ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΛΥΜΕΡΙΚΩΝ/ΟΡΓΑΝΙΚΩΝ ΝΑΝΟΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ ΜΕ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΜΗ ΓΡΑΜΜΙΚΩΝ ΠΟΛΥΜΕΡΩΝ ΣΕ ΔΙΑΛΥΜΑ ΚΑΙ ΤΗΓΜΑ.

Η παρούσα διατριβή, πραγματοποιήθηκε με σκοπό να δώσει νέα στοιχεία, στο πώς μεταβάλλεται η δυναμική μονομοριακών νανοσωματιδίων πολυστυρενίου ως προς τα πρόδρομα γραμμικά πολυμερή, και μιγμάτων τους με γραμμικά πολυστυρένια και αστέρια, σε μορφή τήγματος, σε σχέση με τη μεταβολή του μοριακού τους βάρους και του ποσοστού σταυροσύνδεσης. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκαν οι τεχνικές, της διαφορικής θερμιδομετρίας σάρωσης (DSC), της διηλεκτρικής φασματοσκοπίας εναλλασσόμενου πεδίου (BDS) και της ρεολογίας. Ως προς τη μελέτη του βαθμού σταυροσύνδεσης, για τη μελέτη του κατώτατου ορίου παρασκευάστηκε ένα κυκλικό πολυστυρένιο (βαθμός σταυροσύνδεσης-ένα, μεταξύ των δύο πολυμερικών άκρων) και για του ανώτατου, ένα νανοσωματίδιο PBCB (BCB: 4-βινυλοβενζοκυκλοβουτενίου) με 100% ποσοστό διασταυρωτή. Ενώ, η ενδιάμεση περιοχή καλύφθηκε με μία σειρά τυχαίων συμπολυμερών PS-co-PBCB (PS: πολυστυρένιο) με μεταβλητό μοριακό βάρος και ποσοστό διασταυρωτή (BCB). Συνθετικά, αρχικά έγινε η οργανική σύνθεση του μονομερούς 4-βινυλοβενζοκυκλο βουτενίου (4VBCB). Εν συνεχεία, συντέθηκαν τρείς, διαφορετικής αρχιτεκτονικής μονομοριακές νανοδομές πολυστυρενίου: μονομοριακά νανοσωματίδια, μονομοριακά νανοσωματίδια με μία αλυσίδα πολυστυρενίου (SCNP-1 tail) και μονομοριακά νανοσωματίδια με δύο αλυσίδες πολυστυρενίου (SCNP-2 tails). Αναλυτικότερα, έγινε η σύνθεση μιας σειράς τυχαίων συμπολυμερών PS-co-PBCB μεταβλητού μοριακού βάρους (12.5-330 kg/mol) και ποσοστού σταυροσυνδέτη (CrF 4.8-46 mol% BCB). Η σύνθεση των πρόδρομων γραμμικών τυχαίων συμπολυμερών, έγινε με ελεγχόμενο ριζικό πολυμερισμό με τη χρήση νιτροξειδικών ριζών (NMP), ενώ ο σχηματισμός των αντίστοιχων νανοσωματιδίων πραγματοποιήθηκε μέσω μιας ενδομοριακής θερμικής κυκλοπροσθήκης [4+4] Diels Alder μεταξύ των μονομερών BCB, υπό αδρανείς συνθήκες, σε μεγάλη αραίωση και σε περιβάλλον καλού διαλύτη. Η επιτυχής σύνθεση των SCNPs επιβεβαιώθηκε από όλες τις μεθόδους χαρακτηρισμού που χρησιμοποιήθηκαν (SEC, 1H NMR, DSC, DLS, TGA, ιξωδομετρία), ενώ μελετήθηκε η δυναμική τους σε τήγμα με ρεολογία και διηλεκτρική φασματοσκοπία εναλλασσόμενου πεδίου (BDS). Ως συνέχεια των SCNPs, έγινε η σύνθεση των νέων μονομοριακών νανοδομών, PS-b-(PS-co-PBCB) (NMP) και PS-b-PBCB, PS-b-PBCB-b-PS (με ανιοντικό πολυμερισμό). Οι δομές αυτές χαρακτηρίστηκαν με SEC, 1H NMR, DSC και μελετήθηκαν διηλεκτρικά και ρεολογικά. Ακολούθησε