Reclassification to another sport using FC Berlin as an example

Education through sport is widely discussed in world literature. Sport theorists emphasize the importance of the long-term process of training a player for many years as a hierarchically complex system-structured task. Nevertheless, practical actions which are taken often differ from theoretical recommendations. In many countries due to cultural, technological or financial conditions, various systems of solutions are used.         On the basis of direct observation in one of the German teams, the article attempts to discuss the benefits of retraining young athletes for another sport. These actions are taken systematically. In addition, reference was made to the dangers arising from the use of commercialized sports activities for children and youth in Poland.           Bearing in mind both theoretical justifications and practical actions taken in the German team, one can observe the positive impact of correctly diagnosing the predisposition of children starting football training and retraining for other sports activities. In addition, based on the author's experience in training work in Germany, no negative impact on the functioning of sports training or education of such action through sport was observed

The effects of growth hormone treatment in patients with somatotropin deficiency during their developmental age

Wstęp W warunkach polskich leczenie hormonem wzrostu pacjentów w wieku rozwojowym prowadzone jest od 1964 roku. Do 1993 roku terapia ta była prowadzona w sposób przerywany, co wynikało z okresowej dostępności leku. Dane na temat tak prowadzonego leczenia wskazywały, że wzrost ostateczny chorych jedynie w części przypadków osiągał wartości zbliżone do trzeciego centyla. Od 1995 roku hormon wzrostu stosowany jest w sposób ciągły, co umożliwia podsumowanie efektów terapii, zarówno co do osiąganego tempa wzrastania jak i uzyskiwanego wzrostu ostatecznego. Materiał i metody Badaniami objęto 117 dzieci i młodzieży obojga płci, w wieku od 4,6 do 18,1 lat z rozpoznaną somatotropinową lub wielohormonalną niedoczynnością przysadki, leczonych hormonem wzrostu. U wszystkich badanych analizowano szybkość wzrastania i osiągnięty wzrost ostateczny. Wyniki W ciągu pierwszych 6 miesięcy terapii hormonem wzrostu szybkość wzrastania osiągała 10,4 cm/rok u chłopców i 10,0 u dziewcząt i nie wykazywała zależności od statusu dojrzewaniowego. W drugim półroczu leczenia szybkość wzrastania nieznacznie obniżała się. W dalszych latach terapii, szybkość wzrastania wyraźnie zmniejszała się, co było widoczne zwłaszcza u dziewcząt. U 93% chorych, którzy zakończyli leczenie, osiągnięty wzrost ostateczny nie odbiega w sposób istotny od wzrostu prognozowanego. Wnioski 1. Szybkość wzrastania w pierwszym półroczu terapii hormonem wzrostu była 3-krotnie wyższa niż przed leczeniem. 2. W drugim półroczu leczenia tempo nieznacznie obniżało się. 3. W dalszych latach następował wyraźny spadek szybkości wzrastania. 4. Osiągnięty u większości leczonych wzrost ostateczny nie odbiega w sposób znaczący od wzrostu prognozowanego.In Poland treatment with growth hormone of adolescent patients dates back to 1964. Till 1993 the therapy was conducted in an interrupted manner, depending on the periodic availability of the drug. The data form such forms of therapy suggested that the end height within 3rd centile was achieved only by a portion of treated patients. Since 1995 the growth hormone is used in continuous therapy, which allows to sum up the effects of the therapy, including the growth rate and end height.Material and methods A total of 117 children and adolescent of both sexes, aged 4.6 to 18.1 years, with diagnosed somatotropic or multihormonal pituitary insufficiency were included in the study. All of them were treated with growth hormone and had an analysis of growth rate and end height.ResultsIn the first 6 months of growth hormone treatment the growth rate achieved 10.4 cm/year in boys and 10.0 in girls and showed no correlation with maturation status. In the second half of the year the growth rate declined slightly. During the remainder of the therapy the growth rate markedly declined, and this effect was most notable in girls. In 93% of patients after the end of therapy the final height was no different than the expected height.Conclusions 1. The growth rate in first half a year of the treatment was 3 times higher than before the beginning of therapy. 2. In the second half of the first year the growth rate slightly declined. 3. In following years the growth rate declined notably. 4. The final achieved height in most of the patients does not differ from the prognosed height

