is believed to be associated with higher in-hospital mortality and may predict poor outcomes. ICU readmissions use resources and increase treatment costs. Aim: To determine reasons for readmission to ICU, evaluate outcomes in these patients, and identify factors predisposing to the need for readmission to ICU. Methods: We retrospectively investigated a total of 2076 consecutive adult patients who underwent either isolated coronary artery bypass grafting or a valve procedure or combination of both and were discharged from our ICU between January 2008 and December 2010. To identify the factors that increase the risk of readmission to ICU, we used the dominance-based rough set approach (DRSA) which is a methodology of knowledge discovery from data. The knowledge has the form of “if… then…” decision rules relating patient characteristics to the risk of readmission to ICU. Results: Of 2076 patients discharged from ICU, 56 (2.7%) required a second stay in the ICU (study group) while 2020 patients needed no readmission to ICU (control group). The main causes of readmission were haemodynamic instability (28.6%, n = 16), respiratory failure (23.2%, n = 13), and cardiac tamponade or bleeding (23.2%, n = 13). The mean length of stay (LOS) in the general cardiac ward after primary discharge from ICU until readmission was 3.5 ± 4.2 days. The mean LOS in ICU after readmission was 12.5 ± 21.2 days. Postoperative complications occurred more frequently in readmitted patients (10.2% vs. 48.2%, p < 0.0001). In-hospital mortality was significantly higher in the study group (15 [26.8%] vs. 23 [1.1%] patients, p < 0.0001). As a result of applying the DRSA methodology, the algorithm generated decision rules categorizing patients into high and low ICU readmission risk. Advanced age, non-elective surgery and the length of initial ICU stay after the surgery were the factors of greatest importance for the correct categorisation of patients in the study group. Conclusions: The most common cause of readmission to ICU is haemodynamic instability. Postoperative complication and in-hospital mortality rates are significantly higher in patients readmitted to ICU. Factors most commonly predisposing to readmission to ICU after cardiac surgery included advanced patient age, non-elective surgery, and longer initial stay in ICU after the surgery. Wstęp: Pacjenci po operacji kardiochirurgicznej ponownie przyjęci w trakcie tej samej hospitalizacji na oddział intensywnej terapii (IT) są obciążeni znacznie gorszym rokowaniem, częściej występują u nich powikłania, co zwiększa koszty leczenia, zmniejsza liczbę wolnych łóżek na oddziale IT, ograniczając możliwości operowania kolejnych pacjentów. Cel: Celem pracy było wyodrębnienie przyczyn, które wymuszają powtórne przyjęcie pacjentów na oddział IT, ocena rokowania tej grupy osób w porównaniu z pacjentami, którzy nie wymagają ponownie intensywnego leczenia, oraz wskazanie czynników predysponujących do powtórnej terapii na oddziale IT. Metody: Retrospektywnie przeanalizowano dane 2076 pacjentów kolejno poddanych operacji pomostowania aortalno-wieńcowego, wszczepienia protezy lub naprawy zastawki lub połączeniu tych procedur — w latach 2008–2010, w krążeniu pozaustrojowym, wypisanych z oddziału IT. Do analizy danych użyto testu chi2 i testu nieparametrycznego Manna-Whitneya. Do identyfikacji czynników predysponujących do powtórnej hospitalizacji na oddziale IT wykorzystano metodykę zbiorów przybliżonych opartą na relacji dominacji (DRSA, dominance-based rough set approach). Metodyka ta pozwala wyindukować z danych wzorce logiczne zwane regułami decyzyjnymi, pokazujące interesujące związki przyczynowo-skutkowe między obrazem stanu pacjenta a ryzykiem wystąpienia powikłań. Wyniki: Z grupy 2076 (100%) pacjentów, pierwotnie wypisanych z pooperacyjnego oddziału IT, ponownego intensywnego leczenia w ramach tej samej hospitalizacji wymagało 56 (2,7%) osób (grupa badana). Grupę kontrolną stanowiło 2020 (97,3%) pacjentów. Najczęstszymi przyczynami powrotów pacjentów na oddział IT była niestabilność hemodynamiczna (28,6%, n = 16), niewydolność oddechowa (23,2%, n = 13) i tamponada serca lub krwawienie (23,2%, n = 13). Średni czas trwania pobytu na oddziale ogólnym od momentu wypisu z oddziału IT do ponownego przyjęcia wyniósł 3,5 ± 4,2 dnia. Czas trwania ponownego pobytu na oddziale IT wyniósł 12,5 ± 21,2 dnia. W porównaniu z grupą kontrolną powikłania wystąpiły istotnie częściej w grupie badanej (10,2% vs. 48,2%; p < 0,0001). Zgon szpitalny miał miejsce u 15 (26,8%) pacjentów z grupy badanej i u 23 (1,1%) pacjentów z grupy kontrolnej (p < 0,0001). W wyniku zastosowania metodyki zbiorów przybliżonych wygenerowano reguły decyzyjne klasyfikujące pacjentów do grupy badanej. Czynnikami o największym znaczeniu dla prawidłowej klasyfikacji osób do grupy badanej były: wiek, nieplanowy tryb operacji oraz wydłużony pierwotny czas leczenia na oddziale IT po zabiegu. Wnioski: Najczęstszą przyczyną ponownych przyjęć pacjentów na oddział IT jest niestabilność hemodynamiczna. Czas hospitalizacji w okresie pooperacyjnym, liczba powikłań pooperacyjnych i śmiertelność szpitalna w grupie osób ponownie leczonych na oddziale IT są istotnie większe niż w grupie niewymagającej takiej terapii. Wiek pacjenta, nieplanowy tryb operacji i wydłużony czas pierwotnego leczenia na oddziale IT po zabiegu najczęściej predysponowały do ponownego przyjęcia pacjenta na oddział IT po zabiegu kardiochirurgicznym.