η σύνθεση τριών νέων κυκλικών πολυμερών PBCB-b-PS-b-PBCB μεταβλητού μοριακού βάρους. Αρχικά με ανιοντικό πολυμερισμό προς σχηματισμό των πρόδρομων γραμμικών μορίων και εν συνεχεία μέσω μιας ενδομοριακής θερμικής κυκλοπροσθήκης [4+4] Diels Alder των αντίστοιχων κυκλικών πολυμερών. Συμπληρωματικά, συντέθηκε ένα ακόμα κυκλικό πολυστυρένιο με ελεγχόμενο ριζικό πολυμερισμό μεταφοράς ατόμου (ATRP) και εν συνεχεία με χρήση της χημείας “κλικ”. Ο μοριακός χαρακτηρισμός τους πραγματοποιήθηκε με SEC, 1H NMR, DSC ενώ η δυναμική τους μελετήθηκε με διηλεκτρική φασματοσκοπία εναλλασσόμενου πεδίου (BDS). Τέλος συντέθηκαν τρείς σειρές αστεριών πολυστυρενίου με μεταβλητό αριθμό και μοριακό βάρος κλάδου.In this thesis, a series of linear PS-co-PBCB, where PS is polystyrene and PBCB is poly 4-vinylbenzocyclobutene, were synthesized by living radical polymerization (nmp, nitroxide mediated polymerization), as well as five NEW different series of linear PS-b-PBCB, PS-b-PBCB-b-PS by living anionic polymerization techniques. The SCNPs formation were obtained under high dilution and inert atmosphere, via intramolecular dimerization of the benzocyclobutene group at high temperatures. Size exclusion chromatography (SEC), 1H-NMR and dynamic light scattering (DLS) were carried out to verify the SCNPs production. Other experimental techniques, such as differential scanning calorimetry (DSC), broadband dielectric spectroscopy (BDS) and rheology showed a totally different behavior of the nanoparticles polymers versus the linear precursors. The [4+4] Diels Alder reactions between the 4-VBCBs of the same polymer chain is the reason of the polystyrene nanoparticle size reduction in connection with the linear precursor. Furthermore, this SCNPs formation is the reason of the different physiochemical properties of the final products. A pure monocyclic polystyrene (c-PS) was synthesized. Atom transfer radical polymerization (ATRP) was employed to prepare well-defined α,ω-functionalized PS, while ring closure “click” reaction was utilized to achieve high coupling efficiency˙ the reaction was carried out in dilute conditions to suppress the inter-chain coupling reaction. The c-PS was purified, from the linear contaminates (“dead” chains during ATRP, unreacted linear PS precursors, dimers) by LCCC fractionation. The c-PS was fully characterized by SEC, 1HNMR, FTIR, DSC, BDS and rheology. Finally, a series of star-shaped PS homopolymers were synthesized. The purpose of this thesis is to provide new data on the dynamics of single chain nanostructures and ring polymers in melt, by means of DSC, BDS and rheology techniques