Genetic factors predisposing to the development of papillary thyroid cancer

Według klasycznej teorii nowotworzenia punktem wyjścia nowotworu jest komórka wysoko zróżnicowana, która wskutek zadziałania różnych czynników odróżnicowuje się, nabiera zdolności do niekontrolowanej proliferacji lub/i traci zdolność do ulegania apoptozie. Z kolei inna teoria dowodzi, że nowotwory (przynajmniej niektórych narządów) wywodzą się z komórek pnia, które „z definicji” są nisko zróżnicowane i Cechą charakterystyczną komórki nowotworowej jest niestabilność chromosomalna. Najmniejszą liczbę nieprawidłowości tego typu obserwuje się w wysoko zróżnicowanych rakach tarczycy, zwłaszcza w raku brodawkowatym, pośrednią - w rakach nisko zróżnicowanych i największą - w rakach anaplastycznych. Badania metodą mikromacierzy wykazują, że mimo znacznej klinicznej heterogenności raków brodawkowatych, profil ekspresji genów jest w nich bardzo podobny. Anomalie genetyczne, które usposabiają do powstawania raków brodawkowatych tarczycy, najczęściej dotyczą genów kodujących białka o aktywności kinazy. Kinazy fosforylujące inne białka odgrywają bardzo ważną rolę w procesie przekazywania sygnałów z zewnątrz komórki oraz w jej wnętrzu (transdukcja sygnału). Konstytutywna aktywacja niektórych kinaz prowadzić może do nadmiernego, ciągłego pobudzenia niektórych szlaków specyficznych dla mitogenów lub czynników wzrostowych. Skutkiem takiego działania jest nadmierna proliferacja. Najlepiej poznanym w rakach brodawkowatych tarczycy białkiem tego typu, którego funkcja jest zaburzona, jest RET - białko błonowe o aktywności kinazy tyrozynowej, będące receptorem czynników wzrostowych. W rakach brodawkowatych występują rearanżacje genu RET. Znanych jest około 10 różnych rearanżacji tego genu, najczęściej spotyka się RET/PTC3 i RET/PTC1. Polegają one na fuzji kodującego domenę o aktywności kinazy końca 3’ genu RET z końcem 5’ innego genu. Białko fuzyjne powstające na matrycy takiej hybrydy zlokalizowane jest nie w błonie komórkowej, ale w cytoplazmie i w sposób ciągły aktywuje szlak typowy dla RET. Podobnie rearanżacji ulega gen NTRK1 kodujący białko z rodziny receptorów neuronalnych czynników wzrostowych, również zawierające domenę o aktywności kinazy tyrozynowej. Jednakże geny, które ulegają fuzji z NTRK1 są inne niż te, które łączą się z RET. Z kolei MET, gen kodujący jeszcze inne białko błonowe o aktywności kinazy tyrozynowej, będące receptorem czynników wzrostowych, ulega nadekspresji w 70-90% raków brodawkowatych tarczycy. Gen BRAF kodujący kinazę przekazującą sygnał of RAS i RAF do wnętrza komórki jest zmutowany w pozycji 1796 (T/A, aminokwas V599E) w 38-69% raków brodawkowatych. Jest to mutacja aktywująca, a jej obecność kojarzy się z wyższym stopniem zaawansowania klinicznego nowotworu. Ponadto, w większości badanych raków brodawkowatych tarczycy znaleziono mutacje genów kodujących jądrowe receptory trijodotyroniny. U myszy transgenicznych z dominującymi-negatywnymi mutacjami obydwu alleli TRB rozwijają się raki tarczycy o złośliwym przebiegu. Progresja raka brodawkowatego do raka anaplastycznego najprawdopodobniej spowodowana jest wystąpieniem dodatkowych anomalii genetycznych dotyczących P53, RAS, genu β-kateniny, NM23 i innych genów. proliferacji. W takiej sytuacji mniejsza liczba anomalii genetycznych jest konieczna, by przestały działać mechanizmy kontrolujące szybkość podziałów komórkowych. W przypadku raka brodawkowatego tarczycy nadal uważa się, że jego punktem wyjścia jest wysoko zróżnicowany tyreocyt.According to classic theory of neogenesis, cancer arises from well-differentiated cell that in response to variety of factors de-differentiates, becomes able to proliferate without control and/or loses its ability to undergo apoptosis. According to another theory, cancers (at least cancers of some organs) originate from stem cells, which „by definition” are poorly differentiated and able to proliferate indefinitely. Therefore a lower number of abnormal events is necessary for these cells to escape proliferation-controlling mechanisms. With regard to papillary thyroid cancers it is still thought that it arises from well-differentiated thyreocyte. One of the characteristic features of cancer cell is chromosomal instability. Lowest number of such abnormalities is observed in well-differentiated thyroid cancers (including papillary cancer), intermediate – in poorly-differentiated cancers, while highest – in anaplastic cancers. Microarray analysis shows that despite of clinical heterogeneity, gene expression profiles of papillary cancers are very similar. Genetic anomalies predisposing to the development of papillary cancer most commonly regard proteins that possess kinase activity. Kinases phosphorylate other proteins, and play an extremely important role in signal transduction from outside the cell as well as inside the cell. Constitutive activation of some kinases may lead to the excessive and/or permanent activation of some transduction pathways specific for mitogens or growth factors. This results in excessive proliferation. The best known protein of such type which function is altered in papillary thyroid cancers is RET – a membrane-located growth factor-receptor with kinase activity. RET gene undergoes different rearrangements in this type of cancer. There are approximately 10 RET rearrangements known, with RET/PTC3 and RET/PTC1 being most common. In this anomaly kinase domain-encoding 3’ end of RET gene is aberrantly bound to 5’ end of another gene. Fusion protein synthesized on such hybrid template is not present in the cell membrane but in the cytoplasm, where it permanently activates transduction pathway specific for RET. NTRK1 gene encoding a member of family of neuronal growth factor receptors containing thyrosine kinase domain is also rearranged in papillary cancers. However, genes fused to its kinase domain-encoding sequence are different from the ones fused to RET. MET, a gene encoding another membrane protein with thyrosine kinase activity, which acts as a growth factor-receptor, is overexpressed in 70%-90% of papillary thyroid cancers. BRAF gene encoding another yet kinase transducing signals from RAS and RAF to the cell is mutated at position 1796 (T/A, amino acid substitution V599E) in 38-69% of papillary cancers. The presence of this activatory mutation is associated with higher degree of clinical advancement of the disease. In addition, in majority of papillary cancers tested, mutations of the genes encoding nuclear triiodothyronine receptors were found. Transgenic mice with both TRB allele replaced with dominant-negative TRB mutants develop aggressive thyroid cancers. Progression from papillary to anaplastic cancer is most possibly caused by the occurrence of additional anomalies within P53, RAS, NM23,b-catenin gene and other genes