Modular e-learning for a practical skill in vascular surgery

Introduction: Working Time Regulations in Europe allied with the endovascular revolution require vascular surgeons to be innovative in achieving competence during their training period. We evaluated the feasibility of eLearning to teach the use of OsiriX for sizing and planning endovascular aortic aneurysm repairs. Materials and Methods: Eight blended learning modules were constructed, consisting of instructional PDFs, demonstration videos, CT angiogram downloads for individual practice and online support forums. These were delivered online over a nine-week period. The learning material encompassed an introduction to the OsiriX interface, the basic skills to use OsiriX for sizing and planning of aneurysm repairs and advanced techniques for reconstruction and online communication relating to imaging. Results: The course was successfully delivered and produced positive feedback from registered users. A high rate of dropouts occurred during the early phase. The design and implementation of a fully web-based course by full time clinicians utilising multimedia and user forums to teach vascular surgeons the performance of a practical skill is feasible. Conclusions: A modular instructional course offered online by vascular surgeons is feasible in teaching clinicians the use of OsiriX for 3D reconstructions of CT angiograms of aortic aneurysms. Shortening course duration may improve compliance. The instructional model is effective and well received by compliant learners

Μελέτη της μεταβολής της συγκέντρωσης βιοδεικτών σε συνάρτηση με το ρυθμό αύξησης ανευρύσματος κοιλιακής αορτής σε πειραματικό μοντέλο

Εισαγωγή: Ο μηχανισμός εμφάνισης και ανάπτυξης του υπονεφρικού ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής (ΑΚΑ) παραμένει εν μέρει άγνωστος, καθώς και οι παράγοντες που επηρεάζουν την εξέλιξη του. Η ανάγκη για έναν βιοδείκτη που θα βοηθά την ευχερέστερη διάγνωση και την έγκαιρη αντιμετώπιση του ΑΚΑ θα μπορούσε να μειώσει την θνητότητα από την νόσο. Σκοπός: Κύριο σκοπό της παρούσας μελέτης αποτελεί η διερεύνηση των παραγόντων CD105 και CD40L και η στατιστικά σημαντική συσχέτιση τους με την εμφάνισης και το ρυθμό αύξησης του ανευρύσματος της υπονεφρικής αορτής σε επίμυες. Δευτερεύοντας σκοπός είναι η εκτίμηση των αποτελεσμάτων προηγηθείσας μελέτης που συνδέει την συγκέντρωση της καλπροτεκτίνης με το ΑΚΑ. Πειραματικός σχεδιασμός: Προοπτική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη παρέμβασης. Τοποθεσία: Εργαστήριο Πειραματικής Χειρουργικής & Χειρουργικής Ερεύνης «Ν.Σ. Χρηστέας» της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Πειραματόζωα: Άρρενες επίμυες Wistar ηλικίας 12 έως 14 εβδομάδων Μέθοδος: Η ομάδα ελέγχου (n=16) υποβληθηκε σε έγχυση χοίρειας παγκρεατικής ελαστάσης υπό πίεση μετά από λαπαροτομή. Αντίστοιχα, η ομάδα ελέγχου (ν=16) υποβλήθηκε σε έγχυση φυσιολογικού ορού χωρίς πίεση. Ανά επτά ημέρες όλα τα ζώα υποβάλλονταν σε λαπαροτομή και μέτρηση της αορτικής διαμέτρου. Στους αντίστοιχους χρόνους λαμβάνονταν και δείγματα αίματος. Αποτελέσματα: Τα δύο μόρια που μελετήθηκαν μπορούν στο μέλλον να αποτελέσουν βιοδείκτες για την εμφάνιση και την ανάπτυξη ΑΚΑ εφόσον προηγηθούν μελέτες με μεγαλύτερο αριθμό ζώων. Επιβεβαιώνονται τα αποτελέσματα που συσχετίζουν την συγκέντρωση της καλπροτεκτίνης με την διάταση της αορτής, αλλά το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψην με προσοχή.Introduction: The mechanism behind the incidence and the development of infrarenal aortic aneurysm and the exact factor affecting the rate of aortic dilatation remain unknown to a large degree. The need for a biomarker capable to facilitate the diagnosis and the timed repair of an aortic aneurysm could reduce overall mortality. Aim: The main is to study the possibility that CD105 and CD40L are statistically significant related to the incidence and dilatation rate of infrarenal aortic aneurysm in wistar rats. A secondary aim is to validate the findings of a previous study that calprotectin concentration is related to aortic aneurysms. Experimental design: Prospective, randomized, controlled, interventional study. Setting: Laboratory of Experimental Surgery and Surgical Research “N.S. Christeas”, National & Kapodistrian University of Athens, School of Medicine, Athens, Greece Subjects: Male Wistar rats, 12 to 14 weeks of age Methods: The study group (n=16) underwent a laparotomy and a porcine pancreatic elastase infusion of the infrarenal aorta under hydrostatic pressure. Simultaneously, the control group (n=16) underwent a sham procedure. At an interval of seven days, the animals of both groups underwent a laparotomy and the aortic dimension was measured. Blood samples were obtained at the same intervals. Results: The twο molecules that were studied could potentially act as biomarkers of the incidence and development of infrarenal aortic aneurysms, but further studies with a larger number of animals are necessary. The previous results on calprotectin are confirmed, but this result has to be taken cautiously under consideration