Plan opieki nad pacjentem z rdzeniowym zanikiem mięśni (SMA) — opis przypadku

Introduction. Spinal muscle atrophy (SMA) is one of the most common neurodegenerative diseases of genetic background the the child’s age. Regardless of the form, it is essential to draw up a suitable nursing care plan that will help in accepting disabilities as well as in the preservation of self-care and self-nursing nursing by the child and family.Case Report. The case report refers to a 17-year-old patient diagnosed with a diagnosis spinal muscle atrophy (SMA) five years before. Anorexia has resulted in patient’s underweight. There is a functional deficit in the child. The family and the patient do not have sufficient knowledge about the disease.Discussion. Taking care of a child with SMA during hospitalization period requires from all staff to have broad knowledge on mitigation of the symptoms emerged, delaying the consequences of weakness and muscle atrophy, and therefore prolonging functional efficiency.Conclusions. The care issues of the patinet with SMA cover all areas of his functioning. The child and the family must accept the new situation they are in. Particular significance is attributed to systematic rehabilitation, which slows down the progress of the child’s motor impairment which promotes effective self-care and self-nursing care, and thus the quality of life. (JNNN 2017;6(3):114–119)Wstęp. Rdzeniowy zanik mięśni (SMA) to jedna z najczęstszych chorób neurodegeneracyjnych o podłożu genetycznym w dziecięcym wieku. Niezależnie od postaci niezbędne jest zbudowanie odpowiedniego planu opieki pielęgniarskiej, który pomoże w akceptacji niepełnosprawności, a także w zachowaniu samoopieki i samopielęgnacji przez dziecko i rodzinę.Opis przypadku. Opis przypadku odnosi się do 17-letniego pacjenta z rozpoznanym pięć lat wcześniej rdzeniowym zanikiem mięśni (SMA). Zaburzenia łaknienia doprowadziły u pacjenta do niedowagi. U dziecka występuje deficyt sprawności funkcjonalnej. Rodzina oraz pacjent nie posiadają dostatecznej wiedzy na temat choroby.Dyskusja. Opieka nad dzieckiem z SMA w trakcie hospitalizacji wymaga od całego personelu szerokiej wiedzy na temat łagodzenia zaistniałych objawów, opóźniania konsekwencji osłabienia i zaniku mięśni, a tym samym przedłużania funkcji sprawności funkcjonalnej.Wnioski. Problemy pielęgnacyjne pacjenta z SMA obejmują wszystkie sfery jego funkcjonowania. Dziecko i jego rodzina musi zaakceptować nową sytuację, w jakiej się znajdują. Szczególne znaczenie przypisywane jest systematycznej rehabilitacji, która spowalnia postęp upośledzenia ruchowego dziecka, co sprzyja efektywnej samoopiece i samopielęgnacji, a tym samym jakości jego życia. (PNN 2017;6(3):114–119

Application of LCA to Determine Environmental Impact of Concentrated Photovoltaic Solar Panels—State-of-the-Art

Photovoltaic systems represent a leading part of the market in the renewable energies sector. Contemporary technology offers possibilities to improve systems converting sun energy, especially for the efficiency of modules. The paper focuses on current concentrated photovoltaic (CPV) technologies, presenting data for solar cells and modules working under lab conditions as well as in a real environment. In this paper, we consider up-to-date solutions for two types of concentrating photovoltaic systems: high-concentration photovoltaics (HCPV) and low-concentration photovoltaics (LCPV). The current status of CPV solar modules was complemented by the preliminary results of new hybrid photovoltaic technology achieving records in efficiency. Compared to traditional Si-PV panels, CPV modules achieve greater conversion efficiency as a result of the concentrator optics applied. Specific CPV technologies were described in terms of efficiency, new approaches of a multijunction solar cell, a tracking system, and durability. The results of the analysis prove intensive development in the field of CPV modules and the potential of achieving record system efficiency. The paper also presents methods for the determination of the environmental impact of CPV during the entire life cycle by life cycle assessment (LCA) analysis and possible waste management scenarios. Environmental performance is generally assessed based on standard indicators, such as energy payback time, CO2 footprint, or GHG emission

Success rate and safety of catheter ablation in preexcitation syndrome: A comparison between adult and pediatric patients

Background: In contrast to adults, in whom cardiac rhythm disorders are mainly conditioned by coronary artery disease, in children, arrhythmias are most often associated with inherited heart disorders. Catheter ablation (CA) has an important role in the management of cardiac arrhythmias, in adults and children. The aim of the study was to assess and compare the efficacy and safety of CA in children and adults with preexcitation syndrome. Methods: The study population comprised 43 adults and 43 children diagnosed with a Wolff-Parkinson-White syndrome (WPW). The mean age of the study population was 41 ± 15 years for adults and 14 ± 2.5 years for children. In all patients, an electrophysiological study and CA were performed. Analysis with respect to the procedure duration, fluoroscopy exposure time, location of accessory pathways (AP), immediate success rate and complications were performed. Results: Electrophysiological study revealed the most frequent presence of left-sided AP (56% in children and 70% in adults). The mean procedure duration was 96 ± 36 min and 106 ± 51 min in children and adults, respectively (p = NS). The mean fluoroscopy duration was 8.5 ± 4.3 min and 5.9 ± 5.8 min in children and adults, respectively p < 0.05. The CA procedure was successful in 40 out of 43 (93%) adults and in 36 out of 43 (83.7%) children (p = NS). In 2 (4%) children minor complications occurred. Conclusions: Ablation in children and adults are equally effective with respect to short-term clinical observation

Understanding the associations between information sources, sociodemographics, and views on public health measures: evidence from the COVID-19 pandemic in Austria

Background: Throughout the COVID-19 pandemic, it was a key priority for governments globally to ensure agreement with, and subsequently adherence to, imposed public health measures, specifically non-pharmaceutical interventions (NPIs). Prior research in this regard highlighted the role of COVID-19 information sources as well as sociodemographic and other personal characteristics, however, there is only limited evidence including both. To bridge this gap, this study investigated the associations of COVID-19 information sources such as social media and participant characteristics with agreement with and adherence to NPIs during the first lockdown in Austria. Methods: An online survey was conducted in May 2020 among adult Austrian residents asking about their experiences during the first lockdown. Collected data included sociodemographic characteristics, main COVID-19-related information sources, agreement with/adherence to three NPIs (no physical contact to family members not living in the same household, leisurely walks restricted to members of the same household, mandatory face masks) and information about perceived social support using the Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS), anxiety/depression levels using the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), whether participants felt well advised by the government, and whether participants perceived the pandemic to threaten their income. Ordered and multinomial logistic regression models were employed to achieve the research aims. Results: The cross-sectional sample consisted of 559 Austrian residents. Using social media as main COVID-19 information source was consistently associated with lower agreement with NPIs. A positive association with agreement with measures was found for higher educational backgrounds and higher anxiety levels. By contrast, higher levels of depression, not feeling well advised by the government, and perceiving the pandemic as an economic threat were negatively associated with agreement with measures. Moreover, the use of social media as main COVID-19 information source and not feeling well advised by the government were associated with lower adherence to NPIs. By contrast, higher levels of education were associated with higher adherence. Conclusions: This comprehensive analysis emphasizes the associations of COVID-19 information sources as well as sociodemographic and other participant characteristics with agreement with and adherence to NPIs, bearing important implications for future public health crisis communication strategies