Synthesis of well defined polymeric/organic nanoparticles and study of their effect on the properties of non-linear polymers in solution and bulk

In this thesis, a series of linear PS-co-PBCB, where PS is polystyrene and PBCB is poly 4-vinylbenzocyclobutene, were synthesized by living radical polymerization (nmp, nitroxide mediated polymerization), as well as five NEW different series of linear PS-b-PBCB, PS-b-PBCB-b-PS by living anionic polymerization techniques. The SCNPs formation were obtained under high dilution and inert atmosphere, via intramolecular dimerization of the benzocyclobutene group at high temperatures. Size exclusion chromatography (SEC), 1H-NMR and dynamic light scattering (DLS) were carried out to verify the SCNPs production. Other experimental techniques, such as differential scanning calorimetry (DSC), broadband dielectric spectroscopy (BDS) and rheology showed a totally different behavior of the nanoparticles polymers versus the linear precursors. The [4+4] Diels Alder reactions between the 4-VBCBs of the same polymer chain is the reason of the polystyrene nanoparticle size reduction in connection with the linear precursor. Furthermore, this SCNPs formation is the reason of the different physiochemical properties of the final products.A pure monocyclic polystyrene (c-PS) was synthesized. Atom transfer radical polymerization (ATRP) was employed to prepare well-defined α,ω-functionalized PS, while ring closure “click” reaction was utilized to achieve high coupling efficiency˙ the reaction was carried out in dilute conditions to suppress the inter-chain coupling reaction. The c-PS was purified, from the linear contaminates (“dead” chains during ATRP, unreacted linear PS precursors, dimers) by LCCC fractionation. The c-PS was fully characterized by SEC, 1HNMR, FTIR, DSC, BDS and rheology. Finally, a series of star-shaped PS homopolymers were synthesized. The purpose of this thesis is to provide new data on the dynamics of single chain nanostructures and ring polymers in melt, by means of DSC, BDS and rheology techniques.Η παρούσα διατριβή, πραγματοποιήθηκε με σκοπό να δώσει νέα στοιχεία, στο πώς μεταβάλλεται η δυναμική μονομοριακών νανοσωματιδίων πολυστυρενίου ως προς τα πρόδρομα γραμμικά πολυμερή, και μιγμάτων τους με γραμμικά πολυστυρένια και αστέρια, σε μορφή τήγματος, σε σχέση με τη μεταβολή του μοριακού τους βάρους και του ποσοστού σταυροσύνδεσης. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκαν οι τεχνικές, της διαφορικής θερμιδομετρίας σάρωσης (DSC), της διηλεκτρικής φασματοσκοπίας εναλλασσόμενου πεδίου (BDS) και της ρεολογίας. Ως προς τη μελέτη του βαθμού σταυροσύνδεσης, για τη μελέτη του κατώτατου ορίου παρασκευάστηκε ένα κυκλικό πολυστυρένιο (βαθμός σταυροσύνδεσης-ένα, μεταξύ των δύο πολυμερικών άκρων) και για του ανώτατου, ένα νανοσωματίδιο PBCB (BCB: 4-βινυλοβενζοκυκλοβουτενίου) με 100% ποσοστό διασταυρωτή. Ενώ, η ενδιάμεση περιοχή καλύφθηκε με μία σειρά τυχαίων συμπολυμερών PS-co-PBCB (PS: πολυστυρένιο) με μεταβλητό μοριακό βάρος και ποσοστό διασταυρωτή (BCB). Συνθετικά, αρχικά έγινε η οργανική σύνθεση του μονομερούς 4-βινυλοβενζοκυκλο βουτενίου (4VBCB). Εν συνεχεία, συντέθηκαν τρείς, διαφορετικής αρχιτεκτονικής μονομοριακές νανοδομές πολυστυρενίου: μονομοριακά νανοσωματίδια, μονομοριακά νανοσωματίδια με μία αλυσίδα πολυστυρενίου (SCNP-1 tail) και μονομοριακά νανοσωματίδια με δύο αλυσίδες πολυστυρενίου (SCNP-2 tails). Αναλυτικότερα, έγινε η σύνθεση μιας σειράς τυχαίων συμπολυμερών PS-co-PBCB μεταβλητού μοριακού βάρους (12.5-330 kg/mol) και ποσοστού σταυροσυνδέτη (CrF 4.8-46 mol% BCB). Η σύνθεση των πρόδρομων γραμμικών τυχαίων συμπολυμερών, έγινε με ελεγχόμενο ριζικό πολυμερισμό με τη χρήση νιτροξειδικών ριζών (NMP), ενώ ο σχηματισμός των αντίστοιχων νανοσωματιδίων πραγματοποιήθηκε μέσω μιας ενδομοριακής θερμικής κυκλοπροσθήκης [4+4] Diels Alder μεταξύ των μονομερών BCB, υπό αδρανείς συνθήκες, σε μεγάλη αραίωση και σε περιβάλλον καλού διαλύτη. Η επιτυχής σύνθεση των SCNPs επιβεβαιώθηκε από όλες τις μεθόδους χαρακτηρισμού που χρησιμοποιήθηκαν (SEC, 1H NMR, DSC, DLS, TGA, ιξωδομετρία), ενώ μελετήθηκε η δυναμική τους σε τήγμα με ρεολογία και διηλεκτρική φασματοσκοπία εναλλασσόμενου πεδίου (BDS). Ως συνέχεια των SCNPs, έγινε η σύνθεση των νέων μονομοριακών νανοδομών, PS-b-(PS-co-PBCB) (NMP) και PS-b-PBCB, PS-b-PBCB-b-PS (με ανιοντικό πολυμερισμό). Οι δομές αυτές χαρακτηρίστηκαν με SEC, 1H NMR, DSC και μελετήθηκαν διηλεκτρικά και ρεολογικά. Ακολούθησε η σύνθεση τριών νέων κυκλικών πολυμερών PBCB-b-PS-b-PBCB μεταβλητού μοριακού βάρους. Αρχικά με ανιοντικό πολυμερισμό προς σχηματισμό των πρόδρομων γραμμικών μορίων και εν συνεχεία μέσω μιας ενδομοριακής θερμικής κυκλοπροσθήκης [4+4] Diels Alder των αντίστοιχων κυκλικών πολυμερών. Συμπληρωματικά, συντέθηκε ένα ακόμα κυκλικό πολυστυρένιο με ελεγχόμενο ριζικό πολυμερισμό μεταφοράς ατόμου (ATRP) και εν συνεχεία με χρήση της χημείας “κλικ”. Ο μοριακός χαρακτηρισμός τους πραγματοποιήθηκε με SEC, 1H NMR, DSC ενώ η δυναμική τους μελετήθηκε με διηλεκτρική φασματοσκοπία εναλλασσόμενου πεδίου (BDS).Τέλος συντέθηκαν τρείς σειρές αστεριών πολυστυρενίου με μεταβλητό αριθμό και μοριακό βάρος κλάδου

Study on the changes of the concentration of biomarkers in response to the rate of development of infrarenal aortic aneurysm in an animal model

Introduction: The mechanism behind the incidence and the development of infrarenal aortic aneurysm and the exact factor affecting the rate of aortic dilatation remain unknown to a large degree. The need for a biomarker capable to facilitate the diagnosis and the timed repair of an aortic aneurysm could reduce overall mortality.Aim: The main is to study the possibility that CD105 and CD40L are statistically significant related to the incidence and dilatation rate of infrarenal aortic aneurysm in wistar rats. A secondary aim is to validate the findings of a previous study that calprotectin concentration is related to aortic aneurysms.Experimental design: Prospective, randomized, controlled, interventional study.Setting: Laboratory of Experimental Surgery and Surgical Research “N.S. Christeas”, National &Kapodistrian University of Athens, School of Medicine, Athens, GreeceSubjects: Male Wistar rats, 12 to 14 weeks of ageMethods: The study group (n=16) underwent a laparotomy and a porcine pancreatic elastase infusion of the infrarenal aorta under hydrostatic pressure. Simultaneously, the control group (n=16) underwent a sham procedure. At an interval of seven days, the animals of both groups underwent a laparotomy and the aortic dimension was measured. Blood samples were obtained at the same intervals.Results: The twο molecules that were studied could potentially act as biomarkers of the incidence and development of infrarenal aortic aneurysms, but further studies with a larger number of animals are necessary. The previous results on calprotectin are confirmed, but this result has to be taken cautiously under consideration.Λέξεις-κλειδιά: aneurysm, biomarker, rupture, animal model, abdominal aortaΕισαγωγή: Ο μηχανισμός εμφάνισης και ανάπτυξης του υπονεφρικού ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής (ΑΚΑ) παραμένει εν μέρει άγνωστος, καθώς και οι παράγοντες που επηρεάζουν την εξέλιξη του. Η ανάγκη για έναν βιοδείκτη που θα βοηθά την ευχερέστερη διάγνωση και την έγκαιρη αντιμετώπιση του ΑΚΑ θα μπορούσε να μειώσει την θνητότητα από την νόσο.Σκοπός: Κύριο σκοπό της παρούσας μελέτης αποτελεί η διερεύνηση των παραγόντων CD105 και CD40L και η στατιστικά σημαντική συσχέτιση τους με την εμφάνισης και το ρυθμό αύξησης του ανευρύσματος της υπονεφρικής αορτής σε επίμυες. Δευτερεύοντας σκοπός είναι η εκτίμηση των αποτελεσμάτων προηγηθείσας μελέτης που συνδέει την συγκέντρωση της καλπροτεκτίνης με το ΑΚΑ.Πειραματικός σχεδιασμός: Προοπτική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη παρέμβασης. Τοποθεσία: Εργαστήριο Πειραματικής Χειρουργικής & Χειρουργικής Ερεύνης «Ν.Σ. Χρηστέας» τηςΙατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου ΑθηνώνΠειραματόζωα: Άρρενες επίμυες Wistar ηλικίας 12 έως 14 εβδομάδωνΜέθοδος: Η ομάδα ελέγχου (n=16) υποβληθηκε σε έγχυση χοίρειας παγκρεατικής ελαστάσης υπό πίεση μετά από λαπαροτομή. Αντίστοιχα, η ομάδα ελέγχου (ν=16) υποβλήθηκε σε έγχυση φυσιολογικού ορού χωρίς πίεση. Ανά επτά ημέρες όλα τα ζώα υποβάλλονταν σε λαπαροτομή και μέτρηση της αορτικής διαμέτρου. Στους αντίστοιχους χρόνους λαμβάνονταν και δείγματα αίματος.Αποτελέσματα: Τα δύο μόρια που μελετήθηκαν μπορούν στο μέλλον να αποτελέσουν βιοδείκτες για την εμφάνιση και την ανάπτυξη ΑΚΑ εφόσον προηγηθούν μελέτες με μεγαλύτερο αριθμό ζώων. Επιβεβαιώνονται τα αποτελέσματα που συσχετίζουν την συγκέντρωση της καλπροτεκτίνης με την διάταση της αορτής, αλλά το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψην με προσοχή

Aortic Graft Infection: Graphene Shows the Way to an Infection-Resistant Vascular Graft

Aortic graft infection is a potentially lethal complication of open and endovascular repair of aortic aneurysms. Graphene is the only existing two-dimensional material, and its unique structure gives graphene and its derivatives a plethora of original characteristics. Among other characteristics, graphene demonstrates bacteriostatic and bactericidal effects that could potentially resolve the problem of graft infection in the future. Data already exist in literature supporting this antibacterial effect of graphene oxide and reduced graphene oxide. Combining these materials with other substances enhances the antibacterial effect. Additionally, it looks feasible to expect antibiotic-delivering graphene-based graft materials in the future. Based on already published data, we could conclude that regarding graphene and its derivatives, the blessing of bactericidal effect comes with the curse of human cells toxicity. Therefore, it is important to find a fine balance between the desired antibacterial and the adverse cytotoxic effect before graphene is used in graft materials for humans

The Potential Role of Graphene in Developing the Next Generation of Endomaterials

Graphene is the first 2-dimensional material and possesses a plethora of original properties. Graphene and its derivatives have exhibited a great potential in a number of fields, both medical and nonmedical. The aim of this review is to set the theoretical basis for further research in developing graphene-based endovascular materials. An extensive search was performed in medical and bioengineering literature. Published data on other carbon materials, as well as limited data from medical use of graphene, are promising. Graphene is a promising future material for developing novel endovascular materials. Certain issues as biocompatibility, biotoxicity, and biostability should be explored further